Sa isang kislap ng mata, narinig ang ilang mga humihingi ng tulong na mga tunog. Bago pa man sila makareak, nagdugo ang lahat mula sa kanilang bibig, bumagsak sa lupa, at namatay.Nanginginig sila nang kanilang huling hininga.Kahit sa kanilang kamatayan, wala silang ideya kung sino ang kanilang inalitan...Napakagaan ng loob ni Darryl matapos harapin ang ilang mga tao. Tiningnan niya ang direksyon kung saan pumunta si Joanne at bumulong sa kanyang isipan.Swerte na hindi siya sinundan ng babae. Hindi siya makakapagpasya ngayon kung hindi niya ito nagawa. Matapos ng ilang sandali, inisip niyang malamang ay umalis na ang babae sa lihim na lugar.Handa na siyang bumalik sa palasyo sa bundok upang ipagpatuloy ang kanyang pagpapanday at paggaling.Ngunit mula sa gubat sa malayo, biglang nagkaroon ng mga yapak. Agad na kumilos si Darryl at nagtago sa likod ng isang kalapit na puno.Bago pa man nakalipas ang ilang sandali, mabilis na dumating ang mga dosenang tao. Silang lahat ay mga
"Dalawampu—Dalawampung sentimos po," mahina at mapag-urong na sinabi ni Sia.Tinutok niya ang kanyang ulo at hindi ito naglakas-loob na tignan si Damien sa mata. Simpleng at walang kalakip na luho ang buhay niya sa buong buhay niya. Hindi siya nagkaroon ng lakas ng loob na masyadong humiling o mangarap. Ang dalawampung sentimos ay sapat na para mabili niya ang gamot para sa kanyang ama.'Dalawampung sentimos?' Nagkulot ang noo ni Damien at nagtawaran ng galit. "Hindi. Mayroon lang akong sampung sentimos na ibibigay sa iyo."Para sa kanya, ang dalawampung sentimos ay maliit na bagay lang. Nagtawaran siya dahil trinato niya ang mga refugee tulad ni Sia ng parehong pagtingin niya sa mga hayop. Sa kanya, hindi sulit ang bayaran ng dalawampung sentimos para sa pagbili kay Sia.Dagdag pa, kailangan niyang bilhin ang magandang kasuotan para kay Sia at maglaan ng pagkain pagkatapos siyang bilhin. May iba pang gastusin na kasunod nito.'Ano? Sampung sentimos lang?' Nanginginig ang katawan
Kumalma si Darryl at humingi ng paumanhin. "Ginoo, base sa iyong mukha, wala ka nang malalakbayang daan. Baka meron ka pa lamang limang taon na mabubuhay kung hindi ka agad magpapagamot."Ipinakita niya ang limang daliri ng kanyang kamay.Ano? Nagulat si Damien. Agad niyang sinaway si Darryl at sinabi, "F*ck you!"Nasa pinakamagandang panahon siya ng kanyang buhay. Paano siya hindi magagalit kung sabihin ng isang tao na may limang taon na lamang siyang mabubuhay?Galit na galit ang kanyang mga kasamahan. Kinamot nila ang kanilang mga kamao at handang turuan ng leksyon si Darryl."Sino ang nagbigay sa'yo ng tapang na laitin ang aming batang Ginoo?""Basagin natin ang kanyang mga kamay at binti!"Ang mga refugee sa paligid at si Sia ay ilang hakbang na lang ang layo habang kanilang tiningnan si Darryl nang may awa. 'Ito ay lalaking nagkasala sa mayayaman. Hindi nila siya hahayaang basta-basta na lang siyang makawala.'Bagamat nasa ganung sitwasyon, hindi kinabahan si Darryl. Tuma
"Oo, Young Master!"Natakot ang mga kasamahan niya na sabihin pa ang kahit ano dahil galit na galit si Damien. Agad silang bumalik sa bahay ni Damien. Hindi na matagal ay bumalik sila sa karwahe. May mga kahon na puno ng ginto sa karwahe.Nagkibit-balikat si Darryl nang makita niya kung gaano ka-enthusiastic si Damien. "Generous ka talaga. Ayan, iyan ang gamot mo."Ibinigay niya ang Blood Thinning Pill kay Damien.Ipinasok agad ito ni Damien sa kanyang bibig.Napangiti si Darryl nang makita kung gaano ka-bilis kumilos si Damien. Hinaplos niya ang balikat ni Damien at sinabi, "Okay na iyan. Kailangan mo lang magpahinga ng ilang araw, unti-unti na mawawala ang pasa."Habang nagsasalita, nagawa niyang itigil ang enerhiya sa acupoint ni Damien. Biglang naparam ang sakit ni Damien. Tumango siya kay Darryl at mabilis na bumalik sa kanyang bahay kasama ang kanyang mga kasamahan.Pagkatapos na umalis si Damien at ang kanyang mga kasamahan, nagulat ang mga refugee at si Sia. Tinitigan ni
Moriri ay nagmumukmok at kinakain niya ang kanyang labi; siya'y nababalisa sa kanyang pagkakataon. 'Paano ko nga ba dapat gawin? Bagaman ako'y malinis at dalisay, ako'y may asawa na sa taong ito. Kung hindi ko ito ayusin, paano ako kilalanin sa mundo ng mga cultivator sa hinaharap?' Isinaisip niya.Tinitigan niya ng masama ang likod ni Darryl. Biglang sumagi sa kanyang isip ang isang malupit na ideya. 'Bakit hindi ko siya patayin? Kapag siya'y namatay, maliligtas ang aking reputasyon. Hindi maraming tao ang nakakaalam tungkol sa kasal sa Gem City.'Nang lumitaw ang ideyang iyon, nagdalawang-isip siya. Lalo na dahil wala siyang hidwaan kay Darryl. Kung siya'y papatayin lamang dahil sa rason na iyon, wala nang pagkakaiba sa kanya at sa talunan sa mundo ng mga cultivator.Gayunpaman, masisira ang kanyang pagiging inosente kung hindi niya siya papatayin.Nakatuon pa rin si Darryl sa pagkain sa restaurant. Bigla, naramdaman niyang sayang kung walang alak. Kaya't tinawag niya ang waiter.
Hindi alam ni Moriri na immune pala ang katawan ni Darryl sa lahat ng lason. Kahit ang pinakamapaminsalang lason ay hindi makasasakit sa kanyang katawan, salamat sa proteksyon ng Red Lotus Lafayette."Waiter, bill, please!"Isinukli ni Darryl ang pirasong ginto sa mesa at lumabas ng restaurant habang si Moriri ay nananatiling nagugulat pa. Masaya siya matapos uminom ng isang bote ng alak. Kumakanta-kanta siya habang inuukit ang susunod niyang hakbang.Dahil sa paglusob sa Gem City, wala nang dahilan para bumalik siya roon. Nasa pangangalaga ni King Astro si Yankee, ang batang emperador, kaya't hindi na siya nag-aalala para sa kanya. Ang pinakamahalagang bagay na kailangan ni Darryl gawin sa sandaling iyon ay ibalik ang kanyang lakas. Sa paraang iyon, maaari niyang malutas ang problema kay Master Magaera at Jalen bago siya umalis.Nang magpasiya na siya, naghandang lumisan si Darryl upang hanapin ang isang tahimik na lugar para ibalik ang kanyang cultivation.Humuhugot ng malalim n
"P*tangina nitong mga lobo!" Nangilid ang noo niya at nagmura habang ang mga lobo ay papalapit na sa kanya. Nalilito siya kung gagamitin ang kanyang divine power upang mabilis na patayin ang mga lobo. Gayunpaman, kung gagawin niya iyon, malalaman ni Moriri ang kanyang tunay na kakayahan. Kaya't pinigilan niya ang sarili na gawin iyon."Argh!" Nagsalakay ang mga lobo kay Darryl at mabilis na nagtulakan sa damuhan. Target nila ang leeg ni Darryl at inilabas nila ang kanilang mga ngipin.Napahinga ng maluwag si Moriri nang makita iyon. 'Siguradong mamamatay siya dahil sa pagsalakay ng mga lobo. Bagaman malulungkot ang kanyang kamatayan, hindi ko na kailangang siya mismo ang patayin ko.'Sa damuhan..."Magpakabait kayo. Maging mabait kayo!"Agad na ginamit ni Darryl ang Beast Taming Spell nang salakayin siya ng mga lobo. Sinabi niya, "Kaibigan ako, hindi kaaway. Kailangan niyo itong maging tama.""Huh?" Nagulat ang mga lobo nang magsalita si Darryl ng kanilang wika. Tumitig sila kay
Binabantayan ni Moriri si Darryl sa main hall. Ang kanyang magandang mukha ay nagpapahiwatig na magulo ang kanyang damdamin. 'Matapang siya. Nakatulog pa rin siya matapos ang pagsalakay ng mga lobo,' ang iniisip niya.Tiningnan niya ang paligid ng templo at napansin ang mga damong lumalaki sa harap ng main hall. Hindi lamang iyon, kundi madulas at sira-sira rin ang konstruksyon ng templo.Nagkulimlim ang noo ni Moriri at labis siyang naguguluhan pagkatapos suriin ang paligid. 'Hindi siya pinatay ng lason o mga lobo. Pero ayaw ko ring patayin siya mismo. Paano ko itutuloy ito? Ah, alam ko na!'Nang tignan niya ang templo, napagtanto niyang yari ito sa kahoy. Hindi makakatakas si Darryl kung masusunog ang main hall kung siya'y susunugin niya. Kung masasama man ang gawain na iyon, wala siyang pakialam, lalo na't nakasalalay ang kanyang kalinisan.Bumaba siya at lihim na pumasok sa bakuran upang subaybayan si Darryl nang magpasya siya. Mahalaga na makumpirma na natutulog si Darryl. Nag