ACADEMIAN V: Childhood Enemy

Hannah Nicole Villareal

Halos buong araw akong wala sa sarili dahil sa lalaking nakita ko kaninang umaga. Para ngang walang lasa ang kinakain ko kaninang meryenda na binili nila Jenklint.

Who's that guy anyway? The way he smirked, it creeps me. Parang... nagpaparamdam.

Oh, scratch that! Nananakot siya. Wala sa sariling napatingin ako sa isa sa bintana ng aming room na katabi ko lang.

I can ask Kian about that guy, dahil mabilis niya 'yong mahahanap, but there's a part of me saying I shouldn't.

"Birthday mo nanaman iniisip mo? Matagal pa 'yon eh." Kaagad naman akong napatingin kay Darlyn na katabi ko ngayon.

Inirapan ko siya. "Hindi birthday ko lagi ang iniisip ko."

"Eh ano?" Saglit pa siyang napasulyap kay Ma'am Marjorie ngunit abala ito sa pagpindot sa kaniyang cellphone kaya hindi niya kami mapapansing nag-uusap.

Nag-alangan pa akong sabihin kay Darlyn pero napasuko niya rin ako.

"May nakatingin kasi sa atin kanina. Nakakatakot lang kasi parang mangangain ng buhay." Biro ko, pero naging seryoso ang aura niya.

"Honestly, nakita ko rin siya kanina."

Nag-krus ang mga braso ko. "Nakipag-eye contact ka ba sa kaniya?"

"Oo, and he's saying something. Syempre hindi ko maintindihan kasi ang layo namin sa isa't-isa."

"Hindi mo ba nakikilala kung sino siya?" Tanong ko.

Umiling naman siya. "May suot siyang hoodie kaya natatakpan 'yung mukha niya."

Napatingin na lang ako sa malayo. Kung pwede ko lang silang ihatid sa mga bahay nila para lang masiguro na ligtas sila.

"Don't worry about us, hindi naman niya siguro kami aatakihin o ano." Pagtatapos ni Darlyn sa usapan pero nagsalita pa ako.

"'Yon na nga eh. Pa'no kung anong gawin sa inyo no'n?" Angal ko.

"Sino?" Tanong ni Khecy dahilan para mapatingin sa amin pati si Queenie.

Napasulyap ako kina Suzzaine at Iya na malapit din sa amin. Nasalubong ko ang kanilang tingin at nakitang nagkatinginan ka silang dalawa.

Si Jenklint naman na malayo sa amin ay parang lutang na nakatitig sa amin habang nilalaro ang ilang hibla ng kaniyang buhok.

"Wala." Sabay pang sabi namin ni Darlyn. Napailing na lang sila at nagpatuloy na lang sa kaniya-kaniya nilang ginagawa.

Pagkatapos no'n ay tumunog na ang bell, senyales na oras na ng paglilinis. Nagpaalam na sa amin si Ma'am Marjorie at pumabas ng aming room. 'Yon na ang naging hudyat para mag-unahang kumuha ng mga gamit sa paglilinis.

Mula noon ay hindi kami nagka-usap ni Darlyn, kaya mas lalong hindi ako natahimik. Madalas akong sumusulyap sa kaniya pero mukhang wala siyang balak salubungin ang aking tingin.

I was just worried about them. May problema ba do'n?

"Hoy," May kumalabit sa akin dahilan para mapalingon ako. It was Suzzaine.

"'Di yata kayo nagkikibuan ni Darlyn." Puna nito. Marahan niya akong hinila palabas ng room. Nandoon na rin sina Queenie na naghihintay sa amin.

"Narinig namin usapan niyo eh." Bungad ni Jenklint. I wasn't surprised.

"Tingin mo nakatingin sa atin 'yung lalaki?" Tanong ni Khecy hahang nakatingin sa ibaba.

Napalingon naman ako sa paligid, huli akong tumingin sa building na nasa harapan namin. Doon ko siya nakita kanina.

"He's there." I murmured. Sabay-sabay naman silang napatingin sa tinitignan ko.

"Akala ko ba bawal magsuot ng hoodie kapag hindi Biyernes?" Tanong ni Iya.

"I heard that too." Dagdag ni Suzzaine.

Nakipag-eye contact nanaman siya sa akin. Tila ba may namuong kakaibang enerhiya nang magtama ang aming mga tingin.

"Leave."

Napakurap naman ako ng ilang beses nang marinig ang boses na iyon. Laking gulat ko nang kaagad na tumalikod ang lalaki at umalis na parang walang nangyari.

Napatingin ako sa aking kanan, at bahagyang umawang ang aking labi nang makita si Kian na nakatingin din sa direksiyon kung saan naglaho ang lalaki.

"Kian?" Gulat na ani Suzzaine.

Tinignan niya lang kami, maya-nayaa ay umalis din siya na parang walang nangyari.

"Siya 'yung nagsalita, 'di ba?" Tanong ni Queenie.

"Baka kilala niya 'yung lalaki." Hinuha ni Jenklint.

"There's only one way to find out." I concluded. Alam na nila ang ibig kong sabihin kaya tumango na sila at bumalik sa kaniya-kaniyang puwesto.

Biglang nag-vibrate ang cellphone ko kaya tinignan ko iyon. It was Al.

From: Mr. Stranger

We need you here.

Kaagad naman akong nag-reply.

To: Mr. Stranger

On my way

Kaagad kong ibinulsa ang aking cellphone, at pasimpleng bumaba sa hagdan.

Okay, saan nga ba ako pupunta? Wala man lang nabanggit sa akin si Al kung saang lugar kami pupunta.

Maybe in the Principal's Office? Yeah, doon muna ako dadaan. Nag-umpisa na ako sa paglalakad papunta si office ni Sir William.

Nakakasalubong ko ang mga estudyante na mukhang papauwi na rin. Ang iba ay pinag-uusapan kung saan sila mamamasyal ngayong araw.

Nadaanan ko si Ma'an Emilina kaya kaagad ko siyang binati. Napangiti naman ito sa aking tinuran.

Nang malapit na ako sa Principal's Office ay kumonti na ang mga tao sa paligid. Nasa bandang dulo kasi ito kaya bihirang puntahan ng mga mag-aaral.

Nang buksan ko ang pinto ay nabigla pa ako nang bukungad sa akin si Ma'an Sarah.

"Pasok." Anito kaya marahan akong napatango.

Nandoon na nga sila Sir William, Headmaster Dominique, at sin Al. Nagulat pa ako nang makitang nandoon si Ma'am Sisa.

"Wala naman tayong masyadong pag-uusapan, dahil natapos na natin kahapon. All I want to say is, the enemy started moving."

Mas naging attentive na ako dahil mukhang importante ang nga sasabihin ni Sir William.

"Nakatanggap kami ng balita tungkol sa isang grupo ng mga Academian na balak mag-protesta sa harapan ng school natin sa Biyernes. Ayon sa intel ni Headmaster Dominique, maaaring nagpapanggap daw na mga Academian ang mga magpo-protesta pero isang Academian ang namumuno sa kanila," napatingin ito sa akin.

"Your first assignment is, know who their leader is, at kumpirmahin kung talagang mga impostor lang sila na nagpapanggap na Academian." He stated.

Napatango naman ako. "Tanong ko lang po," napatingin sila sa akin.

"Bakit sa Friday pa sila magpo-protesta? Hindi ba pwedeng kanina? O bukas? May event ba sa Friday na pwede nilang gamitin na advantage sa gagawin nila?" Sunod-sunod na tanong ko.

"Bibisita ang mga taga-Magic Council para tignan ang lagay ng mga na-detained sa Dungeon. Nababahala sila na baka may nangyayari nang dayaan sa loob." Paliwanag ni Sir William.

Hindi na ako nagtanong pa. I knew he'll say that. He reminded me that they will visit here this Friday.

"They can get that as an opportunity, para ipakita sa mga taga-Magic Council na hindi matibay ang integridad ng school natin, that will make them doubt our abilities." Dagdag ni Headmaster Dominique.

"Kaya kailangan ninyong mahanap ang lider ng mga mag-aaral na magpo-protesta ngayong Biyernes. Kung hindi," saglit na huminto si Ma'am Sisa.

"We won't have the chance to fight back." She said.

Nag-usap na lamang kami tungkol sa mga activities na gagawin namin, pagkatapos no'n ay nagpaalam na kami kina Sir William.

"Hannah," napalingon ako kay Al. Inabot niya sa akin ang isang folder.

"Read what's inside." He said coldly, pagkatapos no'n ay umalis na siya na parang walang nangyari.

What is this? Tanong ko sa aking isipan. Wala akong nagawa kundi buksan iyon. Nanlaki ang mga mata ko nang makakita ng isang litrato.

Nasa litrato ang lalaking nakita ko kaninang nakatingin sa amin nila Suzzaine. Kahit hindi masyadong kuha sa litrato ang mukha niya ay tanda ko kung anong klaseng hoodie ang suot niya.

Binuklat ko ang iba pang pahina nito, at malalaki ang mga matang binasa ang mga ito.

Isah Caelan Moss

Date of Birth: October 27, 2005

Address: Villenia Residence, Besellemeth

Isah?!!

🔺🔻🔺🔻🔺🔻

Hanggang sa makarating ako sa mansiyon ay wala ako sa sarili. Hawak ko pa rin ang folder na naglalaman ng impormasyon ng isang taong kilala ko.

Unfortunately, he's not a friend of mine.

Honestly, he's my childhood enemy.

Nasalubong ko si kuya Ethan. Akma niya akong babatiin pero napansin niyang wala ako sa mood kaya huminga na lang siya ng malalim at marahang tinapik ang aking ulo.

Kaagad akong dumeretso sa aking kwarto at pumunta sa cr, ni-lock iyon at padabog na isinandal ang sarili sa pintuan.

Why him? Of all people?! Kung ibang tao ako, baka natuwa ako na magkakaroon ako ng tyansang makabawi sa kaniya sa mga kagaguhang ginawa niya sa akin noong mga bata pa kami, pero ako hindi.

In my entire life, siya ang taong ayaw ko na ulit makita.

Bigla kong naalala kung paano ako yumuko sa kaniya, dahil kung hindi ay bubugbugin niya ako na halos ikamatay ko na.

I might sound exaggerated, but believe me or not it's true. He's invincible, and ruthless.

Lumabas na ako sa cr at muling tinitigan ang folder na iyon.

Seems like I have no choice. I'll slap on his face that I became stronger after these six years.

FLASHBACK (Six Years Ago)

"Hannah!" Napalunok kaagad ako nang may tumawag sa pangalan ko. Nang lingunin ko iyon ay kaagad na nangatog ang aking mga binti nang makita sina Isah na palapit sa akin.

"Sabing halika eh!" Napasigaw ako nang bigla niyang hawakan ng mahigpit ang braso ko af marahas akong hinila palapit sa kaniya.

"Nakikita mo 'yung lalaki do'n?" Turo niya sa isang direksiyon. Dahan-dahan naman akong lumingon sa kaniyang itinuro.

"Get his glasses, pagkatapos ibigay mo sa akin." Kaagad kong binawi ang aking kamay sa kaniya.

"Isusumbong kita kay Professor!" Sigaw ko.

Nakatanggap naman kaagad ako ng sampal mula sa kaniya. Napatingin sa amin ang iba naming kaklase pero imbes na tulungan ako ay pinagtatawanan pa nila ako.

"Nagmamalinis ka ata ngayon.." maangas na aniya.

Akma na akong tatakbo palayo pero naging mabilis ang kamay niya para higitin ang aking mga braso.

"Isah!" Saway sa kaniya ni Professor. Imbes na matakot siya ay isang malakas na sampal ang iginawad niya sa kabilang pisngi ko, na naging dahilan para muli akong mapaupo sa lupa.

"To my office. Now!" Professor roared, but Isah smirked.

"This is not the last time." He whispered at me bago tuluyang umalis. Bago pa ako alalayan ni Professor ay kumaripas na ako ng takbo palayo.

Wala akong ibang lugar kundi ang likod mismo ng aming silid-aralan. Doon ko ibinubuhos ang lahat ng emosyong nararamdaman ko. Inis. Galit. Pag-iyak, hanggang sa mapagod na ako at mamanhid.

"Hannah! Hannah!"

I gasped. Pagdilat ng aking mga mata ay sumalubong sa akin ang puting kisame ng aking kwarto.

It was a dream. No, a nightmare.

Sinapo ko ang aking noo at tumingin sa orasan. It's 3:00 am. Pa'no pa ako makakatulog ne'to?!

Tuluyan na akong bumangon at dahan-dahang lumabas sa aking kwarto. Duneretso ako sa kusina para maghanap ng midnight snack.

Wow, selp. Ngayon ka lang nag-ganito ah. Baka mas lalo kang tumaba.

Akma ko nang bubuksan ang refrigerator nang makaramdam ako ng isang presensya. Nang mapatingin ako sa aking kanan ay nandoon si kuya Lucifer na nakaupo sa tabi ng island counter habang lumalagok ng... wine ba 'yon o root beer lang?

"A-Andyan ka pala." Kahit nahuli na ako sa akto ay kumuha pa rin ako ng pagkain sa ref. I found a bowl ng Vegetable Salad.

Wow. Hindi ako vegetarian ih.

"Can't sleep? Or you had a bad dream?" He deduced.

"Both please." I said. Sumandal ako sa island counter, isang metro ang layo mula sa kaniya.

"I met the King of Iasland earlier, and I was surprised that he was my mortal enemy." Panimula niya.

Kumunot ang aking noo. "Whom? Peter? Kaleed?"

"Kaleed." He answered.

"What happened? Nagka-suntukan ba kayo? Are you killing him in your imagination?" Biro ko.

"I killed him in my imagination. Unfortunately, he'll be my partner in repairing the Sacred Church on the Galdeon Borders. So I have no choice, alangan namang kalabanin ko siya?" He explained.

"I think we shared the same fate." I murmured, narinig niya iyon kaya napatingin siya sa akin.

"Then do the same as me. Hanggang imagination lang natin sila kayang saktan. Learn to control your emotions, Hannah. Dyan ka matatalo." He lectured. Napatango naman ako.

No, kuya. We weren't sharing the same fate. I need to hurt him, because he's a threat for us, and for my friends.

"Are you still going to sleep? O sasamahan mo'ko hanggang 6:00?" Tanong niya.

"Maybe I can't sleep anymore, so I'll be with you." I said then smiled. Kumuha na siya ng sarili niyang kutsara at nakihati sa kinakain kong Vegetable Salad.