HORRIFIED AND BREATHLESS"TAMA NA, pakiusap!"Iyon ang paulit-ulit na hiyaw ni Blythe habang pilipilit niyang kumawala sa mga brasong pumipigil sa kaniya para daluhan ang ngayon ay duguan na ring si Zandro at nanghihina. Nawawalan na siya ng lakas para subukang kumawala, maski ang tinig niya ay malapit nang ma-ubos subalit hindi niya balak na sumuko. Ginawa niya ang lahat ng makakaya niya para kumawala, although it seemed futile."Please, huwag!" But she forgot that in that place, everyone is deaf when it comes to her pleading and demands. They all wanted two things for her— her suffering and death, and damn that! Why can't they just kill her alone and free Zandro because he is still part of their pack in the first place? He is a werewolf! They share the same blood!Her tears pooled in her eyes more, they kept on streaming down her face as if it was a falls of pain, anger; and remorse. She can't take it anymore, seeing him hurting will be the last thing she wants to see in this world.
"COLD, MERCILESS AND UNSCRUPULOUS""HINDI, Zandro!" Bayolenteng iwinaksi ni Blythe ang mga kamay na pumipigil sa kaniya para habulin si Zandro. Kasabay ng kaniyang pagsigaw ay ang pagpalahaw ni Señora Constanza dala ng punyal na mariing tumarak sa dibdib nito, hindi maka-paniwala ang lahat sa mga nangyari. Inasahan na nilang gagawa nang gano'n si Zandro, hindi nila ito pinagkakatiwalaan kaya naman pinalitan nila ng pekeng punyal ang dapat nitong gamitin. But much to their shock, the head of the family is now bleeding and starting to lose her strenght. Marami ang dumalo rito para tulungan ito at hindi na na-gawa pang sundan ni Blythe ang mga pangyayari dahil pinuno ng paghihinagpis ang kaniyang puso at isip. Ang bumabalot sa kaniyang hilakbot ang siyang nagbukas ng panibagong katauhan sa kaniyang katawan, katauhang bigla na lang sumulpot at umako sa kaniyang kontrol dito.Together with her brokenheart, Blythe suddenly felt her whole body inducing heat all over as if she was burning al
"THE DAWN BREAKS IN VICTORY"NAGHAHABOL MAN ng hininga ay nakuha pa rin ni Claudia na ngisian si Blythe na para bang nanunuya pa ito. She's obviously too tired, wounded and all but still smling? She's really a monster! An insane one."So, ito lang ang kaya mo?" tanong nito nang may panghahamak. "I thought you are the exterminator? Bakit mo kokontrolin ang utak ko at hahayaan akong patayin ang aking sarili? Why don't you kill me by your own hands, Blythe?" Sounds good and inviting, but she wants to see Claudia suffer first while doing all the things she doesn't want to. To die fast gives no fun, no justice to how this bitch played with her innocence. "Ako ang may gawa ng mga pilat sa'yong katawan! Ako ang sumagasa sa Mama Celia mo at may pakana sa disgrasiyang dapat sana ay sa'yo pero sinalo ni Zandro! I planned to kill you multiple times, Blythe. I have never been a friend to you, I always have this fire that wants to burn you one way or another," she screamed them in her face as if
LOVE IS LIKE a full-phased-moon, it never stays bright and powerful until the morning but it never leaves you when darkness is everywhere... just how certain people in our lives, they stays in our toughest days; shares light to keep us alive and fighting. But it is sad to see that they were sometimes no longer there to share the victory with you when the morning breaks. Just like how Zandro left her when peace and joy is already achieved...SEVEN YEARS LATER...Blythe smiled wide in victory when she put the last piece of strawberry fruit as a decoration for her single-layered red velvet cake. Bahagya siyang umurong pagkatapos para sipatin kung ano pang kulang doon. The icing is perfectly thick and she iced the cake wonderfully; the fruits she added on top of it made it looks more appealing and mouth-watering. She just added more of thinly sliced strawberries on the sides and voila! The cake she baked for her precious son is now ready.Hinubad ni Blythe ang suot niyang apron tsaka nagtu
MAGSISIMULA PA lang si Blythe sa kaniyang mga himutok nang biglang pumasok sa kusina ang kaniyang Mama Celia na mukhang galing lang sa itaas ng kanilang bahay at kakatapos lang maligo. Mabilis na tumakbo si Dame sa likod nito para magkubli, sumunod naman si Blythe roon na pilit pa ring pinalalabas ang kaniyang anak."Dame, I will really punish you," her voice sounded more trouble because she knows that she can't do anything once her Mama Celia help her naughty son. "Lumabas ka riyan, we're not yet done here." "But you said you will do everything for me," he still insisted. "I heard it, lola. Mama is breaking her words.""Aba't ang batang ito! Nagsumbong pang talaga.""Ano na naman ba ang pinagtatalunan ninyong mag-ina," sabat ng naguguluhang matanda sa kanila. Napapa-sunod ito sa bawat paghila ni Dame sa kaniyang duster. "Palagi mo na lang pinagagalitan si Dame, hija. Kawawa naman ang apo ko.""That's true, lola.." Mabilis nitong iniyakap ang mga braso sa baywang ng ginang at lalo pan
IT WAS undeniably true that things around Blythe since that tragic night happened changed a lot from her mind, down to her heart; her physical strength and capabilities. Hindi niya makakailang hindi na lang siya ang babaeng dati ay ina-apakan at sinasaktan lamang ng marami.Now, she has all the power to make orders and rules not just in their tribe but also to other tribes since she's still having the necklace of mightiness, and the power it gives her can't be matched by any lords around the world... it sounded scary at first because Blythe doesn't know much about the world she just entered. But with the help of her family, especially by the two strongest and most courageous men she knew, Blythe eventually pleasure doing the things she had been supposed to shoulder long ago. Sa unang mga taon niya bilang isang ganap na Monroe ay maraming napagdaanan si Blythe, kasama na roon ang pumatay.Sa tuwing na-aalala niya kung gaano siya nanghina sa unang rogue na kaniyang napatay. Blythe could
NAPUTOL LAMANG ang paninitig ni Blythe sa kawalan nang may biglang kumalabit sa kaniyang likuran, pumihit siya para sa kung sino ngunit sinalubong siyang bigla ng isang palumpon ng mababangong mga bulaklak ng liryo at gaya nang madalas, mapusyaw na pula ang kulay mga ito. "For you, su alteza," anang baritono nitong boses sa kabilang panig ng bulaklak... "As pretty and as fresh as you."Mabilis namang na-porma ang ngiti sa labi ni Blythe. "Venedict...""Yes, your highness?" he said, still at his play. "Anything wrong with the flowers?" "Iyan ang mali, iyang kakatawag mo sa akin ng ganiyan. Hindi nga ako ang iyong kamahalan, si lolo at lola iyon. At itong kakabigay mo sa akin ng bulaklak, nagkakaroon na ng garden sa loob ng bahay dahil sa mga bulaklak mo.""And what's wrong with that? Other women would love to receive flowers.""Oo naman. Don't get me wrong, I love them but you see..." Iniligid niya sa buong silid ang kaniyang mga mata. Marami sa mga staff doon ay naka-dikit na sa kani
TAWANAN AT kuwentuhan ang naging tema ng hapunan sa mahabang hapag nina Blythe, sa gilid lamang ng kanilang pool. Naroon na ang kaniyang papa na halos hindi na maka-kain dahil sa pag-aasikaso kay Dame, ganoon din ang kaniyang lolo na hanggang ngayon ay hindi pa rin tapos sa mga kuwento nito. Ang ilang mga pinsan naman niya ay nag-e-enjoy sa gawa niyang cup cakes, habang ang Mama Celia niya ay abala rin sa pakiki-pagkuwentuhan nito sa kaniyang lola at mga tita. Blythe felt so happy to see them this good, after how many years it was still seemingly untrue for her— the happiness, the love; the care, and everything. Nevertheless, she's thankful for it. Marahil ay nasabi na niya ito noon ngunit kung bibigyan siya ng pagkakataong ulitin ang kaniyang buhay kasama ang mapapait at masasaklap na mga karanasan niya, yayakapin niya iyong muli para minsan pang maging mahina, inosente at duwag kung ang magiging kapalit naman nito ay ang lahat ng makikinang na ngiti ngayon. "Mama," gising sa kaniya
"SA TINGIN mo ba ay matutuwa siyang makilala ako, hija?" Inilapag ni Blythe ang pastang hawak niya sa lamesa, muli niyang ini-ayos ang mga pagkain doon bago niya binalingan ang kaniyang mama sa gilid ng lamesa. Kanina pa ito hindi mapakali at halos maya't maya kung tanungin siya. Lumapit siya rito para ayusin ang namumuti na nitong buhok, ginagap niya rin ang nanlalamig na mga kamay ng ginang at marahan niya itong pinisil. "Mama, relax lang po. Malapit na raw si Zandro." But she did the opposite, her shaking worsened and her breathing became rapid. "Sigurado ka ba rito, hija? Paano kung ayawan niya ako? Lalo at hindi ko lang siya pinahirapan noon, maski ngayon habang nasa gitna siya ng isang misyon." "Mama, mahal ka po ni Zandro at alam kong ma-uunawaan niya kung ano man ang nagawa ninyo... Kung hindi ka niya gustong makilala, bakit siya pumayag sa date ninyo ngayong gabi?"
SA KATANUNGANG iyon tuluyang natahimik si Zandro. Wala naman sa hinagap niyang ang mama ni Blythe ang tunay niyang ina kaya't hindi alam ni Zandro kung paano siya magpapakilala rito. Isama pang hindi pa siya maaaring magpakilala bilang siya sa kahit sino... therefore he can't do any move for now. But his biological mother seems like she knows their connection by now and she's the one who's making moves... only for Zack. Whenever he's with Blythe, she used to push him away and let Zack have his way. Na-iinis si Zandro sa tuwing nangyayari iyon ngunit kalaunan ay natatawa na lang siyang parang baliw. Why feel bad when it's him, and his marriage with Blythe she's protecting? Goddammit! Life is truly a roller coaster, it's filled with thrill and fun... "So, shall we pop the champagne's cork now?" Don Vico came and visited his office after he found out about his proposal to Blythe. Zandro was clueless about how he learned about it
EIGHT years had been a roller coaster ride for Zandro's journey, it was heaven in hell, his rainbow on the storm and his happiness amidst his heartaches. Living inside somebody else's identity has never been easy, bukod sa ibang tao ang tingin sa kaniya ni Blythe ay hindi niya rin magawang alamin kung ano ba talaga ang laman ng isip nito. Sa lumipas na ilang taon ay halos tone-toneladang pasensiya, pang-unawa, tapang, katatagan at pagmamahal ang binaon ni Zandro sa kaniyang sarili nang sa gano'n ay hindi siya pumalpak sa pinaka-mabigat na pagsubok sa kaniyang buhay. Maraming laban na ang napagtagumpayan niya, mga kasong kaniyang na-ipanalo. But this one is the most precious one, the result will dictate what kind of life is he going to live for the next years to come. So, he has to win this game without breaking any rule! Sumugal siya sa kabila ng takot at pangamba, tinanggap niya ang lahat ng mga pagsu
"F*CK YOU, Zandro. Talagang papatayin kita kapag hindi mo pa tinuldukan ang buhay ng demonyong iyan!" Dimas screamed despite the struggle. "You see, he's the root of all of this. He's been deceiving us for so long now and he put our tribe in danger, he put Blythe in danger. So, once you let him live, I will be the one to cut your head!" Muling inangat ni Zandro ang dambuhalang bato sa kaniyang kamay, handa na siyang itapon iyon kay Lord Howard nang subukan siya nitong muling paglaruan. "Will you really let your brother die? His son saves your wife and what? Won't give justice—" "You, as*hole! Just kill him!" Umiling si Zandro sabay itinapon sa malayo ang hawak niyang bato, tumalikod siya sa kalaban na ikinangiti ni Lord Howard. Bago siya gumawa ng unang hakbang palayo ay misan pa siyang pumihit at kasabay no'n ay ang paghagis niya sa napulot niyang punyal na kaagad tumarak sa d
THE BLOODY WAR between Zandro and Lord Howard didn't end up just because they fell down from the tall building of the Villalobos' mansion, it wasn't extinguished that fast instead it started to ignite higher and hotter as if a drum of fuel leak around the whole place making a hell for the next five consecutive days. Kapangyarihan sa kapangyarihan, lakas sa lakas. Walang kawala ang kahit isa sa kanila dahil isa lang ang maaaring lumabas nang buhay, bagay na siyang nagpapahina sa loob ni Zandro. The latter can feel the losing of his breathe, nagliliyab pa rin ang kaniyang katawan dala ng sakit sa hindi matapos-tapos na proseso roon. Pareho na silang naliligo ni Lord Howard sa kani-kanilang mga dugo at pawis na naghahalo sa madurungis nilang mga katawan. Nasa bingit man ng kamatayan ay nagagawa pa rin nitong ngumiti para lalong insultuin ang binata, itinaas nito ang kaniyang kamay at gamit ang hintuturo nitong puno ng singsing ay inayayahan niyang muling lumapit si Zandro. Bumuwelo si
BLYTHE WALKED out of her car like a zombie dancing on the music of melancholy, time passed has dried her tears away but her heart remains bleeding inside her chest. The last time she felt this way was when she lost Zandro... Well, guess what? She also lost Venedict and so she has a reason to act this way again. The sharp pain cutting inside her has been numbing her whole body that Blythe can't feel anything anymore, like a sheet of paper being blown by a harsh wind everywhere. Hindi dapat siya umalis doon dahil tiyak na hahanapin si ng binata, pero kung ikakasira naman nila ng ina nito ay tiyak na hindi iyon magiging maganda. Ngayon pa lang nakikilala ng binata ang kaniyang ina, ngayon pa lang sila bumabawi sa mga taong hindi sila nagkasama kaya naman sino si Blythe para pahirapan si Venedict at muling ilayo sa ina nito? Speaking of parent, aligagang tinuyo ni Blythe ang ilang bakas ng mga luha sa kaniyang mata nang matanaw niya sa harapan ng kanilang bahay ang papa niyang naka-tay
THE VIILLALOBOS was long gone now yet, she still can't find the happiness or the peace of mind she's been dreaming ever since. Lahat naman ay ginagawa ni Blythe para ayusin ang ubod ng gulo niyang buhay, marami na rin siyang isinakripisyo at pinagdaanan. Ngunit ano't sadyang walang tamang paraan para umayos na ang lahat sa kaniyang mundo?Ang lahat na lang ng kasiyahan niya'y may katumbas na kalungkutan, ang bawat tagumpay ay may kaakibat na pagkatalo at ang masakit pa'y nagmumula iyon madalas sa mga taong malapit sa kaniya; sa mga taong labis niyang pinahahalagahan.Three days passed since that unexpected argument she had with her family, up until now the cold war stayed in their house. Hindi na siya muli pang kinausap ng kaniyang pamilya matapos ang masasakit na mga salitang binitiwan ni Blythe, maski ang Mama Celia niya ay hindi na muli pang kumibo sa kaniya. Na-uunawaan naman ni Blythe ang reaksyon ng mga ito at hindi niya sila pipiliting patawarin siya gaya ng kagustuhan niyang h
SUMUNOD SI Blythe kay Addi papasok sa loob, nang makarating siya roon ay mabilis na dumikit sa kaniya ang seryosong mga mata na animo'y sibat na tutugis sa kaniya sa isang maling kilos lang.Natigilan si Blythe nang matagpuan din niya si Elaine sa tabi ng kaniyang lola, naka-yakap ito sa matanda habang umiiyak."Lola, lolo, ano po ang problema?" aniya habang naguguluhan niyang pinasasadahan ng tingin ang bawat isa."Nagtatanong ka pa talaga? Mang-aagaw!" Elaine exclaimed her accusation very much that Blythe felt her ears deafened. "Lola, please, scold her and tell her to stop with her flirtiness.""Elaine, your mouth," saway ni Tamarra rito. "Hindi makakatulong na ganiyan ka. Kumalma kana—""Paano ako kakalma?" Asik nito pabalik, nanggigigil nitong dinuro si Blythe. "That girl is stealing what's mine. Akin si Venedict!"Blythe watched her in disbelief. "Elaine, nasisiraan kana ba ng bait? Hindi kailanman naging sa'yo si Venedict at malinaw iyon sa'yo at sa kaniya.""No! Akin siya," pa
THE NEXT days came more terrible than expected, the small gap she had with her Mama Celia grew wider and Blythe was left taking extra dose of patience and understanding the following days. And Zandro being around didn't help at all, he used to worsen the situation like Blythe sometimes forgot courtesy for her ex-husband especially when he's pulling some stunts that will annoy Venedict.Kasama na roon ang pagdalo nito sa family day ng school nina Dame kahit pa wala namang nagsabi rito ng tungkol doon lalo at si Venedict ang pinili ni Dame na sasama sa kanila... Kaya naman ang naging ending ay apat sila sa grupo at madalas pang nagtatalo ang dalawa kung sino ang sasama sa mga games."I'm way more gorgeous than you," pagmamalaki ni Zandro. "Ako dapat ang sasama sa anak ko. Hindi ba, Dame? Grupo ito ng mga guwapo.""But you are done with your part," Venedict said in a complaint. "You joined the first two and you both lost them. Now, it's my time. Hayaan mo namang maglaro ang magagaling, w