ISANG NAKAKAPANGILABOT na ngiti ang gumuhit sa mga labi ni Luke ng mga oras na iyon. “Sunugin natin ang mga pagawaan niya at wasakin natin ang lahat ng pag-aari niya para makita niya kung sino ang kinakalaban niya.” sabi nito.“Ahh, alam ko na. Diba mayroon siyang nakababatang kapatid na babae?” sabi ni Adam bigla na may kakaibang tingin sa mga mata nito na para bang may ipinapahitawig ito at alam niya na kaagad kung ano ang iniisip nito.Tumaas ang sulok ng labi nito. “E anong binabalak mo? Isa pa, sa tingin mo ba ay maaapektuhan siya kapag nagkataon?” tanong naman niya rito.Si Luke ang sumagot sa kaniya. “Mahal na mahal ni River ang kanyang kapatid na iyon kaya tiyak na kapag may ginawa tayo sa kapatid niya ay baka kung mabaliw siya sa sama ng loob.” sabi nito sa kaniya.“Sa tingin mo ay masasaktan siya kapag sinaktan natin ang kapatid niya kapag nagkataon?” tanong niya ulit dito.“Aba’t oo.” malakas ang loob na sagot ni Adam dahilan para mapakunot ang kanyang noo.“Handa ka ba na
NAPABUGA SIYA ng hangin at pagkatapos ay sinamaan ng tingin ang dalawa na nakatayo sa may tabi ng pinto. “Kaibigan ko ba talaga kayong dalawa?!” nanlilisik ang mga tanong niya sa mga ito.Napakuyom ang kanyang mga kamay dahil sa labis na inis. Alam niya na kung bakit nito ginawa iyon para lang mapatunayan nito na wala siyang interes sa ibang babae bukod kay Asha. malamang na sinabi na ni Adam ang tungkol dito ngunit ayaw nitong maniwala at gusto rin nitong makita kung totoo nga ba iyon. Ito ba ang sinasabi nito na tulong kanina?“Hindi ko akalain na ganito kaseryoso ang problema mo. nakakapanibago ka talaga.” umiiling na sabi ni Luke sa kanyang bigla.Sinamaan niya naman ito ng tingin. Yung tipong halos ikamatay na nito ang mga titig niya. “Pwede ba Luke, kung wala kang magandang sasabihin ay manahimik ka na lang!” nanggagalaiting anas niya dahil sa matinding galit.“Luke, tigilan mo na si Lawrence baka mamaya ay suntukin ka na niyan. Bahala ka.” sabi ni Adam rito.“Okay.” mabilis nam
SA HALIP NA NGITIAN niya ito pabalik ay bigla siyang hindi naging komportable dahil sa naging sagot nito sa kaniya. Paano ba naman kasi ay hindi niya akalain na magiging ganito ito na kung saan kung saan siya magpunta at kung kailan siya uuwi ay nakasunod ito ng nakasunod sa kaniya. Hindi niya tuloy maiwasang hinid isipi na baka mamaya ay umaasa na ito sa kaniya na noong una pa lang ay naging tapat naman na siya rito na wala naman siyang nararamdaman para rito.Hindi niya rin tuloy maiwasang isip kung hanggang kailan ito magiging ganito sa kanya o kung kaya nga ba talaga nitong mabago ang nararamdaman niya in the future pero kung sa ngayon ay wala talaga siyang nararamdaman para rito pa. Napakaraming sakit ang naranasan niya sa kamay ni LAwrence nitong mga nakaraan na naging dahilan kung bakit ayaw niya pang buksan muli ang puso niya para sa iba. “Salamat sa pagiging mabait mo sa akin…” sabi niya habang nakayuko. Nagi-guilty siya sa totoo lang na hindi niya man lang maibalik ang gina
DAHIL SA PANANAKOT ni Lawrence ay hindi niya maiwasang mabalisa, halos hindi tuloy siya makapag-concentrate ng maayos sa kanyang mga ginagawa. Sa buong maghapon ay sinubukan niyang huwag isipin ang pagbabanta nito ngunit hindi niya pa rin maiwasang hindi mag-alala. Hindi niya akalain na maglalakas pa rin ito ng loob na bantaan siya sa kabila nang pagsasabi ni Don Lucio na huwag na siya nitong guguluhin pa.Hindi niya rin tuloy maiwasang hindi mag-alala lalo pa at malapit-lapit na siyang bumalik ng bansa. Kahit na sinabi sa kaniya ni Don Lucio na pupunta ito ng Taiwan para pamahalaan doon ang negosyo para na rin hindi siya nito magulo ay hindi niya maiwasang hindi mabahala. Ang mga taong katulad ni Lawrence ay tiyak na hindi ganun basta-basta mapapatahimik. Panigurado na hindi ito titigil at hindi siya nito hahayaang mabuhay ng mapayapa. Manggugulo at manggugulo pa rin ito.“Ang lalim yata ng iniisip mo ah.” untag sa kaniya ni Lester nang hindi siya umiimik sa tabi nito. Magkasama na
PAG-UWI NI Asha ay tinitigan niya ang mga maleta niyang nakahanda na sa gilid ng kama. Napaupo na lang siya ng wala sa oras at nagpakawala ng isang malalim na buntong-hininga. Malapit na naman siyang bumalik ng bansa at kung siya lang ang masusunod ay ayaw niya sanang umuwi muna. Kaso ay hindi pwede.Yung nandito na nga siya sa malayo ay nagagawa pa rin ni Lawrence na gumawa ng paraan para lang mapahirapan siya at talagang hindi siya nito tinigilan sa mga banta nito sa kaniya at kung babalik siya ng bansa, ano na lang ang naghihintay sa kaniya kung sakali lalo na at naroon pa rin ito? Ayaw niya sana itong makita o ni makasalamuha na ngunit kapag iniwasan niya naman ito ay baka sabihin nito na natatakot siya. Napakuyom ang kanyang mga kamay, hindi na siya papayag pa na yurakan pa nitong muli ang pagkatao niya.~~~~MAKALIPAS ANG isang linggo, umupo si Asha sa may kama at isa-isa nang isinisilid sa kanyang maleta ang mga damit niya. Mabigat ang loob niya habang inaayos ang damit niya da
MATULIN NA LUMIPAS ang araw at dumating na nga ang takdang oras ng pagbalik niya sa bansa. Inihanda na niya ang kanyang mga gamit at pagkatapos ay malungkot na iginala ang kanyang tingin sa loob ng silid. Nalulungkot siyang umalis dahil ayaw niya pa sana talagang umalis ngunit kailangan na. Nagulat na lang siya nang bigla na lang may nagsalita mula sa pinto. “Tapos ka na bang mag-ayos? Baka mahuli ka sa flight mo.”Nang lumingon siya sa pinto ay nakita niya si Don Lucio na nakatayo doon. Nag-presinta ito na ihatid siya sa airport kaya lang ay tumanggi siya dahil alam niya na kailangan nitong magpahinga. Sinabi na lang niya na sabay sila ni Lester na babalik kaya hindi na siya nito dapat pang ihatid pa.Ngumiti siya rito. “Tapos na po.” may halong lungkot na sabi niya. Hindi pa man siya nakakaalis ay nalulungkot na siya. Paano na lang kung nandoon na siya? Hindi kaya siya manibago?“Ah, tungkol nga pala sa pakiusap mo. ipagbibilin ko sa mga tauhan ko na hanapan ka ng maayos na condo.”
NGUMITI ITO SA kaniya pagkalipas ng ilang sandali. “Kahit na ano pa ang gusto mong isuot ay hindi kita pipigilan hija lalo pa at kung iyon naman ang ikakasaya mo.” sabi nito at ngumiti ng matamis sa kaniya. “Masaya ako na nakabalik ka na rito.” dagdag pa nito.Ngumiti lang din naman siya rito at pagkatapos ay para bang bigla itong may naalala. “Ay siya nga pala, naghanda si sir Lawrence ng isang welcome party para sayo kanina pang umaga. Halika tingnan mo.” excited na sabi nito sa kaniya.Agad na napakunot ang kanyang noo. “Si Lawrence po?” hindi makapaniwala niyang tanong.Nilingon siya nito at mas lumawak pa ang pagkakangiti. “Oo naku, nung nalaman niya na uuwi ka ay naghanda na siya kaagad ng welcome party para sayo. Nakakatuwa nga e.” masayang sabi nito sa kaniya.Napaawang na lang ang labi ni Asha nang marinig niya ang sinabi ni Manang Selya. Marahil ay hindi iniisip ni Manang Selya na walang kakaiba kay Lawrence kaya ginawa nito iyon ngunit siya sa sarili niya alam niya na may b
BAHAGYA itong natawa dahil sa sinabi niya at tumitig sa kaniya. “Alam mo ba kung gaano ako katagal naghintay na bumalik ka? Sa tingin mo ba talaga ay ganun-ganun lang iyon?” may nakakatakot na ngiti sa mga labi nito.“Ano bang ginawa ko sayo para gawin mo sa akin ito ha? Kahit na anong gawin mo, hinding-hindi na ako ulit magpapauto sayo!” inis na bulalas niya.Mas lalo pa naman itong ngumiti sa kaniya at pagkatapos ay inilapit ang mukha sa kaniya bago nagsalita sa mahinang boses. “Huwag ka ng magmatigas pa kung ako sayo. Nakikipag-usap ako sayo ng matiwasay kaya huwag mo sana akong galitin. Ilang beses ko na bang sinabi sayo na kahit pa anong gawin mo ay hinding-hindi kita bibitawan, hindi mo pa rin ba iyon naiintindihan?” tanong nito sa kaniya.Hindi na lang siya sumagot. Kaysa makipagtalo pa siya rito ay pinili na lang niyang tumalikod at naglakad palayo mula dito. Pero habang naglalakad siya ay ramdam na ramdam niyang nakasunod ito ng tingin sa kaniya. Kung ganito at ganito ang ga
ILANG SANDALI PA ay bigla nitong hinawakan ang kanyang braso at hinila siya paalis doon. Medyo madiin ang pagkakahawak nito sa kanyang kamay ngunit umarte siya na parang wala lang at hindi siya nasasaktan pero ang totoo ay nasasaktan na siya.“Bakit ka nakikipag yakapan sa kaniya huh?!” sigaw nito sa kaniya sa malalim na boses. Ang mga mata nito ay nag-aapoy habang nakatitig sa kaniya. Napapikit na lang siya at napabuntong-hininga.“Hindi ba pwedeng magyakapan ang magkaibigan?” walang emosyong tanong niya rito.“So ginawa mo iyon para lang galitin ako huh?!” galit na tanong nito sa kaniya.Napairap siya sa inis niya. Syempre mali ito at hindi iyon ang intensyon niya. “Ano bang sinasabi mo ah? Ganun na ba ako ka-desperada sa tingin mo?” muling tanong niya rito.“Talaga ba huh? Sinadya mong gawin iyon dahil gusto mo akong pagselosin!” sigaw nitong muli sa kaniya ngunit napapikit na lang siya ng mariin. Anong klaseng paliwanag pa ba ang gagawin niya para lang maniwala ito sa kaniya.Sa h
AWTOMATIKO NAMANG napalingon si Lester sa kaniya nang makita nito na si Lawrence ang nasa harap ng kotse. Sa ilang beses na nag-krus ang landas ng mga ito ay alam niya na kilala na nito ito. “Mukhang may problema, ayusin kaya muna ninyo?” mahinang tanong niya rito.Umiling naman siya. “Naayos na namin at wala na kaming dapat pang pag-usapan.” sabi niya rito.“Galit ba siya na sinundo kita?” muling tanong nito sa kaniya dahilan para mapatitig siya rito ng ilang segundo at hindi makapagsalita. Paano niya ba sasagutin ang tanong nito e siya naman mismo ang nagpasundo dahil gusto niyang ipakita kay Lawrence na nagbago na siya.Hindi pa man niya naibubuka ang kanyang bibig upang sumagot dito nang magulantang siya dahil bigla na lang kumalabog ang hood ng sasakyan na gawa ni Lawrence. Kahit na nasa loob na sila ng kotse ay malakas pa rin ang tunog kaya nagulat pa rin siya. Puno ng paghingi ng paumanhin ang kanyang mga mata nang tumingin siya rito. “Pasensya na kung ganito na naman ang nangy
NAKITA NIYA kung paano nagtagis ang mga bagang nito dahil sa sinabi niya. “Hindi ba at sinabi ko na sayo na ako ang maghahatid sayo hindi ba? Hindi mo ba naiintindihan iyon?” tanong nito sa kaniya na nanlalaki ang mga mata dahil sa galit ngunit wala siyang pakialam. Kahit na gaano ito kagalit ng mga oras na iyon ay hindi man lang siya nakaramdam ng takot.“Bingi ka ba? Hindi ba at ilang beses ko na ring sinabi sayo na kay Lester nga ako sasakay.” inis na rin niyang sabi rito.“Asha ano ba!” malakas na sigaw nito sa kaniya at kumulo na marahil ang dugo nito dahil sa matinding galit ngunit hindi siya natinag at nanatili lang sa kanyang kinatatayuan.“Umalis ka na diyan.” walang emosyong sabi niya rito.Ngunit hindi niya akalain na magmamatigas ito sa kaniya. “Hindi. Hindi ako aalis dito hanggat hindi sinasabi na sa akin ka magpapahatid at hindi sa lalaking iyon.” pagmamatigas pa rin nito.Sa puntong iyon ay halos sumabog na siya sa sobrang galit. “Ano ba Lawrence! Kailangan ko pa bang u
NATAHIMK SANDALI si Lawrence bago siya nito tuluyang pinakawalan. Nasa pinto na ito ng kanyang kwarto at pagkatapos ay lumabas na ito at dahil doon ay nakahinga siya ng maluwag dahil akala niya ay aalis na rin ito sa wakas dahil sa nagkausap naman na sila ng maayos kaya nga lang ay nang sundan niya ito ng tingin ay nakita niya kung paano ito naglakad papunta sa may sofa at umupo doon tanda na mukhang walang balak itong umuwi katulad ng iniisip niya.Agad na napakunot ang kanyang noo. “Anong ginagawa mo pa diyan? Hindi ka pa ba aalis?”“Gabi na. Delikado na ang magmaneho ngayon.” sabi nito ngunit alam niyang palusot lang nito iyon. Wala na lang siya nagawa kundi ang magpakawala ng isang mahabang buntong hininga.“E di sumakay ka na lang ng taxi o kaya e magpasundo ka.” suhestiyon niya naman dito.“Ayoko. Hindi ako mahilig magpa-drive.” walang emosyong sagot nito sa kaniya.“E anong ginagawa ng mga tauhan mo? Napakarami nila, siguro naman ay may pinagkakatiwalaan ka sa mga iyon.” sabi n
PAGPASOK NILA SA elevator ay nakadikit ito ng nakadikit sa kaniya na halos ang dibdib na nito ay nakadikit na mismo sa likod niya dahilan para hindi niya maiwasang hindi maging komportable. “Lumayo ka nga sa akin.” pasimpleng anas niya at bahagyang lumayo dito ngunit parang wala itong naririnig.Mabuti na lang at wala silang kasama sa loob ng elevator ng mga oras na iyon dahil kung hindi ay nakakahiya silang dalawa. Pagdating nila sa kanyang unit ay pumasok din naman ito kaagad at pagkatapos ay bigla na lang nitong pinuntahan ang bawat sulok ng kanyang unit. Hindi niya alam kung bakit nito ginawa iyon ngunit hindi siya nagtanong. Umupo na lang siya sa sofa at hinintay ito sa ginagawa nito na para bang bahay nito iyon.Nang makuntento na ito sa ginagawa nito ay pumunta na ito sa sofa at umupo tapat niya. Nagkatitigan ang kanilang mga mata bago nagsalita si Lawrence. “Alam kong kahit na anumang paghingi ko ng tawad sayo ay hindi ko na mababago pa ang nakaraan dahil huli na ang lahat.
NI ANG SUMAGI sa kanyang isip na maririnig niya ang mga salitang iyon mula sa bibig ng taong katulad ni Lawrence na hanggang sa kalalimlaliman ng pagkatao nito ay kinamumuhian siya. Hindi niya alam kung talagang humihingi ba ito ng tawad sa kaniya o isang pag-akto na naman iyon para mapaniwala siya na para bang sising-sisi ito sa lahat ng nagawa nito sa kaniya. Sa tingin ba nito ay mababago ng paghingi nito ng tawad ang lahat?Nang makita nito na hindi siya nakapagsalita dahil sa pagkagulat ay nagpatuloy ito sa pagsasalita. “Lahat ng sinabi ko sayo ay dahil iyon ang nararamdaman ko.” Tumaas ang isang kilay at sa wakas ay nagawa na niyang ibuka ang kanyang bibig para makapagsalita. “Sabihin mo nga, paano kita paniniwalaan na totoo ang mga sinasabi mo?” tanong niya rito.“Bakit naman sana ayaw mo akong paniwalaan e nagsasabi naman ako ng totoo?” balik nitong tanong sa kaniya.“Hindi ko alam. Baka mamaya ay may pinaplano ka pala at pakana mo lang ang lahat ng ito.” sabi niya rito.Nagsa
BUMALIK LANG ANG kanyang katinuan nang marinig nilang dalawa ang tinig ni Adam. “Lawrence anong ginagawa mo?” tanong nito kaya mabilis niyang itinaas ang kanyang kamay at itinulak ito palayo sa kaniya at pagkatapos ay nilingon si Adam na palapit na sa kanila ng mga oras na iyon.“Pwede mo bang yayain mo na itong kaibigan mo paalis dito Adam?” sabi niya na may himig ng pakiusap.“Huh bakit?” tanong nito kaagad at nagsalubong ang kilay pagkatapos ay tumingin kay Lawrence bago muling tumingin sa kaniya. “Anong ginawa niya sayo?” tanong pa nito ulit.“Paano kinuha niya ang susi ng kotse ko.” sumbong niya kaagad dito.“Kotse mo?” biglang baling naman sa kaniya ni Lawrence na nakataas ang kilay at alam niya na kaagad ang ibig nitong sabihin sa sinabi nito. Na hindi niya iyon kotse at kotse nila ito.Bumuntong-hininga na lang siya. “Okay fine. Hindi ko nga pala iyon kotse. Sige, kunin mo na yang susi at ikaw na rin ang mag-uwi niyang kotse. Magta-taxi na lang ako.” sabi niya rito at akmang t
ILANG METRO na lang ang layo niya sa sasakyan nang bigla na lang hawakan ni Lawrence ang kamay niya. Kasabay nang paghawak nito sa kanyang kamay ay wala siyang nagawa kundi ang mapabuntong-hininga na lang ng malalim. “Bitawan mo ako.” sabi niya nang lingunin niya ito. Walang ekspresyon ang kanyang mukha ng mga oras na iyon dahil naiinis na siya at napapagod na, gusto na niyang makaalis doon. Malayo dito.Napatitig siya sa mukha nito. Hindi niya alam kung anong klaseng espirito ang sumanib dito dahil pakiramdam niya ay ibang tao ang nasa harapan niya. “Pwede ba tayong mag-usap kahit na sandali lang?” tanong nito sa kaniya.Agad na nagsalubong ang kanyang mga kilay. “At ano naman sana ang pag-uusapan nating dalawa?”“Tungkol sa relasyon natin.” sabi nito dahilan para matigilan siya. Muli siyang humugot ng isang malalim na buntong hininga. Hindi ba at paulit-ulit na niyang sinasabi rito na wala silang relasyon? Bakit ba ipinagpipilitan pa rin nito? Tumitig ito sa kaniyag mga mata. “Sina
ILANG SANDALI siyang tinitigan ni Lawrence bago ito bumuntong hininga at sumagot sa kaniya. “Bakit? Dahil ba wala akong puso huh? Na matigas ang puso ko kaya ganyan ang sinasabi mo?” tanong nito sa kaniya.Isang mapaklang ngiti ang gumuhit sa kanyang mga labi. “Bakit hindi ba? Tandang-tanda ko pa ang mga eksaktong sinabi mo noon sa akin na kailanman ay hinding-hindi ka magkakaroon ng kahit na anumang damdamin sa akin.” titig na tiitig na sagot niya rito.Kailangan niyang alalahanin ang mga salitang sinabi nito sa kaniya noo para maalala nito kung ano ang trato nito sa kaniya noon. “Nagbago na lahat ngayon, hindi na ako ang Asha noon na baliw na baliw at ni hindi man lang marunong tanggihan ka.” diretsong sabi niya rito.“Alam kong nagkukunwari ka lang na wala ka ng nararamdaman sa akin.” sagot din naman nito sa kaniya.“Bakit ba mas magaling ka pa sa akin?” tanong niya rito dahilan para mapakuyom ang kamay nito at nagtagis din ang mga bagang nito bago ito humakbang palapit sa kaniya.