AGAD akong nagpalit ng kasuotan ng mga sandaling iyon, dahil basang-basa ang suot kong dress.
Dahil sa nangyaring kaguluhan ay tuluyan ng natigil ang party.
Narito ako ngayon sa silid ni Sammy, kasama ko si Ate Coleene. Kasalukuyan niyang pinapatuyo ang buhok ko gamit ang blower.
Nakapagtataka lamang, dati-rati napakadaldal nito kapag dadalawa kami. Ngunit ngayon ay napakatahimik nito.
Maluwang na t-shirt at short ang pinili ko sa mga damitan ni Sammy.
Kinikilig ako deep inside, dahil iba pala 'yung pakiramdam na suot-suot ang mga damit ng lalaking pinaka-iibig ko.
"May problema ba Ate Coleene?"tanong ko rito.
Tinapunan lamang ako ng tingin nito, ngunit tanging pilit na ngiti lamang ang isinagot niya.
Isa lang naman ang dahilan kapag ganito si Ate Coleene, kung hindi sa Mommy nito ang dahilan ay
KASALUKUYAN akong papanhik sa itaas ng hagdan. Kahahatid ko lamang kay Dr. Conyo ang family Doctor ng pamilya namin dito sa Pilipinas.Sumakit kasi ang dibdib ni Xyla. Napapadalas na ang pag-atake ng sakit ng asawa ko, dahil na rin sa lagi itong nae-stress.Napatutok ang pansin ko sa pababang si Ivan Sammuel, kasalukuyan nitong hawak sa isang kamay ang susi ng kotse nito.Natitiyak kong pupuntahan na naman nito ang latest girlfriend nito. Ngunit 'di pares ng mga nakakarelasiyon nito, natitiyak kong seryuso ito kay Katherine.Sa batang iyon wala naman akong masabi, napakabait at magalang nito.Ngunit labag man sa loob ko'y kailangan kong sabihan ang anak ko na layuan ito."Ivan, maari ba kitang makausap?"Pag-agaw ko ng pansin rito ng magkasalubong kami sa hagdan."Sure Dad, ano ba 'yun?"Paunlak naman nito.
AFTER TWO YEARS...MASAYA akong nakatitig kay Kate, habang may hawak itong gitara. Kasalukuyan itong kumakanta ng mga sandaling iyon.The way she sung, it makes my heart melt.Hindi ko tuloy maiwasan na hangaan ito at the same time mailang na rin, paano ba naman parang hinaharana ako nito. Dapat nga ako ang gumagawa nito sa kaniya, dahil ako ang lalaki. Ngunit wala eh, 'di ako pinagpala, padating sa pagkanta.Napakatalented talaga nito, kaya lalo akong naiinlove sa kaniya. Dahil sa bawat araw na magkasama kami nito ay marami akong nadidiskubre rito.Isa na roon na madaling mapikon ito. Sa tuwing maiinis ko ito ay grabe ang tawa ko. Paano ba naman kasi, lumalaki ang butas ng ilong nito.Aamin ko malaki na ang ipinagbago ko, sa nakalipas na taon. Hindi ko din aakalain na aabot kami ng dalawang taon.Oo, ipinagkalaban ko ito sa pamilya ko. P
MULI, isang singhap ang nadinig ko na nanulas sa bibig ni Kate ng sumapo ang palad ko sa gitnang bahagi ng katawan nito. Kahit nanatiling nakasuot ito ng makapal na pantalon ay natitiyak ko basang-basa na ang underwear nito.Agad kong isinubsob ang mukha ko roon, naamoy ko ang manamis-namis na katas niya kahit na may kakapalan ang tela ng suot niyang pantalon.Lalo akong nasabik, nag-umpisa na akong haplusin gamit ng dalawa kong daliri ang gitna niya. Tuloy lamang ito sa pag-ungol na tila nasasarapan sa ginagawa ko.Hanggang sa hindi na ako nakapagpigil. Tuluyan ko ng i-unbutton at unzipped ang jeans ni Kate.Agad iniangat nito ang pang-upo upang mapabilis kong matanggal iyon. Bumungad sa akin ang 'di kakapalan na bulbol sa private part niya.Nanginginig pa ang magkabilang hita ni Kate, habang dahan-dahan kong pinaghihiwalay ang mga binti niya."Relax sweety,
MALUNGKOT lamang akong nakatitig sa mukha ng bunso kong anak na si Sammy. Napakahirap para sa akin na tanggapin ang nangyari rito.Kasalukuyan itong nakaconfine sa St. Lukes Hospital. Nasa ICU pa rin ito, labis-labis ang aking pagngingit ng mga sandaling iyon.Katulad ko kahit na sinong ina ay mag-aalala ng sobra dahil sa sinapit ng anak niya!"Darling, ang mabuti pa'y umuwi ka muna, take a rest."Agaw pansin ng aking esposo.Ramdam ko ang magaan na pagdantay ng kamay nito sa balikat ko, ngunit ipiniksi ko lamang iyon."Ayuko Greg, k-kita mo naman ang nangyari kay IS! My God, kung alam ko lang na patuloy pa rin pala ang pakikipagkita niya sa babaeng iyon, nungka ko itong mapapayagan! Ang kapal talaga ng mukha ng katherine na 'yon. Siya ang naging dahilan kung bakit hindi ko na nakasama ang Daddy. Ngayon siya pa rin pala ang magiging dahilan upang manganib an
NAPAKADILIM, wala akong makita ni katiting na liwanag. Marahan kong pinaglandas sa aking mukha ang mga palad ko.Nanatiling may benda ang aking mga mata. Iinot-inot akong bumangon, pinakiramdam ko ang buong paligid. Napakatahimik kasi, malamig ang temperatura kung saan ako naroroon."M-may tao ba diyan?" alangan kong sabi. Nagbabakasali akong may ibang tao.Hanggang nakarinig ako ng ilang kaluskos sa may gilid. Nanatiling tikom ang aking bibig at nakikiramdam sa pinagmulan ng tunog."Iha, mabuti at gising ka na, " sabi ng pamilyar na tinig. Hindi ko pa mapagsino kung kaninong tinig iyon, ngunit nakakasiguro akong kilala ko ang may-ari niyon."Siya nga pala si T-Tita Yolanda mo 'tu, don't worry your Papa will be arrive soon. Papunta na rin si doktora iha," eksplika nito.Napatango-tango lamang ako, nais ko pa sanang itanong kung bakit nanatiling may benda ang
IBINUKAS-SARA ko ang aking mga mata, sa una'y malabo ang lahat sa paligid ko. Iinot-inot akong bumangon. "Are you okay son?" Isang tinig ang narinig ko. Ngunit nanatiling nakapikit ako ng mga oras na iyon. "Please mahiga ka lamang Mr. Stevenson."Isang boses muli ang narinig ko. Hindi na ako sumagot, dahil magpahanggang ngayon ay nanakit pa rin ang aking ulo. Hinang-hina ang pakiramdam ko. "Mabuti at nagising ka na ulit anak, I'm glad that your okay now," anito ng isang boses lalaki. Kaya upang muli akong magmulat ng mga mata. Una kong nabungaran ay ang mukha ng may edad na lalaki. Nasa anyo nito ang pag-aalala at relieve. Katabi nito ay hindi nalalayo sa edad nito na matandang babae, parehas na may pag-aalala at katuwaan. Napadako ang pansin ko sa lalaking nakaputi ang kasuotan, nasa may leeg nito ang isang stetoscope. Nasisiguro
SA pagkakarinig sa pangalan na binanggit niya ay nagkabuhol-buhol ang ritmo ng puso ko na para bang may nasaling sa kaloob-looban ko."Don't tell me hindi mo rin naaalala si Katherine. . . " Naiiling ito at napapangiti. Nakita ko na itong naglakad paalis."Hey! we're you going?" Paninita ko. Pero nanatili lamang siyang naglalakad na parang walang naririnig."Stop! Pwedi ba kapag may kumakausap sa'yo 'wag kang basta umaalis!" Inis kong bulyaw ditoNang humarap ito ay nanatili lamang ang naaliw nitong ngiti. Dahil doon ay lalo akong nabwe-bwesit. Gusto ko itong singhalan, pero nagpigil ako may alam ito tungkol sa pagkatao ko.Ilang beses na akong nagtanong kay Kuya Vince, ngunit lagi itong umiiwas.Nais ko rin kausapin sina Mommy at Daddy, ngunit magmula ng makalabas ako ng hospital ay ito naman ang nag-umpisang makaramdam ng kung ano sa katawan at kinail
AGAD akong napatayo, kahit wala akong makita ay iginalaw ko ang mga kamay ko upang hawiin ang taong nasa harap ko. "Sammy, please, makinig ka naman. Mali ang mga sinasabi nila sa'yo, l-lalo ng Mommy mo—" Ngunit hindi pa natatapos ang sasabihin ko ay bigla na lamang akong napasalampak sa sahig. Kasunod niyon ang pagsigaw ni Marcopollo, ang pag-awat ni Kuya Vince at pagmumura ni Sammy patungkol sa akin. Nakakatulig ang mga masasakit na salitang ipinalasap niya sa akin. Kaya upang mapahagulhol na ako ng mga sandaling iyon. "How dare you to say that kind of words to my Mom! Wala kang karapatan! " Narinig ko pang bulyaw ni Sammy. Hanggang sa makarinig kami ng sunod-sunod na pagpito na tila galing sa mga guwardiya. Marahil upang umawat sa kaguluhan na nagaganap. Dahil doon ay tuluyan akong nangapa sa sementadong daan. “Iha, what happened? Who did this to my daugther?"g
MALAMIG ang simoy ng hangin na dumarampi sa balat ko ng mga sandaling iyon. Katulad ng mga panahon ng huli akong magpunta rito.Nalungkot ako nang nanariwa ang sakit na dala-dala ko sa mga nakalipas na tatlong taon. Magpahanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na ganoon na pala kabilis lumipas ang panahon na umaasa ako.Umaasa sa isang taong akala ko'y matatagpuan ko pa, ang sakit-sakit na sa tuwing bumabangon ako sa araw-araw ay wala pa rin lead sa pinakamamahal ko.Patuloy akong nabuhay sa nakalipas na taon na tanging ang pinanghahawakan kong dahilan ay balang-araw magkikita pa kami ni Sammy.Isang linggo na ang lumipas ng ideklara ng mga awtoridad na naghanap rito sa tatlong taon na nakalipas na itinigil na nila ang paghahanap sa nobyo ko.Wala man akong magawa, kahit magpahanggan ngayon ay pinanghahawakan ko pa rin sa puso ko na buhay at muling babalik sa akin ng buo
SA mga sandaling iyon ay halo-halo pa rin ang nararamdaman ko ng mga sandaling iyon.Hindi ko alam kung ano na ang mga nangyayari, matapos akong makarinig ng putok ng baril.Nanginginig akong kumapa sa aking harapang direksiyon."S-Sammy!"garagal kong pagtangis. Dama ko ang bawat katawan ng mga punong nararaanan ko. Kahit ilang beses na akong nadapa ay patuloy pa rin akong tumatayo at tumatakbo. Dahil iyon ang bilin ni Sammy, sana ay okay lamang ito. Sana ligtas ito sa kapahamakan!Tuluyan binalot ng nakakabinging katahimikan ang buong paligid. Maski ang paghinga at impit kong pag-iyak ay pigil-pigil ko.Patuloy lamang akong naglakad at nangapa sa kawalan. Nagbabakasaling may pag-asa akong matagpuan.Hanggang sa makarinig ako ng mga nagdudumaling yabag, ipinaling-paling ko ang aking ulo. Mas binilisan ko ang pagtakbo kahit walang direksiyon at hindi ako nakat
PAGBUBUKSAN ko sana si Kate ng pinto ng kotse ng biglang may paparating na itim na kotse."Oh Tita Celestina, bakit ho kayo narito? A-at bakit kasama niyo si Tito Rosette?"taka kong tanong habang pinaglipat-lipat ko ang aking tingin sa dalawang kaharap ko.Walang sino man ang nakakaalam sa lugar na ito, bukod kay Mica at sa driver na kasama namin.Masiyadong madaming pasikot-sikot ang daan papasok, bago makarating dito sa mismong falls. Ilang kilometro rin ang tatakbuhin ng kotse bago marating ang highway.Bigla akong nanigas at agad na kinabig palapit sa akin si Kate na walang kamalay-malay ng mga oras na iyon. Kita ko ang nakakalukong ngisi ni Tita Celestina, habang hawak naman ni Tito Rosette ang isang baril patumbok sa direksyon namin. Bigla akong pinawisan ng malamig."Ano ho bang n-nangyayari? Anong ibig sabihin nito!"pasigaw kong turan. Bagama'
BIGLA naman akong nanigas sa aking kinauupuan ng maramdaman ko ang marahan at mainit-init na paghinga na nanggagaling sa bibig ni Sammy."Sshhh! Relax don't you trust me Kate. . . "Tumango na lamang ako, totoong nagbalik na nga ang totoong Ivan Sammuel. Maloko ngunit puno ng paninindigan.Naramdaman ko ang paghila nito sa kaliwa kong palad. Dali-dali akong napasunod dito, sa mga sandaling iyon ay tuluyan kong ipinagtiwala ng buo ang sarili ko rito.Ganito ko siya kamahal. . .BAGAMAT sinalubong ako nang malamig na simoy ng pang-gabing hangin matapos akong pagbuksan ng pinto nang kanyang kotse ni Sammy ay hinayaan kong madama iyon ng aking balat.Napangiti ako ng wala sa oras ng tuluyan kong mapagtanto kung saan lugar kami naroroon ng taong pinakamamahal ko."S-Sammy totoo bang narito tayo sa Marivelles Falls?"hindi ko mapaniwalaan
Ini-start ko na ang engine, naging tahimik lamang ako sa mga sandaling nagdaan habang nagmamaneho. Hanggang sa pinasok ko ang malubak at bako-bakong daan papunta sa isang bakanteng lote.Tuluyan ko nang itinigil ang aking kotse matapos akong makarating sa isang abundanadong building. Itinaas ko ang aking mukha, nag-umpisa ng umambon.Naglakad na ako papasok, bumungad sa akin ang madilim na looban, nangangamoy ang halo-halong amoy. Katulad ng usok na nagmumula sa mga tabacco ng mga tauhan ko. Ang maalikabok na paligid, amoy ng kalawang sa mga gamit na nakatambak doon at masangsang na sariwang dugo.Kitang-kita ko ang pagsusugal ng mga apat na kalalakihan sa may lamesa, nagkalat ang mga basyo ng alak at upos ng sigarilyo. Naiiling akong pumasok.“Hoy! Baka naman hindi niyo ginagawa ang trabaho niyo? Baka sa pagkalango niyo sa pag-iinom at pagsusugal ah, sinasayang niyo mga pinapasuweldo namin!” Bulyaw ko sa mga ito.
MAANG ko lamang pinakatitigan ang aking Manager na panay ang dada sa harapan ko."Ano ka ba naman IS, hindi ka na ba nag-iisip talaga? Kung hindi ko pinakiusapan si Sir Salcedo. Nakatitiyak akong wala ka ng career ngayon!"Lakad ito ng lakad sa harap ko. Halos sampong minuto na itong walang tigil sa kasesermon sa akin."Hay naku! Tita pwedi ba, huwag na natin ipakasalanan iyan kay IS. Saka hindi naman niya kasalanan talaga, ito naman si Katherine talaga ang papansin in the first place!"naiiritang saad ni Angelique.Agad naman itong nilapitan ni Tita Celistina at dinuro."Hey woman! Hindi ko tinatanong ang opinion mo, kaya manahimik ka! " gigil na sabi nito."W-what? A-at ako pa ngayon ang pinag-iinitan niyo, excuse me!"naiiling nitong sabi. Kasabay ng marahas nitong pagtayo. Dali-dali itong nagwalk out.Ilang segundo pa ang lumipas at mu
AGAD akong napatayo, kahit wala akong makita ay iginalaw ko ang mga kamay ko upang hawiin ang taong nasa harap ko. "Sammy, please, makinig ka naman. Mali ang mga sinasabi nila sa'yo, l-lalo ng Mommy mo—" Ngunit hindi pa natatapos ang sasabihin ko ay bigla na lamang akong napasalampak sa sahig. Kasunod niyon ang pagsigaw ni Marcopollo, ang pag-awat ni Kuya Vince at pagmumura ni Sammy patungkol sa akin. Nakakatulig ang mga masasakit na salitang ipinalasap niya sa akin. Kaya upang mapahagulhol na ako ng mga sandaling iyon. "How dare you to say that kind of words to my Mom! Wala kang karapatan! " Narinig ko pang bulyaw ni Sammy. Hanggang sa makarinig kami ng sunod-sunod na pagpito na tila galing sa mga guwardiya. Marahil upang umawat sa kaguluhan na nagaganap. Dahil doon ay tuluyan akong nangapa sa sementadong daan. “Iha, what happened? Who did this to my daugther?"g
SA pagkakarinig sa pangalan na binanggit niya ay nagkabuhol-buhol ang ritmo ng puso ko na para bang may nasaling sa kaloob-looban ko."Don't tell me hindi mo rin naaalala si Katherine. . . " Naiiling ito at napapangiti. Nakita ko na itong naglakad paalis."Hey! we're you going?" Paninita ko. Pero nanatili lamang siyang naglalakad na parang walang naririnig."Stop! Pwedi ba kapag may kumakausap sa'yo 'wag kang basta umaalis!" Inis kong bulyaw ditoNang humarap ito ay nanatili lamang ang naaliw nitong ngiti. Dahil doon ay lalo akong nabwe-bwesit. Gusto ko itong singhalan, pero nagpigil ako may alam ito tungkol sa pagkatao ko.Ilang beses na akong nagtanong kay Kuya Vince, ngunit lagi itong umiiwas.Nais ko rin kausapin sina Mommy at Daddy, ngunit magmula ng makalabas ako ng hospital ay ito naman ang nag-umpisang makaramdam ng kung ano sa katawan at kinail
IBINUKAS-SARA ko ang aking mga mata, sa una'y malabo ang lahat sa paligid ko. Iinot-inot akong bumangon. "Are you okay son?" Isang tinig ang narinig ko. Ngunit nanatiling nakapikit ako ng mga oras na iyon. "Please mahiga ka lamang Mr. Stevenson."Isang boses muli ang narinig ko. Hindi na ako sumagot, dahil magpahanggang ngayon ay nanakit pa rin ang aking ulo. Hinang-hina ang pakiramdam ko. "Mabuti at nagising ka na ulit anak, I'm glad that your okay now," anito ng isang boses lalaki. Kaya upang muli akong magmulat ng mga mata. Una kong nabungaran ay ang mukha ng may edad na lalaki. Nasa anyo nito ang pag-aalala at relieve. Katabi nito ay hindi nalalayo sa edad nito na matandang babae, parehas na may pag-aalala at katuwaan. Napadako ang pansin ko sa lalaking nakaputi ang kasuotan, nasa may leeg nito ang isang stetoscope. Nasisiguro