"BLYTHE, your skin is burning," anito sa gitna ng kaniyang galit."Stop playing another role again, Claudia! I've had enough of your acting, tama na..." she muttered furiously under her breath. "Noong gabing iyon, sinubukan kitang iligtas. Inilatag ko sa'yo ang kamay ko para tulungan ka! Hanggang sa huling sandali ay naging mabuti ako sa'yo pero bakit mo ito ginagawa sa akin?"Their eyes watered together as if their hearts were wrapped by same emotion. Mabilis na umiling si Claudia nang maka-bawi ito. Inabangan ni Blythe ang kung ano na namang kasinungalingang lalabas sa labi nito ngunit nanatili iyong tikom at nangangatal. Bullsh*t!"Magsalita ka! Bakit sa dinamirami ng lalaki ay si Zandro pa? You are aware of our marriage, right?" One more step closer, just enough for her to reach the collar of her blazer and gripped it so tight. "Ganoon ba ang pagka-uhaw mo na saktan ako? Hindi ka ba mabubuhay kung hindi ako miserable? Magsalita ka!""Blythe... I'm so sorry—""F*cking sorry!" Her t
NAKAKA-BINGING katahikan ang sumalubong kay Blythe nang magmulat siya ng kaniyang mga mata, mabigat pa iyon at papungas-pungas. Nang tuluyan siyang magising ay mabilis na gumala ang mga iyon sa kabuan ng silid kung saan siya naka-tulog. The whole wide room is cute and so refreshing to the eye since it's made up of bamboo and tropical hardwoods, while the walls are made up of glasses only covered of white lace curtains.Nang hawiin ito ni Blythe ay mabilis niyang sinalubong ng malawak at kulay bughaw na karagatan, ilang metro ang layo sa kaniyang kinaroroonan. Hindi niya gaanong dinig ang pagaspas ng mga alon gano'n din ang malamig na hanging umiihip, subalit sapat na ang nakakamanghang tanawin sa kaniyang harapan para kumalma nang kaunti.Binalikan niya sa likod ng kaniyang isipan ang mga nangyari kanina sa labas ng cafe. Nag-uumpisa na namang magliyab ang sakit sa kaniyang dibdib at ang mugto pa rin niyang mata'y pinamumugaran na naman ng luha. Hinayaan lang sila ni Blythe, sa pinagd
BLYTHE DIDN'T wait too long for him to finally come to light. Hindi na nag-abala pa si Blythe na lingunin ito, nanatili sa i-taas ang kaniyang mga mata. Nang umupo ito sa tabi niya'y alam na niya kaagad na si Venedict ang kanina pa naka-sunod sa kaniya. He can hide all he wants, but his fresh scented and sweet blood will always give him away."Bakit hindi ka pa umuuwi? Ang sabi ko ay ihatid mo lang ako rito, 'di ba?" she said without looking at him. Ipinikit niya ang kaniyang mga mata at mas dinama pa ang hangin. "Elaine must be looking for you by now.""But you need me the most," he just said, precise and firm.Umiling si Blythe at pilit na tumawa. "Who says? Kaya ko ang sarili ko at kung hindi man ay ikaw ang huling taong guguluhin—"But he cut her off by ripping his own skin and letting his blood run out, and before Blythe could react further, he already shoved his wrist in her mouth. It's the third time that Venedict did this to her and just like the first times, Blythe does enjoy
NAPUTOL ANG pag-uusap ng dalawa nang may maingay na jet ski ang bigla na lamang dumaong sa kanilang harapan. Sabay nilang pinanood ang pagbaba roon ng lalaking naka-goggles at life vest pa. Hindi nagtagal ay tumayo si Venedict mula sa kanyang tabi para salubungin ang kabababa lamang na lalaki, nakipag-fistbump ito at bago sila magawi sa tunay na pakay ay ipinakilala muna siya rito."I don't really think this will work, dude. Sa ingay ng motor ng jetski, baka magising ninyo pati mga shokoy diyan sa loob ng karagatan," pabiro nitong aniya."So, be it. That's gonna be more adventurous." Kapagkuwan ay bumaling ito kay Blythe. "Naka-tikim kana ba ng dugo ng shokoy?"Nalilito pa si Blythe sa pinag-uusapan ng dalawa, pero nakuha pa rin niyang ilingan si Venedict sa itinanong nito. "Wala namang gano'n, hindi ba?""We don't know?" Venedict shrugged, a playful smile playing on his lips. "But I hope there are some, I miss fighting enemies with you."Natatawang umiling si Blythe. "Ang weird mo!"
IF ZANDRO was Blythe's own version of the moon who stood beside her during her dark and scary times, who shares light on her cloudy world before. Then she must say that Venedict is the sun who gives her a new view of her life, a new hope for living; and the strength for everything. Venedict is the sun who broke the lonely nights of the past years. The light he carries has this amazing wamth that magically thaws all the negativities in her life, especially all the barricades she had built around her heart for so long. The only problem is that she can't admire the sun a lot, it's bad for a vampire like her...Tunay ngang pagkamulat ng mga mata ni Blythe ay si Venedict at ang ma-aliwalas nitong mukha ang sumalubong sa kaniyang paningin. Nang magbukas ito ng bintana sa pader na yari sa salamin ay kaagad na tumambad kay Blythe ang kaaya-aya at kamangha-manghang dalampasigan, ngunit hindi iyon ang nakapagpabangon sa kaniya. Kakaumpisa pa lang ng araw niya ay para bang buo na iyon kaagad,
DALA NG pagtataka ay tumayo si Blythe mula sa kaniyang upuan para sumilip sa banyo, ilang minuto na si Venedict doon at hindi pa rin ito lumalabas. Natagpuan niya ang sagot nang makita niya ang isa pang pinto roon na naka-bukas at sa kabilang panig ay isa pang silid na marahil ay kay Venedict. They have a connecting room! Ilang beses na siyang naliligo roon, but she failed to notice the other door. Damn! Mabilis na nagka-hanapan ang mga mata nila ni Venedict nang lumabas ito mula sa silid dala ang isang kahon. Matalim itong tiningnan ni Blythe, nang ma-realize nito ang nasa isip ng dalaga ay mabilis na na-porma ang ngisi sa labi nito. "At least I didn't sleep next to you last night even if I was very much tempted," palusot nito at nakuha pa nitong kumindat sa kaniya. Umismid naman si Blythe. "Ang tagal nating magkausap kagabi, hindi mo na-banggit ang tungkol diyan? Paano na lang kung nasa gitna ako ng pagligo at ma-isipan mong dumalaw?" "Don't you think that's kind of better?" he
DAHIL SA kakaibang ganda ng malinaw na dagat kasama ng ingay ng makukulit na mga lalaking nagtatampisaw roon ay masasabi ni Blythe na hindi na rin masama ang biglaang bakasyon nilang ito. Ang naging pagtakas niya para huminga lang sandali ay naging isang masayang kaganapang siyang dahilan ngayon ng malawak na ngiti sa kaniyang mga labi. Another realization about things are starting to happen inside her head, and it tells her that she's wrong when she said that she has been alone all her life. Truth is she was not because at night when she's crying like a helpless child, Luna has always there comforting her with its wonderful light and the serenity it brought with her. And today, she realized further that it wasn't just the moon anymore. The world wasn't that selfish for giving her Dame, her son. The most valued treasure she has and she can call as her own, and won't leave her when everyone does. Bonus na lang siguro sina Venedict at Addi na kahit ilang beses niyang itinaboy dahil sa
BAHAGYANG NA-ALIMPUNGATAN si Blythe nang makaramdam siya ng isang bagay na mabigat sa kaniyang tiyan, bahagya niyang idinilat ang kaniyang mga mata hanggang sa matagpuan ang isang brasong naka-pulupot sa kaniyang katawan. Medyo mabigat iyon pero sa halip ay para bang kinikiliti pa ang kaniyang tiyan sa tuwa, ang init nitong hatid ay para bang apoy na dahan-dahang inu-ubos ang lakas niya.Marahan niyang ipinihit ang kaniyang ulo, halos mahigit niya ang kaniyang hininga nang tumambad sa mga mata niya ang malapad na panga ni Venedict. Tiny stubbles are growing in there, it looks manly and she's kind of tempted to touch it."Why don't you touch it?" anito na lalo pang nakapagpabilog sa mga mata ni Blythe.Sa gulat ay marahas niyang na-itulak si Venedict at dahil nasa dulo ito ng higaan ay mabilis lang itong nahulog sa sahig, ngunit gawa ng kumot na naka-balot sa kanilang mga katawan ay maski si Blythe nadala nito patungo roon. Mas maganda nga lang ang naging pagkaka-hulog niya dahil hindi
"SA TINGIN mo ba ay matutuwa siyang makilala ako, hija?" Inilapag ni Blythe ang pastang hawak niya sa lamesa, muli niyang ini-ayos ang mga pagkain doon bago niya binalingan ang kaniyang mama sa gilid ng lamesa. Kanina pa ito hindi mapakali at halos maya't maya kung tanungin siya. Lumapit siya rito para ayusin ang namumuti na nitong buhok, ginagap niya rin ang nanlalamig na mga kamay ng ginang at marahan niya itong pinisil. "Mama, relax lang po. Malapit na raw si Zandro." But she did the opposite, her shaking worsened and her breathing became rapid. "Sigurado ka ba rito, hija? Paano kung ayawan niya ako? Lalo at hindi ko lang siya pinahirapan noon, maski ngayon habang nasa gitna siya ng isang misyon." "Mama, mahal ka po ni Zandro at alam kong ma-uunawaan niya kung ano man ang nagawa ninyo... Kung hindi ka niya gustong makilala, bakit siya pumayag sa date ninyo ngayong gabi?"
SA KATANUNGANG iyon tuluyang natahimik si Zandro. Wala naman sa hinagap niyang ang mama ni Blythe ang tunay niyang ina kaya't hindi alam ni Zandro kung paano siya magpapakilala rito. Isama pang hindi pa siya maaaring magpakilala bilang siya sa kahit sino... therefore he can't do any move for now. But his biological mother seems like she knows their connection by now and she's the one who's making moves... only for Zack. Whenever he's with Blythe, she used to push him away and let Zack have his way. Na-iinis si Zandro sa tuwing nangyayari iyon ngunit kalaunan ay natatawa na lang siyang parang baliw. Why feel bad when it's him, and his marriage with Blythe she's protecting? Goddammit! Life is truly a roller coaster, it's filled with thrill and fun... "So, shall we pop the champagne's cork now?" Don Vico came and visited his office after he found out about his proposal to Blythe. Zandro was clueless about how he learned about it
EIGHT years had been a roller coaster ride for Zandro's journey, it was heaven in hell, his rainbow on the storm and his happiness amidst his heartaches. Living inside somebody else's identity has never been easy, bukod sa ibang tao ang tingin sa kaniya ni Blythe ay hindi niya rin magawang alamin kung ano ba talaga ang laman ng isip nito. Sa lumipas na ilang taon ay halos tone-toneladang pasensiya, pang-unawa, tapang, katatagan at pagmamahal ang binaon ni Zandro sa kaniyang sarili nang sa gano'n ay hindi siya pumalpak sa pinaka-mabigat na pagsubok sa kaniyang buhay. Maraming laban na ang napagtagumpayan niya, mga kasong kaniyang na-ipanalo. But this one is the most precious one, the result will dictate what kind of life is he going to live for the next years to come. So, he has to win this game without breaking any rule! Sumugal siya sa kabila ng takot at pangamba, tinanggap niya ang lahat ng mga pagsu
"F*CK YOU, Zandro. Talagang papatayin kita kapag hindi mo pa tinuldukan ang buhay ng demonyong iyan!" Dimas screamed despite the struggle. "You see, he's the root of all of this. He's been deceiving us for so long now and he put our tribe in danger, he put Blythe in danger. So, once you let him live, I will be the one to cut your head!" Muling inangat ni Zandro ang dambuhalang bato sa kaniyang kamay, handa na siyang itapon iyon kay Lord Howard nang subukan siya nitong muling paglaruan. "Will you really let your brother die? His son saves your wife and what? Won't give justice—" "You, as*hole! Just kill him!" Umiling si Zandro sabay itinapon sa malayo ang hawak niyang bato, tumalikod siya sa kalaban na ikinangiti ni Lord Howard. Bago siya gumawa ng unang hakbang palayo ay misan pa siyang pumihit at kasabay no'n ay ang paghagis niya sa napulot niyang punyal na kaagad tumarak sa d
THE BLOODY WAR between Zandro and Lord Howard didn't end up just because they fell down from the tall building of the Villalobos' mansion, it wasn't extinguished that fast instead it started to ignite higher and hotter as if a drum of fuel leak around the whole place making a hell for the next five consecutive days. Kapangyarihan sa kapangyarihan, lakas sa lakas. Walang kawala ang kahit isa sa kanila dahil isa lang ang maaaring lumabas nang buhay, bagay na siyang nagpapahina sa loob ni Zandro. The latter can feel the losing of his breathe, nagliliyab pa rin ang kaniyang katawan dala ng sakit sa hindi matapos-tapos na proseso roon. Pareho na silang naliligo ni Lord Howard sa kani-kanilang mga dugo at pawis na naghahalo sa madurungis nilang mga katawan. Nasa bingit man ng kamatayan ay nagagawa pa rin nitong ngumiti para lalong insultuin ang binata, itinaas nito ang kaniyang kamay at gamit ang hintuturo nitong puno ng singsing ay inayayahan niyang muling lumapit si Zandro. Bumuwelo si
BLYTHE WALKED out of her car like a zombie dancing on the music of melancholy, time passed has dried her tears away but her heart remains bleeding inside her chest. The last time she felt this way was when she lost Zandro... Well, guess what? She also lost Venedict and so she has a reason to act this way again. The sharp pain cutting inside her has been numbing her whole body that Blythe can't feel anything anymore, like a sheet of paper being blown by a harsh wind everywhere. Hindi dapat siya umalis doon dahil tiyak na hahanapin si ng binata, pero kung ikakasira naman nila ng ina nito ay tiyak na hindi iyon magiging maganda. Ngayon pa lang nakikilala ng binata ang kaniyang ina, ngayon pa lang sila bumabawi sa mga taong hindi sila nagkasama kaya naman sino si Blythe para pahirapan si Venedict at muling ilayo sa ina nito? Speaking of parent, aligagang tinuyo ni Blythe ang ilang bakas ng mga luha sa kaniyang mata nang matanaw niya sa harapan ng kanilang bahay ang papa niyang naka-tay
THE VIILLALOBOS was long gone now yet, she still can't find the happiness or the peace of mind she's been dreaming ever since. Lahat naman ay ginagawa ni Blythe para ayusin ang ubod ng gulo niyang buhay, marami na rin siyang isinakripisyo at pinagdaanan. Ngunit ano't sadyang walang tamang paraan para umayos na ang lahat sa kaniyang mundo?Ang lahat na lang ng kasiyahan niya'y may katumbas na kalungkutan, ang bawat tagumpay ay may kaakibat na pagkatalo at ang masakit pa'y nagmumula iyon madalas sa mga taong malapit sa kaniya; sa mga taong labis niyang pinahahalagahan.Three days passed since that unexpected argument she had with her family, up until now the cold war stayed in their house. Hindi na siya muli pang kinausap ng kaniyang pamilya matapos ang masasakit na mga salitang binitiwan ni Blythe, maski ang Mama Celia niya ay hindi na muli pang kumibo sa kaniya. Na-uunawaan naman ni Blythe ang reaksyon ng mga ito at hindi niya sila pipiliting patawarin siya gaya ng kagustuhan niyang h
SUMUNOD SI Blythe kay Addi papasok sa loob, nang makarating siya roon ay mabilis na dumikit sa kaniya ang seryosong mga mata na animo'y sibat na tutugis sa kaniya sa isang maling kilos lang.Natigilan si Blythe nang matagpuan din niya si Elaine sa tabi ng kaniyang lola, naka-yakap ito sa matanda habang umiiyak."Lola, lolo, ano po ang problema?" aniya habang naguguluhan niyang pinasasadahan ng tingin ang bawat isa."Nagtatanong ka pa talaga? Mang-aagaw!" Elaine exclaimed her accusation very much that Blythe felt her ears deafened. "Lola, please, scold her and tell her to stop with her flirtiness.""Elaine, your mouth," saway ni Tamarra rito. "Hindi makakatulong na ganiyan ka. Kumalma kana—""Paano ako kakalma?" Asik nito pabalik, nanggigigil nitong dinuro si Blythe. "That girl is stealing what's mine. Akin si Venedict!"Blythe watched her in disbelief. "Elaine, nasisiraan kana ba ng bait? Hindi kailanman naging sa'yo si Venedict at malinaw iyon sa'yo at sa kaniya.""No! Akin siya," pa
THE NEXT days came more terrible than expected, the small gap she had with her Mama Celia grew wider and Blythe was left taking extra dose of patience and understanding the following days. And Zandro being around didn't help at all, he used to worsen the situation like Blythe sometimes forgot courtesy for her ex-husband especially when he's pulling some stunts that will annoy Venedict.Kasama na roon ang pagdalo nito sa family day ng school nina Dame kahit pa wala namang nagsabi rito ng tungkol doon lalo at si Venedict ang pinili ni Dame na sasama sa kanila... Kaya naman ang naging ending ay apat sila sa grupo at madalas pang nagtatalo ang dalawa kung sino ang sasama sa mga games."I'm way more gorgeous than you," pagmamalaki ni Zandro. "Ako dapat ang sasama sa anak ko. Hindi ba, Dame? Grupo ito ng mga guwapo.""But you are done with your part," Venedict said in a complaint. "You joined the first two and you both lost them. Now, it's my time. Hayaan mo namang maglaro ang magagaling, w