Hello everyone! Just to avoid confusion for everybody kahit so far wala pa namang nag comment na may na confused sa pag switch ng scene from present to Dylan, Jonas and Kaye's past ay gusto ko lang magbigay nang heads up sa mga bagong magbabasa nito at sa hindi pa nakakarating sa chapter na ito. This chapter is the start where the past of our characters will be revealed and will be explained why Kaye and most especially Dylan and Jonas act the way they are, giving their action a justification for a better understanding of where they are coming from.
STARTING that day ay nag-iba ang takbo ng aking buhay, I am still committed to my goals and expectation ng mga parents namin ni Jonas but I can say my life which only has shades of black and white started to have new colors. I can’t explain the feeling but what I am sure enough of is that this is something that I am always looking forward to every day to grow and to continue growing and eventually be a part of me, of my existence that I can't live without. “Jonas, text mo na lang ako kung tapos ka na dito, doon lang ako sa labas ulit maghihintay.” paalam ko kay Jonas pagdating namin sa bar. As usual Jonas continues what he was doing at ako naman ay tuluyan ng na compromise sa pagsisinungaling at pagtatakip ng ginagawa niya. Since our parents trusted me enough when it comes to my brothers ay dumating sa point na hindi na rin sila nagtatanong kung saan kami ni Jonas inabutan ng gabi as long as magkasama kami. I know that tolerating my twin brother is something that is not right bu
MABILIS lumipas ang mga araw, ang mga araw ay naging buwan at naging busy ako sa paghahanda para sa pagtatapos ko sa aking kurso sa Business And Management ganun rin ang kambal kong si Jonas. Our parents was very proud of what we have achieved kahit na hindi maalis sa kanila ang bakas ng pagdududa na nakapasa ang aking kambal most especially our father.“We are so proud of you Son and that’s my boy! You always make us proud talaga ng Mommy mo!” Isang beses na sinabi ni Daddy habang nag vi-video call kami. Nasa tabi ko rin si Jonas nakikinig. Kahit alam ko naman na walang masyadong ambag ang kapatid ko at naiintindihan ko naman kung saan nanggaling ang mga parents namin ay hindi pa rin ako sang ayon na balewalain ang konting effort ni Jonas nang parents namin. Nakita kung paano nandilim ang mukha ng kapatid kong narinig niya ang compliment ng Daddy namin. “ Thank you Dad but you should be proud of Jonas too,may good news din po siya para sa inyo!” masaya kong turan tapos inakbayan k
NANLAKI ang aking mga mata when I saw Jonas looking at us. Naitulak ko ang babae samantalang si Jonas naman ay biglang sinugod. Naitaas ko naman ang dalawang kamay ko para pigilan ito sa kung ano ang gagawin niya sa akin. “Jo-Jonas let me explain, i–it’s not what you think it is!” agad kong sabi sa kanya pero kwinelyuhan niya pa rin ako as he pinned me aggressively to the wall. Nagtama ang mga mata namin ng kambal ko. Hindi ko siya masisisi pero kailangan ko ring subukang magpaliwanag sa kanya na misunderstanding lang ang lahat. “Jonas, will you please let him go!” pakiusap rin ng babaeng lumalandi sa akin kanina at pilit na hinihila si Jonas palayo sa akin. “ C’mon, stop that! You’er making a scene here and it is so embarrassing!”Napatawa si Jonas ng pagak sa turan ng babae at napatingin dito. “Wow, you feel embarrassed while I’m trying to let out my anger on my fuckiung twin brother seeing him flirting with my girl but you never felt embarrassed while you almost kissed in front
PAREHOS kaming nakaupo ni Kaye sa hood ng kotse ko ng gabing iyon. Nagpapasalamat ako sa kanya dahil kahit papano ay nabawasan ang bigat sa aking dibdib. Matagal rin akong humagulhol ng iyak habang yakap-yakap si Kaye. Hindi ko talaga maiwasang ikubli ang aking totoong nararamdaman sa mga sandaling iyon. Para kasing hinihiwa at pinipiga ang aking puso, nahihirapan rin akong huminga at naninikip ng tuluyan ang aking dibdib. ‘Buti na lang Kaye was here or else baka hindi ko kayanin at baka kung ano pa ang nangyari sa’kin.’ Nakatingin kami sa mga bituin sa langit at sa mga kumikislap na liwanag mula sa mga bahay at building sa syudad. Malamig ang simoy ng hangin, kaya napapayakap rin ako sa aking sarili ganun rin si Kaye, na guilty tuloy ako, ni wala naman kasing ka plano-plano itong pinuntahan namin, nangyari lang na kinakailangan. When I felt better, we drove into the highland part of the City. Niyaya ako ni Kaye. Tapos ngayon we are silently looking over the City lights and doing
A WEEK AFTER our parents died ay na occupied ako sa naiwang responsibility nila. We decided na ipa cremate ang mga katawan nila dahil halos hindi na nga sila makilala—sunog na sunog ang mga ito. Hindi rin nagtagal ang burol at umabot lang ito ng tatlong araw. The worst part is that wala kaming imikan ng kapatid ko. Ayaw niya akong kausapin hanggang sa matapos ang burol ng aming mga magulang. Everything happened so fast like a time bomb in a full blast and I don’t even know where to start. Jonas took the advantage to go wasted as long as he wanted and to his content and I can’t do anything about it… he is always rebellious and hard-headed as he is, I could not control him. He went wild and didn’t care about anybody at all. I know my brother is still hurting so I let him be. In my case, I continue what I am supposed to do. Study hard, and live my life until I can get back on my feet. The goal is still the same, I have to be what my parents expected me to be… at least that’s the only t
FOR the following months that passed ay pinilit kong mag focus at magpa ka busy sa mga dapat asikasuhin bago ako umalis ng bansa. I settled what I need to be settled sa school at ganun na rin sa aking kapatid. As much as possible I tried my best to negotiate with the school admin na ipasa ang kapatid ko. Thankfully they considered my appeal. Supposed to be pareho kaming aakyat sa stage ni Jonas, that’s been our plan should be prior to what happened to our parents. Kaso nagkatampuhan na sina Dad at Jonas and for sure the feeling of guilt that my brother has all this time ay sobrang bigat. I can imagine how it feels like to lose someone na hindi man lang kayo nagkaayos. I feel pity for my brother, though nawawalan na rin ako ng pasensya but I am the only person that he has now. Kung hindi ko siya iintindihan sino pa ang gagawa nun para sa kanya? Something that my Dad failed to give to my brother. Apart from the situation that I have with Jonas is the feeling of emptiness that I have
“YOU DON’T NEED TO THREATEN ME OR TO DO THAT JONAS.” Kalmado kong sagot dito. I remained unmoved while Jonas is breathing heavier but suddenly became reluctant sa reaction niya, medyo kumalma ito ng dahil sa narinig niya mula sa akin.Jonas was taken aback by my response. I know he was stunned since all this time he was convinced that I am competing with him and I am in favor of what our parents are doing to him, especially Dad. But I don’t want to be like my parents and I am not like them though I completely understand where they are coming from. Maybe that’s why my approach has been different compared to my brother's. However, it doesn’t mean that I understand and my brother and I are twins. We should expect he will do the same approach as I did, which is basically very wrong and would be unfair to him. So here I am. I was already expecting his outrage towards the last will and testament so apparently, I made a decision that for sure if my parents are here, they will definitely te
I PARKED my car sa di kalayuan at dali-daling pumunta sa mini park na malapit sa bar na pinagtra-trabahuan ni Kaye. Magkikita kami sa pavillion kung saan kami tumatambay pag sinasamahan ko si Jonas noon. Supposed to be susunduin ko siya at pupunta kami sa higland ng syudad ngunit sabi niya hectic ang schedule niya lately at wala siya gaanong oras. Nalungkot ako doon kasi hindi ko maiwasang isipin na parang sinasadya niyang iwasan ako but on the other hand I am trying my best to justify her actions at ayaw kong bigyan ng masamang kahulugan ang ginagawa ni Kaye lately. After all I know the fucking truth that Kaye is working her ass to sustain her needs unlike me.Kahit na aminado naman ako that after our last encounter was never been good and easy para sa aming dalawa. Matagal din akong nag-isip kong sasabhin ko na lang ba sa kanya ang lahat-lahat or I will stick to the original plan. It’s been weeks now that I am contemplating if I will going to tell her everything most especially th
1 week later...NAGISING ako sa kalagitnaan ng gabi ng maramdaman kong kailangan kong magbanyo at umihi. Kaya agad rin akong bumangon at bago pa ako tuluyang pumunta sa banyo ay napatingin ako sa kay Dylan na mahimbing na natutulog. I smile with the thought na nakakatulog na kami ng maayos kahit papaano. After a while ng matapos na ako sa restroom ay dumiretso ako sa labas ng kwarto. Kasalukuyang nasa penthouse kami ngayon nag sta-stay ni Dylan, sa penthouse ko habang umuusad pa ang kaso. Ang mga bata naman ay panay lang ang video call ko sa kanila araw-araw. Nang araw na nahuli na ng mga police si Jonas at ang mga tauhan nito ay agad naman akong nakiusap kina Allaine, Mamita at Papito na kung pupwede ay dalhin na muna nila ang mga bata sa Amerika para iwas na rin sa issue at sa news patungkol sa nangyari sa amin. Ganun rin ang ginawa ni Dylan sa kay Lindsay. Nakumpirma rin kasi na si Rachelle ay isa rin sa naging accomplice nina Jonas at Alex. Kahit na wala siya na pinangyarihan b
"SIR, kailangan na nating tumakas, possibleng napapalibutan na tayo ng mga pulis sa labas!" Naririnig ko ang boses ni Alex habang pinipilit kong magmulat ng mga mata at bumalik sa aking huwestiyo. Malakas ang pagkahampas ni Kaye ng lampshade sa aking ulo ang huli kong naaalala. Pagkatapos nun ay wala na. Pilit na niyuyogyug ni Alex ang aking balikat at pilit akong pinapatayo. "Ikaw tulungan mo ako dito, diyan ka sa kabila!" dinig kong utos niya marahil sa isa sa mga tauhan namin. "Opo Boss!" "At ikaw tingnan mo sa labas ang sitwasyon at sabihan mo kami kaagad kung okay ang lumabas o hindi." dinig ko na utos rin ni Alex sa isa pa naming tauhan. " May chopper na naghiintay sa atin sa helepad sa roofdeck Sir." Gusto ko mang magsalita pero tanging ungol sa sakit ng aking ulo ang aking naririnig sa aking bibig buhat ng aking nararamdaman. Kasabay ng commotion sa loob ng silid na iyon ay naririnig ko rin ang boses ng sa labas na naka megaphone telling us na sumuko na. 'Fuck paanong n
MASAKIT pa rin ang ulo ko but at least it's bearable. Nagmulat ako ng mga mata at nakita ko si Alex na nakatayo sa gilid ng aking kama. Naipalibot ko ang aking paningin to identify kung nasaan ako at doon ko rin na realize na nasa hospital ako at nasa ward. "Kumusta ang pakiramdam mo?" bungad na tanong ni Alex sa akin. Hindi ako nagsalita, nakaramdam ako ng hiya dahil sa tama siya at mali ako. Napaiwas lang ako ng tingin habang nakahiga pa rin sa kama. "Just so you know, wala akong pinagsabihan sa nangyari sa iyo kagabi but don't worry at nabayaran ko na ang damages at pati na rin ang bill dito sa hospital. Sabi ng doctor pag okay naman lahat ng laboratory results mo ay pwede ka ng ma discharge." "Sa-Salamat." tanging naisagot ko at hindi pa rin tumitingin sa kay Alex. "Baka mamaya nandito na ang doctor para ibigay ang lahat ng laboratory exams results mo, pero habang hinihintay natin iyon ay bumili ako dito ng gusto mong pagkain." sabi ni Alex at naramdaman ko ang bawat galaw
Napahilamos ako ng mukha at nagbola na naman ang aking mga kamao. Lumabas ako sa driver seat at agad na hinawakan sa magkabilang braso at tinutulak si Dylan, sa bawat tulak ko ay napapaatras ito. Sobra akong galit na galit sa kanya. Nakakahiya mang aminin ay paulit-ulit na nag re-replay ang mga katagang sinabi sa akin ni Alex. Pinamukha lang nito sa akin na tama siya sa kanyang speculation at nanggagalaiti ako sa galit ngayon. The next thing that happened was unexpected, I did not expect it to come. Mabilis na sumampa ang aking kamao sa mukha ni Dylan. Sinuntok ko siya.Nakita kong tumagilid ang ulo ni Dylan sa ginawa ko. Pinilig-pilig pa nito ang kanyang ulo at nakita ko ang dugo sa bibig nito. He spit out a saliva with a blood dahil sa ginawa ko at pinahiran ang bibig nito.Napatingin ito sa akin habang hinihimas ang kanyang panga kung saan ko ito naisuntok. That moment wala akong maramdaman kundi poot at galit. Akala ko ay okay na. Akala ko ay tama ako. Akala ko ay magiging prou
SA mga nagdaang araw ay mas marami pa akong nalaman tungkol sa kay Alex. Nakakagulat sa umpisa pero sa kalaunan ay naiintindihan ko ang pinanggagalingan nito. We almost have the same situation. Matagal rin si Alex nagtiis para hintayin ang nakatakdang panahon. Gaya ko ilang taon akong naghintay para lamang maisakatuparan ang mga plano ko. Ang plano kong makapaghigante. To get what I deserve and to be completely happy and satisfied. Nagdaan ang mga araw, buwan at taon. Hanggang sa tumuntong akong college. Walang nagbago sa treatment ni Dad sa akin. Nasanay na rin ako but somehow dahil sa naging encouragement ni Mom ay kahit papaano may parti sa aking puso na umaasa na sana maging proud rin si Dad sa akin gaya ng pagiging proud niya sa kakamabal kong si Dylan. Nang umalis sina Dad and Mom patungong abroad alam ko sa aking sarili na may nagbago. Kahit papaano ay naging close kami ni Dylan. So far di na siya nagiging balakid sa mga gimik ko at nagiging karamay ko siya. Somehow nakikita
SIGURO nga ay totoo na hindi 'in born' ang pagiging masama ng tao, most likely produkto ito ng masamang karanasan at pagiging unfair ng mundo sa sitwasyon nila. Pag namuo na ang galit sa puso at nawala na ang kahit katiting na liwanag at ligaya dito ay wala na. Napadilat ako ng dahan-dahan ng aking mga mata. Medyo mabigat pa ang bawat talukap nito pero pilit kong binuksan, gaya nga ng sabi ko sa aking sarili na kailangan kung lumaban dahil maniningil pa ako. Tanging bagay na pinanghahawakan ko upang magpatuloy sa buhay, para may rason na mabuhay. Tapos bigla kong narining ang parehong boses bago ako nawalan ng malay ng araw na tinorture ako ni Dad. "Thank God at gumising ka na Jonas!" sabi nito at agad akong napatingin sa direksyon ng nagsasalita. Nakita ko itong umiiyak at nakatingin ito sa akin na may pag-aalala sa kanyang mga mata. She carressed my forehead tapos hinaplos ang aking mukha habang ang kaliwang kamay ko ay hinahawakan rin ng kaliwa niyang kamay. "Inutusan ko na si
NAGPATULOY ang ganoong scenario hanggang sa mag senior highschool kami. I did not even attend the graduation day bakit pa? Mapapahiya lang ako at kahihiyan lang naman akong maituturing sa pamilya. Araw-araw na naging mantra ni Dad iyon sa akin, kahit na kino console ako ni Mommy hindi na mapawi ang galit na namumuo sa puso ko. Kaya mas pinili kong umiwas kay Dylan. Pero si Dylan siya lang naman itong siksik na siksik ang sarili niya sa akin. Kaya ang ending mas napagbubuntungan ko siya ng galit ko sa kay Dad at the same time I blamed everything to him dahil siya naman talaga ang may kasalanan. Masyado siyang pabida sa mga parents namin. I hate it. Di ko naman aksalanan kung hindi ako kasing talino ni Dylan. I have my own talent and skills pero sabi ni Dad walang silbi daw iyon kasi di ko naman magagamit sa negosyo ng pamilya. He expects me to be more like him gaya ng ginagawa ni Dylan. I was currently drinking with Alfred and Francis sa bar na kung saan kami tambay palagi. Kahit p
NANLAKI ang aking mga mata ng makita ko sa aking mga palad ang sarili kong dugo. Nagtatangis ako sa galit at inis dahil nakatakas si Kaye at ang lakas pa talaga ng loob nitong manglaban sa akin. Tapos napangisi ako ng pagak, at humalakhak habang nakasandal ako sa gilid ng kama at nakaupo sa sahig. Ramdam ko ang patuloy na pagdaloy ng dugo mula sa aking ulo kung saan ako natamaan ng pinokpok ni Kaye sa akin. Kasabay ng halakhak ko ay ang tuloy-tuloy na pag-agos ng mga luha ko. Siguro nga baliw na talaga ako gaya ng sabi ng kapatid ko, pero masisi ba ako?Kahit si Kaye demonyo ang tawag niya sa akin. Wala naman akong paki sa bagay na iyon, Isipin nila ang tungkol nilang isipin. Wala na akong maramdaman. Punong-puno ng galit ang aking puso. Naramdaman kong unti-unting bumibigat ang talukap ng aking mga mata. Katapusan ko na ba? Magkikita na ba kami ni kamatayan?Kung magkataon man, magkikita na ba kami ng magaling kung ama?Bakit ko pa ba iniisip ang bagay na iyon? Siguro kahit sa ka
SAKTONG malapit na kami sa labasan ng secret passage ng mansion ng marinig namin ni Dylan ang commotion sa labas. We both look at each other pagkatapos niya akong ibaba mula sa kanyang likod. Pero bigla rin kaming napayuko at hinatak ako ni Dylan sa gild ng pader at pino protektahan ng marinig namin ang sunod-sunod na putok ng baril. "Oh my god Dylan, putok ng baril iyon!" biglang kong sambit. "I know, kaya medyo delikado lumabas," sabi nito habang yakap-yakap ako, " it's a relief to know na rumespundi kaagad sina Officer Hechanova." Napahilamos ako ng mukha sabay gulo ng aking buhok, "Yeah, I am glad that they came for our rescue." tapos nagtaka rin paano natunugan nina Officer Hechanova ang mga nangyayari dito sa mansion." But I, am curious paano nalaman nina Officer ang ganap dito sa mansion?"Tiningnan ko si Dylan na may question sa aking mga mata. Then he looked down to me para sagutin ang tanong ko, " I called Allaine bago ako na lowbat." sabi nito at ngumiti. "I see, mabut