Walang babalang kinagat ko Ang braso nito upang tuluyan na nitong mabitawan aking kamay. Saka mabilis Akong tumakbo. Narinig ko pa Ang pagtawag nito sa aking pangalan pero Hindi na ako lumingon pa rito. Ilang sandali pa ay nakarating na ako sa aking inuupahan.Deretso ako sa aking silid upang maghanda sa aking pupuntahan. Inayos ko aking dadalhin. Magdadala lamang ako ng sapat na aking gagamitin. Alam Kong mapapalaban ako.Napahinga ako ng malalim ng maayos ko na aking gamit. Nagpalit na rin ako ng damit at all black aking sinuot. Naghintay pa ako ng ilang minuto bago Ako tuluyang lumabas ng aking silid. Sinigurado ko munang nakasara Ang aking inuupahan bago Ako tuluyang umalis. Paglabas ko,wala ng katao-tao .Kaya matiwasay Akong makararating sa aking pupuntahan.Muli Akong maglalakad dahil Wala ng masakyan dahil alas nuebe na ng gabi. Kaya no choice ako kundi maglakad.Kung sana dinala ko Ang motor ko Hindi sana ako nagpapakahirap maglakad kapag ganitong may misyon ako. Hindi nagta
No choice kami Ng kasama Kong bata kundi Ang maglakad sa gitna ng daan habang buhat-buhat ko ito. Ramdam kong namamanhid na aking balikat at kumikirot ng aking sugat sa balikat dahil sa Tama ng baril. Nakaramdam na rin ako ng panghihina dahil kanina pa may tumutolong dugo kahit pa may tela Akong nilagay . Napakatalino ko naman Kasi.Lagi na lang ganito, naglalakad kapag ganitong galing ako sa misyon pauwi sa aking tirahan. Kung sana dinala ko Ang motor ko sana walang lakaran na nangyayari sa akin ngayon. "hay peste naman self oh!" bulong ko. Okay nga lang sana Kong Wala Akong kasamang bata. Nakakaawa Naman. Lalo na at malalim na Ang gabi. Malalim Akong napahinga ng malalim. Napahinto kami Pareho ng kasama Kong bata ng may tumigil sa aming tapat na itim na sasakyan.Agad ko Naman nakilala kong sino Ang sakay nito kahit na tented pa Ang salamin ng sasakyan nito.Agad na lumabas Ang sakay nito.Nakita ko Ang pag-igting ng panga Ng lalaking lumapit sa Amin. "damn! Anong nangyari sayo Lucy
Pababa ako ng hagdan ng makasalubong ko si Mathew. Nababanaag ko sa mga mata nito Ang lungkot.Baka Naman guni-guni ko lamang iyon. Bakit Naman malukungkot Ang isang Mathew Fuentes. Pwera na lang Kong may problema ito. "Kumain ka muna bago kita ihatid sa Bahay niyo. Ako na na Ang bahala sa bata na magdala sa ina nito." mahinahon niyang wika. Parang walang kabuhay-buhay Ang pagkakasabi nun. Gusto ko sanang magtanong ngunit pinangunahan ako ng hiya. Baka Sabihin pa nito na masyado Akong pakialamera sa Buhay niya. Kaya nanahimik na lamang ako. Nahihiya rin Kasi ako sa mga pinagsasabi ko kagabi sa kanya. Para kasing naging bastos Ang nasabi ko. Gusto ko sanang magsory rito ngunit parang naumid na ata Ang dila ko. "salamat!,H-hindi mo na ako kailangan pang ihatid.Sasakay na lamang ako ng tricycle. Baka Kasi may gagawin ka pa."bulol Kong wika Ngunit seryoso lamang itong nakatingin sa akin. Parang paiba-iba Ang ekpresyon nito. Minsan masungit Minsan parang pinagsakluban ng langit at lup
Sa entrance pa lang ng mall nang may mga babaeng nagbubulongan. Na Akala mo ay bubuyog. "Diba si Mathew Fuentes iyon!Ang gwapo talaga niya."bulong Ng Isang babae na makakasalubong namin. "oo nga Ang hot niya talaga, Pero sino Naman kaya Ang kasama niyang babae,hmpf. Hindi Naman kagandahan."mapanuring sagot Naman ng Isa.Tiningnan pa ako nito sa aking paa pataas sa aking mukha.Kaya tiningnan ko rin ito.Kung hindi ako kagandahan eh siya ano. Sakang naman Ang paa. Akala mo Kong sinong maganda.Dahil sa Hindi ko nagustuhan Ang sagot ng babae kaya sinamaan ko ito ng tingin. Nagbubulongan nga sila naririnig Naman. "baka alalay lang ni Mathew,"anas pa Ng Isang babae sabay tawa Ng mga ito ng mahina. Dahil sa inis lalapitan ko sana Ang mga ito ngunit pinigilan ako ni Mathew . Nakakagigil lang. "inggit lang kayo , clown Kasi kayo dahil sa kapal ng make-up niyo pati mukha ninyo makapal."Mahinang wika ko na alam Kong narinig ng dalawang babae. "wag mo na lang silang pansinin honey."bulon
"akin lang Ang lahat ng ito. Kahit dulo ng daliri mo, ay akin "wika nito. Hanggang sa hilahin Akong papasok sa loob ng sasakyan nito. Wala na Akong nagawa pa ng ito na rin mismo Ang naglagay ng seat belt sa aking katawan.Masamang tingin na lamang aking nagawa. Ngunit,balewala lamang ito sa lalaki. Muling pinaglapat nito aming labi na pero saglit lamang. Agad din naman nitong binitawan. Hanggang sa tuluyan na nitong pinatakbo Ang sasakyan nito. Wala kaming imikan habang binabaybay namin Ang daan pabalik sa Bahay nito. Malalim na lamang Akong napabuntong hininga dahil sa kinikilos ng lalaking kasama ko. Hindi ko akalain na mas obsessed pa pala ito pero ayaw Naman umamin na may gusto ito Sakin. Siguro hanggang sa kama lang ba kami at no commitment.Marahas muli Akong napahinga ng malalim Ang isiping iyon. Hindi nagtagal ay nakarating na kami sa bahay nito. Tulad kanina, ay tahimik lamang ito. Kahit ng makarating kami sa loob ng silid nito. Basta na lang din nitong binagsak Ang kawawa
Pagkatapos naming mag-usap ng aking boss ay napasandal ako sa dinding dito sa aking inuupahan. Bakit ba Ang daming mga taong masasama na imbis na gamitin Ang Hiram na buhay ay ginagamit Ng mga ito upang pumatay ng katulad nilang nabubuhay sa Mundo. Sana lang ay matapos ko na itong aking misyon upang mabawasan Ang salot ng lipunan. Napahinga ako ng malalim. Kailangan kong magpahinga kahit sandali upang may lakas ako mamaya kapag nasa misyon na ako. ....... Naghahanda na ako sa aking pag-alis. Nang alam Kong kumpleto na aking dadalhin ay Dinampot ko akin sumbrero at facemask. Hindi pwedeng hindi ako magdala nito. Upang Hindi ako makilala ng mga taong makakakita sa akin. Para sa kaligtasan ng aking pamilya. Hanggang sa tuluyan na akong lumabas sa aking bahay.Malalim na Ang gabi,Wala na rin katao-tao sa labas. Napahinga ako ng malalim,lagi na lang ganito na naglalakad papunta sa aking misyon. Wala man lang masakyan. Kaasar talaga oh. Ngunit napangiti ako ng may nakita Akong motor na
Lumipas Ang isang buwan.Heto pa rin ako sa aking silid sa bahay namin habang nagmumuni-muni.Halos tulog at kain lang Ang ginagawa ko. Sa isang buwan na lumipas,walang bulto ni Mathew Ang nagpakita sa akin. Napahinga ako ng malalim. Hanggang sa napagdesisyonan ko ng maligo. Para kasing pakiramdam ko init na init aking katawan. Agad din ko rin tinapos aking pagligo. Kailangan ko ng balikan aking negosyo baka nalugi na.Hanggang sa lumabas na ako sa aking silid. Naratnan ko pa sila mama at ate mae na masayang nag-uusap Ang mga ito. Masaya Akong nakikita Kong muling nanumbalik Ang dating sigla ng aking ina. At nalampasan nito Ang pagsubok na gawa ng mga taong Sakim.Hanggang sa mapalingon sa aking gawi aking kapatid."ano bunso!Wala pa bang Balita.?nakangiting tanong ng aking kapatid. "honestly ate!Hindi ko alam . Kasi ilang araw ng Hindi nagpaparamdam Sakin Ng lalaking iyon."mapait Kong saad rito. "sis baka nagtatampo lang iyon sayo. Diba Sabi mo nga na may Hindi kayo nagkaunawaan ng
mathew pov's Ito na Ang araw na Aking pinakahihintay. Ang iharap sa altar Ang babaeng aking pinakamamahal. Aaminin Kong sobra Akong nagalit sa aking sarili dahil Hindi ko man lang natulongan sa misyon nito na ako mismo Ang nagbigay. That time! na Nakita Kong marami siyang galos sa katawan,halos Hindi ko kayang tingnan.I was very disappointed to my self. Kaya mas pinili Kong lumayo. sa kanya. Pero mali Pala Ang naging desisyon Kong iyon..I'm afraid to losing her kaya nang nalaman Kong siya Ang may-ari ng kumpanyang 'yon pinilit Kong bilhin Ang share ng Isa sa may shareholders sa kanyang kumpanya. At nagtagumpay naman ako. I was very happy ng muli Kong masilayan Ang magandang mukha ng babaeng pinakamamahal ko.I love her so much,Lalo ng Sabihin nitong she's pregnant with my child.Halos napatalon ako sa tuwa ng Sabihin nito.Gagawin ko Ang lahat upang Wala ng makapaghihiwalay pa sa Amin. "are you nervous grandson? that's normal sa taong Ikakasal."my grandma said. Kasalukuyan kaming hi
Nagising Ako sa ingay ng mga nag-uusap rito sa loob ng silid. Hindi ko alam Kong ano Ang nangyayari.Gusto ko ulit matulog ngunit narinig ko Ang pamilyar na boses pati Ang pagbanggit sa aking pangalan. Agad Akong napamulat ng marinig ko 'iyon.Pero Hindi pa ako bumangon. Mabuti na lang nakatalikod ako sa mga ito. Kaya Hindi pa nila alam na gising na ako.Si Franco Pala Ang lalaking sumalo sa aking katawan kagabi.Pero bakit sa bahay nito ako dinala at hindi ako hinatid sa bahay namin. "mom stop! girlfriend ko siya,"narinig kong sa'ad ng lalaki.Pasaway na lalaki, girlfriend daw eh kahapon lang kami muli nagkita for many years.Tapos may nangyari pa sa Amin. "wag mo Akong pigilan Franco.Alam mo Ang ugali ko."galit na wika ng ina ni Franco sa kanya. "alam ko naman 'yon mom.Hintayin lang natin siyang magising."anas nito sa kanya. Hanggang sa marinig kong bumukas Sara Ang pinto.Siguro ay lumabas na Ang mga ito. Naghintay lamang ako ng ilang minuto.Hanggang sa pagdesisyonan ko ng bumango
"friend tingnan mo iyong nasa kabilang table Ang sama ng tingin."anas ng kaibigan Kong si Tyrone. Tumingin ako Ang sinasabe ng kaibigan Kong nasa kabilang mesa. Nagulat ako ng Makita ko roon si Franco at masama itong nakatingin sa kasama ko o baka ako . Agad Akong nag-iwas ng tingin rito. Wag mo na lang pansinin baka Hindi Ikaw Ang tiningnan nito."anas ko. "pero friend Ang gwapo niya.Bet ko siya. Baka kaya siya nakatingin rito kasi may gusto 'to Sa'kin. Anong say mo friend."maaarteng wika ni Tyrone. Natawa Naman ako sa sinabe nito. Lumabas na Naman Ang pagkapusong babae nito. Sayang Ang lahi nito. Ang gwapo pa Naman at talagang marami Ang nahuhumaling rito na mga babae. Subalit,iba Naman Ang gusto. "wag mo akong tawanan babae. Akala mo siguro Hindi ko napapansin na pinagtatawanan mo ako. Oo na alam ko na mas maganda ako sayo."muli nitong wika. Franco pov's Nagngingit-ngit ako sa galit ng Makita Kong Masaya sa ibang lalaki Ang babaeng gusto ko. Alam Kong may takot pa rin siya
mathew pov's Ito na Ang araw na Aking pinakahihintay. Ang iharap sa altar Ang babaeng aking pinakamamahal. Aaminin Kong sobra Akong nagalit sa aking sarili dahil Hindi ko man lang natulongan sa misyon nito na ako mismo Ang nagbigay. That time! na Nakita Kong marami siyang galos sa katawan,halos Hindi ko kayang tingnan.I was very disappointed to my self. Kaya mas pinili Kong lumayo. sa kanya. Pero mali Pala Ang naging desisyon Kong iyon..I'm afraid to losing her kaya nang nalaman Kong siya Ang may-ari ng kumpanyang 'yon pinilit Kong bilhin Ang share ng Isa sa may shareholders sa kanyang kumpanya. At nagtagumpay naman ako. I was very happy ng muli Kong masilayan Ang magandang mukha ng babaeng pinakamamahal ko.I love her so much,Lalo ng Sabihin nitong she's pregnant with my child.Halos napatalon ako sa tuwa ng Sabihin nito.Gagawin ko Ang lahat upang Wala ng makapaghihiwalay pa sa Amin. "are you nervous grandson? that's normal sa taong Ikakasal."my grandma said. Kasalukuyan kaming hi
Lumipas Ang isang buwan.Heto pa rin ako sa aking silid sa bahay namin habang nagmumuni-muni.Halos tulog at kain lang Ang ginagawa ko. Sa isang buwan na lumipas,walang bulto ni Mathew Ang nagpakita sa akin. Napahinga ako ng malalim. Hanggang sa napagdesisyonan ko ng maligo. Para kasing pakiramdam ko init na init aking katawan. Agad din ko rin tinapos aking pagligo. Kailangan ko ng balikan aking negosyo baka nalugi na.Hanggang sa lumabas na ako sa aking silid. Naratnan ko pa sila mama at ate mae na masayang nag-uusap Ang mga ito. Masaya Akong nakikita Kong muling nanumbalik Ang dating sigla ng aking ina. At nalampasan nito Ang pagsubok na gawa ng mga taong Sakim.Hanggang sa mapalingon sa aking gawi aking kapatid."ano bunso!Wala pa bang Balita.?nakangiting tanong ng aking kapatid. "honestly ate!Hindi ko alam . Kasi ilang araw ng Hindi nagpaparamdam Sakin Ng lalaking iyon."mapait Kong saad rito. "sis baka nagtatampo lang iyon sayo. Diba Sabi mo nga na may Hindi kayo nagkaunawaan ng
Pagkatapos naming mag-usap ng aking boss ay napasandal ako sa dinding dito sa aking inuupahan. Bakit ba Ang daming mga taong masasama na imbis na gamitin Ang Hiram na buhay ay ginagamit Ng mga ito upang pumatay ng katulad nilang nabubuhay sa Mundo. Sana lang ay matapos ko na itong aking misyon upang mabawasan Ang salot ng lipunan. Napahinga ako ng malalim. Kailangan kong magpahinga kahit sandali upang may lakas ako mamaya kapag nasa misyon na ako. ....... Naghahanda na ako sa aking pag-alis. Nang alam Kong kumpleto na aking dadalhin ay Dinampot ko akin sumbrero at facemask. Hindi pwedeng hindi ako magdala nito. Upang Hindi ako makilala ng mga taong makakakita sa akin. Para sa kaligtasan ng aking pamilya. Hanggang sa tuluyan na akong lumabas sa aking bahay.Malalim na Ang gabi,Wala na rin katao-tao sa labas. Napahinga ako ng malalim,lagi na lang ganito na naglalakad papunta sa aking misyon. Wala man lang masakyan. Kaasar talaga oh. Ngunit napangiti ako ng may nakita Akong motor na
"akin lang Ang lahat ng ito. Kahit dulo ng daliri mo, ay akin "wika nito. Hanggang sa hilahin Akong papasok sa loob ng sasakyan nito. Wala na Akong nagawa pa ng ito na rin mismo Ang naglagay ng seat belt sa aking katawan.Masamang tingin na lamang aking nagawa. Ngunit,balewala lamang ito sa lalaki. Muling pinaglapat nito aming labi na pero saglit lamang. Agad din naman nitong binitawan. Hanggang sa tuluyan na nitong pinatakbo Ang sasakyan nito. Wala kaming imikan habang binabaybay namin Ang daan pabalik sa Bahay nito. Malalim na lamang Akong napabuntong hininga dahil sa kinikilos ng lalaking kasama ko. Hindi ko akalain na mas obsessed pa pala ito pero ayaw Naman umamin na may gusto ito Sakin. Siguro hanggang sa kama lang ba kami at no commitment.Marahas muli Akong napahinga ng malalim Ang isiping iyon. Hindi nagtagal ay nakarating na kami sa bahay nito. Tulad kanina, ay tahimik lamang ito. Kahit ng makarating kami sa loob ng silid nito. Basta na lang din nitong binagsak Ang kawawa
Sa entrance pa lang ng mall nang may mga babaeng nagbubulongan. Na Akala mo ay bubuyog. "Diba si Mathew Fuentes iyon!Ang gwapo talaga niya."bulong Ng Isang babae na makakasalubong namin. "oo nga Ang hot niya talaga, Pero sino Naman kaya Ang kasama niyang babae,hmpf. Hindi Naman kagandahan."mapanuring sagot Naman ng Isa.Tiningnan pa ako nito sa aking paa pataas sa aking mukha.Kaya tiningnan ko rin ito.Kung hindi ako kagandahan eh siya ano. Sakang naman Ang paa. Akala mo Kong sinong maganda.Dahil sa Hindi ko nagustuhan Ang sagot ng babae kaya sinamaan ko ito ng tingin. Nagbubulongan nga sila naririnig Naman. "baka alalay lang ni Mathew,"anas pa Ng Isang babae sabay tawa Ng mga ito ng mahina. Dahil sa inis lalapitan ko sana Ang mga ito ngunit pinigilan ako ni Mathew . Nakakagigil lang. "inggit lang kayo , clown Kasi kayo dahil sa kapal ng make-up niyo pati mukha ninyo makapal."Mahinang wika ko na alam Kong narinig ng dalawang babae. "wag mo na lang silang pansinin honey."bulon
Pababa ako ng hagdan ng makasalubong ko si Mathew. Nababanaag ko sa mga mata nito Ang lungkot.Baka Naman guni-guni ko lamang iyon. Bakit Naman malukungkot Ang isang Mathew Fuentes. Pwera na lang Kong may problema ito. "Kumain ka muna bago kita ihatid sa Bahay niyo. Ako na na Ang bahala sa bata na magdala sa ina nito." mahinahon niyang wika. Parang walang kabuhay-buhay Ang pagkakasabi nun. Gusto ko sanang magtanong ngunit pinangunahan ako ng hiya. Baka Sabihin pa nito na masyado Akong pakialamera sa Buhay niya. Kaya nanahimik na lamang ako. Nahihiya rin Kasi ako sa mga pinagsasabi ko kagabi sa kanya. Para kasing naging bastos Ang nasabi ko. Gusto ko sanang magsory rito ngunit parang naumid na ata Ang dila ko. "salamat!,H-hindi mo na ako kailangan pang ihatid.Sasakay na lamang ako ng tricycle. Baka Kasi may gagawin ka pa."bulol Kong wika Ngunit seryoso lamang itong nakatingin sa akin. Parang paiba-iba Ang ekpresyon nito. Minsan masungit Minsan parang pinagsakluban ng langit at lup
No choice kami Ng kasama Kong bata kundi Ang maglakad sa gitna ng daan habang buhat-buhat ko ito. Ramdam kong namamanhid na aking balikat at kumikirot ng aking sugat sa balikat dahil sa Tama ng baril. Nakaramdam na rin ako ng panghihina dahil kanina pa may tumutolong dugo kahit pa may tela Akong nilagay . Napakatalino ko naman Kasi.Lagi na lang ganito, naglalakad kapag ganitong galing ako sa misyon pauwi sa aking tirahan. Kung sana dinala ko Ang motor ko sana walang lakaran na nangyayari sa akin ngayon. "hay peste naman self oh!" bulong ko. Okay nga lang sana Kong Wala Akong kasamang bata. Nakakaawa Naman. Lalo na at malalim na Ang gabi. Malalim Akong napahinga ng malalim. Napahinto kami Pareho ng kasama Kong bata ng may tumigil sa aming tapat na itim na sasakyan.Agad ko Naman nakilala kong sino Ang sakay nito kahit na tented pa Ang salamin ng sasakyan nito.Agad na lumabas Ang sakay nito.Nakita ko Ang pag-igting ng panga Ng lalaking lumapit sa Amin. "damn! Anong nangyari sayo Lucy