LOGINShare
CHAPTER SIXTEEN
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Naghiwalay na sila ni Max matapos siya nitong ihatid sa parking lot ng university. Naroroon si Manong Oscar at natutuwa siya na pinayagan siya nito kanina na sumama kay Max basta ‘wag lamang daw silang magtatagal. Hindi niya alam ngunit masaya siya na wala itong ginagawa para mapahamak siya sa mga magulang niya.
Nang makasakay siya sa loob ng passenger seat ay nakita niya ang pagngiti ni Mang Oscar sa kanya. “Hindi ko alam kung tama ba itong ginagawa ko pero masaya ako na makitang masaya ka.” Nararamdaman niya ang sinseridad nito sa mga sinabi sa kanya.
Nginitian niya ito. “Mang Oscar marami pong salamat sa inyo.” Iyon na lamang ang nasabi niya bago siya sumandal sa pagkakaupo at saka hinagilap ang cellphone niya.
Bago sila nanuod ni Max sa sinehan ay nag-iwan na siya ng private message kay Leo at sinabi niya na sa isang araw na lamang sila lumabas dahil may importante siyang ginawa kasama ang kaibigan
Related chapters
AURORA 1922 CHAPTER SEVENTEEN
Patricia stared to her luggages. Apat na maleta niya ang punong puno ng laman. All her belongings and personal things. One of the maid packed it already. At kanina pa rin siya palakad-lakad sa loob ng silid niya. The windows are locked even the door of her room. She was literally a prison.Ilang beses na nga ba niyang iniyakan ang bagay na iyon? Marami na. At hindi pa rin na uubos ang luha niya. Her mother couldn’t do anything that against her father’s decision at isa na nga doon ang pag-alis niya. Permanently. Dadalhin siya ng mga ito sa Amerika. Doon sa bahay ng kapatid ng daddy niya. For six days ay wala siyang komunikasyon sa kahit na sino. No phone. No computer. All her gadgets were confiscated. Hindi na niya alam kung ano na nga bang nangyayari kay Max. Alam niyang alalang-alala na sa kanya ang binata. Today is his mother’s birthday at nangako siyang darating siya. Last night, hindi niya pwedeng ipagkamali ang boses ni Ma
AURORA 1922 CHAPTER EIGHTEEN
Pumasok sa isang twenty-four seven convenience store si Patricia. Mula sa Ortigas ay sumakay siya sa taxi at nagpahatid sa pinamalapit na bus station. Hindi niya alam kung saang lugar siya pupunta pero alam niyang ano mang oras ay may makakahanap sa kanya lalo na at alam niya ang kakayahan ng ama niya. Tinignan niya ang cellphone na inabot ng mommy niya sa kanya. “Take this.” Inabot ni Alicia kay Pat ang cellphone ng dalaga.“Where did you get this mom?” tanong ni Patricia sa ina.Hinawakan nito ang magkabilang kamay niya. “It doesn’t matter. Take it at mag-iingat ka. Nandyan ang number ko. Call me kung saan ka pupunta.”Nangilid ang luha sa mga mata ni Patricia. Hinid niya inaasahan na hahayaan siya ng ina na makaalis. “M-Mom…”“Bumuli ka kaagad ng new sim at ilagay mo dyan.” Niyakap muna siya nito bago siya i
AURORA 1922 CHAPTER NINETEEN
“M-Max?” Kinilig ni Patricia ang ulo at saka tinitigan si Max. Tinawag siya nito sa ibang pangalan. Hindi lamang niya masyadong naulingan ngunit alam niyang ibang pangalan ang nabanggit nito. “Okay ka lang?” tanong niya.Kinusot nito ang mga mata at saka tumango. “I’m sorry. Pagod lang yata ako.”May pagtataka sa mga mata ni Pat. “Are you sure? Kasi you mention another name and I thought —.”“It’s nothing. Ikukwento ko sana sa ‘yo kung paano tayo napunta dito. Nasa Aurora kasi tayo mismo. Pero kung ano-ano naman ang pumapasok sa utak ko. Pagod siguro ito.” Sagot lamang ni Max sa kanya.Nababakas na sa mukha nito ang tinatagong pagod at antok. Nagpaalam na lang muna siya dito at pumasok sa banyo. Sumandal siya sa likod ng pintuan at saka bumuga ng hangin. Hindi niya lubos akalain na mangyayari ang ganito, siya at si Max sa loob ng iisang silid
AURORA 1922 CHAPTER TWENTY
Dahan-dahan na iginalaw ni Patricia ang talukap ng kanyang mga mata. Tumatagos muna sa manipis na puting kurtina ang liwanag na nagmumula sa labas ng bintana. Her eyes immediately landed on the couch, but it was empty. Wala na doon si Max. She stared at the bathroom door thinking that he was inside. Pero may ilang minuto na siyang nakatitig doon ay walang lumalabas.Dahan-dahan siyang bumaba sa kama at binuksan iyon. Walang tao sa loob ng banyo. But he can saw the pair of boxer and white sando that Max wore from last night. Nagsepilyo siya at inayos ang sarili bago binuksan ang pinto ng cottage. Naamoy niya ang amoy ng hanging dagat. Ipinikit niya ang mga mata at saka tinanaw ang asul na dagat. Nakakahalina ang bawat alon na sumasayaw sa bawat ihip ng mabining hangin.Suot ang tsinelas na nakuha niya sa loob ng kwarto ay lumabas siya sa cottage na suot pa rin ang pares ng pajamas na suot niya kagabi. Maganda ang lugar. May mga open cottag
AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-ONE: AURORA
Patricia and Max are holding hands together habang nililibot nila ang maliit na bayan ng Baler. Nakapunta na sila sa kung saan saan. Maliit lamang ang mismong bayan kaya hindi mo mararamdaman na maliligaw ka. Tahimik at wala gaanong polusyon. Walang gaanong tao sa kalsada dahil kaka-unti naman ang mga establisyemento. Halos pulos mga bilihan lamang ng mga souvenir items ang nagkalat sa lugar. From Key chains, mugs at hanggang T-shirt. Baler was famously known for surfing pero hindi ganoon ang ginawa nila ni Max. After they had breakfast ay niyaya muna siya nitong magsimba. Pagkatapos ay bumiyahe sila ng may trenta minuto hanggang sa sumapit sila sa bayan ng Maria Aurora.Pat gasped as Max guided her out of the car. “Oh my God!” bulalas niya.Matapos magbayad ni Max ng parking fee ay huminto sila sa harapan ng mataas at napagkalaki laking balete tree.“Yan ang kinukonsidera na pinakamalaking balete tree sa buong pi
AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-TWO: CHOICE
Masasarap ang mga pagkain. Sariwa ang mga gulay at ang mga isda na nakahain sa mesa. Lahat sila ay maganang naghapunan. Ang sabi ay si Sienna daw ang nagluto ng mga iyon. Matapos ang hapunan ay nag-aya ang may-ari ng resort sa isang cottage malapit sa dalampasigan. May hawak itong bote ng wine at tatlong baso. Kumakalat na ang malamig na klima kaya napahalukipkip nalang si Patricia.Unti-unti na rin niyang nakakagaanan ng loob si Sienna. Mabait at malambing din ito.“So any plans?” tanong nito sa kanya nang makalayo si Max sa kanila para ayusin ang bonfire settings nito.Tinanggap niya ang inabot nitong wine glass na may lamang alak. “Thank you,” aniya.Tumingin muna siya sa kawalan bago marahan na lumagok doon. “Sa ngayon hindi pa namin alam.” Simpleng tugon lang ni Patricia.Kaninang umaga ay nabigla siya nang sabihin niya kay Max na magpakasal na sila. Mabuti na lamang at hindi s
AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-THREE: HOME
Nanatiling nakahawak ang kamay ni Max kay Patricia. At nanatili silang nakatayo sa harapan ng isang ginang na ngayon ay nangingilid ang mga luha. Pinunasan nito ang mga kamay gamit ang apron na suot nito at saka mabilis na lumapit kay Max at niyakap iyon.“Susmaryosep ka, Max. Saan ka ba nanggaling na bata ka at ngayon ka lang bumalik?” tanong ng Matandang babae kay Max.Sandaling bumitaw ang kamay ni Max kay Patricia at saka nagmano sa ginang na sumalubong dito. “Mano po ‘nay.”“Kaawaan ka ng Diyos. Ako’y todo-todo na ang pag-aalala sa ‘yo. Hindi ko malaman kung saan ka hahanapin, ikaw ay maraming ipapaliwanag sa akin na bata ka. Noong nakaraang araw ay—.” Naputol ang sinasabi ng Ginang ng mapabaling sa kanya.Mabilis siyang ngumiti at nagyukod ng ulo. “G-Good evening po.”“M-May kasama ka.” Dahan-dahan na sabi nito kay Max.Ag
AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-FOUR: WITHOUT A DOUBT
Pinalitan ni Patricia ng mga bagong punda ang tatlong pirasong unan na nakapatong sa kama. Maging ang bed sheet ay pinalitan din niya. Nakakuha din siya sa loob ng cabinet ni Max ng bagong kumot. Hindi niya naramdaman ang kakaibang saya na nararamdaman niya ngayon kumpara noon. Ngayon, may isang bagay siyang aasahan sa bawat pagmulat ng mga mata niya. That finally, she will only sleep and woke up with Max beside her.Malayong malayo nga ang ganitong buhay sa nakasanayan niya pero handa siya sa mga bagong pagbabago sa buhay niya. When she agreed to marry Max ay naisip na niya ang mga bagay na ito. Mga bagay na alam niyang may malaking magiging epekto sa kanya at sa kanilang dalawa ni Max. Pero gaya nga ng mga pangako nila sa isa’t isa ay mananatili silang magkasama sa hirap at ginhawa. Sa sakit o kalusugan man.Iginala niya ang mga mata sa loob ng silid. Tanging maliit na wall fan lamang ang nagbibigay lamig sa loob ng silid. Wala ri
Latest chapter
AURORA 1922 HAPPY COINCIDENCE (SPECIAL CHAPTER)
It’s grooming day for Maxi. Sa mall na lang naisipan ni Patrcia na dalhin si Maxi. Sinubukan niya kasing pumunta sa Veterinary Clinic kung saan niya huling dinala si Maxi pero sarado naman ‘yon. And when she checked it online, sarado sila kapag Friday. Usually ay Saturday and Sunday sarado ang mga establishment na ganoon pero iba ang Clinic ni Doc Maxi. She giggled at her thought of Maxi the puppy has the same name with the Vet doctor. Pumarada ang driver niya sa parking lot ng mall at naiwan na ito doon. Mabuti na lamang at wala siyang session ng therapy niya ngayon kaya malaya silang nakalalabas ni Maxi. The thought of being free makes her feel so happy. Sabi ng Doctor niya ay malaki na daw ang nagiging improvement sa kanya. And if that will continue, mabilis ang change for her recovery. &n
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-FIVE: AURORA 1922
Ika- 15 ng Pebrero taong 1922, sa isang makulay at masayang kasiyahan ay nakatadhanang mag-tagpo ang dalawang buhay na parehong babago sa hinaharap. Isang bagay na nagpapatunay na ang nakaraan ay bumabalik sa kasalukuyan at may pagkakataong baguhin ang hinaharap. Ang magdadalawang-taong gulang na batang babae ay mahigpit na nakahawak sa kamay ng kanyang ina habang papalapit sila sa pagdarausan ng, Manila Carnival. Ang taon-taong pagdaraos ng piyesta ng karnibal. May mga payaso at mga patimpalak. Mga makukulay na kasuotan at musika. Inilahad ng kanyang ina ang singkwenta centavo, bayad upang sila’y makapasok sa loob ng pagdarausan ng kasiyahan. Maraming nagkalat na sundalong Amerikano sa paligid. Ang Pilipinas sa taong iyon ay nasa ilal
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-FOUR: MARIA PATRICIA
The Doctor diagnosed her with positive symptoms of schizophrenia. A brain disorder that can caused delusions and hallucinations, and hearing voices or seeing things that do not exist. Her Doctor adviced her a psychological treatments like, cognitive behavioral therapy or supportive psychotherapy that may reduce symptoms. Kailangan niyang maka-recover sa kondisyon niya. Sinabi rin daw ng doctor na malaki ang posibilidad na nakuha na niya ang sakit na iyon bago pa man ang aksidente at ang pagka-coma niya ang nagpalala sa kondisyon niya. Nasa Garden siya habang nilalaro si Maxi. Katatapos laman ng therapy niya at nakaalis na ang therapist niya. Slowly, she started to believed that Max was never been part of her reality. That he was just made by her mind and all her collected memories through out the time she was with him ay i
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-THREE: COMA
A sound of waves. A chirping of birds. Naririnig ni Patricia ang mga ingay na iyon. She could hear someone calling her.“Aurora…”Hindi siya si Aurora. But she is Maria Patricia. Hindi niya matandaan na may ganoong ngalan sa pangalan niya. But that voice? Kilala niya. Madilim ang paligid at wala siyang nakikita ang tanging liwanag na gusto niyang abutin ay tila landas ng kahapon na kay hirap abutin. Sinubukan niyang iangat ang kamay at abutin ang talang tila gustong tumanglaw sa kanya ngunit ang pangalang iyon pa rin ang naririnig niya.“Aurora…”Hindi niya alam kung ano na nga ba ang nangyayari sa paligid niya. Kung bakit siya naroroon sa kadilimang iyon at tila siya nagmula sa malayong baybayin. Pinilit niya ang sarili na abutin ang liwanag nang maramdaman niya ang mga palad na pumigil doon. Kasunod ay ang bawat hagulgol sa paligid
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-TWO: AGAIN
It’s been a year or two, but Patricia couldn’t remember when was the last time she saw the city. Nang araw kasi na lumabas siya ng bansa ay nanghihina siya at ilang beses siyang nawalan ng malay. Nang tumawag ang Massachusetts General Hospital ng Boston, USA at para sabihing may nakuha nang donor niya ng bone marrow they immediately fly off to the USA. Mabilis na naisagawa ang operasyon at bumilang lamang ng ilang lingo bago siya tuluyang gumaling.Nakatanaw si Patricia sa bawat batang nakikita niyang naglalaro sa park. Walang pinagbago ang siyudad maliban sa mas lalong tumaas ang mga buildings at dumami pa. Wala na sanang balak bumalik ng Pilipinas ang mga magulang niya pero siya ang nagpumilit na bumalik sila. Hindi siya matahimik doon. Paulit-ulit niyang naaalala si Max. Paulit-ulit din niyang iniisip kung may mababalikan pa ba siya.May butil ng luha ang sumilay sa mga mata niya. Agad niyang pinalis iyon at saka ngumiti. H
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-ONE: IT'S NOT GOODBYE
Patricia’s condition is getting worse. They cannot schedule the transplant operation for a reason that they can’t find a donor. Hindi match ang bone marrow ng mga magulang ni Patricia sa kanya. Pero ang pagkawala ni Max at di nito pagbisita sa asawa ang lalong nagpapahirap sa kondisyon nito.Inaabot na siya ng sobra-sobrang pag-aalala dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik si Max. Natatandaan niyang nagising siya isang umaga na ang gamit niya ay nasa loob na ng private suite niya. Ang sabi ng nurse niya ay iniwan lang daw iyon at ibinilin na ipagbigay alam sa kanya. Pero maski anino ni Max ay hindi na nagpakita sa kanya.Ilang araw siyang nilalagnat dala ng inpeksyon niya. Patuloy ang gamutan niya habang nakaantabay lamang sila sa ospital kung may magiging donor na siya.“M-Max?”Pabiling-biling ang ulo ni Patricia habang nakapikit at natutulog. Nakikita niya sa isip niya si Max. nalulungkot ito at nag iisa. Kailangan siya
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY: ENCOUNTER THE TRUTH
Weekend kaya dinagsa ng mga tao ang book fair. Bukod pa doon ay may mga book signing din na naganap sa mga kilalang bookstore na participant din sa nasabing event. Naka-break si Crys kaya naiwan siya sa shop. Katatapos lang niya mag-coffee break kanina. Inayos lang niya ang pagkakapatas ng ilang libro na nagulo dahil sa pagpasok ng mga kabataan kanina.Ilang araw na lang at tapos na ang book fair iniisip na naman niya kung saan siya muli makakahanap ng panibagong mapapagkakitaan niya. Napalingon siya sa entrance ng shop nang may pumasok doon.Babati sana siya nang makilala niya kung sino iyon. “L-Leo?”Bakas sa mukha ng lalaki ang pagkagulat nang makita siya. “Tricia?”He never stop of calling her Tricia. “A-Anong ginagawa mo dito?”“Ikaw? Anong ginagawa mo dito?” nagtatakang tanong nito.“I-I worked here.” Maikli niyang tugon.She saw
AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-NINE: OVER THE MOON
Patricia woke up with a heavy head feeling. Sinunod niya ang prescription ng doctor sa kanya. Iniinom niya ang mga gamot na ibinilin sa kanya regularly. Palihim niyang iniinom ang antibiotics at anti-thymocyte globulin na ni-reseta ng espesyalista sa kanya. Alam niyang magtataka si Max kung makakakita ito ng ganoon gamot mula sa kanya. Minsan siyang nahuli ni Nanay Marta pero sinabi lamang niya na multivitamins ang iniinom niya. Pansamantala rin siyang nakakuha ng part-time job sa isang book-fair na nasa town proper. May gaganapin kasing one-month book festival. Kakilala ni Siri ang isa sa mga exhibitor doon kaya nakapasok siya. At least, makakaipon siya ng pambili ng gamot niya para sa susunod na buwan.Mabilis siyang gumayak. Nine o’clock ng umaga ang shift niya at hanggang mamayang alas-sais na siya ng gabi doon kasi siya rin ang katulong sa pagsasara ng stall. Nakaalis na rin ni Max dahil may mga activities ito sa uni
AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-EIGHT: DILEMMA
After Patricia suffered from brief loss of consciousness. Nagising siyang nakahiga sa loob ng isang silid na napapalibutan ng puti na dingding. She scanned her surrounding. Makikita sa loob ang maliit na couch at isang lamesang pinapapatungan ng bag niya. Mabilis niyang inalala ang nangyari. Magkasama sila ni Siri sa isang coffee shop. Pagkatapos ay napuna ni Siri ang braso niya. Tinanong siya kung sinasaktan daw ba siya ni Max. Ngunit tinanggi niya na hindi. Dahil hindi naman talaga siya sinasaktan ni Max.As soon as her eyes recognized her surroundings, she slowly lifted her head. Ngunit makirot pa rin iyon para siyang pinukpok ng martilyo. Unti-unti niyang iniaangat ang katawan at isinandal ang sarili sa headboard ng hospital bed. Segundo pagkatapos niyang makasandal ay bumukas ang pinto ng silid na kinalalagyan niya at magkasunod na pumasok si Siri at ang isang lalaki na sa tantiya niya ay Doktor.Agad siyang nilapitan ni Siri. &ldquo
