Tulala ang dalaga sa narinig, hindi niya alam ang sasabihin ng bigla niyang narinig ang nagpipigil na tawa ng lalake kaya hindi niya mapigilang mainis dito, “ Nakakainis ka alam mo iyon! Akala ko ay gusto mo talaga akong mabaliw sa bulaklak na iyon.” Galit na sabi nito.
“Kung gagawin naman kitang baliw, bakit hindi nalang sa akin at sa bulaklak pa. Isipin mo mababaliw ka sakin at hindi mo na kayang mabuhay na wala ako sa tabi mo.” sabi ng binata habang tumataas-taas pa ang kilay.
Hindi naman mapigilan ng dalaga na mapangiwi sa narinig, “Kilabutan ka nga sa sinasabi mo, nakakatakot minsan lumalabas diyan sa bibig mo pakilagyan ng busal.” May pagtataray na sabi nito kaya muli niyang narinig ang halakhak ng lalake na nasa puno.
“Uuwi na ako, baka mabaliw ka na sakin pag nagtagal pa ako sa tabi mo,” biro ulit nito kaya
Maiingay na mga bata ang gumising sa dalaga, mula sa labas ay rinig niya sa kaniyang kwarto ang mga hiyawan at tawanan ng mga ito kaya hindi niya maiwasan na mapabangon at bumama sa may sala, kitang-kita sa pintuan ng kanilang bahay ang mga nag tatakbuhan papunta sa plasa.“Akala kop o ay mamayang gabi pa ang programa sa plasa? Bakit may mga bata na ang tuwang-tuwa na pumupunta doon?” nagtataka na tanong nito sa matanda na galing sa kusina at naghahanda ng makakain.“Mamaya pa nga ang okasyon sa plasa pero may mga nagtitinda at palaro na doon kaya ganoon na lang ang saya ng mga bata, ngayon ay maari ka na rin pumunta doon kahit saglit lang.” Sushento ng matanda ngunit umiling an gang dalaga.“Nako, Lola mamaya na po siguro ako pupunta dahil baka maligaw lang ako, wala naman akong kasama tapos marami pa na taong naglilibot.” Sago
Parang bumagal ang oras para sa dalaga ng makita niya ang sariling pangalan habang inaanod ng tubig ang ilaw kung saan nakasulat iyon, hindi siya sigurado kung kanino o sino ang may-ari ng kahilingang iyon. Kung sa lalake ba na kasama niya ngayon o sa lalaking katabi niya kanina.“Ayos ka lang? bakit tumalala ka, hindi ka ba naging masaya o may nakalimutan ka na ilagay sa kahilingan mo?” usisa ng kasama nitong lalake, kanina pa kasi siya tahimik habang iniikot nila ang mga tindahan sa gilid ng ilog.Umiling naman ito,”Wala naman, medyo nakararamdam lang ako ng antok dala ng medyo malamig na hangin dito sa labas.”Pagsisinungling niya.“Gusto mo na ba na umuwi? Pwede namang ihatid na kita, medyo nakakapagod din ang makipagsiksikan at maglakad.” Suhento naman ng binata ngunit umiling lang ang dalaga.Pagkatapos noon ay wala ng nagsalita muli sa kanilang dalawa, hindi alam ni Maria
Nagpasalamat si Maria kay Kanor pagkarating nila sa tapat ng bahay ng dalaga, alam ni Kanor na kailangan ng magpahinga ng dalaga at gusto nitong mag-isa kaya hindi na rin siya nagpilit samahan ito. Hinintay muna ni Maria na makalayo si Kanor bago ito tumalikod at nanghihinang naglakad papalapit sa bahay nila para buksan ang pintuan pero bago pa niya magawa iyon ay isang kamay ang humila sa kaniya at pinaharap siya sa gawi nito.Nakaramdam ng takot si Maria, madami ang sabi-sabing madami dawn a mga lalakeng loko-loko na pagala-gala sa paligid, balak na sana niyang humiyaw ng isang pamilyar na amoy ang kumapit sa ilong niya.“Anong ginagawa mo dito, Pelipe?” Gulat niyang tanong. Hindi ito makapaniwala na nasa harapan niya ang lalake na dahilan ng pag-iyak niya kani-kanila lang. “Nasaan si Yola? Hindi ba at magkasama kayo, huwag mo sabihin na iniwan mo siya. Madami ngayon na nagkalat na mga loko-lokong la
Tulala ni Maria habang nakatingin sa lalakeng nakatayo ngayon sa isang sanga ng punong manga, seryoso itong nakatingin sa kaniya, bubuka ang bibig nito pero muli ulit titikom.“Anong ginagawa mo dyan, anong oras na bakit hindi ka pa rin umuuwi?” Iyon agad ang lumabas na mga salita sa bibig ni Maria ng makabawi siya sa pagkagulat.“Sa tingin mo makakauwi ako at makakatulog ng maayos sa naging sagutan natin kanina? At madami akong gustong linawin sayo, isa na doon ang relasyon namin ni Yola, walang namamagitan samin kahit lagi kaming magkasama walang ibig sabihin iyon dahil puro trabaho lang ang dahilan noon.” Mahabang paliwanag nito, hindi naman alam ni Maria kung anong reaksyon ang gagawin niya sa harap ng lalake.Masaya siya sa nalaman, pero hindi naman siya pwedeng ngumiti at
Tanghali na nagising si Maria dahil halos hindi rin naman siya makatulog ng gabing iyon, hindi mawala sa isip niya ang mukha ng lalake habang sinasabi ang totoong nararamdaman nito. Para kay Maria ay isang panaginip iyon, hindi niya magawang maniwala na umiyak-iyak pa siya sa harapan ni Kanor pero pareho naman pala silang nararamdaman ni Pelipe.“Oh, mukha yatang hindi ka nakatulog ng maayos Maria halika na at kumain anong oras na.” Pag-aaya ng matanda ng bumaba siya sa hagdanan. “Magandang umaga po, Lola nasaan po sila Ama at Ina?” Mabilis nilang ginala ang paningin para hanapin ang mga magulang ngunit wala siyang Makita maski anino ng mga ito.“Maaga silang umalis, hindi ba nagsabi sayo kahit isa sa kanila? May mahalaga daw silang aasikasuhin nagulat nga ako at magkasama silang dalawa.” Sagot naman ng matanda, hindi alam ni Maria pero pakiramdam niya ang may tinatago ang mga magulan
Hindi alam ni Maria kung paano gagawin ang sinabi ng matanda na linawin ang lahat kay Kanor, lahat ng mga nangyayari ngayon sa kaniya ay bago lamang. Ito ang unang beses na maipit siya sa isang komplikadong sitwasyon at alam niya na masasaktan niya si Kanor at pwedeng masira ang pagkakaibigan nila at iyon ang pinaka-ayaw niyang mangyari.Minsan lang siya magkaroon ng napakalapit na tao na hindi niya kapamilya, at parang hindi niya kayang sirain iyon, pero kailangan niyang linawin sa kaibigan na si Pelipe ang gusto niya. Pero kailangan pa nga ba niyang gawin iyon kung umiyak nga siya sa harapan nito noong nakaraang gabi?Bigla siyang nakaramdam ng hiya,ngayon ay mas lalo siyang nagsisisi kung bakit nagpadala siya sa emosyon, hindi man lang niya pinigilan ang sarili na umiyak sa harapan ni Kanor dahil lang nagseselos at naiingit siya sa isang babae.“Ang lalim yata ng iniisip mo?&
Mabuti na lang at natapos ang araw ng hindi nagpupunta doon si Pelipe dahil hindi alam ng dalaga paano niya sasabihin na hindi ito pwedeng tumuloy sa loob ng bahay nila kung nasa loob si Kanor, ngayon ay mas ramdam ni Maria na may mali talaga sa kilos ng mga magulang niya.Pakiramdam niya ay may tinatago ang mga ito sa kaniya, nagsimula siyang makaramdam ng ganito ng kaarawan ni Pelipe pero hindi naman pa ganoon kalala ang kilos ng Ama pero ng halos sunod-sunod na ang pag-uwi ng Ama niya tuwing hating gabi ay naging mailap ito pag pamilya ni Pelipe ang pinag-uusapan, hindi alam ng dalaga kung ano nga ba ang tinatago ng mga ito, kailangan ba talagang ilihim sa kaniya ang tungkol doon.“MARIA! Kanina pa umalis si Kanor at hindi na nakapag paalam sayo, bakit ka ba nakatulala diyan ha? Nako bata ka may masakit ba sayo o may problema ka ba? Sabihan mo lang ako huwag mo sarilinin yan baka mabaliw ka.” Biro n
Palabas na sana silang dalawa ng Ina noong maalala si Maria na nasa labas nga pala si Pelipe at sinaraduhan niya ito ng bintana, “ah, Ina mauna na po kayong bumaba susunod po ako magpapalit lang po ako ng damit.” Pagpapalusot nito.“Mamaya ka na magpalit ng damit, halika na kumain na tayo.”Sagot naman ng Ina pero umiling ng marahan si Maria. Hindi siya matatahimik habang hindi niya nasisigurado na umalis na ang lalake o naghihintay pa rin sa kanya na muling niyang buksan ang bintana.“Saglit lang naman po ako magpapalit, susunod din po ako agad-agad.” Paninigurado niya dito kaya walang nagawa ang Ina kung hindi ang lumabas nga at mauna ng bumaba sa kainan.Dali-dali niyang sinarado ang pintuan at lumapit sa bintana at binuksan ito, pero wala na doon ang lalake. Bigla namang nakaramdam ng paghihinayang ang dalaga, hindi man lang niya nakausap ang lalake bu