Kabanata 83

Isang maliit na tawa ang pinakawalan ko. "Dahil alam ko kung paano itago ito sa lahat, pati na sa iyo."

Patuloy kaming nag-uusap tungkol sa cancer at kung ano ang susunod na mangyayari. Natutuwa ako na sa wakas ay nalaman niya ang totoo. Kailangan niyang ihanda ang sarili sa pinakamasama.

"Kaya pala ayaw mong lumipat." Tanong niya.

“Oo, si Doctor Charlene ang neurosurgeon ko, at masaya ako sa kanya. Hindi ko nakikita ang sarili kong umalis dito kung konting panahon na lang ang natitira sa buhay ko.

“Naiintindihan ko na ngayon. Alam ba ng mga bata?" Tanong niya, napalunok naman ako na parang may tinik sa lalamunan ko.

“Hindi, hindi ko pa sinasabi sa kanila; Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanila na lalaki sila nang wala ako." Humihikbi ako habang iniisip ang aking mga anak.

"Huwag kang mag-alala, gagawa tayo ng paraan para sabihin sa kanila nang magkasama." narinig kong sabi niya. Tumingin ako sa kanya at tumango. Sumandal si Adrian, inilapat ang kanyang mga labi sa labi ko