Mag-log inShare
Chapter 79.💛
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56
Kaugnay na kabanata
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 80.💛
[Trevor pov] Sinimsim ni Trevor ang basong may laman na alak habang nakatingin sa kontratang pinirmahan ni Genesheya, o mas kilala sa palayaw na Sheya. ‘Kasal na nga talaga ako’ iiling-iling na muli akong sumimsim ng alak. Kung hindi lang dahil kay mommy at daddy ako hindi ako aalis kasama si Sheya at nagtungo na lang sana sa Paris kung nasaan si Xena, ang nobya ko talaga at balak na pakasalan. Limang taon na ang relasyon namin ni Xena. Pareho naming mahal ang isa’t isa kaya tumagal ng limang taon ang relasyon namin. Isa itong international model at talagang kilala sa ibang bansa, kaya nga hindi na ito nakakabalik ng Pilipinas dahil sa hectic nitong schedule. Alam kong hindi gusto ng pamilya ko ang nobya ko. Wala akong makitang ibang rason dahil mabait at malambing si Xena. Kaya sa palagay ko kaya ayaw nila rito dahil limang beses na akong nag-propose rito, pero paulit-ulit din ako nitong tinanggihan. Kaya nang tanggapin nito ang alok kong kasal ay sobrang saya ko. I’ve been waitin
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 81.💛
[Genesheya pov] Pagkatapos kong kumain ay nagligpit na ako. “WAHHHHHHH!!!!” Malakas kong tili ng may bigla na lamang na lalaki ang lumitaw sa harap ko. Sa sobrang takot ko ay nabato ko siya ng baso, pero maagap niya itong nasalo habang tumatawa pa. Tinaas ko ang bread knife at itinutok sa kanya. Nanginginig ang kamay ko sa takot, nagtatapang-tapangan lamang ako. “S-Sino ka? M-Magnanakaw ka, no?” Humawak ito sa dibdib at umaktong tila nasaktan. “Ouch, you hurt my feelings, beautiful lady. Sa gwapo kong ‘to, magnanakaw?” Saglit na huminto ito sa pagsasalita at tumango-tango. “Magnanakaw ng puso, pwede pa.” Nakakainis naman ang magnanakaw na ‘to, nakuha pang tawanan ako! Saka anong magnanakaw ng puso? Pinasadahan ko ito ng tingin. Sabagay, gwapo ito. Matangkad at moreno. “U-Umalis ka na, kung hindi ay tatawag ako ng pulis!” Pananakot ko, pero imbis matakot at tinawanan na naman niya ako. Umupo pa ito sa upuang naroon at dumampot ng tirang hotdog at sumubo. “Nasaan si Trevor?” Ngum
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 82.💛
[Genesheya pov]Masaya ako, hindi lang dahil sa mabuti ang pakikitungo sa akin ng pamilya ni Trevor, kundi naipagpatuloy ko rin ang pag aaral ko. Next year ay magtatapos na ako sa course kong Accountancy. Ngayon pa lang ay napakasaya ko na dahil matutupad na ang pangarap ng magulang ko na makapagtapos na ako.Dalawang buwan na ang nakakalipas. Noong unang araw na nilipat ang gamit ko sa kwarto ni Trevor ay hindi na ito umuwi pa. Ang alam namin ay nasa Europe ito dahil sa business ng pamilya. Kung hindi nabanggit ni kuya Marshall na nasa Europe ito ay hindi ko pa malalaman. Pagkauwi ko galing unibersidad ay diretso ako sa cooking lesson namin ni mommy. Kinausap ko kasi si mommy na turuan akong magluto para madagdagan ang kaalaman ko rito. Alam ko naman na dalawang taon lang kami na magsasama ni Trevor, gayunpaman ay gusto ko pa rin na gawin ang ibang obligasyon bilang isang maybahay sa kanya. Ang maipagluto siya ng mga paborito niya, ay isang maliit lang naman na bagay.“Hmm, ang bango
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 83.💛
[Genesheya pov] Iyak ng iyak si nanay habang isinasakay ang mga gamit ko sa sasakyan. Maging si tatay at Gilo ay bakas ang lungkot sa mukha. Si mommy ay iyak din ng iyak katulad ni nanay. Hindi naman ako mamatay pero kung makaiyak ang dalawa ay parang ililibing na ako bukas. Lumapit si tatay at hinawakan ako sa ulo. “Genesheya, sa oras na kailangan mo kami ay tumawag ka o magmessage ka lang sa amin ng nanay mo at darating kami agad. Alam mo naman na walang malayo pagdating sa prinsesa namin.” Yumakap ako kay tatay at sinubsob ang mukha sa kanyang dibdib. Mamimiss ko ang amoy nila ni nanay, syempre maging ang kakulitan ni Gilo sa akin. “Sheya, wag mo kalimutan ang bilin namin sa’yo ng mommy Maya mo, ha. Busugin mo sa pagmamahal si Trevor at alagaan mo siya.” Matagal-tagal na paalamanan ang naganap. Ayaw pa nga ni mommy na umalis kami. Hindi pa naman sanay sina nanay at tatay na malayo sa akin. Sabagay, pwede naman nila akong tawagan o imessage or video call. Napapanisan na ako ng l
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 84.💛
[Genesheya pov] Kanina pa ako nakatayo sa gate ng unibersidad habang hinihintay sina Chairmaine at Harold. Nang makita ko sila ay agad akong kumaway sa kanilang dalawa. Patakbo naman silang tumakbo palapit sa akin. “Hoy, ano bang ginagawa ninyong dalawa? At talagang lumipat pa kayo rito dahil sa akin.” Hindi ako makapaniwala na talagang tutuparin nila ang pangako nila sa akin dati na kung nasaan akong unibersidad ay do’n sila magtatapos. “Sheya, ako lang dapat ang lilipat eh. Pero itong si Harold ay nakigaya na rin.” Umirap si Chairmaine sa binata. “Aba, nakalimutan yatang kasal ka na at may asawa. Parang aso pa rin na bubuntot-buntot sa’yo.” “Anong aso? Sa gwapo kong ‘to mukhang aso lang ako sa paningin mo?” Nilagay ni Harold ang kamay sa ilalim ng baba habang naka-gesture ng pogi sign. “Sheya, bulag na yata ang isang ‘to, di’ba gwapo naman talaga ako?” Pagpapakampi nito. At nagtalo na naman ang dalawa sa harapan ko kaya napailing na lang ako. Hindi mahirap sa dalawa ang magpali
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 85. 💛
[Genesheya pov] Hindi ko maalis sa isip ko ang mga sinabi ni Harold sa akin. Ako may gusto kay Trevor? Kailan? Saan banda? Iyon ba ang dahilan kung bakit mabilis at malakas ang tibok ng puso ko? Natigil ako sa paghalo ng nilulutong kaldertang karne ng baka ng makarinig ng ugong ng sasakyan. Alam kong si Trevor ito dahil wala naman kaming kapitbahay. Bawat layo ng bahay sa lugar na ito ay aabuting ng benteng kilometro ang layo. Kaya nga kailangan pa akong ihatid ni Trevor sa unibersidad na pinapasukan ko. Hinatid lang ako nina Chairmaine at Harold pauwi kaya nakauwi ako ng maaga. Alam naman ‘yon si Trevor dahil nagtext ako sa kanya. Pinatay ko muna ang apoy ng niluluto ko bago tumakbo at salubungin si Trevor. “Good evening, Trevor. Nagluto ako, tara kain na tayo.” Nakangiting anyaya ko sa kanya habang nakatitig sa mukha niya. Pinakiramdaman ko ang sarili ko habang kapa ang aking dibdib. Katulad nitong nakaraan ay malakas na naman ang tibok nito habang kaharap ko ang asawa ko. ‘Nahu
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 86.💛
[Trevor pov]“Damn!” Binato ko sa pader ang hawak kong maliit na kahon ng makaalis si Sheya. Iniwasan ko si Sheya dahil iniiwasan kong masaktan ko siya sa sobrang galit ko sa kanya. Nakipaghiwalay na sa akin si Xena ng malaman nitong ikinasal na ako sa iba. Si Sheya ang sinisisi ko. Kung hindi niya ako sinet-up at hindi kami maghihiwalay ni Xena.‘Kasalanan ‘to ng babaeng ‘yon!’Ilang beses akong tumawag kay Xena para makausap ito at magpaliwanag rito pero pinapatay lamang nito ang tawag ko. Natigilan ako ng makita ang vacuum sa sahig. Naalala ko ang nakakaawang itsura ni Sheya bago ito umalis.‘Fvck, Trevor, wag kang magpapadala sa arte niya!’ Kastigo ko sa sarili ko. Muling nanumbalik ang inis ko at sinipa ng malakas ang vacuum. Kinabukasan habang pababa ako ng hagdan ay nakaamoy ako ng mabangong aroma ng kape. Nabigla ako dahil naabutan kong nakatalikod si Sheya habang nakasuot ng pink na apron habang abala sa paghalo ng sinangag na kanin. Hindi ko pinahalata ang pagkabigla ko ng
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 87.💛
[Genesheya]Walang patid ako sa pagluha habang nakatingin sa kabaong kung nasaan si nanay na wala ng buhay. Bakit gano’n? Ang bilis naman niya kaming iwan. Hindi ko pa naaabot ang pangarap namin na magtatapos ako. Pinangako ko pa sa kanila nila tatay na sa unang sahod ko sa oras na makapagtrabaho ako ay kakain kami sa labas at sa mamahaling restaurant pa. Yumakap ako kay mommy ng makita ko siya at saka umiiyak ng umiyak. Hindi lamang si mommy ang nagko-comfort sa akin, narito rin sila Chairmnaine at Harold. Maging sina kuya Marshall, kuya Timothy, daddy, at sina tito Delvin, tita Vanjie at ang anak nitong sina Valeria at Drew ay narito rin.Awang-awa ako kay tatay, nakaupo ito sa sulok habang tahimik lang. Si Gilo naman ay panay ang luha habang inaalo ito ng kambal at ni Harold.Tumingin ako sa pagkain na nasa harapan ko. “Kumain ka na, Sheya. Alam namin na mahirap at masakit para sa’yo ang nangyari, pero gano’n talaga, hindi natin alam kung hanggang kailan lang ang buhay ng isang tao
Pinakabagong kabanata
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 154.💙
(Karla pov) Kitang-kita ko kung paano bugbugin ni Timothy at nang kakambal nitong si Marshall si Bane. Dumating din si Jelay, umiiyak itong nakayakap sa'kin. "Karla, thanks god you're safe. Sobra kaming nag alala sayo ni nanay." Nag aalalang sabi ni Jelay sa'kin. Maraming dumating na mga pulis, hinuli si Bane at ang mga tauhan nito. Nakahinga ako nang maluwag dahil naligtas din si Atty. bago pa ito tuluyang mapatay ng mga tauhan ni Bane. Naramdaman ko nalang ang pag angat nang katawan ko sa ere, si Timothy buhat niya ako. Sa bisig niya ay umiyak ako ng umiyak... halo-halo ang nararamdaman ko... Pasasalamat at pangungulila sa kanya. Hindi malubha ang lagay ko pero ang daming bumisita sa'kin. Hiyang-hiya ako sa magulang ni Timothy at hindi ko magawang tumingin sa kanila dahil sa labis na hiya sa nagawa ko sa anak nila. "Karla, iha... hindi mo kailangan na sisihin ang sarili mo. Biktima ka lang ng sarili mong ama." Wika nang mommy ni Timothy. "Sa katunayan ay natutuwa kami sa
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 153. 💙
(Karla pov) Tatlong araw na ang nakakalipas simula nang iwan ko si Timothy. Walang araw na hindi ako tahimik na umiiyak at alam ni nanay ang lahat... Pinagtapat ko sa kanya ang lahat. Wala akong narinig na masakit na salita sa kanya, ito pa ang humingi ng tawad sa akin dahil kasalanan daw niya kung bakit ako nagkaro'n nang masamang ama. Tumawag sa akin si Sheya, binalita niya ang lahat sa'kin. Tahimik daw na inasikaso ang kaso. Nahuli na rin si Richard at nakakulong na. Ang magulang ni Richard na nagpalabas na patay na si Richard ay haharap din sa kaso. Malungkot at nasasaktan man ako ay masaya parin ako sa balitang nalaman ko. Kampante na ako dahil hindi na sila mapapahamak sa kamay ng ama at kapatid ko. Natigilan ako nang makita ang isang babae na naghihintay sa akin sa labas ng bago naming tinutuluyan ni nanay. Teka, ito 'yong atty. na nakita kong kasama ni Timothy sa elevator. Ano kaya ang kailangan ng babaeng 'to sa'kin? Nang makita niya ako ay agad siyang lumapit sa'kin. Nag
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 152. 💙
(Karla pov)Wala akong ginawa kundi ang umiyak. Gustuhin ko man isuplong at sabihin sa mga Montemayor ang tungkol kay Richard ay pinangunahan ako ng takot. Oo, naduduwag ako. Binantaan kasi ako ng ama ko na isiswalat din niya kasabwat ako, sisiguraduhin daw nito na malalaman ni Timothy na kasama ako sa mga planong ginawa nito. Hindi ko na kaya… kinakain na ako ng konsensya ko. Narinig ko ang usapan ni Timothy at Sheya, natatakot ako dahil mukhang may balak na naman na masama si Richard kay Sheya. Nakakatakot si Richard, imbis na magbago ito at magpasalamat sa ikalawang buhay na binigay ng diyos ay nagagawa pa rin nito na gumawa ng masama.Tumingala ako sa harapan ng mansion nang mag asawang Trevor at Sheya.Hindi na kasi kaya ng konsensya ko. Hindi na ako makakain at makatulog ng maayos. Bahala na…“Karla!” Nakangiting yumakap sa akin si Sheya ng makita ako. Niyaya niya akong umupo, pinaghandaan pa ako nito ng pagkain. Napansin ko na nanlalalim ang mata ni Sheya, mukhang hindi ito nak
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 151. 💙
(Timothy pov) "Oh, Timothy, napadalaw ka." Nakangiting bungad ng ina ni Karla sa akin, agad ako nitong pinapasok sa loob. Mas masigla na ito kumpara no'ng una ko itong makita, siguro dahil na rin sa regular check up nito at patuloy na pag inom ng gamot. "Naku, iho, nag abala ka pa." Tila nahihiyang turan nito ng makita ang marami kong dalang groceries at lutong pagkain. "Hindi ito isang abala, nay." Ako na nagsalansan ng mga pinamili ko dahil ayaw ko itong mapagod. Pagkatapos ay agad kong tinanong ang ina ni Karla. "May problema ka ba, nay? Kayo ni Karla?" Oo, isa ito sa dahilan kung bakit ako nagpunta rito. Gusto kong malaman kung ano ang problema nilang mag ina. I know it was wrong because it's a family matter, but for me, when it comes to Karla, it's matter. Mahalaga sa akin ang nobya ko. Kung sakaling malaman ng nobya ko ang ginawa at magalit ito ay maiintindihan ko. I'm really worried. Hindi na ako mapakali dahil pakiramdam ko ay naglalagay ng pader sa pagitan naming dalawa si
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 150. 💙
(Timothy pov) Hindi ko mapigilan ang mag alala dahil hindi sinasagot ni Karla ang mga tawag ko. I called may secretary to cancel all my appointments at nagmamadaling umuwi sa condo. Then I saw her, crying while holding her cellphone, mukhang hindi maganda ang pinag uusapan ng mga ito dahil mas lalong humaguhol ng iyak ang nobya ko. Rumehistro ang gulat sa mukha niya ng makita ako. "T-Timothy..." "What's wrong? May nangyari ba kay nanay?" Nag aalala akong yumakap sa kanya. Kilala ko si Karla hindi ito basta iiyak lang kaya alam kong may mabigat siyang dinadala. Pero imbis sagutin ako ay tumalikod ito sa akin at umiling. Bumuntong hininga ako. Kahit nanaig sa akin na alamin ang problema ay iginagalang ko kung ayaw man niyang sabihin sa akin ang problema niya. "N-Nagluto ako, hon. S-Sandali lang at maghahain ako ng pagkain." Nagpaalam si Karla na maghahain, tumango ako bago pumasok sa kwarto para magbihis. Ilang beses pa akong bumuntong hininga. Hindi ko talaga gustong makita na umii
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 149. 💙
(Karla pov)Masaya kaming nagkukwentuhan ni Jelay habang kumakain sa isang fast food chain. Nagkita kaming dalawa at syempre nagkamustahan. Sinabi ko sa kanya na uuwi na ako sa bahay namin sa susunod na buwan. “Teka, saan ka ba nagtatrabaho?” Tanong sa akin ni Jelay. “Para madalaw ka namin ni nanay. Boss mo ba si Timothy?” Muntik na akong masamid sa tanong niya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin kasi sinasabi sa kanila ang totoo. Alam ko kasi na magagalit si nanay kapag nalaman niya na nakatira ako sa isang bahay kasama ang isang lalaki. Sino bang ina ang matutuwa na ang anak niyang dalaga ay mayro’ng kasamang lalaki sa bahay. Hindi ko na nasagot ang tanong niya ng tumunog ang cellphone ko. Tumatawag ang ama ko. "Hindi mo ba sasagutin? Baka importante 'yan." Umiling ako kay Jelay. "Wrong number lang." Nang maghiwalay kaming dalawa ay saka ko binasa ang text messages na pinadala ng ama ko. Gusto nitong malaman kung may improvement na ba sa plano ko. Bumuga ako ng hangin. Mahal ko
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 148. 💙
(Karla pov)Iyak ako ng iyak dahil walang balita kay Jelay. Hindi ito matagpuan at kahit ang mga kapulisan ay hindi ito natagpuan. Maging si nanay ay sobra ng nag aalala rito.“Ma’am, sigurado ka ba na dito nakatira ang kaibigan mo?” Intriga sa akin ng pulis na may pagdududa. “Opo, mamang pulis. Tandang-tanda ko na iyan ang nakalagay sa ID ng kaibigan ko noong nagtatrabaho kami.” Dagdag ko pa.Kumunot ang noo ni Timothy, ang pulis ay kunot din ang noo, nagtataka tuloy ako kung bakit parang nagtataka silang dalawa.“Ma’am, ang lugar kasi na iyan ay isang exclusive subdivision, puro mayayaman ang nakatira sa lugar na ‘yan at iisang angkan lang… ang angkan ng mga Herendes. Kaya imposible na ri’yan nakatira ang kaibigan mo.” “Hon, hinawakan ni Timothy ang kamay ko. Alalahanin mong mabuti, sigurado ka ba na dito siya nakatira?” Agad na tumango ako. “Oo, hon, sigurado ako. Kung gusto ninyo ay alamin ninyo sa dati naming pinapasukang pabrika, sigurado ako na mayro’ng record si Jelay doon.
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 147. 💙
(Timothy pov) Kumunot ang noo ko pagdating sa tapat ng pintuan ng condo ko. May nakita akong bulaklak at ilang regalo na para kay Karla. Naka-indicate ang pangalan ng nobya ko rito kaya takang-taka ako. Hindi kasi ako bumili ng bulaklak ngayon kay Karla dahil dumaan ako ngayon sa isang jewelry store para bilhan ito ng kwintas na mayro’ng picture naming dalawa.Tiningnan ko ng masama ang katapat ng pad ko, ang condo unit ni Bane. Lumapit ako rito at malakas na kumatok. Pero imbis si Bane ay isang babae ang nagbukas rito.“Clare!?” Gulat na gulat na bulalas ko. “Hi, Timothy!” Agad na bati ng dalaga na nakangiti. “Pasa sa akin ba ang mga bulaklak na ‘yan?”“Bakit ikaw ang nasa unit ni Bane? Nasaan siya?” Iniinis ako ng gag0ng ‘yon ah. Alam ko siya nagpadala nito kay Karla.“Sinong Bane?” Tanong ni Clare. “Ah, siya ba ‘yong dating nakatira dito? Well, sa akin na ang unit na ‘to dahil ibinenta na ito sa akin.” Ngumiti ito ng pilya. “Si Bane ba talaga ang hinahanap mo, oh baka naman ako t
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 146. 💙
(Karla pov) Sobrang saya ko dahil hindi na peke ang relasyon namin ngayon ni Timothy. Araw-araw ay dama ko ang pagmamahal niya sa akin. Wala siyang ginawa kundi ang suyuin ako, sabi nga nito ay 'liligawan niya ako ng pormal kahit kami na. "Salamat, Timothy," Pasalamat ko sa kanya ng abutan niya ako ng bulaklak. "Sabi ko naman sayo ay tama na e. Tingnan mo ang condo mo, malapit ng mapuno ng mga bulaklak." Dalawang buwan na matulin ang lumipas, tapos na ang agreement namin dalawa pero heto at masaya kaming nagpatuloy sa relasyon namin. "Kasalanan mo 'yan, hon. Hindi mo kasi tinatapon ang luma kong binibigay." Iiling-iling na sabi nito sa akin na ikinairap ko sa kanya. "Bakit ko itatapon, eh binigay mo sa akin lahat ng 'to." Sa totoo lang ay sinubukan kong sundin ang sinabi niya sa akin pero hindi ko talaga kaya. Bukod sa nanghihinayang ako ay gustong-gusto ko ang mga bulaklak na nakikita sa umaga. Hindi ako magsasawang titigan ang mga ito dahil galing ang lahat ng ito sa kanya. Kumu
