Sorry po dahil naduplicate si Chapter 51, iba po ang nacopy and paste ko from my drafts.
Nanatili ako sa loob ng comfort room. Inhale exhale ginagawa ko ‘yan hanggang sa narelax ko ang sarili ko.Nanggigigil ako na parang gusto kong magwala sa sobrang sakit.Tumayo ako at pumunta sa harapan ng salamin. Nakita ko ang sarili kong luhaan. Mapait akong napangiti.Pinunasan ko ang mga luha sa mukha ko at naghilamos. Pero pagpikit ko ay naaalala ko na naman ‘yong Nakita ko kanina.“CRASH!”Hindi ko napigilan ang sarili ko na suntukin ‘yong salamin.Tinitigan ko ang kamay kong may bubog at dumudugo.Bakit hindi ko maramdaman ‘yong sakit sa kamay kong patuloy na dumudugo.Bakit mas nangingibabaw ‘yong sakit na nandito sa puso ko.Nakarinig ako ng sunod-sunod na katok. “Anastasia what happened there? Are you okay?” kinakabahan na tanong ni Selena na lola ni Dannie.Siguro ay plinano niya ito na ayain akong kumain dito sa labas para makita ko at marealize ko na hindi ako karapatdapat sa apo niya.Binuksan ko ang pinto at nagulat siya ng makita ang kamay kung dumudugo.“Anastasia, an
Nagising ako sa sunod-sunod na katok sa pintuan kaya ako nagising. Napatitig lang ako sa pintuan kung saan nasa labas no’n ang kumakatok. Hindi ako nagsasalita hinihintay kong magsalita ang kung sino ‘man ang kumatok. Ayaw kong umasa na si Dannie ang nasa labas. Tama na, hindi na ako aasang muli sa kaniya na mahalin ako pabalik. Ititigil ko na kung ano ‘man tong nararamdaman ko para sa kaniya. Kaya ko pang ihahon ang sarili ko. “Anastasia, are you in there?” rinig kong tanong ni Dannie mula sa labas ng pintuan. Base sa rinig ko ay mukhang lasing siya. Kumatok na naman siya ng paulit-ulit pero this time ay malakas na. Halos napatalon ako sa gulat. “Open the door or I will break it!” maawtoridad niyang sabi. Natatakot ako dahil ngayon ko lang masaksihan ang ganitong side niya. Madalas kasi ay sweet siya kahit nakainom. Pero ngayon pakiramdam ko masasaktan niya ako ngayon ng physical kapag binuksan ko ang pintuan. “ANASTASIA!” galit na sigaw niya mula sa labas. Napahawak ako sa
Napatingin ako sa langit habang nagpapahangin ako dito sa garden. Hinihintay kong umuwi si Dannie. Bumalik na ulit kami sa dati ni Dannie. Pero gabi na kung umuuwi siya palagi dahil busy daw siya sa opisina dahil marami silang bago at big time na mga business partner. Naniwala ako sa paliwanag niya kung sino ang babaeng kasama niya na nakita ko sa restaurant noon. Sabi niya long time best friend raw niya ang kasama niya noon at kapag may time daw siya ay ipapakilala niya sa akin at pag pwede na. Naniwala na lang ako kahit iba pa rin ang pakiramdam ko sa babaeng ‘yon. Napailing na lang ako dahil nagsisimula na naman akong mag-isip ng kung ano-ano. “DANNIE!” napatingin ako sa gate ng may marinig akong sigaw na boses ng babae. Tumayo ako at naglakad patungo sa gate. “DANNIE ANO BA LUMABAS KA DYAN!” sigaw niyang muli mula sa labas. Sino kaya ang babaeng ito? Bakit parang galit na galit siya sa asawa ko kung sumigaw sa mula sa labas ng gate. Bubuksan ko sana ang gate pero pinigilan
“Ayaw ko sabing kumain!” sigaw ko at itinapon ang pagkain na nasa harap ko.“Umalis kayo sa harapan ko!” sigaw ko ulit sa kanila.Nang makalabas sila ay linock ko ang pintuan dito sa kwarto namin ni Dannie.Ilang araw ng hindi umuuwi dito ang asawa ko sa akin. Hindi ko alam kung nasaan siya ang sabi niya kay Jea ay may importante siyang aasikasuhin.Gaano ba kaimportante ‘yon at hindi niya nagawang magpaalam sa akin ng maayos. Sana ‘man lang ay tinawagan o tinext niya ako.Sana ‘man lang ay nag-paalam siya sa akin para hindi ako nag-aalala sa kaniya pero hindi eh. Umalis siya ng hindi nagpapaalam sa akin.Umiiyak na naman ako. Walang kapaguran ang pagpatak ng luha sa mata ko simula ng umalis ang asawa ko.May kumatok sa pintuan kaya mabilis akong tumayo at binuksan ito umaasang si Dannie na ito.Malakas kong isinara ang pintuan ng makita kong si Jea ang kumatok pero naharang niya ito at mabilis na pumasok dito sa kwarto ko.Hindi ko siya pinansin. Humiga ako sa kama ko at nagtalukbon
“Anong sinabi mo kay Dannie?” tanong ni Tasia ng makapasok dito sa kwarto ko. Bumalik na ako sa dating kwarto ko na may mga gamit na ng anak ko.Tinutulungan niya akong maglipat ng mga gamit ko mula sa kwarto ni Dannie. Hindi ko inaasahan na dadating kami sa point na ganito.Masyado akong nagtiwala sa mga pinapakita niya sa akin.Nang makaakyat ako kanina pagkatapos ng pag-uusap namin ni Dannie ay nagpasya akong lumipat na ng kwarto. Masyado ng masakit ang manatili sa kwartong ‘yon.Pakiramdam ko rin ay wala akong Karapatan matulog sa kwarto niya.“Sinabi kong wala na akong pakiaalam sa kaniya. Sinabi ko rin na gawin na niya lahat ng gusto niya at gagawin ko na rin ang gusto kong gawin,” sabi ko habang naglalagay ako ng mga damit ko sa cabinet.“Kaya pala,” mahinang sabi ni Jea pero narinig ko kaya napalingon ako sa kaniya.“Kaya pala ano?” tanong ko naman.Napakagat siya sa labi niya at biglang lumikot ang mata. Kapag ganiyan ‘yan ay nabanggit niya ang hindi dapat banggitin.“Kunin ko
Sa tuwa ko ay yumakap ako agad sa kaniya hanggang sa naiyak na ako.“Dannie,” iyak kong sabi habang nakayakap sa kaniya.Umalis siya sa pagkakayakap sa akin at pinunasan ang luha ko.“I’m sorry Anastasia,” sinseridad niyang sabi.Tumango ako sa kaniya para sabihin na ok lang.“Pinaasikaso kasi sa akin ng magulang ko ang partnership nila sa mga Lee kaya hindi na ako nakakauwi ay pinapadiretso nila ako sa bahay nila para magreport kaya doon na rin ako natutulog.Sorry kung hindi kita natatawagan dahil hindi ko na maharap dahil sa sobrang daming demand ng mga Lee sa akin dahil nagkaproblema ang pamilya ko sa mga Lee.Sorry talaga,” malungkot niyang sabi.Dama ko ang sinseridad sat ono ng boses niya. Yumayakp akong muli sa kaniya at hinagod ko ang ulo niya.“Okay na, narinig ko na ang paliwanag mo at naiintindihan kita. Ang mahalaga ay nandito ka na kaspiling na ulit kita” pabulong kong sabi.Marupok ba ang tawag sa ginagawa ko ngayon. Wala na akong pakialam mahal ko eh.Umalis na naman si
“Mmmmm. Ang bango-bango talaga ng luto mo Jea,” sabi ko habang naghihintay na ihanda niya ang pagkain ko.Nakaupo ako at nakaharap na sa lamesa na may dalang kutsara at tinidor sa kamay ko. Sabik na sabik na akong tikman ang niluto ni Jeang paborito kong ulamin simula ng tumira ako dito sa bahay ni Dannie.“Bukas na uuwi si Dannie diba Jea?” excited kong tanong kay Jea na tinanguan lang niya.“Miss na miss ko na siya,” malungkot kong sabi.Humarap naman sa akin si Jea habang hinihipan niya ang sabaw na nasa sandok at ipinatikim sa akin.Ang sarap talaga ng luto niya.“Asus! Hapon na ‘yon makakauwi dito sa bahay niya,” sabi naman niya habang nagsasandok.Sisimangot sana ako pero,“Oh, ito na. Ikaw Tasia dalawang buwan na lang ay manganganak ka na magdiet ka na,” pabirong sabi niya.Sinimangotan ko nga siya, napakabully niya.“Bakit gano’n na ba ako kataba hah Jea,” sabi ko at sumubo na ng ulam at kanin.Hindi niya ako pinansin bagkus kumuha siya ng plato at sinabayan akong kumain.Kapag
Napatingin ako sa malaking orasan na nasa labas mag-aalas dos palang ng madaling araw.Tinanggal ko ang singsing sa aking kamay at inilapag ko sa side table dito sa kwarto ni Dannie. Ipinailalim ko ang sulat ko para kay Dannie, Ayuko namang umalis ng hindi nagpapaalam katulad niya.Maingat akong naglakad palabas para hindi magising ang mga katulong dito sa bahay hanggang sa makalabas na ako ng tuluyan.Tumingin ako sa kalangitan, madilim pa pero may kunting liwanag na.Linibot ko ang paningin sa kabuuan ng bahay ni Dannie.Salamat sa masasayang alaala na hindi ko alam kung totoo ba o puro kasinungalingan mo Dannie.Napabuntong hininga ako. Mapait akong ngumiti at tumalikod na dala ko ang dalawang bag ko na punong-puno ng mga gamit ko.Pinipigilan kong huwag ng lumingon dahil masyado ng masakit.Habang humahakbang ako palayo sa bahay na punong-puno ng masasakit na alaala ay pumapatak na naman ang luha sa aking mata.Hindi ko alam kung saang lugar ako pupunta ng hindi nahahanap ni Dannie
Masayang naglalaro sa parke si Adah, Atarah at Taniel habang pinagmamasdan sila sa ‘di kalayuan ng kanilang ina na si Anastasia nang biglang may batang tumakbo palapit sa kanila. Tumigil ang bata sa kanilang harap at hindi umiimik. Nagtitigan sila ni Taniel dahil magkamukang magkamuka sila. Ang dalawang batang babae naman ay nagpapalitan ng tingin kay Taniel at sa kararating lang na bata sa kanilang harapan. Napatayo naman si Anastasia sa kinakatayuan niya sa pagkabigla at agad na lumapit sa kanilang apat. Umupo siya upang magpantay sila ng batang nasa harap niya na kamukang kamuka ng anak niyang si Taniel, oo tinanggap niya ng buong puso ang anak ni Honey sa kabila ng ginawa nito sa kanila. Walang kasalanan ang bata, ‘yan ang laging sinasabi ni Anastasia sa kaniyang asawa. “Hi handsome,” maalumanay niyang bati sa kamukang bata ni Taniel. Ngumiti ang bata sa kaniya at mas lalong pumogi ang batang lalaki. “Hi po,” magalang niyang sagot kay Anastasia. “Where’s your mother, littl
Fixed marriage? Uso pa ba 'yon? Hello? Mag twenty-twenty three na? I can't still believe that I am on this situation right now. Eto ako, nakaupo, nakaharap sa salamin. I am wearing my red dress now na mas nakaka paaninag sa aking kulay. Naghahanda papunta sa isang sikat na restaurant dito sa Quiapo Manila. Naghahanda para makapagkita kami ng aking hindi pa nakikilalang mapapangasawa. Oo, ikakasal na ako sa taong di ko pa nakikilala. Ni litrato niya man lang ay hindi ko pa nakikita. May kumatok sa pintuan ko ng tatlong beses bago bumakas ito. Bumungad si Mommy. “Are you ready baby?” masayang tanong niya sa akin. “Yes po mom” masayang sagot ko rin. Pero ang totoo, masaya nga ba ako? Sabagay wala naman akong kasintahan na masasaktan pag kinasal ako wala na akong balita sa kaniya. “We will wait you outside baby.” paalam niya bago lumabas ng kwarto ko. --Sa loob ng Restaurant- "Hi, ija come here!" bati ng isang napakagandang ginang sa akin, Katabi niya din ang asawa nito. Kaibig
Nagising ako dahil bigla akong nakaramdam na hindi ako makahinga ng maayos. Sinulyapan ko ang mga kasama ko dito sa loob ng hospital room ni Adah at mahimbing silang natutulog lahat. Nakahiga sa sofa isang si Atarah samantalang nakaupo namang tulog si Yhael.Naalala kong last na ‘yong gamot ko kaninang tinake ko kaya nagmamadali akong lumabas at hinanap ang family doctor namin.Nakahawak ako sa pader habang naglalakad patungo sa office niya. Pero hindi ko na talaga makayanan kaya natumba na ako at bago ako pumikit ay may nakita akong isang pamikyar na muka. “John,” ani ko bago nawalan ng malay. Nagmulat ng mga mata si Yhasy at napagtanto niya na nangyari na ang hindi niya inaasahang pangyayari. Sa kanyang panaginip, nakita niya ang mukha ng kanyang kaibigang si John na siyang yumao dahil sa malubhang sakit. Nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi na nila mabubuo ang kanilang mga pangarap para sa kanilang mga kinabukasan.Ngunit nang pagsapit ng umaga, natuklasan ni Yhasy na
Mabilis naman akong nakarating sa pinaka malapit na Mall. Pumasok na ako agad. Naglakad lakad muna ako sa loob ng Mall. Nang biglang may tumawag. Unknown number. Tinitigan ko muna bago ko sinagot. "Sino naman kaya ito? Kabago-bago ng number ko ah!" Nagitla naman ako ng magsalita ang tumawag sakin "Hello it's me Yhael. I get your number to Atarah. I don't know where you is so I get it to her" ani niya. Umirap na naman ako sa hangin. Atarah. Magbabayad ka talaga! "Then?" tanong ko. "I'm here. Where are you?" tanong niya. Nag-isip naman ako kung ano ang gusto kong kainin. At nagliwanag ang mga mata ko ng maisip kong… "Kita na lang tayo sa Jollibee!" ani ko. Kahit pilit kong itago ang saya ko ng banggitin ko ang Jollibee hindi ko mapigilan eh.Kaya binaba ko na ang tawag niya. After how many years makakakain na rin ulit ako. Ganado akong naglakad papunta sa Jollibee. Nauna akong makarating doon sa kanya pero ilang minuto lang ay dumating na rin siya. "Let's go! Ikaw na
"Y-you!" Malakas na sigaw niya sakin. Inirapan ko lang siya. "Anong you! ka jan! You know her? You know each other?" Nagtatakang tumingin sakin at ibinalik sa lalaking nasa harap ko. "No!" sabay na sagot namin. "Huh? Why you act like that!?" Tanong niya sa lalaking nasa harap namin. "Siya ang bestfriend niyo ni Adah?" At tinuro pa ako "Ummm" tango-tangong sagot ni Atarah. Tulala siya habang nakatingin sakin. "What the!" ani niya. "Atarah! I want to eat dessert! If youre done talking to that man. Let's go!" ani ko. Nauna na akong naglakad pero ng makatapat ako sa lalaking iyon.Bumulong ako sa kanya. "Very Nice meeting you again Yhael" malambing pero sarcastic tone. Nakita ko naman ang pagkagitla niya tulad kahapon. "Hahaha" Siya yong Nambadtrip kahapon habang hinahanap ko ang ballpen ko. Napatakip ako sa bibig ko. "My ballpen!" lumingon ako kay Atarah at patungo na siya sakin pero kasama niya 'yong Yhael. Hinintay ko silang makalapit.Tumingin ako sa watch ko and its al
Bumangon akong masigla. Dahil sapat na sapat ang tulog ko. Kahit 'di ko nahanap iyong ballpen ko. Sabi naman kasi sakin nila Adah at Atarah na tutulungan nila akong hanapin iyon. Iniiwasan ko rin namang wag masyadong mag-isip at magdibdib para 'di umatake itong pesteng sakit ko. Baka tuluyan akong mag Homeschooling. Pagkatapos ko maligo at magpalit bumaba na ako. Isinama ko na mga gamit ko sa pagbaba. Nakapalit na rin naman ako eh. Pagkababa ko. "Good morning!" ani ko. "Good morning, too! Ang aga natin ah?" Nakangiting bati sakin ni Atarah. 'Di ko na lang siya pinansin. At umupo sa isa sa mga upuan dito sa kusina. Sakto namang pababa na si Adah. "Good morning! Wow! Ang aga natin Yhasy ah?" bungad ni Adah. "Tsk!" Bakit ba ang big deal sa kanila na maaga akong nagising at bumangon? Nakakabadtrip lang! "Easy Yhasy." Nakaharang pa ang kamay niya sa mukha ko. Inirapan ko lang si Adah. Pumunta siya sa sala at may inayos Tsaka bumalik dito sa kusina at nagpaalam naman itong mali
"Asan na ba 'yon?" Nawawalan na ng gana kong sambit dito sa ilalim ng punong tinambayan ko kanina. Kanina pa ako rito. Pagkatapos namin mag-usap ni lolo kanina. Dumeretso ako sa klase ko. Pagkatapos naman ng klase ko dumeretso na ako dito. Four (4) pm kami pinalabas at mag si-six (6) pm na. Andito pa rin ako. Mag dadalawang oras na ako rito kakahawi sa mga dahon at sa mga malilit na sangang narito. Wala pa rin. Hindi ko makita. "What are you doing?" "Ay kabute!" napatalon ako sa gulat nang may biglang magsalita sa likod ko. Napahawak ako sa dibdib ko. bumibilis na naman 'yong tibok niya. Iba na naman nararamdaman ko. Pabigat ng pabigat. "Kabute?!" Nakataas isang kilay niyang tanong. Naitakip ko naman ang isang kamay ko sa bibig ng maalala 'yong sinabi ko. Inalis ko rin lang ito. Dahil hindi ako makahinga lalo. Iba na talaga nararamdaman ko. "Tss! K-Kung 'di mo kasi ako ginulat 'di ko mabubulalas 'yon sayo 'no! Umft!" Salabong ang kilay ko ng sabihin ko ito. Pinipilit maging mat
Nahulog ko 'yong ballpen kong nilalaro ko. Nang biglang tumunog 'yong cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag ko. At walang ganang pinindot ang 'answer'.Itinapat ko naman ito sa tainga ko. Hinintay kong mag salita ang sa kabilang linya. Unknown number eh. "Hello?" Hindi ko mabosesan ang nagsalita sa kabilang linya. Kaya hindi pa rin ako kumikibo. "Can I speak to Ms. Yhasy Lee?" 'John??' Pinatay ko ka-agad. In-off ko na rin para 'di na siya makatawag pang muli. Kinabahan ako doon ah. Kinalma ko muna ang sarili ko. At nang maramdaman kong ok na ako. Tsaka ako tumingin sa relo ko. 4 minutes na lang. Mag s-start na ang klase ko. Dali-dali akong bumaba at patakbong naglakad. Papunta sa building ko. Nasa labas pa lang ako ng building ko. Nang maramdaman kong nahihirapan akong huminga. Kaya tumigil ako at umupo sa mga bench doon. Habol ko na naman ang paghinga ko. 'Yhasy naman kasi. Bakit lagi mong nakakalimutan'g ang bilis mo mapagod?' Sabi ko sa sarili ko. Kinuha ko agad sa bag ko 'y
Pagkatapos ng pagpapakilala ko. Nagdiscuss na si Ma'am. Pero di ako masyadong naka-concentrate. At kung bakit? Ang kulit nitong katabi ko +_+.Kinukulit ako simula nung magdiscuss si Ma'am.Like: kamusta na raw ako? Magkwento raw ako ng mga karanasan ko simula nang nag-college ako, kung may Boyfriend daw ba ako?, at maramiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii pang iba. Pero ni isa sa mga sinabi niya wala akong sinagot. Iniirapan ko lang siya.'HayI wish. Matapos na magdiscuss si Ma'am para makaalis na ako rito.' After 11 years. "That's all for today. Goodbye class!" 'SA WAKAS!' ngiti-ngiti akong lumabas ng classroom. Napatigil ako sa paglalakad ng may tumabi sakin. At nawala ang ngiti saking labi nang.. "Sabay tayo maglunch? =)" 'Naman! "Sorry kasabay ko mga bestfriends ko" "Bestfriend mo rin naman ako ah?" 'Ang lakas ng loob mo sabihin yan John!' " Noon 'yon. Hindi na ngayon! Di mo natatandaan yang sinabi mong yan sakin noon John?" Biglang lumungkot mukha niya. At yumuko. "I have t