Naglakad si Quincy palapit kay James. Nakasuot siya ng pulang slip dress na hindi natatakpan ang kanyang mga balikat. Tinatangay ng hangin ang kanyang mapula at kulot na buhok. Maganda at kaakit-akit ang kanyang mukha, at bumagay sa kagandahan niya ang lipstick na gamit niya.Nginitian niya si James na nakaupo sa isang bangko na may nakakalat na mga bote ng alak sa sahig. “Mukhang ang sarap ng buhay mo ah.” Tumayo si James at pinaupo niya si Quincy sa tabi niya, “Maupo ka. Hindi mo na kailangang maging pormal.” Umupo si Quincy sa harap ni James. Bahagya niyang inayos ang kanyang dress at tinakpan niya ang kanyang mga binti upang hindi niya aksidenteng maipakita kay James ang pang-ilalim niya. Hindi napansin ni James ang maliliit niyang kilos. Dumampot siya ng bote ng alak at hinagis niya ito papunta kay Quincy. Pagkatapos, nginitian niya siya, “Nababagot na akong uminom ng mag-isa. Kailangan ko ng kausap.” Napansin ni Quincy na napakataas ng alcohol content ng bote na inabot
Nalasing si Quincy at nawalan siya ng malay. Hindi niya alam kung gaano katagal siya nakatulog. Unti-unti siyang nagising at hinawakan niya ang kanyang ulo..Paglipas ng ilang sandali, tumayo siya at napagtanto niya na nasa isang hotel siya. Ang kanyang bag at laptop ay nasa isang mesa sa tabi ng kama. Nilabas niya ang kanyang phone mula sa bag at tiningnan niya ang oras. Alas kwatro na ng umaga. “Paano ako nalasing ng husto?” Malabo ang isip niya. Natatandaan niya na inimbitahan siya ni James na uminom. Natatandaan niya na sinabi niya sa kanya ang lahat ng nasa isip niya. Pagkatapos nun, wala na siyang matandaan. Tumingin si Quincy sa kanyang phone at napansin niya ang lokasyon na naka-display sa screen. “Cansington? Nasa Cansington ako!?”Nagulat siya. Paglipas ng ilang segundo, napagtanto niya ang lahat. Napuno ng luha ang kanyang mga mata. “James, nakakainis ka…” Hinagis niya ng malakas ang kanyang phone papunta sa sahig. Agad itong nagkapira-piraso. B
Bumaba si Henry mula sa helicopter suot ang kanyang military uniform. Nasa likod niya ang mga kinatawan ng Sol. “Sir, tagumpay ang mga negosasyon.”Lumapit si Henry kay James ng may malaking ngiti sa kanyang mukha. Niyakap nila ang isa’t isa at humalakhak sila ng malakas. “Magaling ang ginawa mo. Simula ngayon, magiging payapa na ang mga border ng Southern Plains, at isa ka na ngayong national hero. Itatala sa kasaysayan ang pangalan mo at matatandaan ka ng mga susunod na henerasyon ng mga Solean.” Nahihiyang ngumiti si Henry. “Ang lahat ng ito ay dahil sa’yo, sir. Utusan lang ako.” “Reporting~” Noong sandaling iyon, tumakbo si Levi papunta sa kanila at sumaludo kay James.Kinausap siya ni James. “Anong problema?”Masayang nagsalita si Levi, “Narinig ko mula sa Capital na papunta dito sa Southern Plains ang Supreme Commander at Hari ng Sol upang igawad sa’yo ang isang titulo.” Kinamot ni James ang kanyang ilong. “Kabilang na ako sa limang commanders-in-chief. Ano pa ba
Hindi pinaalam sa publiko ang paggagawad ng titulo. Kaunti lang ang nakakaalam sa nangyari. Nagdiriwang ang buong military region ng Southern Plains.“Binabati ka namin, Dragon General…” Lumapit si Henry kay James ng may malaking ngiti sa kanyang mukha. “Hindi, sandali lang. Dragon King na pala dapat ngayon.” “Oo na, alam ko na. Huwag mo na akong bolahin.” Sinabihan siya ni James na tumigil.Wala siyang gaanong pakialam sa mga titulong ito. Lumapit sa kanya si Levi at nagtanong, “Anong gagawin natin sa 140 ma siyudad na binigay sa’tin ng twenty-eight nations?” Napakamot ng ulo si James.Isa itong mahirap na tanong. “Magpatawag ka ng isang pagtitipon.” Tumayo si James at nagtungo siya sa conference room. Sa loob ng conference room sa headquarters ng military region… Nagtipon ang Elite Eight at ang mga heneral ng Black Dragon army. Umupo si James sa pinakaharap. Nilabas ni Levi ang isang dokumento at binasa niya ito ng malakas, “Ang bawat isa sa twenty-eight nation
Iginawad ng Hari ng Sol ang titulo ng Dragon King kay James at binigyan siya ng awtoridad na pamahalaan ang mga bagong lungsod na nakuha nila. Ang lahat ay nagbigay ng kanya-kanya nilang suhestyon kung paano pamamahalaan ng maayos ang mga lungsod. "Kung ganun, kailangan natin ng maayos na plano. Kaso, dahil mga sundalo tayong lahat, kaunti lang ang alam natin tungkol dito. Dapat humingi tayo ng tulong mula sa matatalino at mahuhusay na mga politiko sa bansa upang mapangasiwaan natin ng maayos ang mga lungsod." Nagtanong si Henry, "Kung ganun, anong ipapangalan natin sa mga lungsod natin? Ikaw ang Dragon King, ang taong namumuno sa mga lungsod na 'to. Ikaw ang dapat na magpangalan sa mga 'to." "Mag-isip na lang kayo ng kung anu-anong pangalan." Sinubukan siyang patahimikin ni James. Walang pakialam si James sa pagpapangalan sa mga lungsod. Nangulit si Henry. "Hindi pwede 'yan. Mahalaga 'to sa kasaysayan. Itatala ang pangyayaring ito sa mga aklat ng kasaysayan at mababasa i
Napalitan ng galit ang mukha ni James at may lumabas na ugat sa kanyang leeg. Hindi niya inaasahan na may dumukot kay Thea at gagamitin ito para i-blackmail ito sa kabila ng paghihiwalay nito. Gayunpaman, nanatili siyang composed. Tinawagan niya si Jay, na nasa malayong lugar sa Cansington. Kasalukuyang nag-e-entertain ng guest si Jay. Sa sandaling iyon, tumunog ang kanyang telepono. Ng mapagtantong si James ang tumawag, agad siyang nagtungo sa isang ilang na lugar. "Dragon General, ano ang nangyayari?" "Jake, imbestigahan mo kung nasaan si Thea ngayon." Natigilan si Jay saglit. Gayunpaman, halos kaagad tumango siya. "Bibigyan kita ng sagot sa loob ng limang minuto." Kahit na hindi niya alam kung ano ang nangyari, pakiramdam niya ay may hindi tama sa tono ni James. Pagkababa ng telepono, agad siyang nakipag-ugnayan sa underground intelligence network. Ng makaalis si Ronald sa lugar, muling tinawagan ni Jay ang mga tauhan niya sa network. Matiyagang naghintay si Jame
Pagtingin sa mga hindi kilalang lalaki sa harap ng kahoy na bahay, nakasimangot si James at naglakad palapit sa kanila. “Tumigil ka.” Hinarangan ng mga lalaki ang daanan ni James. Lumapit sa kanya ang isa sa kanila at malamig na sinabi, “Kapkapan ninyo siya.” Hindi sigurado si James kung dinukot si Thea dito. Pinili niyang huwag kumilos ng walang ingat at hinayaan siyang kapkapan siya ng kanyang kaaway. Walang dalang armas si James. Ang dala lamang niya ay ilang mga silver needle at ang bakal na alambre na bumubuo ng Crucifier. Gayunpaman, lahat ng mga silver needle at maging ang Crucifier ay kinumpiska. Pasulyap-sulyap sa kanyang kaaway, malamig niyang sinabi, “Mabuti pang alagaan niyo ang mga gamit ko. Kung kulang man ang isang silver needle, dudurugin ko kayo." Pagkasabi niya nun ay pumasok na siya sa kahoy na bahay. Clap! Calp! Clap! Pagpasok niya, may pumalakpak. Tumayo ang matandang lalaki habang pumapalakpak at nakangiting sinabi, “Ang tapang mong pumunta,
"Papatayin kita!" Sigaw ni James. Nangangamba siyang tumayo at sinugod si Reign. Hinawakan si Reign sa kanyang lalamunan, binuhat siya ni James sa lupa. Agad na nawala ang kulay sa mukha ni Reign. Gayunpaman, hindi siya kinabahan. “J-James, magdadalawang isip ka na patayin ako. Kapag namatay na ako, magpapatuloy si Thea sa matinding sakit. Bagama't napakahusay mo sa sining ng medisina, isa itong Gu na pinalaki ko sa loob ng tatlumpung taon. Walang paraan para maalis mo ito." Mahina ang boses ni Reign. "James, masakit...!" Gumulong-gulong si Thea sa sahig habang pinupunit ang kanyang buhok. Pakiramdam niya ay maraming insekto sa loob ng kanyang utak na kumakain sa kanyang medulla. Ang sakit ay hindi matiis. Ang sigaw ng paghihirap ni Thea ay nagpakalma kay James. Dahan-dahan niyang niluwagan ang pagkakahawak niya. Nanlalambot ang katawan ni Reign. Umupo siya sa upuan at marahang hinimas ang leeg. Tapos, tumingin siya kay James na may pilyong ngisi sa mukha. Malam