TULOY-TULOY lamang ako sa tahimik na paglalakad, pabalik na kami sa event, kung saan nag-umpisa ng magsikain ang lahat.
Pina-pakiramdaman ko lamang si Katherine na nakasunod sa akin.
Manaka-naka lang akong sumusulyap dito. Tila napakalalim ng iniisip nito, lagi nalang itong ganito sa tuwing magkasama kami.
Bigla'y may dumaan na mga malalabong alaala sa aking isipan. Saglit akong natigilan.
Tila malakas na pumintig ang puso ko kaya upang matigilan ako sa paglalakad.
Ramdam ko ang pagbunggo niya sa likuran ko.
"Okay ka lang Sammy?"May pag-aalalang wika ni Katherine sa akin. Agad niya akong hinarap, bakas sa kilos niya ang pagkataranta.
Marahan kong dinama ang dibdib ko kung saan naroon ang puso ko na patuloy lang sa mabilis na pagtibok.
Habang titig na titig ako sa mukha ni Katherine. Ramdam ko pa
HINDI agad nagsink sa utak ko ang sinabi nito. Kaya ng tuluyang tumimo sa balintataw ko, napamulagat pa ako.Agad akong nagtatakbo papunta sa may bintana. Hinawi ko ng kaunti ang kurtina, alas-singko pa lamang ng umaga kaya wala pang araw.Tama nga ng pagkakadinig ko sa sinabi niya, kitang-kita ko siya sa labas. Habang nanatiling nakahawak sa cellphone nito. Katabi lang nito ang kotse nitong Jaguar."Ano ka ba naman Sammy, bakit 'di mo sinasabi na magpupunta ka na rito. Puwedi ka namang pumasok muna dito, baka nilalamok ka na riyan. Don't worry tulog sina Lola."nagtatawa pa ako, paano ba naman noong last event pinagkaguluhan ito.Lalo ng mga Lola, nahumaling rito ang ilan sa mga iyon. Ayos lang naman iyon dito. Tila nag-eenjoy pa nga ito."Huwag na Kate, nakakahiya. Hintayin nalang kita rito. Take your time."Sagot nito, kita kong tuluyan na itong pumasok sa kotseng da
DAHAN-DAHAN akong bumangon. Inalalayan naman ako ni Kate. "Salamat ulit sa'yo Kate, kung wala ka. Tiyak patay na ako."muli kong pasasalamat dito. "Wala iyon Sammy, m-may masakit pa ba sa'yo? Okay kana ba talaga? Baka gusto mo pang magpahinga muna."tuloy-tuloy niyang tanong. Napailing lamang ako, marahan akong nagpagpag para maalis ang mga buhangin na dumikit sa katawan ko. Agad kong iniharang ang isang palad ko, dahil na rin sa nasisilaw ako sa sinag ng araw. Hampas ng mga alon sa dalampasigan ng payapang dagat ang madidinig ko sa bawat na lumipas. Maalat-alat na simoy ng hangin na may kasamang lamig ang nanuot sa aking kalamnan. Pinasingkit ko ang aking mga mata, upang matanaw ko ang dulong bahagi ng karagatan. Nahalinhinan ng samo't saring alalahanin at pakiramdam ang aking sistema ng mapagtanto kong wala
Bakas na bakas ang kasiyahan sa kanyang mukha. Unti-unti niyang inilayo ang matikas niyang katawan. Matama niya akong tinitigan, bigla akong natuliro ng maging mapungay ang mga mata niya, maski ang ekspresyon sa mukha niya'y umiba. Napalunok ako ng unti-unti ay tila lumiliit ang pagitan ng aming mga mukha. "Kate. . ."malakas lang sa bulong ang pagkakabigkas niya sa pangalan ko. Tila musika sa aking pandinig ang pagkakaturan niya sa pangalan ko ng mga sandaling iyon. Hindi ko na alam ang sumunod na nangyari, dahil tuluyan ko ng ipinikit ang aking mga mata. Tila niyanig ang buo kong katauhan ng magdikit ang aming mga labi. Sa una'y pagdampi-dampi lamang ng kanyang labi ang ginagawa niya na tila ako'y pinapatakam lamang. Sa isang masuyong pagdampi niya sa labi ko'y unti-unting lumalim iyon. Lalo niyang hinigpitan ang pagkakayap
BAHAGIYA kong inilapit ang aking mga palad sa bonfire na pinaningas namin ni Sammy. Natagalan din ako, halos umabot ako ng Trenta minutos. Laking pasasalamat ko sa hinaba-haba ng oras ay nakagawa rin ako ng apoy. Labis ang nakita kong katuwaan sa mukha ni Sammy ng ihawin nito ang isdang nahuli ko kanina. Iyon na ata ang pinakamasarap na lunch sa buong-buhay ko, kahit iisang isda lamang iyon na pinagsaluhan namin. Ngunit pakiramdam ko nabusog ako. Dahil sa kasama ko, si Sammy. Bahagiya akong napapitlag ng maramdaman ko ang pagtabi sa akin nito. Pinanitili ko lang naman nakatutok sa naglalagablab na apoy ang aking pansin. Latag na ang kadiliman sa buong kapakaigiran. Ilang oras matapos naming masaksihan ng sabay ni Sammy ang paglubog ng haring araw. Napakapayapa ng dagat na tila, nakikii
TIRIK NA TIRIK ang araw sa mga sandaling iyon, marahan kong pinunasan ang pawis na namuo sa aking noo. Kanina pa ako rito sa tabing-dagat habang may hawak na sibat. Pero magpahanggan-ngayon ay wala pa akong nahuhuling isda. Buwesit na buwesit na ako! "Fuck! Kainis!"Gigil kong sabi. Mataman kong inilibot sa buong paligid ang aking pansin. Sa mga nakalipas na apat na araw, tanging ang bughaw na karagatan ang nagigisnan ko. Sa totoo lang bagot na bagot na ako sa lugar na ito, gusto ko na uling mabalikan ang dati kong masaganang buhay. Hindi naman ako masiyadong nahihirapan, mabuti na lamang at nandiyan lagi ang "girlfriend ko". Yes tama kayo ng dinig, she's my girl now! Sa totoo lang kung wala ito, tiyak matagal na akong patay. Siya lang naman
HALOS tatlong araw na kaming pabalik-balik ni Coleene sa dalampasigan kung meron bang bagong update kina Katherine at sa kapatid ko. Kalaunan napagdesisyunan na rin namin ni Coleene na sumama sa mga taong nagsesearch operation. Sa ikatlong araw ng paghahanap namin halos hindi na ako mapakali. I feel the longing and pain over my system. Gusto kong magwala, magmura at saktan ang sarili ko! "Are you okay Vince?"nag-aalalang tanong sa akin ni Coleene. "No..." Napailing lamang ako, paano ako magiging okay kung magpahanggang ngayon ay hindi pa nakikita ang mga ito. "Magiging okay din ang lahat Vince, don't worry ang sabi ni Mom ay meron pupuntang helicopter today para mas mapabilis ang paghahanap sa kapatid mo at kay Katherine."Pampalubag nito. Magkagayunman ay hindi iyon nakatulong upang pawiin ang pag-aalala ko.
MATAPOS ang nakakapagod na hapon ay nakauwi na rin ako sa aking condo.Isusuksok ko na sana ang susi sa keyhole ng magbukas iyon.Laking gulat ko ng bigla ay magbukas iyon at lumabas mula sa loob si Angelique."Hai IS! mabuti at umuwi ka na rin sa wakas!"natutuwang salubong sa akin nito. Kasabay ng pagyakap niya."Hey Stop Angelique!"Agad kong supalpal ng akma niyang ididikit ang labi niya sa pisngi ko.Tila nabigla ito sa naging reaction ko, wala na akong pakialam doon. Tuloy-tuloy akong pumasok sa loob, mabilis kong inalis sa katawan ko ang aking leather jackiet at ipinatong ito sa may sofa.Agad naman itong sumunod sa akin."What's wrong Ivan Sammuel, lagi ko naman ginagawa ito sa'yo ah. Bakit ngayon ka lang nag-inarte?"Naghuhumerantadong sambitla ni Angelique sa tabi ko.&nb
UMIKOT-IKOT ako sa bilugang salamin na nasa loob ng aking silid. Pinakatitigan ko ang aking sariling repleksiyon.Napangiti ako ng lubos sa aking ootd(OUTFIT OF THE DAY).Kagagaling ko lang sa JING MONIS SALON kung saan isa sa mga sikat na hairstyle salon ngayon dito sa Maynila, kung saan ilan sa mga local artist ay dito nagpapapayos. Like: Kathryn Bernardo, Angelica Panganiban at marami pang iba.Pinanitili ko pa rin mahaba ang buhok, ngunit pinalagiyan ko ng kaunting highlights. Nagpapedicure at manicure na rin ako.Masiyado akong nastress kahapon, dahil lang naman sa ginawa ni Ivan Sammuel.And speaking of him ay makikita kong muli ito. Nagset lang naman ng family Dinner ang mga magulang nito sa subdivison malapit sa Paranaque.Kulang-kulang kalahating oras ang biyahe mula dito sa place namin ni Mommy ko.Tuluyan na ak
MALAMIG ang simoy ng hangin na dumarampi sa balat ko ng mga sandaling iyon. Katulad ng mga panahon ng huli akong magpunta rito.Nalungkot ako nang nanariwa ang sakit na dala-dala ko sa mga nakalipas na tatlong taon. Magpahanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na ganoon na pala kabilis lumipas ang panahon na umaasa ako.Umaasa sa isang taong akala ko'y matatagpuan ko pa, ang sakit-sakit na sa tuwing bumabangon ako sa araw-araw ay wala pa rin lead sa pinakamamahal ko.Patuloy akong nabuhay sa nakalipas na taon na tanging ang pinanghahawakan kong dahilan ay balang-araw magkikita pa kami ni Sammy.Isang linggo na ang lumipas ng ideklara ng mga awtoridad na naghanap rito sa tatlong taon na nakalipas na itinigil na nila ang paghahanap sa nobyo ko.Wala man akong magawa, kahit magpahanggan ngayon ay pinanghahawakan ko pa rin sa puso ko na buhay at muling babalik sa akin ng buo
SA mga sandaling iyon ay halo-halo pa rin ang nararamdaman ko ng mga sandaling iyon.Hindi ko alam kung ano na ang mga nangyayari, matapos akong makarinig ng putok ng baril.Nanginginig akong kumapa sa aking harapang direksiyon."S-Sammy!"garagal kong pagtangis. Dama ko ang bawat katawan ng mga punong nararaanan ko. Kahit ilang beses na akong nadapa ay patuloy pa rin akong tumatayo at tumatakbo. Dahil iyon ang bilin ni Sammy, sana ay okay lamang ito. Sana ligtas ito sa kapahamakan!Tuluyan binalot ng nakakabinging katahimikan ang buong paligid. Maski ang paghinga at impit kong pag-iyak ay pigil-pigil ko.Patuloy lamang akong naglakad at nangapa sa kawalan. Nagbabakasaling may pag-asa akong matagpuan.Hanggang sa makarinig ako ng mga nagdudumaling yabag, ipinaling-paling ko ang aking ulo. Mas binilisan ko ang pagtakbo kahit walang direksiyon at hindi ako nakat
PAGBUBUKSAN ko sana si Kate ng pinto ng kotse ng biglang may paparating na itim na kotse."Oh Tita Celestina, bakit ho kayo narito? A-at bakit kasama niyo si Tito Rosette?"taka kong tanong habang pinaglipat-lipat ko ang aking tingin sa dalawang kaharap ko.Walang sino man ang nakakaalam sa lugar na ito, bukod kay Mica at sa driver na kasama namin.Masiyadong madaming pasikot-sikot ang daan papasok, bago makarating dito sa mismong falls. Ilang kilometro rin ang tatakbuhin ng kotse bago marating ang highway.Bigla akong nanigas at agad na kinabig palapit sa akin si Kate na walang kamalay-malay ng mga oras na iyon. Kita ko ang nakakalukong ngisi ni Tita Celestina, habang hawak naman ni Tito Rosette ang isang baril patumbok sa direksyon namin. Bigla akong pinawisan ng malamig."Ano ho bang n-nangyayari? Anong ibig sabihin nito!"pasigaw kong turan. Bagama'
BIGLA naman akong nanigas sa aking kinauupuan ng maramdaman ko ang marahan at mainit-init na paghinga na nanggagaling sa bibig ni Sammy."Sshhh! Relax don't you trust me Kate. . . "Tumango na lamang ako, totoong nagbalik na nga ang totoong Ivan Sammuel. Maloko ngunit puno ng paninindigan.Naramdaman ko ang paghila nito sa kaliwa kong palad. Dali-dali akong napasunod dito, sa mga sandaling iyon ay tuluyan kong ipinagtiwala ng buo ang sarili ko rito.Ganito ko siya kamahal. . .BAGAMAT sinalubong ako nang malamig na simoy ng pang-gabing hangin matapos akong pagbuksan ng pinto nang kanyang kotse ni Sammy ay hinayaan kong madama iyon ng aking balat.Napangiti ako ng wala sa oras ng tuluyan kong mapagtanto kung saan lugar kami naroroon ng taong pinakamamahal ko."S-Sammy totoo bang narito tayo sa Marivelles Falls?"hindi ko mapaniwalaan
Ini-start ko na ang engine, naging tahimik lamang ako sa mga sandaling nagdaan habang nagmamaneho. Hanggang sa pinasok ko ang malubak at bako-bakong daan papunta sa isang bakanteng lote.Tuluyan ko nang itinigil ang aking kotse matapos akong makarating sa isang abundanadong building. Itinaas ko ang aking mukha, nag-umpisa ng umambon.Naglakad na ako papasok, bumungad sa akin ang madilim na looban, nangangamoy ang halo-halong amoy. Katulad ng usok na nagmumula sa mga tabacco ng mga tauhan ko. Ang maalikabok na paligid, amoy ng kalawang sa mga gamit na nakatambak doon at masangsang na sariwang dugo.Kitang-kita ko ang pagsusugal ng mga apat na kalalakihan sa may lamesa, nagkalat ang mga basyo ng alak at upos ng sigarilyo. Naiiling akong pumasok.“Hoy! Baka naman hindi niyo ginagawa ang trabaho niyo? Baka sa pagkalango niyo sa pag-iinom at pagsusugal ah, sinasayang niyo mga pinapasuweldo namin!” Bulyaw ko sa mga ito.
MAANG ko lamang pinakatitigan ang aking Manager na panay ang dada sa harapan ko."Ano ka ba naman IS, hindi ka na ba nag-iisip talaga? Kung hindi ko pinakiusapan si Sir Salcedo. Nakatitiyak akong wala ka ng career ngayon!"Lakad ito ng lakad sa harap ko. Halos sampong minuto na itong walang tigil sa kasesermon sa akin."Hay naku! Tita pwedi ba, huwag na natin ipakasalanan iyan kay IS. Saka hindi naman niya kasalanan talaga, ito naman si Katherine talaga ang papansin in the first place!"naiiritang saad ni Angelique.Agad naman itong nilapitan ni Tita Celistina at dinuro."Hey woman! Hindi ko tinatanong ang opinion mo, kaya manahimik ka! " gigil na sabi nito."W-what? A-at ako pa ngayon ang pinag-iinitan niyo, excuse me!"naiiling nitong sabi. Kasabay ng marahas nitong pagtayo. Dali-dali itong nagwalk out.Ilang segundo pa ang lumipas at mu
AGAD akong napatayo, kahit wala akong makita ay iginalaw ko ang mga kamay ko upang hawiin ang taong nasa harap ko. "Sammy, please, makinig ka naman. Mali ang mga sinasabi nila sa'yo, l-lalo ng Mommy mo—" Ngunit hindi pa natatapos ang sasabihin ko ay bigla na lamang akong napasalampak sa sahig. Kasunod niyon ang pagsigaw ni Marcopollo, ang pag-awat ni Kuya Vince at pagmumura ni Sammy patungkol sa akin. Nakakatulig ang mga masasakit na salitang ipinalasap niya sa akin. Kaya upang mapahagulhol na ako ng mga sandaling iyon. "How dare you to say that kind of words to my Mom! Wala kang karapatan! " Narinig ko pang bulyaw ni Sammy. Hanggang sa makarinig kami ng sunod-sunod na pagpito na tila galing sa mga guwardiya. Marahil upang umawat sa kaguluhan na nagaganap. Dahil doon ay tuluyan akong nangapa sa sementadong daan. “Iha, what happened? Who did this to my daugther?"g
SA pagkakarinig sa pangalan na binanggit niya ay nagkabuhol-buhol ang ritmo ng puso ko na para bang may nasaling sa kaloob-looban ko."Don't tell me hindi mo rin naaalala si Katherine. . . " Naiiling ito at napapangiti. Nakita ko na itong naglakad paalis."Hey! we're you going?" Paninita ko. Pero nanatili lamang siyang naglalakad na parang walang naririnig."Stop! Pwedi ba kapag may kumakausap sa'yo 'wag kang basta umaalis!" Inis kong bulyaw ditoNang humarap ito ay nanatili lamang ang naaliw nitong ngiti. Dahil doon ay lalo akong nabwe-bwesit. Gusto ko itong singhalan, pero nagpigil ako may alam ito tungkol sa pagkatao ko.Ilang beses na akong nagtanong kay Kuya Vince, ngunit lagi itong umiiwas.Nais ko rin kausapin sina Mommy at Daddy, ngunit magmula ng makalabas ako ng hospital ay ito naman ang nag-umpisang makaramdam ng kung ano sa katawan at kinail
IBINUKAS-SARA ko ang aking mga mata, sa una'y malabo ang lahat sa paligid ko. Iinot-inot akong bumangon. "Are you okay son?" Isang tinig ang narinig ko. Ngunit nanatiling nakapikit ako ng mga oras na iyon. "Please mahiga ka lamang Mr. Stevenson."Isang boses muli ang narinig ko. Hindi na ako sumagot, dahil magpahanggang ngayon ay nanakit pa rin ang aking ulo. Hinang-hina ang pakiramdam ko. "Mabuti at nagising ka na ulit anak, I'm glad that your okay now," anito ng isang boses lalaki. Kaya upang muli akong magmulat ng mga mata. Una kong nabungaran ay ang mukha ng may edad na lalaki. Nasa anyo nito ang pag-aalala at relieve. Katabi nito ay hindi nalalayo sa edad nito na matandang babae, parehas na may pag-aalala at katuwaan. Napadako ang pansin ko sa lalaking nakaputi ang kasuotan, nasa may leeg nito ang isang stetoscope. Nasisiguro