"THE DAWN BREAKS IN VICTORY"NAGHAHABOL MAN ng hininga ay nakuha pa rin ni Claudia na ngisian si Blythe na para bang nanunuya pa ito. She's obviously too tired, wounded and all but still smling? She's really a monster! An insane one."So, ito lang ang kaya mo?" tanong nito nang may panghahamak. "I thought you are the exterminator? Bakit mo kokontrolin ang utak ko at hahayaan akong patayin ang aking sarili? Why don't you kill me by your own hands, Blythe?" Sounds good and inviting, but she wants to see Claudia suffer first while doing all the things she doesn't want to. To die fast gives no fun, no justice to how this bitch played with her innocence. "Ako ang may gawa ng mga pilat sa'yong katawan! Ako ang sumagasa sa Mama Celia mo at may pakana sa disgrasiyang dapat sana ay sa'yo pero sinalo ni Zandro! I planned to kill you multiple times, Blythe. I have never been a friend to you, I always have this fire that wants to burn you one way or another," she screamed them in her face as if
LOVE IS LIKE a full-phased-moon, it never stays bright and powerful until the morning but it never leaves you when darkness is everywhere... just how certain people in our lives, they stays in our toughest days; shares light to keep us alive and fighting. But it is sad to see that they were sometimes no longer there to share the victory with you when the morning breaks. Just like how Zandro left her when peace and joy is already achieved...SEVEN YEARS LATER...Blythe smiled wide in victory when she put the last piece of strawberry fruit as a decoration for her single-layered red velvet cake. Bahagya siyang umurong pagkatapos para sipatin kung ano pang kulang doon. The icing is perfectly thick and she iced the cake wonderfully; the fruits she added on top of it made it looks more appealing and mouth-watering. She just added more of thinly sliced strawberries on the sides and voila! The cake she baked for her precious son is now ready.Hinubad ni Blythe ang suot niyang apron tsaka nagtu
MAGSISIMULA PA lang si Blythe sa kaniyang mga himutok nang biglang pumasok sa kusina ang kaniyang Mama Celia na mukhang galing lang sa itaas ng kanilang bahay at kakatapos lang maligo. Mabilis na tumakbo si Dame sa likod nito para magkubli, sumunod naman si Blythe roon na pilit pa ring pinalalabas ang kaniyang anak."Dame, I will really punish you," her voice sounded more trouble because she knows that she can't do anything once her Mama Celia help her naughty son. "Lumabas ka riyan, we're not yet done here." "But you said you will do everything for me," he still insisted. "I heard it, lola. Mama is breaking her words.""Aba't ang batang ito! Nagsumbong pang talaga.""Ano na naman ba ang pinagtatalunan ninyong mag-ina," sabat ng naguguluhang matanda sa kanila. Napapa-sunod ito sa bawat paghila ni Dame sa kaniyang duster. "Palagi mo na lang pinagagalitan si Dame, hija. Kawawa naman ang apo ko.""That's true, lola.." Mabilis nitong iniyakap ang mga braso sa baywang ng ginang at lalo pan
IT WAS undeniably true that things around Blythe since that tragic night happened changed a lot from her mind, down to her heart; her physical strength and capabilities. Hindi niya makakailang hindi na lang siya ang babaeng dati ay ina-apakan at sinasaktan lamang ng marami.Now, she has all the power to make orders and rules not just in their tribe but also to other tribes since she's still having the necklace of mightiness, and the power it gives her can't be matched by any lords around the world... it sounded scary at first because Blythe doesn't know much about the world she just entered. But with the help of her family, especially by the two strongest and most courageous men she knew, Blythe eventually pleasure doing the things she had been supposed to shoulder long ago. Sa unang mga taon niya bilang isang ganap na Monroe ay maraming napagdaanan si Blythe, kasama na roon ang pumatay.Sa tuwing na-aalala niya kung gaano siya nanghina sa unang rogue na kaniyang napatay. Blythe could
NAPUTOL LAMANG ang paninitig ni Blythe sa kawalan nang may biglang kumalabit sa kaniyang likuran, pumihit siya para sa kung sino ngunit sinalubong siyang bigla ng isang palumpon ng mababangong mga bulaklak ng liryo at gaya nang madalas, mapusyaw na pula ang kulay mga ito. "For you, su alteza," anang baritono nitong boses sa kabilang panig ng bulaklak... "As pretty and as fresh as you."Mabilis namang na-porma ang ngiti sa labi ni Blythe. "Venedict...""Yes, your highness?" he said, still at his play. "Anything wrong with the flowers?" "Iyan ang mali, iyang kakatawag mo sa akin ng ganiyan. Hindi nga ako ang iyong kamahalan, si lolo at lola iyon. At itong kakabigay mo sa akin ng bulaklak, nagkakaroon na ng garden sa loob ng bahay dahil sa mga bulaklak mo.""And what's wrong with that? Other women would love to receive flowers.""Oo naman. Don't get me wrong, I love them but you see..." Iniligid niya sa buong silid ang kaniyang mga mata. Marami sa mga staff doon ay naka-dikit na sa kani
TAWANAN AT kuwentuhan ang naging tema ng hapunan sa mahabang hapag nina Blythe, sa gilid lamang ng kanilang pool. Naroon na ang kaniyang papa na halos hindi na maka-kain dahil sa pag-aasikaso kay Dame, ganoon din ang kaniyang lolo na hanggang ngayon ay hindi pa rin tapos sa mga kuwento nito. Ang ilang mga pinsan naman niya ay nag-e-enjoy sa gawa niyang cup cakes, habang ang Mama Celia niya ay abala rin sa pakiki-pagkuwentuhan nito sa kaniyang lola at mga tita. Blythe felt so happy to see them this good, after how many years it was still seemingly untrue for her— the happiness, the love; the care, and everything. Nevertheless, she's thankful for it. Marahil ay nasabi na niya ito noon ngunit kung bibigyan siya ng pagkakataong ulitin ang kaniyang buhay kasama ang mapapait at masasaklap na mga karanasan niya, yayakapin niya iyong muli para minsan pang maging mahina, inosente at duwag kung ang magiging kapalit naman nito ay ang lahat ng makikinang na ngiti ngayon. "Mama," gising sa kaniya
PINILIT NA lamang din ni Blythe na asikasuhin ang kaniyang plato, ngunit hindi niya magawang ma-engganyo sa mga pagkain sapagkat nahahati ang kaniyang puso sa maraming bagay. Nag-umpisa ng panibagong usapan ang pinsan niyang si Tamarra tungkol sa plano ni Blythe na magtayo ng iba pang branches ng kaniyang cafe rito sa bansa. Dalawang taon na rin sa kaniya ang kaniyang cafe at mabenta naman ang laman ng kaniyang menu, marami siyang customers at karamihan ay estudyante. As of now, she's eyeing to expand her menu but she's still undecided about building another branch. As much as possible, she just wanted to take things regarding her business light and easy. Mas gusto niyang mag-focus kay Dame, sa paglaki ng kaniyang anak at sa pag-aaral nito. Habang lumalaki si Dame ay mas dumarami ang natutuklasan ni Blythe tungkol sa kaniyang anak, maliban sa maging matalino, pilyo at matigas ang ulo ay napapansin din niya ang paghahanap nito sa mga bagay-bagay na hindi niya napaghandaan noon. Blythe
BLYTHE SENT the copies of the orders she got online to Brenna—her assistant in the cafe— iyon ang madalas niyang gawin sa umaga pagka-gising at male-late siya sa pagpasok o kapag liliban. She also included in the messages her few reminders for their menu and their staff. Matapos niyang ma-ipadala ang mensahe ay muli niyang ni-double check ang mga messages sa website ng kanilang cafe, sa daan-daang orders na naroon ay muling napako ang mga mata niya sa isang email doon na muling kumukuha sa kaniya ng special cheezy-turon at hindi lang isang daan ang kinukuha nito kun'di double no'n.This guy was probably related to monkey's to love banana like this... Ma-uubos ba niya iyon?Matapos makumpleto ang kaniyang trabaho ay bumaling naman siya sa naglalakad niyang anak patungo sa kaniya. Isinarado ni Blythe ang kaniyang laptop sabay tumayo para daluhan si Dame at ayusin ang uniporme nito. Binati niya ito sabay halik sa kaniyang noo, iginiya niya ito sa may hapag pagkatapos ay siya na ang naglag