Kabanata 456

”Mamatay ka!”

Hinampas ni Quentin ang kahoy na upuan sa likod ng ulo ni James.

Mabilis na kumilos si James. Humarap siya at tinaas ang kanyang braso sa oras at ang kahoy na upuan ay nasira sa kanyang braso.

Ang upuan ay matibay at gawa sa matibay na kahoy.

Sa halip pakiramdam ni Quentin na hinampas niya ang upuan sa brick na pader. Ang kanyang katawan ay umatras at bumagsak siya sa sahig na umiyak sa sakit.

Inalis ni James ang kalat sa kanyang braso, tapos tumingin kay Quentin na ngayon ay nasa sahig. Lumakad siya papunta sa kanya at tinapakan ang kanyang katawan. “Basura.”

“Ah!”

Ang ekspreson ni Quentin ay nagiba sa sakit habang sumigaw siya.

Hindi siya pinansin ni James at naglakad pabalik as kama.

Tinulungan niya si Quincy na tumayo at pinaupo siya sa kanyang tuhod.

Subalit, ang lakas ni Quincy ay tuluyang nawala. Bumagsak siya na para bang ang kanyang buto ay lahat naging likido.

Pinigilan ni James ang kanyang pagbagsak sa oras.

Nilakasan niya ang hawak sa kanyang bal