"Zhanea, you look pale? Okay ka lang ba?" Tanong ni Lavly ng ilapag ko ang dalang tray. Malakas pa rin ang pagtibok ng puso. Nangako na ako saking sarili na layuan siya ngunit paano pa nga ba ako makakalayo? Wala na talaga akong takas nito. "O-Oo naman. Maybe, I'm just hungry. Seryoso, ang haba ng pila kaya." Giit ko. Kinuha niya ang mangkok at ibinigay naman sakin ang order ko. Tumingin siya sa counter at bahagyang kumunot ang noo. Napalingon tuloy rin ako. Napaawang ang aking labi ng makita kong walang katao-katao na sa counter. Hindi ko yon napansin. Sa sobrang pagmamadali kong bumili, wala na pala akong kasabay. Halos lahat ng tao rito ay nagsisimula ng kumain. "Talaga ha!" She said with sarcasm. "Hays. Grabe. Kumain na nga tayo. Ang sarap." Palusot ko at nag-umpisa ng kumain. Ngumisi siya pagkatapos nagkibit balikat. Habang kumakain kami. Sinabi ko sa kanya ang nanyari nitong nakaraan. Iyong mga araw na hindi ko siya nakakasama. Masyado ng hindi ako updated sa buhay niya.
"Salamat, Calvin. Thank you for the dinner." Wika ko. Nagkamot siya sa ulo at nahihiyang ngumiti. "You're welcome, Zhanea. Sana next time ulit? Oh wait, can I have your number?" Malumanay niyang sambit. Tumikhim ako. "Cellphone?" Ani ko. Kinuha nito sa bulsa ang mamahaling cellphone niya pagkatapos ipinatong sa palad ko. "Walang password ah? Nakakabilib." Nakangising sabi ko. Kinurot niya ang pisngi ko at hinawakan ang tungki ng ilong ko. "Oo naman." Sabi niya at saka ngumisi ng pagkalaki-laki. I dialled my number in his phonebook, pagkatapos ibinalik ko sa kanya to. "Your phone?" Saad naman niya. He furrowed his brows. Ibinigay ko sa kanya ang di pindot kong cellphone at tinanggap naman nito agad. Ilang araw ng di gumagana ang touch screen phone ko, dahil nahulog to sa may lababo habang naghu-hugas ako. Sa kasamaang palad, ayon natuluyan. Wala pa akong extra na pera ngayon. Ayaw ko naman mang-hiram kay Papa, hinu-hulogan pa naman nito ang bagong sasakyang labas. "Unique
Tatlong araw na ang nakakalipas pagkatapos akong nakawan ng halik ng lalaking yon! Sa sobrang inis ko sa kanya? Hindi ko sinagot ang tawag niya o kahit anuman. Panay text nito sakin na baka raw hindi ko binabasa ang mga librong binili namin? Dahil hindi ako mabait na girlfriend sa kanya. Na-aksaya lamang raw ang oras nito ng samahan ako sa bookstore! Pasaway raw ako at hindi nakikinig! Nag-ngingit lamang ako sa galit at tiniis siya. Hindi siya nahiya! Siya 'tong may kasalanan e. Ninakaw niya ang unang halik ko, na dapat matanggap ko sa unang lalaking mamahalin ako. Di porket gusto siya ng puso ko? Ay ginaganito niya na ko. Paglabas ko ng gate sa university ay agad na bumungad sakin ang sasakyan nito sa harapan ng parking lot. Agaw pansin ang kumikinang na kulay nito. Alam niya narin ang buong schedule ko. Dahil dakila siyang s****p kay Papa, na medyo madaling ma-uto! Ayon sinabi naman ng magaling na ama ko. Ang mga impormasyon na hindi na dapat niya pang malaman ‘yon! Araw-araw
I've heared a blasting sound inside. Nininerbyos ang mga kamay kong nakakapit sa dulo ng tela ng aking gown. Yesterday, Xahel told me na susunduin ako! Ngunit ang inaasahan ko ay hindi nagkatotoo. Ang muling sumundo sakin ang si Manong. Halos pumutok ang puso ko sa galit. Hindi na dapat pa akong pumayag sa kagustuhan niya. Dahil sa huli ako rin ang masasaktan. Inilibot ko ang aking paningin upang hanapin ang kanyang pigura. Ang mga kababaihan at kalalakihan na narito ay halatang pinaghandaan ang kaganapan ngayon. Mga expensive at classy type ang kanilang gowns at suits. Humakbang ako patungo sa loob upang hanapin siya. He has always been impatient. Natagalan lang naman akong nag-ayos sa sarili dahil hindi ko alam na may lakad si Ate! Simple lang naman ang kaya kong ayos. Messy hair bun and I put some lip tint on my cheeks. Of course. I choose Ate's dark red shade lipstick. My lips were it. Ordinaryo lamang ang ayos ko ngayon ngunit nakakapag-taka lang. Bakit halos ang lahat ay na
Kinaumagahan, nagising akong masakit ang mga mata. Na tila'y nasugatan to. Nasugatan dulot ng nakalipas na araw. Hanggang ngayon hindi ko parin matanggap na nagmamahal na ako. Sa simula't sapul pinangakuan ko ang sarili na hindi masasaktan sa unang pag-ibig. Pinangakuan ko na mamahalin ako ng taong mamahalin ko hanggang sa dulo. Hindi ko ginusto ang nangyari. Hindi ko talaga ginusto ang mga nangyayari sakin. Walang maidudulot na mabuti sakin ang pag-ibig. Dahil hindi ko alam. Hindi ko alam kung hanggang kailan pa ako mabubuhay. Magdamag akong umiyak ng gabing yon. Nasasaktan sa nangyari. Sinisisi ang sarili dahil hindi ko nagawang pigilan ang ibigin siya. When his eyes met mine, naramdaman ko ng mapapamahal ako sa kanya. Kusang pinapalayo ang sarili ngunit kahit anong gawin ay nariyan siya upang guluhin ang buo kong sistema at binigyan niya muli ako ng daan. Daan kung saan patungo ng pagkawasak ng aking unang pag-ibig. Sinimulan kong magpinta. Ngayong araw, sisimulan ko ang p
A painted lady is a butterfly with brown, orange, black, and white wings that migrates long distances. Paint is a mixture of coloring matter and a suitable liquid form to the thin coating when spread on a surface. To apply paint or a covering or coloring substance to make a picture or design by using paints to describe clearly to practice the art of painting. Ang natatanging bagay na nagpapaliwanag sa ating mundo ay kulay. Maiihalintulad natin sa isang tao ang pagpipinta? Ang mga artikulong sensiridad at bawat galaw ay siyang nagpapatunay. Ngunit paano kong ang kagustuhan mong maging sikat na pintor ang siyang magiging daan sa panibagong trahedyang iyong tatahakin sa mundong ibabaw? You're standing alone and searching for a place to hide. Haharapin mo ba ito o tatakasan? Ang pintang magiging daan sa pag-usbong na bagong pag-ibig! Ang pintang tulay upang mahanap ang taong nakalaan sa iyo at taong mayroong koneksyon sa nakaraan mo. A things or persons having two connected matchi
Naupo ako sa pinakamahabang sofa na narito sa loob ng mansion nila Shara at Xenon. Hindi ko akalain na nandito na naman ako! Matagal akong umiwas sa mga taong may kinalaman sa kanya. Pagkatapos ng araw na yon! Itinigil ko na ang lahat. It's been a three month. Mapait akong ngumiti at tumingin sa obra maestra kong gawa na nakalapat sa kulay kahel na pader. "Maniniwala ka ba? Na sa unang tingin ko pa lang sa pintang narito ay napa-ibig ako agad sa may akda." Tumaas ang sulok ng kanyang labi. Hinaplos ko ang makinis niyang mukha at umiling. "Now I know," I muttered. Itinuro niya ang unang obra maestra ko sa kaliwang bahagi. "Absolutely amazing." Sambit niya at hinalikan ako sa pisngi. Within these past few months, I've realized a lot of things. Huwag kang matakot na subukan ang lahat. We shouldn't be afraid to take risks. Huwag tayong pangunahan ng takot upang ibigay ng buong-buo ang ating pagkatao. I'm still hope that we just met at the wrong time and a wrong place. Sabay natin
Tila'y isa akong robot habang pabalik na sa dining area. I was shocked. Hindi ko alam na gagawin niya yon. I am speechless too, parang nag-crumble lahat ng kinain ko at gusto kong masuka dahil sa kaba.Napahawak ako sa kanan pisngi ko at ramdam parin ang init na halik nito. Para na akong mababaliw. Ang puso kong tahimik nitong nakaraang tatlong buwan, muling bumabalik sa pagiging magulo nito. I couldn't hide rather run.I look pale. I sighed. Ginulo ko ng bahagya ang aking buhok at ilang ulit na bumulong.Pagdating ko sa hapag-kainan. Walang bakas ni Xahel at ni anino niya 'di ko nakita.Naabutan kong nagke-kwentuhan silang tatlo habang umiinom ng wine.Tumingala ako sa itaas at pinakatitigan ang tatlong pintuan na naroon. Iniisip ko kung alin sa tatlo ang kwartong tinatuluyan niya. Halos bumilang na ako ng isang daang tupa ngunit hindi ko pinag-desisyunan kung alin ang totoong sagot."Zhanea." Naalimpungatan ako ng bigla kong narinig ang pangalan.Tumingin sakin si Shara na tila'y n
Masayang naglalaro sa parke si Adah, Atarah at Taniel habang pinagmamasdan sila sa ‘di kalayuan ng kanilang ina na si Anastasia nang biglang may batang tumakbo palapit sa kanila. Tumigil ang bata sa kanilang harap at hindi umiimik. Nagtitigan sila ni Taniel dahil magkamukang magkamuka sila. Ang dalawang batang babae naman ay nagpapalitan ng tingin kay Taniel at sa kararating lang na bata sa kanilang harapan. Napatayo naman si Anastasia sa kinakatayuan niya sa pagkabigla at agad na lumapit sa kanilang apat. Umupo siya upang magpantay sila ng batang nasa harap niya na kamukang kamuka ng anak niyang si Taniel, oo tinanggap niya ng buong puso ang anak ni Honey sa kabila ng ginawa nito sa kanila. Walang kasalanan ang bata, ‘yan ang laging sinasabi ni Anastasia sa kaniyang asawa. “Hi handsome,” maalumanay niyang bati sa kamukang bata ni Taniel. Ngumiti ang bata sa kaniya at mas lalong pumogi ang batang lalaki. “Hi po,” magalang niyang sagot kay Anastasia. “Where’s your mother, littl
Fixed marriage? Uso pa ba 'yon? Hello? Mag twenty-twenty three na? I can't still believe that I am on this situation right now. Eto ako, nakaupo, nakaharap sa salamin. I am wearing my red dress now na mas nakaka paaninag sa aking kulay. Naghahanda papunta sa isang sikat na restaurant dito sa Quiapo Manila. Naghahanda para makapagkita kami ng aking hindi pa nakikilalang mapapangasawa. Oo, ikakasal na ako sa taong di ko pa nakikilala. Ni litrato niya man lang ay hindi ko pa nakikita. May kumatok sa pintuan ko ng tatlong beses bago bumakas ito. Bumungad si Mommy. “Are you ready baby?” masayang tanong niya sa akin. “Yes po mom” masayang sagot ko rin. Pero ang totoo, masaya nga ba ako? Sabagay wala naman akong kasintahan na masasaktan pag kinasal ako wala na akong balita sa kaniya. “We will wait you outside baby.” paalam niya bago lumabas ng kwarto ko. --Sa loob ng Restaurant- "Hi, ija come here!" bati ng isang napakagandang ginang sa akin, Katabi niya din ang asawa nito. Kaibig
Nagising ako dahil bigla akong nakaramdam na hindi ako makahinga ng maayos. Sinulyapan ko ang mga kasama ko dito sa loob ng hospital room ni Adah at mahimbing silang natutulog lahat. Nakahiga sa sofa isang si Atarah samantalang nakaupo namang tulog si Yhael.Naalala kong last na ‘yong gamot ko kaninang tinake ko kaya nagmamadali akong lumabas at hinanap ang family doctor namin.Nakahawak ako sa pader habang naglalakad patungo sa office niya. Pero hindi ko na talaga makayanan kaya natumba na ako at bago ako pumikit ay may nakita akong isang pamikyar na muka. “John,” ani ko bago nawalan ng malay. Nagmulat ng mga mata si Yhasy at napagtanto niya na nangyari na ang hindi niya inaasahang pangyayari. Sa kanyang panaginip, nakita niya ang mukha ng kanyang kaibigang si John na siyang yumao dahil sa malubhang sakit. Nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi na nila mabubuo ang kanilang mga pangarap para sa kanilang mga kinabukasan.Ngunit nang pagsapit ng umaga, natuklasan ni Yhasy na
Mabilis naman akong nakarating sa pinaka malapit na Mall. Pumasok na ako agad. Naglakad lakad muna ako sa loob ng Mall. Nang biglang may tumawag. Unknown number. Tinitigan ko muna bago ko sinagot. "Sino naman kaya ito? Kabago-bago ng number ko ah!" Nagitla naman ako ng magsalita ang tumawag sakin "Hello it's me Yhael. I get your number to Atarah. I don't know where you is so I get it to her" ani niya. Umirap na naman ako sa hangin. Atarah. Magbabayad ka talaga! "Then?" tanong ko. "I'm here. Where are you?" tanong niya. Nag-isip naman ako kung ano ang gusto kong kainin. At nagliwanag ang mga mata ko ng maisip kong… "Kita na lang tayo sa Jollibee!" ani ko. Kahit pilit kong itago ang saya ko ng banggitin ko ang Jollibee hindi ko mapigilan eh.Kaya binaba ko na ang tawag niya. After how many years makakakain na rin ulit ako. Ganado akong naglakad papunta sa Jollibee. Nauna akong makarating doon sa kanya pero ilang minuto lang ay dumating na rin siya. "Let's go! Ikaw na
"Y-you!" Malakas na sigaw niya sakin. Inirapan ko lang siya. "Anong you! ka jan! You know her? You know each other?" Nagtatakang tumingin sakin at ibinalik sa lalaking nasa harap ko. "No!" sabay na sagot namin. "Huh? Why you act like that!?" Tanong niya sa lalaking nasa harap namin. "Siya ang bestfriend niyo ni Adah?" At tinuro pa ako "Ummm" tango-tangong sagot ni Atarah. Tulala siya habang nakatingin sakin. "What the!" ani niya. "Atarah! I want to eat dessert! If youre done talking to that man. Let's go!" ani ko. Nauna na akong naglakad pero ng makatapat ako sa lalaking iyon.Bumulong ako sa kanya. "Very Nice meeting you again Yhael" malambing pero sarcastic tone. Nakita ko naman ang pagkagitla niya tulad kahapon. "Hahaha" Siya yong Nambadtrip kahapon habang hinahanap ko ang ballpen ko. Napatakip ako sa bibig ko. "My ballpen!" lumingon ako kay Atarah at patungo na siya sakin pero kasama niya 'yong Yhael. Hinintay ko silang makalapit.Tumingin ako sa watch ko and its al
Bumangon akong masigla. Dahil sapat na sapat ang tulog ko. Kahit 'di ko nahanap iyong ballpen ko. Sabi naman kasi sakin nila Adah at Atarah na tutulungan nila akong hanapin iyon. Iniiwasan ko rin namang wag masyadong mag-isip at magdibdib para 'di umatake itong pesteng sakit ko. Baka tuluyan akong mag Homeschooling. Pagkatapos ko maligo at magpalit bumaba na ako. Isinama ko na mga gamit ko sa pagbaba. Nakapalit na rin naman ako eh. Pagkababa ko. "Good morning!" ani ko. "Good morning, too! Ang aga natin ah?" Nakangiting bati sakin ni Atarah. 'Di ko na lang siya pinansin. At umupo sa isa sa mga upuan dito sa kusina. Sakto namang pababa na si Adah. "Good morning! Wow! Ang aga natin Yhasy ah?" bungad ni Adah. "Tsk!" Bakit ba ang big deal sa kanila na maaga akong nagising at bumangon? Nakakabadtrip lang! "Easy Yhasy." Nakaharang pa ang kamay niya sa mukha ko. Inirapan ko lang si Adah. Pumunta siya sa sala at may inayos Tsaka bumalik dito sa kusina at nagpaalam naman itong mali
"Asan na ba 'yon?" Nawawalan na ng gana kong sambit dito sa ilalim ng punong tinambayan ko kanina. Kanina pa ako rito. Pagkatapos namin mag-usap ni lolo kanina. Dumeretso ako sa klase ko. Pagkatapos naman ng klase ko dumeretso na ako dito. Four (4) pm kami pinalabas at mag si-six (6) pm na. Andito pa rin ako. Mag dadalawang oras na ako rito kakahawi sa mga dahon at sa mga malilit na sangang narito. Wala pa rin. Hindi ko makita. "What are you doing?" "Ay kabute!" napatalon ako sa gulat nang may biglang magsalita sa likod ko. Napahawak ako sa dibdib ko. bumibilis na naman 'yong tibok niya. Iba na naman nararamdaman ko. Pabigat ng pabigat. "Kabute?!" Nakataas isang kilay niyang tanong. Naitakip ko naman ang isang kamay ko sa bibig ng maalala 'yong sinabi ko. Inalis ko rin lang ito. Dahil hindi ako makahinga lalo. Iba na talaga nararamdaman ko. "Tss! K-Kung 'di mo kasi ako ginulat 'di ko mabubulalas 'yon sayo 'no! Umft!" Salabong ang kilay ko ng sabihin ko ito. Pinipilit maging mat
Nahulog ko 'yong ballpen kong nilalaro ko. Nang biglang tumunog 'yong cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag ko. At walang ganang pinindot ang 'answer'.Itinapat ko naman ito sa tainga ko. Hinintay kong mag salita ang sa kabilang linya. Unknown number eh. "Hello?" Hindi ko mabosesan ang nagsalita sa kabilang linya. Kaya hindi pa rin ako kumikibo. "Can I speak to Ms. Yhasy Lee?" 'John??' Pinatay ko ka-agad. In-off ko na rin para 'di na siya makatawag pang muli. Kinabahan ako doon ah. Kinalma ko muna ang sarili ko. At nang maramdaman kong ok na ako. Tsaka ako tumingin sa relo ko. 4 minutes na lang. Mag s-start na ang klase ko. Dali-dali akong bumaba at patakbong naglakad. Papunta sa building ko. Nasa labas pa lang ako ng building ko. Nang maramdaman kong nahihirapan akong huminga. Kaya tumigil ako at umupo sa mga bench doon. Habol ko na naman ang paghinga ko. 'Yhasy naman kasi. Bakit lagi mong nakakalimutan'g ang bilis mo mapagod?' Sabi ko sa sarili ko. Kinuha ko agad sa bag ko 'y
Pagkatapos ng pagpapakilala ko. Nagdiscuss na si Ma'am. Pero di ako masyadong naka-concentrate. At kung bakit? Ang kulit nitong katabi ko +_+.Kinukulit ako simula nung magdiscuss si Ma'am.Like: kamusta na raw ako? Magkwento raw ako ng mga karanasan ko simula nang nag-college ako, kung may Boyfriend daw ba ako?, at maramiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii pang iba. Pero ni isa sa mga sinabi niya wala akong sinagot. Iniirapan ko lang siya.'HayI wish. Matapos na magdiscuss si Ma'am para makaalis na ako rito.' After 11 years. "That's all for today. Goodbye class!" 'SA WAKAS!' ngiti-ngiti akong lumabas ng classroom. Napatigil ako sa paglalakad ng may tumabi sakin. At nawala ang ngiti saking labi nang.. "Sabay tayo maglunch? =)" 'Naman! "Sorry kasabay ko mga bestfriends ko" "Bestfriend mo rin naman ako ah?" 'Ang lakas ng loob mo sabihin yan John!' " Noon 'yon. Hindi na ngayon! Di mo natatandaan yang sinabi mong yan sakin noon John?" Biglang lumungkot mukha niya. At yumuko. "I have t