Sanay naman ako na pinagtitinginan dito sa school, pero hindi ko alam kung bakit mas matindi ang pagtitig nila ngayon sa'kin. Nagbubulungan rin sila na para bang may alam sila sa buong pagkatao ko. Wala naman talaga akong pakealam kung pinagtitinginan ako, pero ramdam ko talaga na parang may mali. I took a look at the two seats next to me. Chester and Roi are not here. It's still early, and they might just be late. I really want to talk to Roi. Napasulyap ako sa phone ko. Tinext ako ni Ian kaninang umuga. He just said "good morning." I texted him back, but I haven't received anything from him, hinayaan ko na lang dahil baka busy lang siya. "Can all of you stop staring at me!?" Iritang sambit ko na nang hindi ko matiis ang titig na. More people entered the classroom, and they were all looking at me and whispering. Ayos lang sana na hindi ko napapansin, pero masyado silang halata! Pagpasok nila ay sabay-sabay silang tumitingin sakin! What's there problem? "Woah! Kung ayaw mong ti
Even though my dad caused us so much pain when he cheated, he is still my dad. He is still my father. Kahit balik-baliktarin man ang mundo, he is still my father. So hearing that news breaks my heart.Nanginginig ako sa subrang pag-aalala sa kanya. My tears keep falling and I don't know what to do. Pagkarinig ko kung saang hospital pinagdalhan nila kay daddy ay mabilis akong lumabas ng skwelahan, kahit na nanghihina ako. Tinakbo ko iyon, ni hindi ko gaanong makita ang daan dahil sa luha sa mata ko.Naramdaman ko ang mga titig sa'kin ng mga tao sa skwelahan noong papalabas ako. Naramdaman ko ang mga mapanuri nilang tingin, pero wala na akong pake kung anong iniisip nila, wala akong pake kung nilalait-lait nanaman ako sa mga isip nila. Basta ang gusto ko lang ay mapuntahan ang ama ko. Gusto ko siyang makita. Gusto kong makitang ayos lang siya."Mom!" I called Mom when I saw her and Kuya waiting outside in the emergency room.Mabilis na lumapit si mommy at niyakap ako. Napasulyap ako k
Tumagal pa ang usapan namin sa phone at aaminin kong subrang gaan ng dibdib ko. He really gives me strength. Sa boses pa lang niya napapanatag na ako. Hindi ko maiwasang isipin kung healthy ba 'yun.He wants to be here, but he can't leave. I still can't believe that he is really the CEO. I thought he was just the owner of a big flower plantation, but I was so wrong. I know they are rich, but not this rich. Nakilala ko si Roi sa Manila at alam kong mayaman ang pamilya nila, but... I still can't believe this.Just like Chester said when we talked last time, his lolo is in the hospital. It's Chester's lolo, so technically that is Ian's dad. Gusto ko pa siyang kausapin, pero wala akong nagawa nang marinig ang tawag sa kanya sa kabilang linya, it's a girl, pero nag walang bahala ako sa kanya dahil sa ngayon, I already trust him. I want to be mature, so I will trust him.I enjoyed talking to him, hindi ko tuloy nagawang sabihin sa kanya ang pag-alis namin ng bansa. Ang tanging nagawa ko ay
I trust him. I don't want to trust any man, but he made me trust him. He does something to make me trust him, but I don't know if I should blame him or myself, kasi alam kong masyado akong nagtiwala, subrang tiwala yung binigay ko na dumating sa puntong siya yung naging lakas ko sa panahong subra akong nasasaktan. Akala ko kasi iba siya.Pero kasi... bakit kasi ganoon? Sana kasi ininform na lang niya ako, hindi iyong pinagmukha niya akong tanga.How can he do this to me? He called me and said he misses me and he loves me, pero magpapakasal na pala siya. I don't want to cry. I don't want anyone to see that I am hurting, pero hindi ko mapigilan. "We are getting married soon, Carrie. You want to go to his condo and say something? I'm sorry, pero pagod siya sa ginawa naming dalawa kagabi," she said playfully.Hindi ko man siya tignan ngayon, rinig ko sa boses niyang natutuwa siya sa naging reaction ko. Masikip pa rin ang dibdib ko at tuloy-tuloy pa rin ang buhos ng luha ko, pero nang mak
It wasn't hard to adjust to New York because Cena was there with me all the time. In my first week in New York, Cena always dragged me everywhere after school. Every night, we are always at the bar.Nakikita ko ang pagkakaiba ng kinalakihan ko sa Pilipinas at New York. Subrang laki ng pagkakaiba. Hindi ko maiwasang ilibot ang buong paningin ko. Isang buwan at mahigit na ako rito, pero hindi ko pa rin maiwasang manibago sa nakikita. Karamihan sa kanila ay subrang busy sa mga kasama nila.Wala silang pakealam kahit na titigan sila ng kung sino habang nakikipaghalikan. Ang mga kamay nila ay kung saan-saan dumadapo. Napatitig na lang ako sa baso sa harap ko. Every time I see a scene like that, I can't help but think of him.Ayoko siyang isipin. Gusto kong matanggal siya sa isip ko. He hurt me. Pinaglaruan niya ako, pero tuwing nakakakita ako ng dalawang taong naghahalikan at naghihipuan, hindi ko maiwasang isipin ang mga haplos niya sa'kin tuwing gabi na kaming dalawa lang.I tried to kis
"Wala na siya," sambit ni Daniel nang lumayo siya. Sumulyap ako sa lugar kong nasaan ko siya iniwan and Daniel is right, wala na nga siya roon.I closed my eyes and put my palm on my face. My tears fell. I moved away from him and leaned against the wall on our side. Gusto kong ipakita sa kanya na hindi siya kawalan, but I can't help but feel guilty, and I hate it!Bakit ako nagiguilty kung siya naman ang nanloko sa'ming dalawa! Bakit ako magiguilty ngayong alam ko na sa aming dalawa ako yung nasasaktan! He is already engage! Kung hindi ko pa siya pinuntahan noong araw na 'yun baka hanggang ngayon nagmumukha pa rin akong tanga."Do you want me to take you home now?" Bumuntong hininga ako at pinunasan ang luha sa mata ko at mukha ko.Nakayuko na rin ako dahil alam kong sabog ang mukha ko. I do a light makeup before going here, pero ang ginawa kong paglagay ng palad ko sa mukha ko at pag-iyak ko ay paniguradong naging dahilan ng pagkasira ng make up ko."I'm sorry for that," tukoy ko sa
"Architect Tavera." Napatayo ako nang makitang nasa harap ng mesa ko si Architect Jordan, he is the owner of the firm that I am working for."Yes, Architect Jordan? Do you need anything?" Napasulyap ang mga ka-team ko nang mapansing nandito ang boss namin."Mr. Smith wants you and your team to design the condominium they are going to build. I want you to pass a many sample designed untill last day of this month. The first week of next month, we will have a meeting for the design. Mr. Smith will let your team see where the condominium will be built."Imbes na masaya ay hindi ko maiwasang malungkot. Bakit sa team pa namin!? Magandang opportunity naman 'yun, pero subrang hirap matyempuhan ang taste ni Mr. Smith. Last time ang team ko rin ang kinuha niya, nakailang palit kami dahil palagi siyang nagbabago ng isip! Ayos lang sana kung minor changes lang, pero tuwing may hindi ito nagustuhan ay halos lahat pinapalitan niya. I tried to explain to him what was best for it, but he always said
"I hate him! I hate you, Hervey!" Hindi ko maiwasang maibulalas nang makarating ako sa mesang kinaroroonan ni Daniel.What's with him? Nababaliw na ba siya? Bakit niya kasama yung lalakeng 'yun?! Baka nakakalimutan niya na ang lalakeng 'yun sinaktan ako!"Sit down first, Latina," hinila nito ang kamay ko at pinaupo sa tabi niya. Inis kong nilagay ang pouch ko sa mesa."Anong ginawa ng kapatid mo para magalit ka ng ganyan?" Kunot noong tanong ni Daniel."Before I tell you, get me some hard liquor now!" Nangangalaita pa ring sambit ko. Nagtawag naman ito ng waiter at kumuha, pero hindi hard liquor ang kinuha niya kaya tinignan ko siya ng masama."Mag dadrive ka pa," sambit nito."Whatever." Kinuha ko ang iniabot niyang inumin at inisang lagok."Hey! Dahan-dahan!" Saway nito."Kuya is out of his mind. Wala na siya sa tamang pag-iisip! I hate him! He invited that guy to our condo! Alam ko maman na that condo is his, siya ang bumili non, but what the hell is he thinking? He let in that guy
Carrie's POV Nang magkamalay ako napasulyap agad ako kay Ian na nakahalik sa kamay ko. Nakapikit ito. "Ian," mahinang tawag ko. Nagmulat ito at napansin ang paghinga niya ng malalim. "What do you want to eat?" Tanong nito. Ian is serious while sitting on my side. My tears gradually fell as I remembered the last thing that happened before I lost consciousness. I remembered the blood. Naalala ko yung naramdaman konv sakit na namilipit sa'kin. "Our baby is fine, right?" Tanong ko habang umiiyak. Lumapit ito at hinalikan ang noo ko. He wiped my tears and smiled. "Our baby is fine. Don't cry, please, baka makasama sayo, sa inyo ni baby. You should rest," halos marinig ko na ang pagmamakaawa sa kanya nang sabihin niya iyon Napahikbi ako. I bit my lips when I saw his lips and the other side of his face bruise. Sa loob ng tatlong araw ko sa hospital ay nandoon lagi si Ian. Hindi ito umuwi. Meron siyang damit at mga kailangang gamitin, ni hindi siya lumalabas at talagang binabantayan
Ian's POV"Umuwi ka na. Walang nagbabantay sa kapatid ko roon!" Bulyaw ni Hervey habang nakahiga ako sa sofa nila."She rejected me. Teka lang muna, Hervey," mahinang sambit ko.I spent time here. She doesn't want to marry me. I still remember her reaction when I told him to marry me. She doesn't want me. She loves me, but I think her love is not enough to make me her husband and have her marry me.I'm hurting. I want to ask her why, but I know that I don't have the right to ask her. Kung ayaw niya, wala akong magagawa. Kung ayaw niya, hindi ko siya pipilitin.Even she rejected me, sisiguraduhin kong nasa tabi niya lang ako. I don't care if I will be single forever, ang gusto ko lang kahit hindi niya ako pakasalan, kahit hindi niya ako subrang mahal, mananatili ako sa tabi niya.Mananatili ako sa kanya."Magugutom 'yun," sambit nito rason kaya napaupo ako.Napasimangot ako at sinulyapan si Hervey na prenteng nakaupo."Tignan mo ang epekto sakin ng kapatid mo. Hindi ko siya matiis, pe
Carrie's POVNagising ako nang maamoy ang masarap na pagkain. Napatayo agad ako at binuksan ang pinto, pero unti-unting nawala ang ngiti sa labi ko nang makita roon si Ian.Mas maliit ang condo na 'to kesa sa condo ni Kuya, pang isahan lang talaga 'to kaya sa kwarto pa lang ay kitang-kita na si Ian na nagluluto, pero kahit na maliit ay nakikita ang karangyaan dito."Seat. Malapit na 'to matapos," he said when he saw me.Umirap ako at kunwari ay galit sa kanya. Lumapit ako at kunuha ng tubig sa ref niya. Hindi ko maiwasang lihim na sulyapan siya habang nagluluto, pero natigil ako sa pag-inom ng tubig nang makita ang putok na labi nito.Kumunot ang noo ko. Wala pa nga iyon kanina. Saan niya iyon nakuha?Parang may sariling buhay ang paa ko. Lumapit ako at hinawakan ang mukha niya para iharap sa'kin. Sinubukan nitong iiwas ang mukha, pero tinignan ko siya ng masama kaya hinayaan niya ako."Who did this?" Seryosong tanong ko.Namungay ang mata niya. Hindi agad ito nagsalita at pinatay lan
Ian's POVShe left me again. The first time she left me, that's when I got her on that island. The second was when I went to Manila and just found out that she was in New York. Third, when we were in Manila, I almost went crazy trying to find her because no one knew where she was. I thought she was done leaving me, but the fourth time, when she called me and said that she wanted to break up with me again, she left me again.I know that she has a reason for leaving me again. Sa daming beses niya akong iniwan, kilalang kilala ko na siya, but I don't know what it is."Ian?" Nakasandal ako sa pader, tabi ng pintuan ng narinig ang boses ni Hervey.Kunot noo niya akong tinignan mula ulo hanggang paa. I'm waiting to My Latina. Ayokong umalis dito kasi baka lumabas siya, gusto ko siyang kausapin. Hindi ako makapasok dahil nakiusap daw si Latina kay Tita na huwag ako papasukin."You fuck up," natatawang sambit niya habang nakatingin pa rin sa'kin."Masyado akong pinapahirapan ng kapatid mo, al
"Nasa labas nanaman si Ian. What happened, Carrie?" Mom ask that again to me. Ilang beses na ba niya iyong tinanong sa'kin?Nasa New York na ako. Wala akong magawa kundi sundin si Gellie. It's been a month since I came back here. Nasa condo lang ako buong buwan. Kailangan kong maghanap ng trabaho dahil nag resigned na ako, pero palagi akong inaantok, mas gusto kong matulog o di kaya ay kumain.I don't know what's happening to me, hindi naman ako ganito noon. Mukhang sinasaniban ako ng katamaran ngayon."Hayaan mo siya, Mom," sambit ko habang kumakain ng mangga na sinasawsaw ko sa chocolate.Si Ian, talagang sumunod siya. Sa loob ng isang buwan palagi siyang nasa labas, balita ko nga ay kumuha na rin siya ng condo rito sa mismong building. Napatitig ako sa kinakain ko.I miss him. I want to hug hum. I want to make love with him, pero ayokong lumabas at tignan siya kasi baka hindi ko na mapigilan ang sarili ko. Nangilid ang luha ko. Helly come here, last week. Umiiyak pa ito. Nalaman k
Napilit ko rin siya. Pinanood ko ang paalis na kotse ni Ian. Ilang beses ko pa siyang pinilit at buti na lang at napilit ko siya. That is their dad's birthday. Dapat ay nandoon siyaBibisitahin ko ngayon si dad, dapat nga ay pagbalik ko rito sa Hariente ay binisita ko na siya, pero dahil pinagtataguan ko si Ian noong mga unang araw ko rito ay hindi ko iyon nagawa.Dahil wala akong damit rito at mga malalaking t-shirt lang ni Ian ang ginagamit ko ay kailangan kong pumunta sa bahay nila Helly, but when I am already on there house, halos malaglag ang panga ko at hindi alam ang sasabihin.Sana pala ay kumatok muna ako sa kwarto niya! Hindi na ako nag abalang kumatok kanina dahil palagi naman akong pumapasok ng walang katok-katok sa kwarto niya."Shit!" Helly cursed and tried to remove Kuya Hervey's hands from her waist, pero mas hinila pa niya si Helly at mas niyakap iyon mula sa likod.They are both lying on her bed. Nakaharap si Helly sa pintuan habang si Kuya ay niyayakap niya si Hell
Natahimik ang paligid, pati ang malakas na tugtog ay nawala. Tanging ang hagulgol ko lang habang nakayakap kay Ian ang naririnig. I didn't do anything, but she hurt me physically, halos masubsub na ako sa sahig at siguradong kapag natuloy iyon ay mababalian na ako."Sumusubra ka na!" It's Helly's voice. Galit na galit ang boses nito at siya ang pumutol ng katahimikan."Remove your wife here, Gio. I might forget that she's a woman," Ian said, using a dangerous voice, while still hugging me. I hugged him even tighter because I heard his angry voice."Are you okey, Carrie--" Si Gio."Don't fucking come near my girlfriend, Gio!" Galit na sambit ni Ian.Muling natahimik nang sabihin iyon si Ian. Napalunok ako. Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya. Sumulyap si Ian sa'kin gamit ang malumanay na tingin. He held my cheeks and wiped my tears."What do you want me to do to her?" Tanong nito sa'kin na para bang kung anong sasabihin ko ay gagawin niya.Siguro kung ako pa yung dating Carrie Tavera,
Ian's POV"Tito, can you please focus on what we are talking about?" Narinig ko ang inis sa boses ni Chester.She is wearing headphones. She is just cleaning, but damn! She's so hot. Hindi ko tuloy maiwasang maalala yung kanina, I really want to kill Chester! Damn him! Napaayos ako sa pagkakaupo nang maramdaman ang init sa katawan.Relax, Ian. "You look like a manyak," natawa na ito habang umiiling.Napabalik ako sa sarili ko at natawa na lang din."Inggit ka lang kasi binasted ka niyan," sambit ko sabay kuha ng juice na tinimpla ni Latina kanina."Wow. Nagyayabang ka?" Hindi makaniwalang tanong nito sa'kin."I just stating a fact. I can stare at her every time I want. I can hug her every time I want, I can kiss--" Binato niya ako ng unan kaya natigil ako sa sinasabi."Edi ikaw na! Atleast ako hindi ginawang punching bag." Napailing na lang ako at natawa ulit sa sinabi niya."It's all worth it kasi sa'kin na siya ngayon. Ginawa ka rin namang punching bag noon ni Roi, pero hindi nagin
Naiwan akong tulala. I don't know how to deal with my cousin. I know that she is hurting right now. I closed my eyes and tried to sleep. Is she just here from the airport? If so, does she know that Ian was the one who bought the house? Maybe because he wouldn't have come here if she didn't know.Palipat-lipat ako sa pwesto ko. Hindi ako nakatulog kahit anong pilit ko. Iniisip ko kung anong pinag-usapan nila o naging maayos ba ang usapan nila.Kinabukasan ay nagdadalawang isip pa akong lumabas, pero naisip ko na kailangan ko ring kausapin si Cena, pero umawang ang labi ko nang madatnan kong tulog si Ian sa sofa sa sala, pinagkakasya nito ang katawan sa maliit na sofa. I bit my lower lips, siguradong masakit ngayon ang likod niya.Sabi ko sa kanya ay sa ibang kwarto na lang siya matulog, bakit siya natulog dito?"He sleeps there because he is afraid that you will run away with him again." I was surprised when I heard Cena's voice that had just come from the kitchen.Seryoso itong nakati