"Nasa kabilang office 'yong mga hinahanap mong dokumento," ani Rhett habang nakanguso.
"Okay." Tumayo ako at naglakad palabas ng office nang biglang may tumisod sa akin.
Si Rylie ang nangtisod sa akin na may nakapaskil na ngisi sa labi. Nilagay n'ya ang kanyang kamay sa bibig na parang nagulat sa ginawa nito.
"Oops, sorry! I was stretching my legs. Please understand," she said, closing her eyes and touching her chin with her palms.
This is what she wants, huh. Okay, let's play.
Nag-inat naman ako ng mga kamay at sinadyang sinagi ko ang kanyang cup, natapon naman 'yon sa mga papel na ikinagulat n'ya. A mocking smile plastered on my face.
"Oops, sorry! I was stretching my arms. Please understand," panggagaya ko sa kanyang boses kanina lang.
She twitched her lips as she stood and pushed me harder, napaatras naman ako roon. Hindi ako nagpatinag at ti
It's been three days. My suspension from work had been in place for three days. Now that I'm back, I'm disappointed to inform Rylie that I was not found guilty of being a spy at work. Hindi sila nagpakita ng kahit ano'ng ebidensya na nagpapatunay na ako ang spy. "I told you, Rylie. If you hadn't shown me any evidence, prepare for the consequences,"I said sarcastically. She gritted her teeth in annoyance."I don't need to do that anymore, Alexis. Instead, I will show who you are."And she leaves me dumbfounded. Sinundan ko lang siya ng tingin. Rylie, you've piqued my interest in your background. I underestimate you. Hindi ka gano'n kadaling kalabanin. You're not like the rest of my rivals. Lumapit naman sa akin si Rhett na may malawak
Malayo pa lang ay bumaba na ako sa sasakyan saka naglakad ng dahan-dahan. We stopped in front of an abandoned building. As I followed Rylie, I was cautious in my actions. Then I noticed how she was talking on her phone while walking. When a man appeared out of nowhere, she came to a halt. I hid behind a wall, but I could hear them chatting. "Bakit ka ba tumawag? Baka mamaya makahalata 'yang kinaiinisan mong tao,"may halong inis sa boses ng lalaki. "They won't, particularly Alexis. They were aware that I was heading home. That is why they are unlikely to suspect me. At kahit naman malaman ni Alexis at sabihin n'ya sa lahat na nakipagkita ako sa isang lalaki, walang maniniwala sa kanya lalo na si Steran. He's constantly on my side, and he's always defending me from that scumbag!" she declared, her voice full of ambition. As a curving drawn on my lips, I licked it. Talaga ba, Rylie? Ang ambosisya mo naman yata. Ini
It was all part of my plan from the beginning. Rylie was the target of my deception. And it began when we returned to Manila to see Steran's mother. And then there came the three-day suspension. Flashback Hindi ko nakikitaan ng kahit anong bahid ang impormasyon si Rylie. Masyadong malinis. I know I shouldn't be suspicious like this, but I can't help myself. Kahit na anong pag-aaral ang gawin ko sa background n'ya, wala akong nakikitang kahit anong butas. Advanced hacker. Rylie's main hobby in high school was hacking. Rhett witnesses her applying her hacking abilities a couple of times, not just any hacking, but advanced hacking. I'm aware of the capabilities of advanced hackers. Walang imposible pagdating sa mga advanced hacker. All things can be possible. "Ano'ng gagawin ng isang advanced hacker?" Kanina ko pa ito tinatanong sa sarili habang nakatitig lang sa laptop ko. Bukod sa pagh
"What are you doing here again?"inaantok na tanong ko nang makita si Steran na nagpunta rito kahit gabi na. Pang-ilang araw na siyang nagpupunta rito tuwing gabi? Halos gabi-gabi na siya nagtutungo rito sa condo ko. Alas dose pa lang ng madaling araw pero naririto siya sa harapan ko, nakatayo habang may nakasilay na ngiti sa labi. My heart began to race. "You're constantly disrupting my sleep," I groaned as I collapsed on the sofa, my eyes closed from exhaustion. I heard him chuckle."I missed you." Pagkabanggit n'yang iyon ay napamulat ako ng mata. Mabuti na lang madilim ang sala kaya hindi n'ya nakikita ang reaksyon ko. My cheeks were burning up! "Oh, come on, shut up!"I hissed. Natawa siya kaya binato ko siya ng unan. Gabi-gabi naririto siya sa condo ko. Gabi-gabi palagi n'ya akong sinasabihan na missed na n'ya ako kahit na palagi kaming nagkikita s
"I... I need information,"nanginginig kong sambit kay Wayne. Before I return to New York, I need to finish this problem. Hindi ako babalik hangga't hindi ko ito natatapos 'tong gulong 'to. Kinakailangan ko ang mga impormasyon na mayroon siya. Alam kong meron pa siyang nalalaman patungkol sa GEMS. I need that information, that’s all I need. I need to know who the GEMS' leader is and where I may locate them or her, and all of their forthcoming deals. Rylie didn't say anything about it, and she certainly won't know anything about it. Pananatilihin n'yang nakatago ang sirkreto nito upang hindi siya hanapin ng mga otoridad. He sighed and gave me a flash drive."Nandito na lahat ng mga kinakailangan mong malaman." Kinuha ko 'yon na may
Sunod-sunod na putok ng baril ang ginawa ng mga kalaban ko sa akin. Nagtatago ako sa likuran ng pader, nakaangat ang kamay na kapantay ng aking mukha habang naghihintay na maubusan sila ng bala. Mabibigat ang mga hininga na pinapakawalan ko dahil sa malayong pagtakbo ko para lamang makatago. I'm also sweating profusely, and it's streaming down my cheeks. But I didn't bother wiping the sweat off my covering mask that indicates I'm Exis tonight. When I heard them yelling at each other for more bullets, a big grin appeared in my mouth. Lumabas ako sa pinagtataguan ko habang sunod-sunod din silang binabaril. I am using two Heckler and Koch HK45 in both of my hands while starting to walk backwardly. Sumusulyap ako sa likuran ko baka sakaling matisod ako o ‘di kaya’y may nakaabang sa likuran. And when I ran out of bullets, I hurried as quickly as I could before they could shoot me. I overheard one of them swear. "Habulin n'yo, mga tanga-tanga! Malal
"Matulog ka kaya muna. Para ka nang zombie sa ginagawa mong hindi pagtulog, eh." Nangunot naman ang noo ko sa ginawang pag reklamo ni Wayne. Napatayo ako ng wala sa oras habang hinarap ang salamin. Hinawak-hawakan ko pa ang mukha ko at maging mata at iniinspeksyon 'yon. Maitim ang ilalim ng mga mata ko at halata iyon. Halata rin ang pagod at antok sa mga mata ko habang nakikipagtitigan sa repleksyon sa salamin. "Sorry, pero inaalagaan ko ang eyebags ko,"pagbibiro ko saka bumalik sa kinauupuan ko. Rinig ko ang hagalakpak na tawa ni Wayne at rinig ko ang pagkabagsak nito kaya ako naman ang natawa. But he was right. I really look like a zombie with not enough sleep. Paano ba naman kasi, palagi akong nakatutok sa harapan ng screen ng laptop. But still, sa kabila ng mga ginagawa ko ngayon, nakukuha ko pa ring tumawa. Tumawa na parang problema na dinadala. I don't want to think that I have the problem facing.
It was already midnight. Tulog na ang mga tao, tahimik ang lugar, tanging mga tahol lamang ng mga aso ang maririnig sa kapaligiran. Hininto ko ang motor ko sa isang kanto upang hindi makakuha ng kahit anong atensyon saka pasuray-suray naglakad. The bleeding went stop nang pinuluputan ko ng tela na galing sa suot kong damit ngayon. That's what I used to cover and stop the wound's bleeding. Napahawak ako sa gate na nasa harapan ko nang nakaramdam ako ng panghihina sa katawan I gently opened the gate and walked to the side of the house while staring hard. Napakagat ako ng labi nang makita na mataas ang aakyatin ko pero sa huli ay nagawa ko pa rin itong akyatin. Bumagsak ako sa sahig upang makagawa 'yon ng ingay at napangiwi ako dahil sa sakit. My body was exhausted, and my eyes begged to close. Despite my best efforts, my body was unable to do so owing to blood loss and fatigue. Nakatitig ako sa kisame kung saan ako nag kuwarto noong nandito pa ako sa ba
“Akala ko ba, gusto mo siyang makilala dahil curious ka sa katauhan niya? Pero ano ang nangyari ngayon, Steran? Lagi siya ang iniisip mo!” naiinis na turan sa akin ni Rylie sa labas ng bahay namin sa probinsya. Nagulat na lang ako na naririto siya dahil narinig ko ang boses niya. At mas ikinagulat ko ang pag-amin ng nararamdaman niya para sa akin. “It’s because I like her, Rylie! I love Alexis!” Kita ko ang gulat sa kanyang mga mata, hindi makapaniwala sa sinabi ko. Pagkatapos siyang i-assigned ni Captain Maxton sa isang probinsya mas lalong naging malapit ako kay Alexis. Sa una ay mahirap dahil nga sa nangyari at hindi niya ako pinagkakatiwalaan. But as time as goes by, I started to get to know her. Inilingan ako ni Rylie. “How many times do I have to warn you about her? She’s dangerous!” When I found out she was being threatened, she said the same thing. She forewarned me that her life was in jeopar
Steran's POV In the three years, I've worked at the Criminal Investigation Unit, I've witnessed the worst-case scenario. I've seen a lot of criminal cases in my time. The cases that I've had a hard time resolving.Mga tao na pilit na tinatanggi ang mga kasalanang kanilang ginawa. Mga tao na napagbintangan ng iba, mga tao na mas mataas at kayang ilagay sa kulungan ang mga inosente at sila ang pinapalabas na masama. May mga kaso pa na sobrang hirap lutasin kaya kapag walang maipakitang sapat na ebidensya, sinasarado ito kahit na pilit inaalam ang buong katotohanan. I saw how people use their power to blame innocent people. Halos lahat nakita ko na.
Pagkatapos namin mag-report kay Tito Sebastian, agad naman akong umalis sa La Corde upang magpunta sa Manhattan Beach. Sila Summer ay nasa La Corde pa dahil may kinakailangan pa silang gawin doon kaya ako na ang naunang umalis. Hindi naman na nila ako kailangan doon kaya umalis na lang ako. Hapon na nang makarating ako. Hanggang ngayon marami pa ring tao na nagpupunta sa beach. Ang iba naman ay papauwi pa lang. Sinuksok ko ang kamay ko sa bulsa ng jogger pants ko habang naglalakad sa buhangin, lumulubog ang mga sapatos ko kaya tinanggal ko 'yon saka binitbit gamit ang isang kamay. Habang naglalakad ako ay may lumapit na bata sa akin. "For you,"nakangiting aniya habang may hawak-hawak na pulang rosas. Nangunot naman ang noo ko pero bago pa man ako makapagtanong kung kanino ito galing ay kumaripas na siya
"What kind of drug are we looking for again?"lutang na tanong ni Summer habang nakikita kong tumatakbo sa mga eskinita. Kasalukuyang hinahabol ni Summer ang isang lalaki na target namin ngayon. Liam Jones is his name. He is the new drug's messenger. We've been keeping an eye on him since we landed in Finland. Hindi naman ako nahirapan sa paghahanap sa kanya dahil exposed na exposed siya sa mga mata ng tao lalo sa mga otoridad. Labas-pasok din ito sa kulungan na hanggang ngayon binabantayan pa rin siya ng mga otoridad. Kaya lang naman hindi nila ito maikulong ng mahabang panaahon dahil malakas ang koneksyon niya. Liam Jones has a connection with the officials, and they’ve been helping him get out of jail. "Ruby,"I answered. We're currently undergoing him for further information regarding the substance. I looked at the monitor to see where Liam was going. They dashed
Never in my life have I experienced this kind of feeling. I've always been content with what I have and everything. Nakukuha ko lahat ang gusto ko, despite being the only kid in my family, I am not a spoilt child. My parents always granted me everything I needed, even though I didn't ask for it. Pero hindi ko rin inaasahan na may darating sa buhay ko na hindi inaasahan. Ang bagay na kailanman ay hindi ko pinangarap at hiningi, biglang dumating sa isang iglap. "Let's take a picture." Steran Luxurè. The person who came into my life in an instant. The person that I didn't expect to be loved. It feels like everything happened so fast. We met each other because I worked as a detective. Parang hindi ako makapaniwala na nangyari ang ganitong eksena. "Na naman? Hindi ka ba napapagod ngumiti? Nangangalay na kaya labi ko kakangiti,"reklamo ko habang nakanguso. Inilingan niya ako kaya mas lalong humaba ang nguso ko
Minsan may mga bagay na hindi natin inaasahan na darating sa buhay natin. May mga pangyayari na darating na lang bigla nang hindi naman natin hinihingi. Kusa na lang itong nangyayari kahit hindi natin kagustuhan ang mga 'yon. Unti-unti kong minulat ang mga mata ko at unang bumungad sa akin ay ang putting kisame, ang pagtunog ng defibrillator sa gilid, ang tunog ng aircon at mga boses sa labas. Sinubukan kong galawin ang kamay ko pero may isang mabigat na kung ano ang nakadantay doon. "S-steran?"nanghihina kong tanong. He's leaning on the bed, closed eyes. Nagising lamang siya nang marinig ang boses ko. kinusot-kusot niya pa ito na parang bata at nang makita niya akong nakatitig sa kanya ay nanlalaki ang mga mata nito. "Gising ka na?!"gulat na turan nito. I nod slowly that makes him more shocked. Napatayo ito at biglang nataranta. "T-teka, tatawag lang ako ng doktor. Ay, teka, gusto
Napamulat ako ng mata at napapitlag naman sa gulat si Steran nang biglang bumukas ang pintuan at niluwa no'n ang lalaki na nagdala ng pagkain sa amin. Galit na galit ang mga mata niyang tumingin sa amin pagkatapos ay pareho kaming pinagtaasan ng boses. In less than fifteen minutes, he was back in rage. "Nawawala ang cell phone ko!"nang
Isang malamig na buhos ng tubig ang naramdaman ko upang magising ako. Napaubo ako dahil may nasinghot akong tubig. Kumurap ako ng ilang beses dahil sa panlalabo ng aking mata at nang makakita na ako ng tuluyan ay agad hinanap ng mata ko si Steran. Katulad ko ay binuhusan din ito ng tubig kaya nagising siya. “Steran, ayos ka lang?” Mabilis ko siyang nilapitan at nanlalaki ang mga mata n’yang nakatingin sa paligid kaya napatingin din ako. “Nasaan tayo?” he asked while wandering his eyes on the surrounding. Isang bulto ng tao ang nakapukaw ng atensyon ko. The room was dimly illuminated, and all I could see were old tools, a chair, a table, and even an old cargo outside the window. I could even hear the ship's horn. Doon ko napagtanto na nasa isang pier kami dinala. Kita rin kung papaano lumubog ang araw at unti-unting dumidilim ang kapaligiran. “Who are you?” tanong ko rito nang makita ko itong g
"Hindi ka ba nagsasawa riyan sa pinapanood mo? Paulit-ulit na lang, eh." Nasa likuran ko si Steran na nakatayo, habang ako ay naka-upo sa sofa habang nakatutok ang mga mata sa palabas at kumakain ng popcorn. Ni hindi ko rin napansin na nasa likuran ko na si Steran dahil umalis siya saglit at may kinausap sa cell phone. Siguro ay tungkol 'yon sa trabaho. Hindi na naman kasi siya pumasok nang ilang araw katulad noon nang masaksak din ako. Steran didn't come into work, and Strean focused on me. Since I decided to stay here for a bit longer, he has never moved his eye away from me. I told Wayne about it, and he advised me to be careful not to be found. I tapped the vacant seat beside me and did not break my stares at the TV. "No. Agents movies hit different,"I answered. Kahit hindi ko nakikita ang kanyang reaksyon, alam kong nakakunot ang noo nito. In the past few days, wala na akong ibang pinapanood kung 'd