Kabanata 33

Isabella pov.

"Oh my god, Belle!" Ang nanay ko ang unang bumasag sa katahimikan. Pakiramdam ko ay nagsisimula nang tumulo ang mga luha ko. Bumilis ang tibok ng puso ko nang marinig ko ang boses niya sa unang pagkakataon sa loob ng maraming taon. Before I know it nasa bisig na ako ng nanay ko. Pareho kaming umiiyak at pagkatapos ay naramdaman ko ang isa pang pares ng mga braso sa paligid ko, It is dad. Hindi ko alam kung gaano kami katagal nakatayo doon na magkayakap at umiiyak.

"Belle, ikaw nga!" ang boses ng tatay ko ang bumasag sa katahimikan at bumalik kami sa realidad. Hinawakan ni mama ang pisngi ko at tinignan ako sa mata.

"Anak ko... ang mahal kong anak."

Lumapit si Theo at sinabing, "Sabi ko na nga ba may kinalaman ka sa building na ‘to, masaya akong makita ka ulit, ate." Niyakap niya ako.

"Natutuwa akong naunawaan mo ang dahilan ng pakikipagkita ko sa kanila," sabi ko sa kanya.

"Belle, hindi namin maintindihan ang lahat ng ito pwede mo bang ipaliwanag ang lahat?" sabi ni