CHAPTER 78:_Hindi niya alam kung bakit bigla na lang siyang tumakbo? Habang takip ng dalawang kamay ang magkabila niyang tenga. Dere-deretso siyang pumasok ng bahay at pumanhik sa itaas. Iniwan niya si Maru' sa labas ng bahay. Dahil wala siyang gustong gawin kun'di ang makalayo dito.Hindi na niya gustong marinig pa ang sasabihin nito. Husto na binging bingi na s'ya kanina pa. Hindi na niya gustong makarinig ng kahit anong salita pa kahit kanino.Ang tanging nais niya pumasok sa kanyang kwarto at magkulong gusto na niya magpahinga.Pagdating niya sa may puno ng hagdan saglit siyang huminto para ikalma ang sarili. Handa na sana siyang magpatuloy at dumeretso sa kanyang kwarto ng makita niya si Joseph na nakasandal sa ding ding sa madilim na bahagi ng hallway na para bang mayroong hinihintay.Nakaamoy rin siya ng usok ng sigarilyo na nagmumula sa gawi nito. Hindi siya maaaring magkamali, kaya awtomatikong hinagilap ito ng kanyang mga mata.Hanggang sa dumako ang kanyang paningin sa
CHAPTER 79:_Matapos niyang iwasan manatili sa bahay at iwasan ang kanilang Papa at si Joseph. Pati na ang pagtawag ng mga ito sa kanya sa telepono ay iniwasan rin niya sa kabila ng pagtataka ng mga kasama niya sa shop. Inabala na lang niya ang sarili sa mga gawain sa shop kaya naman nalibang s'ya sa maghapon at hindi namalayan ang pag-usad ng mga oras.Ngunit pagsapit ng hapon muli na naman s'yang nakaramdam ng pananakit ng ulo. Kaya naisip niyang umuwi na nang maaga at h'wag ng hintayin ang pagsasara ng shop.Matapos n'yang magpaalam at bilinan si Diane at Alyana. Tuloy tuloy na s'ya umalis pagkakuha ng gamit at bag niya. Isang staff din ang nagsabing may naghahanap na sa kanya sa labas at sa pag-aakala niyang ito na ang sundo niya kaya naman nagmadali pa s'ya sa paglabas.Para pala magulat sa presensya ng lalaking hindi niya inaasahan na makita sa mga oras na iyon.Ngunit hindi na s'ya makakaiwas at bakit nga ba niya ito iiwasan? Tanong ng naguguluhan niyang isip.Bigla rin ang
CHAPTER 80: _ Dalawang sasakyan ang matuling naghahabulan sa kalsada, na tila ba sa kanila lang ang daan. Parehong ayaw magpatalo at tila wala nang pakialam saan man sila makarating. Dahil hindi hahayaan ng nasa unahang sasakyan na maabutan sila ng sumusunod na kotse. Kaya't wala itong tigil sa mabilis na pagpapatakbo. Hindi pa niya kabisado ang daan at kung saan na ba sila nakarating? Ngunit dahil sa tulong ng Waze G****e maps kontrolado nito ang daan at kung saan sila dapat tumungo. Nasa unahan sila at lulan ng isang SUV habang sinusundan naman sila ng isang mid-size car. Kung bakit ayaw pa rin silang tigilan ng pagsunod ay hindi nila maintindihan? Hanggang sa magkatapat ang dalawang sasakyan... Bigla na lang naglabas ng baril ang isa sa sakay ng kotse na nasa bandang likuran at itinutok ito sa bandang kaliwa ng sinusundan nitong SUV. "Yuko!" Mabilis na kinabig ng driver ng SUV payuko ang kasama nitong babae ng mapansin na tila ito natulala. "Itigil mo 'yan! Ang sab
CHAPTER 81:_FLASHBACK...Malayo-layo na ang nararating n'ya subalit hindi pa rin s'ya tumitigil sa pagtakbo. Masakit na ang kanyang mga paa at hindi na rin pantay ang kanyang paglakad isa na lang kasi ang suot niyang sapatos. Puro galos na rin ang kanyang mga binti. Dahil sa mga tuyong sanga at matatalas na damo na kanyang nadaraanan. Pero wala na s'yang panaho pa upang pakiramdaman ang mga ito. Hindi na nga n'ya maalala kung saan ba nawala ang kapares ng kanyang sapatos. Hindi na kasi niya ito nagawang balikan pa kanina.Kahit pagod na pagod na s'ya sa pagtakbo alam n'yang hindi pa s'ya p'wedeng huminto. Para bang ang paghinto ang pinaka maling desisyon na kanyang gagawin. Kailangan n'yang magpatuloy na tumakbo upang takasan ang mga humahabol sa kanya. Sigurado kasing hindi s'ya bubuhayin ng mga ito. Tulad din ng ginawa sa mga kasama niya. Masuwerte lang na nagkaroon s'ya ng pagkakataong makatakas. Dahil hindi pa s'ya maaaring mamatay sa lugar na ito. Hindi! Kailangan pa niy
CHAPTER 82:_ILOILO CITY,Mga huling alaala...Punong puno ng hinagpis ang araw na iyon sa mag-iina. Dahil sa pagkawala ng kanilang padre de pamilya.Masakit man itong tanggapin ngunit kailangan. Upang muli nilang maipagpatuloy ang buhay. Alam niyang ito rin ang gusto ng kanyang ama na nakahimlay ngayon sa kanyang harapan, malamig at wala ng buhay. Kahit pa ito ay parang natutulog lang...Madalas n'yang marinig ang mga katagang ito sa mga tao sa tuwing may lamay sa kanilang lugar. Ang buong akala nga niya noon ang mga katagang ito ay madali lang tanggapin at unawain. Dahil sa murang isip n'ya mga simpleng kataga lang ito na walang kahulugan. Subalit ngayong nakaharap siya sa walang buhay niyang ama. Kahit pa nga gustong-gusto man niya itong gisingin pero hindi n'ya magawa.Kaya pala... "Parang natutulog lang?" Bagama't puno ng pag-asa ang mga salita, ngunit katumbas rin ito ng kabiguan. Dahil ang buong katotohanan hindi ito natutulog lang...Lalo na ngayon na nakahiga na ito s
CHAPTER 83: _ Isang umaga, isang nakakagulat na balita ang dumating sa kanila. Habang naghahanda na sila sa pagpasok sa eskwela. "Annabelle! Madali ka pumarine kayo anak..." Malakas na sigaw ni aling Conching bago pa man ito makapasok ng tarangkahan ng ng kanilang tinutuluyang bahay. "Manang kayo po pala, bakit po?" Tanong ng kanilang Mamang. "Naku anak, tumawag sa'kin ang Manong Obet n'yo. Tatawag daw si Nicanor ngayon mismo kaya halika na at importante daw ang sasabihin." Sadyang hindi direktang tumatawag sa kanila si Mang Kanor para daw iyon sa kaligtasan nila. "Po ah' sige po!" Agad na sumunod dito ang kanilang ina matapos na bilinan silang h'wag munang aalis. Puno man ng pagtataka ang isip nilang magkapatid sinunod na lang nila ang utos nito. Gusto man niya itong sundan ngunit takot naman siya na magalit ito. Pagbalik nito tila ba nag-iba na ang kilos nito. Bigla na lang itong natataranta at may pagmamadali ang bawat kilos. Bigla na lang din nitong iniutos na ayusin nila
CHAPTER 84:_"AAAAAHHHHHHH!""Diyos ko po, ito na ba ang katapusan ng lahat?"Isang malakas at matinding pagsigaw hanggang sa maubusan siya ng boses. Ang bukod tanging kaya niyang gawin ng mga sandaling iyon. Kahit ayaw pa niyang isipin batid niyang ito na ang wakas.Ang katapusan ng lahat...ANG KAMATAYAN!__Ramdam na ramdam niya ang pagsugpa niya sa hangin at ang mabilis na pagbulusok niya sa kawalan.Habang patuloy ang pagbagsak niya pababa... Hanggang sa maramdaman niya ang mabilis na pagkabasà ng kanyang katawan sa tubig at ang mabilis na pagbulusok niya sa kailaliman nito pababa. Sanay na sanay na siya sa mga ganitong eksena sa paulit-ulit na pagbagsak sa tubig.Sanay siyang tumalon, magdive, sumisid at higit sa lahat sanay na sanay rin siyang lumangoy.Subalit hindi ngayon, hindi sa pagkakataong ito na unti-unti na niyang nararamdaman ang labis na pamamanhid ng katawan. Unti-unti na ring nawawala ang kanyang lakas, hindi na rin siya makagalaw. Bakit ganu'n hindi niya ma
CHAPTER 85:_"Ano Miss, sasakay ka ba o hindi?" Tanong ng kunduktor na nakatayo sa pintuan ng Bus.Napatingin at nagulat pa siya sa malakas na pagsigaw nito. Habang nakatingin sa gawi niya sa iritado na rin nitong tinig.Halos mag-uumaga na at malapit na ring sumilip ang araw. Kaya't mabilis na siyang nagdesisyon at hindi na rin nag-isip pa. Hindi na siya dapat abutan ng ganap na liwanag. Mabilis na niyang tinakbo ang pintuan at inakyat ito at tuluyan nang pumasok sa loob ng Bus.Bahala na, iyon ang tumimo sa kanyang isip ng mga oras na iyon... Eksaktong pag-alis ng Bus ang siya namang paglabas ni Joaquin. Palinga-linga ito sa paligid at tila desperado na sa paghahanap. Bahagya na lang niya itong nalingunan, habol niya ito ng tanaw mula sa malayo. Habang patuloy rin sa paglayo ang sinasakyan niyang Bus. Kasabay ng muling pagtulo ng kanyang mga luha at panlalabo ng mga mata ng dahil sa hindi napigilang emosyon...'Joaquin, sana'y mapatawad mo pa rin ako sa ginawa kong ito. Kaila
A DREAM WEDDING PART 2 (THE FINALE) _ "Kuya!" Napayakap si Amanda kay Dustin ng mahigpit upang ipadama dito na hindi niya ito hahayaang mawala pa sa buhay niya. Kasabay nang pag-uunahan ng mga luha sa kanyang mga mata. "Hey!" Nagulat na tugon ni Dustin sa ginawa niyang iyon. "Dustin, sabihin mo, hindi mo naman ako iiwan hindi ba, hindi ka naman mawawala, hindi ba Kuya?" Tanong niya kay Dustin habang patuloy lang sa pagpatak ang mga luha. Gusto niyang makatiyak tungkol sa bagay na iyon at sa layunin nito, nitong mga huling araw kasi napansin niyang kakaiba ang mga kilos nito. "S'yempre naman hindi, ano ka ba bakit naman kita iiwan at saka bakit ka ba umiiyak? Ayan nasira na tuloy ang make up mo. Ang ganda ganda mo pa naman ngayon!" Tugon ni Dustin habang pinapahiran ang mga luha niya sa mga mata gamit ang panyo nito. "Ikaw kasi pakiramdam ko iiwan mo rin ako? Promise me na hindi mo ako iiwan Kuya ha'..." "Promise, hindi kita iiwan kahit ano pa ang mangyari ha' dahil magkapatid
CHAPTER 139: Before Finale _ San Luis, Batangas Alas nuwebe pa lang ng umaga subalit marami na ang mga tao sa loob at labas ng bahay ng mga Alquiza sa loob ng Hacienda Margarita. Abala na ang lahat ng mga kawaksi, kasambahay at maging ang mga trabahador ng Farm. Nagtulungan ang lahat at mabilis na kumikilos ang bawat isa na tila ba may hinahabol. Mula pa kahapon salit salitan ang mga trabahador upang tumulong sa pag-aayos at pag-aasikaso ng mga pagkain at s'yempre sa pamumuno ito ni Nanay Soledad. Isang Engrandeng outdoor wedding kasi ang gaganapin mamayang alas tres ng hapon. Mahaba-haba pa ang oras subalit tulad rin ng ibang normal na okasyon. Hindi mawawala ang kaba ng lahat hangga't hindi pa tapos ang okasyon. Kung tutuusin halos preparado naman na ang lahat. Maganda ang pagkakaayos sa buong kapaligiran sa loob man o maging sa labas ng bahay. Tamang tama ang maluwang na espasyo sa bakuran ng pamilya kung kaya't hindi na kinailangan pang maghanap ng ibang venue para sa natu
CHAPTER 138:_Mag-aalas syete na nang gabi ngunit nanatiling abala pa rin sila sa kusina. Kaya hindi na nila namalayan ang pagdating ng mga bisita.Magkakasunod na sasakyan ang tuloy tuloy na pumasok sa main gate ng kanilang bahay at nang makilala ang mga ito ng guard agad ring pinagbuksan ng gate.Mabuti na lang kahit paano patapos na rin silang magluto. Inaasahan na nila na dito kakain ng dinner sila Dustin at Gelli kasama ng mga ito si Lyn.Dahil sa tulong ni Nanay Sol tulad pa rin ng dati napapadali ang kanyang pagluluto. Talagang nagkakasundo sila nito pagdating sa kusina para kasing hindi siya napapagod kapag ito ang nag-aassist sa kanya sa kusina. Kabisado na rin kasi nito ang mga kilos niya at galaw. Bukod pa sa masarap itong kausap at kakwentuhan kaya naman halos pareho silang nalilibang.Nang mga oras na iyon mag-isa na lang siya sa kusina. Iniwan na siya ni Nanay Sol upang ayusin naman ang mesa sa dining room.Kaya naman nagulat pa siya ng may biglang humalik sa kanyang
CHAPTER 137_ALQUIZA RESIDENT at ALABANG _Pagdating nila ng bahay naabutan pa nila si Liandro na palakad lakad at may kausap sa cellphone nito habang nasa salas ito ng bahay. Ngunit agad na rin itong nagpaalam sa kausap ng matanawan na sila na parating.Saglit na nakaramdam si Angela ng curiosity subalit agad rin niya itong pinalis sa kanyang isip.Nakangiti at maaliwalas ang awra ngayon ng kanilang Papa. Tila ang ibig sabihin ba nito ay maganda ang balita na natanggap nito sa kausap?Dahil dito isang magandang conclusion ang sumasagi sa kanyang isip. Sana nga para naman may magandang mangyari sa araw na ito.Kahit paano rin tila nabawasan ang bigat sa kanyang dibdib at gumaan ang pakiramdam niya. Dahil sa nakikita niyang saya sa mukha ni Liandro.Halos mag-iisang Linggo na rin mula ng dumating ang kanilang Papa mula sa France at sa bahay na rin nila ito tumuloy. Kasalukuyang nasa biyahe na kasi ito ng may mangyari kay Amara. Mabuti na lang at naiwan pa si Dr. Darren sa France.D
CHAPTER 136:__"Sigurado ka ba talagang gusto mo siyang makita? Huwag na lang kaya?!""Gusto ko siyang makita kahit sa huling pagkakataon.""Hon, sigurado ka ba talaga?""Ano ba kayo, huwag n'yo akong alalahanin kaya ko. Gusto ko lang makasiguro na talagang narito siya sa loob at nakakulong.'Dahil gusto kong pagbayaran niya ang lahat ng ginawa niya sa pamilya natin Kuya!" Mariin at puno ng hinanakit na saad ni Amanda.Habang tuloy lang sa pagpasok sa presinto kasunod nito si Joaquin at Dustin."Hey, wait! Just relax okay? Huwag kang magmadali..." Saad ni Joaquin na umagapay na sa kanya at ginagap pa ang kanyang kamay. Isang buntong hininga ang pinakawalan niya. Kagaya ng sabi nito kailangan nga niyang ma-relax. Saglit na huminga siya ng malalim at kinalma ang sarili.Ilang segundo pa ang lumipas panatag na siyang sumasabay sa paghakbang ng dalawa. Habang magkahawak kamay pa rin sila ni Joaquin."Gan'yan nga sis, kalma lang... Ako kasi ang kinakabahan sa'yo! Okay ka na ba?" Tanong
CHAPTER 135: _ _FRANCE Nahulog sa malalim na pag-iisip si Brad habang kausap nito si Anselmo. Hindi na tuloy nito napansin ang biglang pagkislap ng mga mata ng huli ng dahil sa sinabi niya. Habang naglalakbay ang isip ni Bradley sa mga tanong na hindi masagot. Naisip niya tila ba maraming itinatagong lihim sa kanya ang kanyang Ama. Pero bakit ayaw nitong maging malapit siya sa kanyang kapatid. Kahit half sister lang niya ito magkadugo pa rin naman sila. Hindi ba dapat pa nga mapalapit siya dito para matulungan niya ang ama O baka naman ayaw talaga ng Anak nito na makilala siya? Lalo pa ngang gumulo sa isip niya ng malaman na Apo ito ni Dr. Ramirez. Marahil Anak ni Dr. Ramirez ang ina nito. Naguguluhan tuloy siya ngayon kung dapat ba niyang sabihin sa Ama ang mga nalaman niya? Pero paano kung pagbawalan naman siya nito na lumapit pa sa Doctor? Ah' hindi p'wede, ayaw niyang mangyari iyon. Lalo na ngayon na napalapit na siya ng husto sa matandang Doctor. Hindi niya alam kung
CHAPTER 134:__ALABANG, PHILIPPINESAfter a week past, their lives still smooth and happy. Naka-apply na rin sila ng marriage license.Nagawa na rin nilang mag-ayos ng mga kailangan sa kasal sa tulong ni Lyn, Gelli at s'yempre ng Best friend niyang si Dorina. Kinabukasan matapos niyang makausap si Amara. Nagulat na lang siya sa biglang pagsulpot nito. Nasabi rin kasi niya kay Amara ang nangyari sa pagitan nila ni Dorin. Noong araw na aksidenteng masabi nito sa kanya ang totoo sa likod ng kanyang pagkatao.Hindi kasi natuloy na makuha niya ang number nito nang araw na iyon. Kaya hindi niya alam kung paano ito makokontak?Marahil si Amara ang tumawag dito at nagsabi na okay na siya. Kaya agad itong pumunta sa bahay nila dito sa Alabang.Naghihintay lang din pala ito ng pagkakataon at nahihiya lang ito sa kanila. Dahil nagiguilty ito sa nagawang pagkakamali na hindi naman talaga nito sinadya. Batid rin naman niyang hindi nito gugustuhin na masaktan siya. Alam rin niya na sobra itong
CHAPTER 133: _ "Papa, magpapakasal na po ako!" Mga kataga na matagal na sana niyang gustong sabihin noon pa man. Ngunit ngayon lang niya nagawa. Kasalukuyang kausap niya ang kanyang Ama sa telepono. Nasa France ito kaya naglong-distance call na siya kay Liandro upang sabihin na dito ang kanilang mga plano. Tutal naman malalaman rin nito iyon. Dapat na rin nitong malaman na nagkabalikan na sila ni Angela. Lalo na ang tungkol sa mga bata sa kanilang kambal. "Ha' paanong? What do you mean hijo, magpapakasal ka na sa babaing may Anak na rin?!" Halata ang pagkadisgusto sa tono ng kanyang Ama. Ngunit batid naman niya na maiintindihan rin nito ang kasalukuyan nilang sitwasyon. Kapag sinabi na niya ang totoo. "Yes, Dad... Because I love her so much and I will marry her even it, over and over again!" Sinadya niyang huwag munang sabihin ang totoo. Gusto niyang malaman ang magiging reaksyon nito. "Joaquin! Ano ba ang sinasabi mo linawin mo nga?! 'Hindi naman ako tumututol na mag-asawa
CHAPTER 132:_FRANCE, EUROPEPAUL BRADLEY DOMINGUEZIlang buwan na rin mula ng lumipat siya dito sa France. Umalis siya sa Spain sa kanyang Tita Elvira na kapatid ng Mommy niya at nagpalipat-lipat siya kung saan saang lugar.Mula kasi ng mamatay ang kanyang Ina nagbago na rin ang pakitungo sa kanya ng tiyahin at nang pamilya nito.Tinatawag pa siya ng mga pinsan niya na ampon at madalas na siyang binubully ng mga ito. Ngunit hinahayaan lang ito ng kanyang tiyahin. Hindi rin niya maintindihan kung bakit naging ganu'n. Parang nagbago na ang lahat sa buhay niya mula ng mamatay ang Mommy niya. Bigla nawalan siya ng kakampi at parang nawala na rin ang lahat sa kanya. Pero hindi siya sumuko at nagpatalo, sinikap niyang mamuhay ng mag-isa. Pero nalaman niya na hindi pala ganu'n kadali ang maging independent. Ang pangarap na makapag-aral ng Medisina ay tila unti-unti nawawalan na rin ng pag-asa. Nakakadalawang taon pa lang siya sa kolehiyo nahirapan na siya at nahinto. Lalo na nang mag