Ini-start ko na ang engine, naging tahimik lamang ako sa mga sandaling nagdaan habang nagmamaneho. Hanggang sa pinasok ko ang malubak at bako-bakong daan papunta sa isang bakanteng lote.
Tuluyan ko nang itinigil ang aking kotse matapos akong makarating sa isang abundanadong building. Itinaas ko ang aking mukha, nag-umpisa ng umambon.
Naglakad na ako papasok, bumungad sa akin ang madilim na looban, nangangamoy ang halo-halong amoy. Katulad ng usok na nagmumula sa mga tabacco ng mga tauhan ko. Ang maalikabok na paligid, amoy ng kalawang sa mga gamit na nakatambak doon at masangsang na sariwang dugo.
Kitang-kita ko ang pagsusugal ng mga apat na kalalakihan sa may lamesa, nagkalat ang mga basyo ng alak at upos ng sigarilyo. Naiiling akong pumasok.
“Hoy! Baka naman hindi niyo ginagawa ang trabaho niyo? Baka sa pagkalango niyo sa pag-iinom at pagsusugal ah, sinasayang niyo mga pinapasuweldo namin!” Bulyaw ko sa mga ito.
BIGLA naman akong nanigas sa aking kinauupuan ng maramdaman ko ang marahan at mainit-init na paghinga na nanggagaling sa bibig ni Sammy."Sshhh! Relax don't you trust me Kate. . . "Tumango na lamang ako, totoong nagbalik na nga ang totoong Ivan Sammuel. Maloko ngunit puno ng paninindigan.Naramdaman ko ang paghila nito sa kaliwa kong palad. Dali-dali akong napasunod dito, sa mga sandaling iyon ay tuluyan kong ipinagtiwala ng buo ang sarili ko rito.Ganito ko siya kamahal. . .BAGAMAT sinalubong ako nang malamig na simoy ng pang-gabing hangin matapos akong pagbuksan ng pinto nang kanyang kotse ni Sammy ay hinayaan kong madama iyon ng aking balat.Napangiti ako ng wala sa oras ng tuluyan kong mapagtanto kung saan lugar kami naroroon ng taong pinakamamahal ko."S-Sammy totoo bang narito tayo sa Marivelles Falls?"hindi ko mapaniwalaan
PAGBUBUKSAN ko sana si Kate ng pinto ng kotse ng biglang may paparating na itim na kotse."Oh Tita Celestina, bakit ho kayo narito? A-at bakit kasama niyo si Tito Rosette?"taka kong tanong habang pinaglipat-lipat ko ang aking tingin sa dalawang kaharap ko.Walang sino man ang nakakaalam sa lugar na ito, bukod kay Mica at sa driver na kasama namin.Masiyadong madaming pasikot-sikot ang daan papasok, bago makarating dito sa mismong falls. Ilang kilometro rin ang tatakbuhin ng kotse bago marating ang highway.Bigla akong nanigas at agad na kinabig palapit sa akin si Kate na walang kamalay-malay ng mga oras na iyon. Kita ko ang nakakalukong ngisi ni Tita Celestina, habang hawak naman ni Tito Rosette ang isang baril patumbok sa direksyon namin. Bigla akong pinawisan ng malamig."Ano ho bang n-nangyayari? Anong ibig sabihin nito!"pasigaw kong turan. Bagama'
SA mga sandaling iyon ay halo-halo pa rin ang nararamdaman ko ng mga sandaling iyon.Hindi ko alam kung ano na ang mga nangyayari, matapos akong makarinig ng putok ng baril.Nanginginig akong kumapa sa aking harapang direksiyon."S-Sammy!"garagal kong pagtangis. Dama ko ang bawat katawan ng mga punong nararaanan ko. Kahit ilang beses na akong nadapa ay patuloy pa rin akong tumatayo at tumatakbo. Dahil iyon ang bilin ni Sammy, sana ay okay lamang ito. Sana ligtas ito sa kapahamakan!Tuluyan binalot ng nakakabinging katahimikan ang buong paligid. Maski ang paghinga at impit kong pag-iyak ay pigil-pigil ko.Patuloy lamang akong naglakad at nangapa sa kawalan. Nagbabakasaling may pag-asa akong matagpuan.Hanggang sa makarinig ako ng mga nagdudumaling yabag, ipinaling-paling ko ang aking ulo. Mas binilisan ko ang pagtakbo kahit walang direksiyon at hindi ako nakat
MALAMIG ang simoy ng hangin na dumarampi sa balat ko ng mga sandaling iyon. Katulad ng mga panahon ng huli akong magpunta rito.Nalungkot ako nang nanariwa ang sakit na dala-dala ko sa mga nakalipas na tatlong taon. Magpahanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na ganoon na pala kabilis lumipas ang panahon na umaasa ako.Umaasa sa isang taong akala ko'y matatagpuan ko pa, ang sakit-sakit na sa tuwing bumabangon ako sa araw-araw ay wala pa rin lead sa pinakamamahal ko.Patuloy akong nabuhay sa nakalipas na taon na tanging ang pinanghahawakan kong dahilan ay balang-araw magkikita pa kami ni Sammy.Isang linggo na ang lumipas ng ideklara ng mga awtoridad na naghanap rito sa tatlong taon na nakalipas na itinigil na nila ang paghahanap sa nobyo ko.Wala man akong magawa, kahit magpahanggan ngayon ay pinanghahawakan ko pa rin sa puso ko na buhay at muling babalik sa akin ng buo
"I HATE THIS! Bakit ganoon si Mama? Gumagawa na lang siya basta ng sariling desisyon," naiinis na sabi ko sa sarili. Lukot na lukot ang mukha ko habang pabalik-balik sa paglalakad."What's wrong, Xander Luis? Kanina pa kita hinihintay sa ibaba. Hindi ka pa rin nagpapalit?! You're still wearing that dirty uniform, huh?!" Mama said."So, bakit? Tutuloy ba tayo roon? No way, 'Ma!" galit kong piksi sa Mama ko."Here we go again! 'Di ba tapos na nating pag-usapan 'yan? Ba't nagkakaganyan ka na naman?!" mariing sigaw ni Mudra."Whatever!" Nanggagalaiti kong sabi.Pero Lalong lumapit si Mama. Tumunghay pa siya at lalong nagalit sa akin."Hey, young man! Don't act like that again. I don't want to see you mimicking like that!" galit na galit na sigaw ni Mama."And one more thing, Xander Luis. . ."Napalingon ako kay mama. Seryoso siyang nakatingin sa akin."Don't spoil this night. Kung hindi. . ."
"WHAT A RIDE!" reklamo ko habang nakabusangot na nakatingin sa bintana. Habang nasa biyahe kami ni Mama ay panay pa rin ang dada niya, as in. Ang ingay! Sumasabay ang bunganga ng maganda kong ina sa kotseng kinasasakyan namin. Nang hindi na ako makatiis ay sumigaw ako para tumigil na siya. Napamulagat lang siya. Habang ako ay nanatili pa ring nakasimangot. 'Di na yata mababago ang ekspresyon sa mukha ko. "Mama, relax, malapit na tayo," I said. Ngumiti lang siya at hindi na umimik, at last. NASA ITALIAN RESTAURANT na kami kung saan magmi-meet ang pamilya namin at pamilya ng mapapangasawa niya. As if naman I care? Pero kailangan kong umaktong ayos lang sa akin ang mangyayaring event kahit deep inside of me, I want to ruin it. Kasabay niyon ang pagtawa ko nang parang demonyo sa isip ko. Napatingin ako sa gawi ni Mama. Nauna na pala siya nang ilang pulgada. "Son, What'
GEEZ! Ilang araw na ba ang lumipas? Isa, dalawa, seven days? Bale one week na pala? Geez! One week na pala. One week nang magulo ang buhay ko. Magmula nang mai-settle na ni Dad ang tungkol sa kasal nila ay naging busy na siya. Lagi naman siyang busy, pero mas grabe ngayon. Halos hindi ko na siya nakikita sa mansyon. As if naman, napakalawak kaya ng mansyon namin? Six-storey kaya iyon! Parang 'di na nga mansyon ang matatawag sa bahay namin. Palasyo na iyon! Joke. Napailing-iling ako, lalong sumasakit ang ulo ko. Masyado na akong stressed-out. Isa pa ito . . . itong balitang kumalat. Tungkol lang naman sa pagkaka-involve ko kay Xander Luis Montenegro. Lalo akong nawalan ng gana, paulit-ulit na lang kasi. "Hi, Armina, ang suwerte mo. Magiging future stepbrother mo si Xander Luis." "Wow, Armina! Pakibigay nga ito kay Xander," dagdag suhol pa nila sa akin kahit halata ang kaplastikan nila. Nakakagigil, as in! Tsk! A
WAAAHHH!!! Ang sarap ng tulog ko, ah. Ano na bang oras?Oh, geez! 9 A.M na, dyahe! 8 AM ang usapan namin ni Armina. Tiyak na sasabunin na naman ako niyon nang walang banlawan. Nagmadali akong tumayo sa kama, hinayaang nakasabog ang unan at kumot ko. Binuksan ko agad ang kabinet ko, kalkal na naman ako ng kalkal. Parang basurahan lang. Kinuha ko ang bagong bili ni Mama na shirt at shorts. Simple lang na navy blue Gorgiano shirt at shorts lang ang pinili ko. Dali-dali akong pumasok ng banyo.After 15 minutes na pagbabad sa shower ay lumabas na ako ng banyo.After 5 minutes, nagsusuklay na ako nang pumasok sa loob ang maganda kong ina.NAKATATLO na akong katok sa pintuan ng anak ko nang ipinasiya kong ipihit ang seradura ng pintuan. Nakita kong nagsusuklay ng buhok ang guwapo kong anak. Pakanta-kanta pa siya, tila masayang-masaya."Hi there, Luis! Saan ka pupunta? Wala akong natatandaan na may lakad ka,"
MALAMIG ang simoy ng hangin na dumarampi sa balat ko ng mga sandaling iyon. Katulad ng mga panahon ng huli akong magpunta rito.Nalungkot ako nang nanariwa ang sakit na dala-dala ko sa mga nakalipas na tatlong taon. Magpahanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na ganoon na pala kabilis lumipas ang panahon na umaasa ako.Umaasa sa isang taong akala ko'y matatagpuan ko pa, ang sakit-sakit na sa tuwing bumabangon ako sa araw-araw ay wala pa rin lead sa pinakamamahal ko.Patuloy akong nabuhay sa nakalipas na taon na tanging ang pinanghahawakan kong dahilan ay balang-araw magkikita pa kami ni Sammy.Isang linggo na ang lumipas ng ideklara ng mga awtoridad na naghanap rito sa tatlong taon na nakalipas na itinigil na nila ang paghahanap sa nobyo ko.Wala man akong magawa, kahit magpahanggan ngayon ay pinanghahawakan ko pa rin sa puso ko na buhay at muling babalik sa akin ng buo
SA mga sandaling iyon ay halo-halo pa rin ang nararamdaman ko ng mga sandaling iyon.Hindi ko alam kung ano na ang mga nangyayari, matapos akong makarinig ng putok ng baril.Nanginginig akong kumapa sa aking harapang direksiyon."S-Sammy!"garagal kong pagtangis. Dama ko ang bawat katawan ng mga punong nararaanan ko. Kahit ilang beses na akong nadapa ay patuloy pa rin akong tumatayo at tumatakbo. Dahil iyon ang bilin ni Sammy, sana ay okay lamang ito. Sana ligtas ito sa kapahamakan!Tuluyan binalot ng nakakabinging katahimikan ang buong paligid. Maski ang paghinga at impit kong pag-iyak ay pigil-pigil ko.Patuloy lamang akong naglakad at nangapa sa kawalan. Nagbabakasaling may pag-asa akong matagpuan.Hanggang sa makarinig ako ng mga nagdudumaling yabag, ipinaling-paling ko ang aking ulo. Mas binilisan ko ang pagtakbo kahit walang direksiyon at hindi ako nakat
PAGBUBUKSAN ko sana si Kate ng pinto ng kotse ng biglang may paparating na itim na kotse."Oh Tita Celestina, bakit ho kayo narito? A-at bakit kasama niyo si Tito Rosette?"taka kong tanong habang pinaglipat-lipat ko ang aking tingin sa dalawang kaharap ko.Walang sino man ang nakakaalam sa lugar na ito, bukod kay Mica at sa driver na kasama namin.Masiyadong madaming pasikot-sikot ang daan papasok, bago makarating dito sa mismong falls. Ilang kilometro rin ang tatakbuhin ng kotse bago marating ang highway.Bigla akong nanigas at agad na kinabig palapit sa akin si Kate na walang kamalay-malay ng mga oras na iyon. Kita ko ang nakakalukong ngisi ni Tita Celestina, habang hawak naman ni Tito Rosette ang isang baril patumbok sa direksyon namin. Bigla akong pinawisan ng malamig."Ano ho bang n-nangyayari? Anong ibig sabihin nito!"pasigaw kong turan. Bagama'
BIGLA naman akong nanigas sa aking kinauupuan ng maramdaman ko ang marahan at mainit-init na paghinga na nanggagaling sa bibig ni Sammy."Sshhh! Relax don't you trust me Kate. . . "Tumango na lamang ako, totoong nagbalik na nga ang totoong Ivan Sammuel. Maloko ngunit puno ng paninindigan.Naramdaman ko ang paghila nito sa kaliwa kong palad. Dali-dali akong napasunod dito, sa mga sandaling iyon ay tuluyan kong ipinagtiwala ng buo ang sarili ko rito.Ganito ko siya kamahal. . .BAGAMAT sinalubong ako nang malamig na simoy ng pang-gabing hangin matapos akong pagbuksan ng pinto nang kanyang kotse ni Sammy ay hinayaan kong madama iyon ng aking balat.Napangiti ako ng wala sa oras ng tuluyan kong mapagtanto kung saan lugar kami naroroon ng taong pinakamamahal ko."S-Sammy totoo bang narito tayo sa Marivelles Falls?"hindi ko mapaniwalaan
Ini-start ko na ang engine, naging tahimik lamang ako sa mga sandaling nagdaan habang nagmamaneho. Hanggang sa pinasok ko ang malubak at bako-bakong daan papunta sa isang bakanteng lote.Tuluyan ko nang itinigil ang aking kotse matapos akong makarating sa isang abundanadong building. Itinaas ko ang aking mukha, nag-umpisa ng umambon.Naglakad na ako papasok, bumungad sa akin ang madilim na looban, nangangamoy ang halo-halong amoy. Katulad ng usok na nagmumula sa mga tabacco ng mga tauhan ko. Ang maalikabok na paligid, amoy ng kalawang sa mga gamit na nakatambak doon at masangsang na sariwang dugo.Kitang-kita ko ang pagsusugal ng mga apat na kalalakihan sa may lamesa, nagkalat ang mga basyo ng alak at upos ng sigarilyo. Naiiling akong pumasok.“Hoy! Baka naman hindi niyo ginagawa ang trabaho niyo? Baka sa pagkalango niyo sa pag-iinom at pagsusugal ah, sinasayang niyo mga pinapasuweldo namin!” Bulyaw ko sa mga ito.
MAANG ko lamang pinakatitigan ang aking Manager na panay ang dada sa harapan ko."Ano ka ba naman IS, hindi ka na ba nag-iisip talaga? Kung hindi ko pinakiusapan si Sir Salcedo. Nakatitiyak akong wala ka ng career ngayon!"Lakad ito ng lakad sa harap ko. Halos sampong minuto na itong walang tigil sa kasesermon sa akin."Hay naku! Tita pwedi ba, huwag na natin ipakasalanan iyan kay IS. Saka hindi naman niya kasalanan talaga, ito naman si Katherine talaga ang papansin in the first place!"naiiritang saad ni Angelique.Agad naman itong nilapitan ni Tita Celistina at dinuro."Hey woman! Hindi ko tinatanong ang opinion mo, kaya manahimik ka! " gigil na sabi nito."W-what? A-at ako pa ngayon ang pinag-iinitan niyo, excuse me!"naiiling nitong sabi. Kasabay ng marahas nitong pagtayo. Dali-dali itong nagwalk out.Ilang segundo pa ang lumipas at mu
AGAD akong napatayo, kahit wala akong makita ay iginalaw ko ang mga kamay ko upang hawiin ang taong nasa harap ko. "Sammy, please, makinig ka naman. Mali ang mga sinasabi nila sa'yo, l-lalo ng Mommy mo—" Ngunit hindi pa natatapos ang sasabihin ko ay bigla na lamang akong napasalampak sa sahig. Kasunod niyon ang pagsigaw ni Marcopollo, ang pag-awat ni Kuya Vince at pagmumura ni Sammy patungkol sa akin. Nakakatulig ang mga masasakit na salitang ipinalasap niya sa akin. Kaya upang mapahagulhol na ako ng mga sandaling iyon. "How dare you to say that kind of words to my Mom! Wala kang karapatan! " Narinig ko pang bulyaw ni Sammy. Hanggang sa makarinig kami ng sunod-sunod na pagpito na tila galing sa mga guwardiya. Marahil upang umawat sa kaguluhan na nagaganap. Dahil doon ay tuluyan akong nangapa sa sementadong daan. “Iha, what happened? Who did this to my daugther?"g
SA pagkakarinig sa pangalan na binanggit niya ay nagkabuhol-buhol ang ritmo ng puso ko na para bang may nasaling sa kaloob-looban ko."Don't tell me hindi mo rin naaalala si Katherine. . . " Naiiling ito at napapangiti. Nakita ko na itong naglakad paalis."Hey! we're you going?" Paninita ko. Pero nanatili lamang siyang naglalakad na parang walang naririnig."Stop! Pwedi ba kapag may kumakausap sa'yo 'wag kang basta umaalis!" Inis kong bulyaw ditoNang humarap ito ay nanatili lamang ang naaliw nitong ngiti. Dahil doon ay lalo akong nabwe-bwesit. Gusto ko itong singhalan, pero nagpigil ako may alam ito tungkol sa pagkatao ko.Ilang beses na akong nagtanong kay Kuya Vince, ngunit lagi itong umiiwas.Nais ko rin kausapin sina Mommy at Daddy, ngunit magmula ng makalabas ako ng hospital ay ito naman ang nag-umpisang makaramdam ng kung ano sa katawan at kinail
IBINUKAS-SARA ko ang aking mga mata, sa una'y malabo ang lahat sa paligid ko. Iinot-inot akong bumangon. "Are you okay son?" Isang tinig ang narinig ko. Ngunit nanatiling nakapikit ako ng mga oras na iyon. "Please mahiga ka lamang Mr. Stevenson."Isang boses muli ang narinig ko. Hindi na ako sumagot, dahil magpahanggang ngayon ay nanakit pa rin ang aking ulo. Hinang-hina ang pakiramdam ko. "Mabuti at nagising ka na ulit anak, I'm glad that your okay now," anito ng isang boses lalaki. Kaya upang muli akong magmulat ng mga mata. Una kong nabungaran ay ang mukha ng may edad na lalaki. Nasa anyo nito ang pag-aalala at relieve. Katabi nito ay hindi nalalayo sa edad nito na matandang babae, parehas na may pag-aalala at katuwaan. Napadako ang pansin ko sa lalaking nakaputi ang kasuotan, nasa may leeg nito ang isang stetoscope. Nasisiguro