Ang Bilyonaryong TagapagmanaThird-person POV... "What the hell is she talking about, Adrian? What did-" panimula ni Lolo ngunit pinigilan siya ni Adrian."Ayokong pag-usapan ngayon." Napabuntong-hininga si Adrian at umakyat sa taas.Alam ni Adrian na dapat ay tinawagan niya si Ashley at ipinaalam na ilalabas niya ang mga bata ngunit naisip niya na makakasama niya si Jason ng matagal dahil marami silang pag-uusapan. Ayaw niyang istorbohin siya at ang gusto niya lang ay makasama ang kanyang mga anak.Isang oras na simula nung umalis si Ashley at hindi na makatulog si Adrian. Nabasa niya ang isang kuwento para sa mga bata at hinila sila. Sinubukan niya itong tawagan ngunit dumiretso ang telepono nito sa voice mail. Nag-aalala si Adrian na hindi niya alam kung saan siya nagpunta.Nagpasya siyang humiga at sinabing baka babalik din siya kaagad. Nagpasya siyang hilingin kay Sam na hanapin siya dahil alam niyang hindi siya nito gustong makita. Nakahiga si Adrian, naghihintay na tawaga
Ang Bilyonaryong TagapagmanaThird-Person POV...Nagmamaneho si Adrian sa kalye patungo sa park kung nasaan si Ashley. Habang nagmamaneho siya sa kalsada, nakita niya ang mga mag-asawang naglalakad sa kalsada na magkahawak-kamay at masayang nakangiti sa isa't isa. Bumalik sa isipan niya ang paglalakad nila ni Ashley sa isang parke, masayang nakangiti at nagmamahalan. Itinulak niya ang isiping iyon at nagpatuloy sa pagmamaneho. Nakita niya ang sasakyan ni Sam sa kalsada at nakaparada sa likod nito. Nang mapansin niyang ilang dipa ang layo ng sasakyan ni Ashley, nakahinga siya ng maluwag. Aakyat na sana siya sa kanyang sasakyan nang mapansin niya si Ashley na naglalakad palabas ng gate at ang sumunod niyang nalaman ay isang kotse ang mabilis na humaharurot patungo sa kanya. Masyadong mabilis ang lahat kaya wala na siyang oras para makapag-react nang mabangga ng sasakyan si Ashley. Nakatingin si Sam sa sasakyan at gumagawa ng notes habang tumatakbo si Adrian papunta kay Ashley."Ashley
Ang Bilyonaryong TagapagmanaThird-Person POV... Nakaupo si Adrian sa upuan at binabantayan si Ashley, nagpapasalamat sa Diyos na walang nangyari sa kanya at nagkaroon pa ito ng pagkakataong makasama siya. Umaga noon at papunta na ang lahat. Hindi siya makatulog kagabi; ang nasa isip lang niya ay si Ashley."Mommy!" Parehong narinig ni Ashley at Adrian ang boses ni Ashton, kasunod ang boses ni Isabella. Namuo ang luha sa mga mata ni Ashley at isang malawak na ngiti ang sumilay sa kanyang mukha. Sobrang na-miss niya ang kanyang mga anak."Hey baby," sabi ni Ashley habang umaakyat si Ashton sa kama sa tulong ng upuan na naging higaan ni Adrian noong nakaraang linggo. Niyakap ni Ashton ang kanyang ina, inilagay ang ulo sa leeg nito."Magiliw," babala ni Adrian kay Ashton at tinulungan niya si Isabella na bumangon sa kama. Pinulupot ni Ashley ang isang braso kay Ashton at ang isa naman kay Isabella."I have missed you guys so much," sabi ni Ashley nang humiwalay siya at hinalikan si
Ang Bilyonaryong Tagapagmana Third-person POV... "Thank God you are alright. I have missed you, Ash," sabi ni Jason, lumapit kay Ashley na may ngiti sa kanilang dalawa."I missed you too, Jason," sabi ni Ashley, ibinuka ang kanyang mga braso at gustong yakapin. Niyakap siya ni Jason at napabuntong-hininga."Nag-aalala ako," sabi ni Jason, humigpit ang hawak sa kanya."Okay lang ako, Jason," sinisiguro ni Ashley sa kanya, hinimas ang likod niya. Napatingin siya kay Adrian at kita niya ang selos sa mukha nito. Nagkaroon siya ng urge na iikot ang mga mata sa kanya ngunit nagpasya siyang hindi. Humiwalay si Jason sa kanya at hinalikan siya sa ulo."Hey, Ash," sabi ni Freddie, sabay yakap sa kanya. "Kumusta ang pakiramdam mo?" tanong niya, naglalagay ng basket na may mga matatamis sa mesa."Okay lang ako." Ngumiti si Ashley sa kanya at nagpasalamat sa basket. Nakakatuwa kung paano siya laging nagdadala ng matatamis kapag may sakit. Palagi siyang sinasabi ni Jason na dalhin siya ng
Ang Bilyonaryong TagapagmanaThird-person POV…"Tinanong ko kung anong ginagawa niya dito!" sigaw ni Adrian na nagpatalon sa lahat ng tao sa kwarto.Walang umimik at nanlilisik na daggers si Adrian kay Luke. Napunta ang mga mata niya kay Ashley, naghihintay ng sagot. "Pumunta siya para makipagkita sa akin," sa wakas ay sinabi ni Ashley, hindi sigurado kung bakit siya kumikilos nang ganito noong una."Pumunta siya para makita ka? At bakit naman?" sarkastikong tanong ni Adrian."Dahil hindi katulad mo, may totoo siyang nararamdaman," putol ni Jason sa kanila at tinapunan siya ng death glare ni Adrian."Well, wala akong pakialam; gusto ko siyang lumabas ngayon!" Sabi ni Adrian na matamang nakatingin kay Ashley at may panginginig sa kanyang gulugod. Gustong marinig ni Adrian na sabihin niyang dapat umalis si Luke; he was giving her the decision at alam ni Ashley. Naiinis siya dahil umaarte siya na parang caveman! Hindi pa sila kasal at heto na siya, sa pag-aakalang maaari niya itong u
Ang Bilyonaryong TagapagmanaThird-person POV…Pumasok ang nurse sa kwarto, hinila siya palabas ng kanyang iniisip."Hello, Miss Marino," nakangiting sabi ng nurse kay Ashley. May hawak siyang tray ng pagkain at umupo ng tuwid si Ashley. Inilapag ng nurse ang tray sa harap ni Ashley at tumama sa butas ng ilong niya ang amoy ng pagkain. Sinimulang kainin ni Ashley ang pagkain sa kanyang harapan habang pinupuno ng nurse ng tubig ang kanyang baso. Nang matapos siyang kumain ay inabot ng nurse ang gamot at ininom naman ito ni Ashley. Nang matapos ang nurse sa kanyang trabaho, lumabas siya ng silid, binati si Ashley ng magandang gabi, at ngumiti si Ashley sa kanya nang magiliw. Nang makalabas na ang nurse sa kwarto, nag-iisa na naman si Ashley, iniisip kung saan nagpunta si Adrian."Mahal kita, Ash." Nakarinig siya ng boses at dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata. "I'm sorry for ruining everything; I'm sorry for ruining us but please just give me a chance to fix what I have
Ang Bilyonaryong TagapagmanaThird-Person POV…Ang liwanag ng umaga ay pumasok sa silid, kaya bahagyang napaungol si Ashley bago niya iminulat ang kanyang mga mata. Bumulaga sa kanya ang maliwanag na liwanag, dahilan para mapalingon siya sa kabilang direksyon. Muli niyang iminulat ang kanyang mga mata at iniisip kung anong oras na. Ibinaling niya ang kanyang ulo sa sofa, na ngayon ay walang laman. As if on cue, pumasok si Adrian sa kwarto. Magulo ang buhok niya at may mga dark circle sa mata niya. Napahawak siya sa ulo niya na parang gusto niyang pigilan ang sakit at pinigilan ni Ashley ang sarili na ngumiti habang pinagmamasdan si Adrian. Sa pagkakataong iyon, inangat niya ang ulo niya at nang magtama ang mga mata niya kay Ashley ay ibinaba niya ang mga kamay."Good morning," bati niya. Para siyang tae kaninang umaga pero ang makita niya si Ashley ay gumaan na ang pakiramdam niya."Morning," sagot ni Ashley na may ngiti sa labi. Laging ganito si Adrian pagkatapos ng isang gabing u
Ang Bilyonaryong TagapagmanaThird-person POV…"Hindi, salamat," sabi ni Ashley. Nagiging awkward ang atmosphere at mabilis na umiwas ng tingin si Ashley sa kanya. "Magpahinga ka; mukhang pagod ka," sabi ni Ashley pagkaraan ng ilang minuto.Nang tumingin si Ashley kay Adrian, may ngiti sa labi. "Okay," sang-ayon niya at tumayo na siya. Naglakad siya patungo sa mesa, inilabas ang isa sa mga libro ni William Shakespeare at ibinigay kay Ashley. Kinuha niya ito at binasa ang pamagat, A Midsummer Night's Dream at pagkatapos ay tumingin kay Adrian, nalilito. Naglalakad siya sa kabilang gilid ng kama, tinanggal ang kanyang sapatos at medyas, at pagkatapos ay pumitik sa kama."Anong ginagawa mo?" Tanong niya habang nanlalaki ang mga mata. Bakit siya nasa kama ko? pagtataka ni Ashley."Nagpahinga ka gaya ng sinabi mo," nakangiting sagot niya. Pinaningkitan siya ni Ashley habang sa wakas ay napapikit siya sa kanyang ginagawa."Wag dito; pumunta ka sa kwarto mo," sagot niya pero iba ang sin
Hinalikan niya ito ng mapusok. Ito ay malambot at may pagiingat. Hindi naman nagtagal pero hindi na kailangan. Hinawakan ng halik ang mga salitang binitawan nilang hindi nasabi. Isang katok sa pinto ang naagaw ang atensyon nila, na nagpabalik sa kanila sa malungkot na katotohanan habang papasok ang kanyang ina na may bitbit na bahid ng luha na sina Bella at Ashton, na nakahawak sa kamay ng kanyang lola."Mommy, may sakit ka ba?" tanong ni Bella.Tumingin si Ashley sa kanyang mga anak, hindi alam kung ano ang sasabihin sa kanila. Paano niya ibinalita ang balita sa kanila? Alam niyang may dapat siyang sabihin sa kanila para pagdating ng panahon niya, hindi sila malulungkot nang sobra."Oo, may sakit si Mommy at kailangan pang manatili sa ospital nang mas matagal," sabi ni Adrian, habang nakatingin sa kanyang mga anak. Alam niyang ayaw silang sunugin ni Ashley sa murang edad, lalo na sa kamatayan.Ilang oras silang nag-uusap ng kanilang ina at nang mapansin ni Adrian ang hitsura ni As
Third-person POV Parang namamanhid ang katawan ni Ashley. Hindi niya maalala kung paano ngunit alam niyang nasa ospital siya. Pumihit ang hawakan ng pinto at pumasok si Doctor Charlene. Seryoso ang mukha niya at naramdaman na ni Ashley ang sasabihin niya."Hindi na ako magtatagal, ‘di ba?" Ito ay hindi isang katanungan; ito ay isang pahayag, at alam na niya ang sagot.Umiling si Doctor Charlene. Hindi."Alam na ni Adrian, 'di ba?" Muli, hindi nagtatanong si Ashley at muling tumango si Doctor Charlene."Pwede mo na siyang pasukin kung ganoon."Tumango lang si Doctor Charlene, binigyan siya ng kalahating ngiti. Naunawaan niya na nakita niya ang cancer na kumakain kay Ashley mula sa loob.Napatingin si Ashley sa muling pagbukas ng pinto. Si Adrian na ang nagmamadaling pumasok pero ipinikit niya ang kanyang mga mata dahil hindi pa siya handa sa kanyang makikita. Ang kanyang paghinga ay hindi pantay, ang kanyang puso ay halos hindi tumitibok, ang kanyang mga kamay ay nanginginig na
Adrian, mahal ko. Napatawad na kita ng buo sa mga nangyari sa nakaraan. Alam kong ito ay parang isang paalam at marahil ito ay ngunit nais kong malaman mo na ang mga huling buwan na nakasama ko sa iyo at sa ating mga anak ay ang pinakamagandang regalo na maaari kong hilingin. Kung hindi ako makakalabas dito ng buhay at hindi ko masasabi sa iyo ng personal ang lahat ng mga bagay na ito, gusto kong malaman mo kung ano ang aking naramdaman. Subukan mong humanap muli ng pag-ibig. Alam kong hindi magiging madali ang mag move on dito pero sa araw na makahanap ka ulit ng taong espesyal, gusto kong mahalin mo siya dahil mawawala siya sayo. Alam kong hindi ito magiging katulad ng mayroon tayo pero alam kong mas maganda dahil siya ang maghihilom ng nananakit mong puso. Gusto kong bigyan mo ng pagkakataon ang pagmamahal pagkatapos kong mamatay dahil deserve mo ‘yon.Mahal na mahal kita, Ad.Your one and onlyAshley.Bumagsak ang mga luha sa papel habang paulit-ulit kong binabasa ang mga huling
"Halika, anak," sagot niya, lumakad palayo sa silid at bumalik sa waiting room. Tumingin ulit ako sa kwarto kung nasaan si Ashley at bumalik ang hininga ko sa baga ko nang makita kong normal na ang vitals niya at nagrelax ang mga nurse at doctor simula ng ilang segundong nakita ko sila. Pagkatapos ay hinayaan ko ang aking mga paa na sumunod sa aking ina palabas sa waiting room, kung saan siya nakaupo, kasama sina Jason at Freddie.Pagpasok ko sa kwarto ay napatingin sa akin sina Jason at Freddie at agad na tumayo, pareho silang natakot sa balitang ihahatid ko."Buhay pa siya," ang tanging naibigay ko sa kanila bago ako bumagsak sa upuan sa tabi ng aking ina, emosyonal na naubos at masyadong natatakot na isipin kung ano ang mangyayari sa hinaharap. "Adrian," sabi ni Jason, napaangat ang ulo ko habang nakayuko ito. Pinagmasdan ko ang paglabas niya ng kung ano sa likod niyang bulsa at iniabot sa akin ang isang maliit na piraso ng nakatupi na papel.“Ibinigay niya ito sa akin noong araw
Adrian…Agad na huminto ang lahat at dumilim nang hindi ko na siya naramdamang kasama ko. Maaari siyang mamatay, at maaaring ito na ang huling pagkakataong makikita ko siya. Ang mundo ay hindi karapat-dapat sa kanya, at hindi ko rin siya karapat-dapat, ngunit ako at ang mundo, kasama ang aming mga anak, ay nangangailangan sa kanya. Nasa kwarto niya pa rin sila. Kahit papaano ay nakarating ako sa emergency room, ngunit ang anumang pagkaalis ni Ashley ay malabo ang aking paningin. Hindi ko makita, hindi ko marinig, at hindi ako makahinga. hindi ako mabubuhay; lahat ng naramdaman ko ay nasaktan at takot sa hindi alam. Ang sakit na naramdaman ko ay ang pinakamasamang uri. Yung tipong hindi mo alam kung sapat na ang nasabi mo, hindi mo alam kung minahal mo sila ng lubos na kaya mo, at hindi mo alam kung masasabi mo pa ba lahat ng gusto mo. Pagkaupo ko, nakaramdam ako ng matigas na bagay sa aking bulsa at naalala ko ang gagawin ko bago mangyari ang lahat. Dumukot ako sa bulsa ko at may inil
"Daddy! Daddy! Ang cool ng kwarto ko!" Napasinghap siya nang buhatin siya ni Adrian sa mga braso nito. Ipinulupot niya ang maliliit na braso sa leeg nito, humahagikgik habang kinikiliti siya nito sa ilalim ng baba. Ito ang kanyang na-miss out. Pagmamasid sa kanyang mga anak na lumaki lahat dahil sa mga larawang iyon. Isang sigaw ang umalingawngaw sa buong bahay pagkatapos ng malakas na katok.Bumalik ang tingin ni Adrian sa pintuan at tumakbo palabas ng kwarto ni Ashton, hawak-hawak pa rin si Bella, at mainit si Ashton sa kanyang pinagdaanan.Muling umalingawngaw ang sigaw ni Maureen, galit na galit na tinatawag si Adrian.Pakiramdam ni Adrian ay nagsimulang tumaas ang kanyang puso nang makarating siya sa kanyang silid at nakita si Ashley na nahimatay sa sahig at si Maureen ay nakaluhod sa tabi niya, sinusubukan siyang gisingin. Nagmamadali siyang pumunta sa gilid ni Ashley at pinaupo si Bella sa tabi niya at tumayo si Ashton sa kabilang side niya."Mommy, gising na." Nagsimulang u
Third-person POV Nanatili si Adrian saglit, mahinang kausap si Ashley pero nasa ibang lugar ang isip niya. Namutla ang mukha nito nang lingunin siya nito pagkatapos nitong makapasok sa kanilang silid. Narinig niyang nag-uusap si Maureen tungkol sa kanyang ginawa. Totoo lahat ng sinabi niya. Pinagkatiwalaan niya si Maureen sa kanyang buhay ngunit ang mga bagay na natitira kay Ashley ay ang natitira sa kanyang pagmamahalan na minsan nilang pinagsaluhan."Pero hindi ba lumipat si Tonya nung magkasama kayo?" tanong ni Ashley sa kanya. Isang bagay na matagal nang bumabagabag sa kanya. Oo, dapat ay lumipat sila sa Greece ngunit hiniling niya kay Adrian na sa halip ay dalhin sila sa kanilang lumang bahay upang ang mga bata ay magkaroon ng isang normal na buhay. Alam niyang ang ari-arian na ito ang magiging pinakamagandang lugar para palakihin ang kanilang mga anak; kung tutuusin, dito silang dalawa namuhay ng masaya hanggang sa araw na iyon. Gusto niyang mapunta ang kanyang mga anak sa lug
Nakatayo ang isang maid na naghihintay sa kanila sa harap ng bahay. Nakasuot siya ng itim na damit na may manggas at puting apron. Ang kanyang mga damit ay maayos na nadiin at ang kanyang uban na buhok ay nakaipit sa isang malinis na bun sa kanyang ulo.Ang kanyang ngiti ay mainit at mapang-akit. Parang bumilis ang mga paa ni Ashley nang makita siya."Ashley, welcome home, na-miss ka namin ng sobra." Bumukas ng husto ang mga braso ni Maureen at niyakap niya si Ashley sa isang mainit na yakap. Hindi niya maiwasang mapangiti sa babae, na parang nanay niya noong naninirahan siya rito."Salamat, Maureen," ngumiti siya, pilit kumawala sa pagkakahawak ni Maureen."Sorry, hun. Masyado ba kitang pinipisil?" Bahagyang tumawa si Maureen, binitawan si Ashley. Ang kanyang mga mata ay gumagala sa kanya pataas at pababa at ang pag-aalala ay bumalatay sa kanyang mukha.Buti na lang at walang sinabi si Maureen. Nag-iba ang mukha niya at bumalik ang mainit niyang ngiti. Bumaba ang tingin niya kina
Third-person POV Napatingin si Ashley sa kwarto niya, bumuntong-hininga. Ang kanyang mga gamit ay nakaimpake sa mga brown na karton na kahon na tinatakan ng brown parcel tape na binili niya noong isang linggo. Pilit pa ring pinoproseso ng kanyang ulo ang nangyari nitong mga nakaraang linggo. Excited na ang mga bata na lumipat sa bahay ni Adrian, ang pinagsaluhan nila noong una silang ikasal. Sinabi ni Ashley kay Adrian pagkatapos ng kasal na kung lilipat sila, maaari silang bumalik sa dati nilang tahanan dahil gusto niyang makasama ang kanyang mga magulang at mga kapatid nitong mga huling buwan. Walang pagdadalawang-isip na pumayag si Adrian. Gusto ni Ashley ng huling tingin sa bahay kung saan niya pinalaki ang kanyang mga anak. Mag-isa. Ang bahay ay nagtataglay ng napakaraming kamangha-manghang mga alaala at ilang hindi masyadong maganda. Sabik siyang umalis at lumipat dito ngunit alam niyang kailangan niyang gawin ito para sa kanilang mga anak. Hindi niya alam kung ano ang gagawin