Mukhang hindi maganda ang mood mo ngayon, apo ko." Ang sabi ni Lolo sa akin pagkapasok ko sa loob ng mansyon.Hindi ko na lamang siya pinansin at dere-deretso lang ako sa loob ng kuwarto ko."Hindi mo naman siguro nakalimutan ang napagkasunduan nating dalawa, hindi ba?" Dugtong pa niya na ikinahinto ko sa paglalakad. Nakatalikod pa rin ako sa kaniya habang naririnig ko ang paghalikhik niya. Napayuko ako at tiniklop ang dalawang kamao ko habang nakapikit ang aking mga mata.Oo nga pala, may napagkasunduan nga pala kaming dalawa ni Lolo na magiging akin lamang ang titulo ng mansyong ito kapag may pinakilala akong babae sa kaniya na papakasalan ko. Pero, paano ko gagawin 'yon kung wala akong nagugustuhan ibang babae na pakasalan maliban kay Minari? Paano ko sasabihin sa kaniya na ang babaeng gusto kong maging asawa ay kasal na sa iba? Napabuga na lang ako ng malalim na paghinga at pumasok ako sa loob ng aking kuwarto.Fourteen days na lang ang natitirang araw na mayroon ako para magawa
The next day habang nag-aayos ako ng mga damit ay bigla kong napansin ang polo ni Lemuel na nakalimutan kong labhan. Kaya kinuha ko ito at tipong ilalagay ko na sana sa basket nang bigla kong maamoy ang matamis na pabango mula sa polo niya.Nagtaka ako at napakunot noo sa amoy na aking nalanghap mula roon. Anong klaseng pabango ito? At bakit palagi na lang may matamis na pabango ang mga polong sinusuot niyang pangtrabaho? Napailing na lamang ako sa pagtataka at saka ito nilagay sa washing machine.Sumunod na araw ay muli ko na namang naamoy ang pabangong iyon, hindi lang isang beses kun'di maraming beses. Kung minsan ay naaamoy ko ito sa mismong damit ni Lemuel pagkagaling niya mula sa trabaho niya. Pinilit ko na balewalain ang tungkol doon pero tila binabagabag ako ng isipan ko sa tuwing nalalanghap ko ang amoy nito. Halos tinignan ko na ang bag niya pati ang loob ng sasakyan niya pero wala akong nahagilap na pabango roon. Saan nanggagaling ang matamis na amoy na iyon?Isang araw ay
"Jhonny!" Agad lumapit sa amin ang ina ng bata at saka niya kinarga ang batang lalaking yumayakap sa binti ko kanina.Tila natulala ako sa kaniya at nakaramdam ako ng kirot mula sa aking puso. Ngayon ko lang nadama ang pagiging sabik na maging isang ina. Hindi ko man siya tunay na anak pero parang nawala lahat ng poot at emosyon na nararamdaman ko kanina nang tawagin niya akong mama."Minari, ayos ka lang ba?" Usisa ni Helix sa akin habang nakapatong ang isang kamay niya sa balikat ko."Gusto mo bang makarinig ng nakakatawang kwento? Tinawag niya akong mama kanina at gumaan ang pakiramdam ko." Tugon ko sabay lingon sa kaniya na may ngiti sa aking labi.Sa dami ng mga iniisip at pinagkakaabalahan ko sa aming buhay mag-asawa ay nakalimutan ko na may isang pangarap pa ako na gustong makamit iyon ay ang magkaroon ng sariling anak. Pero sa sitwasyon namin ngayon ni Lemuel mukhang malabo nang mangyari iyon. Naiisip ko palang ang mga nakita ko kanina ay nandidiri na ako sa kaniya at parang m
Pass twelve midnight na nung umuwi sa bahay si Lemuel. Nakahiga ako sa kama at nagkukunwaring natutulog. Nararamdaman ko ang bawat pagkilos niya at pag-alis sa polong suot niya. Kahit hindi ko siya lapitan ay naaamoy ko pa rin ang matamis na pabango ng babae niya. Sa mga sandaling iyon ay pinigilan ko ang aking sarili at nagkunwari ako na walang alam. Hindi dahil sa naduduwag ako kun'di dahil ayokong masira ang pagsasamahan naming dalawa bilang mag-asawa. Kaya kahit nasasaktan ako at magmukha pa akong martir sa paningin ng iba ay nilulunok ko na lamang alang-alang sa natitirang pagmamahal ko para sa kaniya.Magmula nung nalaman ko ang pangangaliwa niya sa akin ay hindi ko na rin siya gaanong kinakausap o tinitignan man lang sa mata.Pakiramdam ko ay kahit ano mang oras ay babagsak ang mga luha ko kapag tumitig ako sa mga mata niya. Halos hindi ko na rin siya magawang hawakan o yakapin man lang tulad ng madalas kong ginagawa sa kaniya. Kapag hahalik naman siya sa labi ko ay umiiwas na
"Congratulations, you're two weeks pregnant." Ang sinabi sa akin ng doktor ko na ikinagulat ko. Halos natulala ako ng ilang segundo at parang nawala ang lahat ng hinanakit sa puso ko at napalitan ng saya.Tumingin ako kay Helix at nakita ko na pati siya ay nagulat sa nalaman niya. Gayunpaman ay bigla akong nakaramdam ng kaba mula sa aking dibdib nang sumagi sa isipan ko si Lemuel. Teka, paano ko pala sasabihin sa kaniya na buntis ako? Matutuwa kaya siya kapag sinabi ko sa kaniya na magkakaanak na kaming dalawa?"Bakit, Minari? May problema ba? Masama ba ang pakiramdam mo?" Usisa ni Helix sa akin nang mapansing nakayuko lang ako at hindi umiimik."Gusto ko sanang humingi ng pabor sa inyo, Helix." Tugon ko sabay inangat ko siya ng tingin sa mukha niya. Nagtaka naman siya sa sinabi kong iyon at nagkatinginan sila ng kaibigan niyang doktor."Maaari bang marinig na muna namin kung anong pabor ang gusto mong hilingin sa amin?" Ani ng doktor sa akin."Puwede bang ilihim na lang natin ito s
Takbo rito, takbo roon. Araw-araw ko ng nararamdaman ang sintomas ng aking pagbubuntis. Kung minsan ay nakakahalata na si Lemuel pero paulit-ulit kong sinasabi sa kaniya na hindi lang maganda ang pakiramdam ko. Pinilit kong itago sa kaniya ang pagbubuntis ko sa loob ng dalawang buwan at wala siyang kaalam-alam tungkol sa magiging anak naming dalawa.Halos dalawang buwan ko na rin hindi nakikita si Helix. Ni hindi na siya nangungulit sa akin o tumatawag man lang sa phone number ko. Marahil ay nagising na siya sa katotohanan na hindi talaga kami ang itinadhana para sa isa't isa. Siguro nakahanap na siya ng ibang paglilibangan niya o baka naman may ibang babae na siyang minamahal. Pero, bakit ganito? Bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon? Bakit parang nalulungkot ako kapag naiisip ang tungkol sa bagay na iyon? Bakit parang may puwang dito sa puso ko kapag sumasagi siya sa isip ko? Hindi kaya may nararamdaman na ako para sa kaniya? Ngunit hindi maaari. Hindi ako maaaring umibig sa kaniy
Habang nasa loob ako ng supermarket at may ginuguyod na basket cart ay bigla akong natigilan nang may makasalubong akong babae na kahalintulad sa pabango na madalas kong naaamoy sa asawa ko. Kaya lumingon ako sa kaniya at hindi nga ako nagkamali sa aking hinala na siya ang babaeng iyon. Ang kabit ng asawa ko. Pinagmasdan ko siya mula ulo hanggang paa at hindi tila nag-init ang dugo ko sa kaniya. "Yes?" Aniya naman nang mapalingon siya sa akin at napansing nakatingin ako sa kaniya.Sa mga sandaling iyon ay parang gusto ko siyang saktan o sigawan ng malakas upang sabihin na ako ang asawa ng lalaking kinakarelasyon niya. Pero hindi ko magawa. Nakatitig lang ako sa kaniya at nanginginig sa matinding galit. Hindi ko na lang siya sinagot at tumalikod na lamang ako sa kaniya. Tipong aalis na sana ako nang bigla kong marinig kong marinig ang mga sinabi niya. May bigla kasing tumawag sa cellphone niya at mukhang si Lemuel ang kinakausap niya ngayon."Ano ang gusto mong kainin mamayang gabi,
I only spent a few minutes with Rose, pero masasabi kong mabuti siyang tao. Marami siyang nakakaaliw na kwento sa akin, at kalahati ng sinabi niya sa akin ay may kinalaman sa kanilang dalawa ni Lemuel. Hindi ko sinabi sa kaniya ang totoo at hindi ko alam ang tungkol sa kanilang relasyon. Pagdating ko sa bahay, pumunta agad ako sa kusina at uminom ng isang basong tubig. Anong ginagawa mo ngayon, Minari? Nababaliw ka na ba talaga? Bakit mo kinaibigan ang babaeng iyon? bulong ko sa isip ko habang nakaupo at nakatitig lang sa salamin nang biglang nag-vibrate ang cellphone ko. Kaya, kinuha ko ito at tiningnan. Napansin kong nakatanggap ako ng message galing sa unknown number.Nangunot ang noo ko at nagtaka. Sino ang nagpadala ng mensaheng ito sa akin? At paano niya nalaman ang phone number ko? Binuksan ko ang message at halos mapatayo ako sa gulat nang makita ko ang mga litrato ni Rose at Lemuel na magkahawak kamay na papasok sa isang hotel. Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha
Pagkatapos ng isang linggo na pagpapahinga ko sa hospital ay muli akong nakauwi sa bahay namin. Pero wala pa ring nagbago kahit nakabalik na ako sa tahanan namin. Palagi pa rin akong nakatulala at walang imik. Hindi na rin umuuwi ng madalas si Lemuel sa bahay namin at alam ko naman kung nasaan siya ngayon. Paniguradong magkasama na naman sila ng babaeng niya. Pagkatapos ng mga nangyari sa akin at kahit nalaman niya ang pagkamatay ng anak namin ay hindi ko kailanman narinig mula sa bibig niya ang salitang patawad. Wala akong narinig na kahit ano mang salita mula sa kaniya, ni hindi niya ako malapitan o matitigan man lang ng direkta sa aking mga mata.Pakiramdam ko ay tuluyan nang lumayo ang loo niya sa akin at hindi na ako ang nilalaman ng puso niya. Siguro nga nagmahal lang siya pero sana man lang ay nagpunta siya sa araw ng libing ng anak namin, kahit para na lang sa kaniya. Pero muli na naman niya akong binigo. Mas pinili niyang manatili sa piling ng babae niya keysa sa akin at sa a
Tatlong araw na ang nakakalipas magmula nang dalhin sa hospital si Minari. Palagi lang siyang nakatulala at tahimik sa loob ng silid niya. Sinubukan namin siyang kausapin pero tila wala siyang naririnig at may malalim na iniisip. Pagkatapos kasi siyang dalhin sa hospital ay sinabi ng doktor na namiscarriage siya at hindi na nadugtungan pa ng buhay ang inosent at munting sanggol sa sinapupunan niya. Kahit hindi ako ang tunay na ama nang pinadadalang tao niya ay nasaktan din ako sa aking narinig. Pero alam ko na hindi iyon matutumbasan ng sakit at lungkot na pinagdadaanan ni Minari ngayon. Isa siyang ina na sabik magkaroon ng sariling anak. Matagal na niyang hinintay ito at alam ko kung gaano siya kasaya nang malaman niyang buntis siya. Pero dahil sa kataksilan ng asawa niya ay namatay ang pinakamahalaga sa puso niya.Kasalanan ito ni Lemuel. Sisiguraduhin ko na pagbabayaran niya ang lahat nang ginawa niya kay Minari."Mari." Tawag ko sa kaniya habang nakatayo siya sa tabing bintana a
Pagbukas ng pinto ay si Rose agad ang sumalubong sa akin. Nagkatitigan kaming dalawa habang may bakas ng pagtataka sa kaniyang mukha."Minari, anong ginagawa mo rito? At paano mo nalamang nandito ako?" Tanong niya na may ngiti sa kaniyang labi. Hindi naman ako nakapagsalita kaagad lalo na nung sumilip mula sa likuran niya si Lemuel na hatalang nagulat nang makita ako. Pinagmasdan ko siya muka ulo hanggang paa at tangging bathrobe lang ang suot nilang dalawa.Nagtama ang mga tinginan namin sa isa't isa pero tumalikod ako kaagad at naglakad palayo roon. "Sandali lang, Minari!" Rinig kong tawag sa akin ni Rose pero hindi ako lumingon at dere-deretso lang ako sa paglalakad na may pagpatak ng luha sa aking mga mata.Nagkamali ako. Ang akala ko ay kaya ko na silang harapin pero hindi. Mas masakit pala kapag nakita mo sila ng harap-harapan na magkasama. Akala ko ganoon lang kadali iyon pero mahirap pala talagang tanggapin ang katotohanan.Halos nakalabas na ako ng hotel nung tawagin ako ni
I only spent a few minutes with Rose, pero masasabi kong mabuti siyang tao. Marami siyang nakakaaliw na kwento sa akin, at kalahati ng sinabi niya sa akin ay may kinalaman sa kanilang dalawa ni Lemuel. Hindi ko sinabi sa kaniya ang totoo at hindi ko alam ang tungkol sa kanilang relasyon. Pagdating ko sa bahay, pumunta agad ako sa kusina at uminom ng isang basong tubig. Anong ginagawa mo ngayon, Minari? Nababaliw ka na ba talaga? Bakit mo kinaibigan ang babaeng iyon? bulong ko sa isip ko habang nakaupo at nakatitig lang sa salamin nang biglang nag-vibrate ang cellphone ko. Kaya, kinuha ko ito at tiningnan. Napansin kong nakatanggap ako ng message galing sa unknown number.Nangunot ang noo ko at nagtaka. Sino ang nagpadala ng mensaheng ito sa akin? At paano niya nalaman ang phone number ko? Binuksan ko ang message at halos mapatayo ako sa gulat nang makita ko ang mga litrato ni Rose at Lemuel na magkahawak kamay na papasok sa isang hotel. Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha
Habang nasa loob ako ng supermarket at may ginuguyod na basket cart ay bigla akong natigilan nang may makasalubong akong babae na kahalintulad sa pabango na madalas kong naaamoy sa asawa ko. Kaya lumingon ako sa kaniya at hindi nga ako nagkamali sa aking hinala na siya ang babaeng iyon. Ang kabit ng asawa ko. Pinagmasdan ko siya mula ulo hanggang paa at hindi tila nag-init ang dugo ko sa kaniya. "Yes?" Aniya naman nang mapalingon siya sa akin at napansing nakatingin ako sa kaniya.Sa mga sandaling iyon ay parang gusto ko siyang saktan o sigawan ng malakas upang sabihin na ako ang asawa ng lalaking kinakarelasyon niya. Pero hindi ko magawa. Nakatitig lang ako sa kaniya at nanginginig sa matinding galit. Hindi ko na lang siya sinagot at tumalikod na lamang ako sa kaniya. Tipong aalis na sana ako nang bigla kong marinig kong marinig ang mga sinabi niya. May bigla kasing tumawag sa cellphone niya at mukhang si Lemuel ang kinakausap niya ngayon."Ano ang gusto mong kainin mamayang gabi,
Takbo rito, takbo roon. Araw-araw ko ng nararamdaman ang sintomas ng aking pagbubuntis. Kung minsan ay nakakahalata na si Lemuel pero paulit-ulit kong sinasabi sa kaniya na hindi lang maganda ang pakiramdam ko. Pinilit kong itago sa kaniya ang pagbubuntis ko sa loob ng dalawang buwan at wala siyang kaalam-alam tungkol sa magiging anak naming dalawa.Halos dalawang buwan ko na rin hindi nakikita si Helix. Ni hindi na siya nangungulit sa akin o tumatawag man lang sa phone number ko. Marahil ay nagising na siya sa katotohanan na hindi talaga kami ang itinadhana para sa isa't isa. Siguro nakahanap na siya ng ibang paglilibangan niya o baka naman may ibang babae na siyang minamahal. Pero, bakit ganito? Bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon? Bakit parang nalulungkot ako kapag naiisip ang tungkol sa bagay na iyon? Bakit parang may puwang dito sa puso ko kapag sumasagi siya sa isip ko? Hindi kaya may nararamdaman na ako para sa kaniya? Ngunit hindi maaari. Hindi ako maaaring umibig sa kaniy
"Congratulations, you're two weeks pregnant." Ang sinabi sa akin ng doktor ko na ikinagulat ko. Halos natulala ako ng ilang segundo at parang nawala ang lahat ng hinanakit sa puso ko at napalitan ng saya.Tumingin ako kay Helix at nakita ko na pati siya ay nagulat sa nalaman niya. Gayunpaman ay bigla akong nakaramdam ng kaba mula sa aking dibdib nang sumagi sa isipan ko si Lemuel. Teka, paano ko pala sasabihin sa kaniya na buntis ako? Matutuwa kaya siya kapag sinabi ko sa kaniya na magkakaanak na kaming dalawa?"Bakit, Minari? May problema ba? Masama ba ang pakiramdam mo?" Usisa ni Helix sa akin nang mapansing nakayuko lang ako at hindi umiimik."Gusto ko sanang humingi ng pabor sa inyo, Helix." Tugon ko sabay inangat ko siya ng tingin sa mukha niya. Nagtaka naman siya sa sinabi kong iyon at nagkatinginan sila ng kaibigan niyang doktor."Maaari bang marinig na muna namin kung anong pabor ang gusto mong hilingin sa amin?" Ani ng doktor sa akin."Puwede bang ilihim na lang natin ito s
Pass twelve midnight na nung umuwi sa bahay si Lemuel. Nakahiga ako sa kama at nagkukunwaring natutulog. Nararamdaman ko ang bawat pagkilos niya at pag-alis sa polong suot niya. Kahit hindi ko siya lapitan ay naaamoy ko pa rin ang matamis na pabango ng babae niya. Sa mga sandaling iyon ay pinigilan ko ang aking sarili at nagkunwari ako na walang alam. Hindi dahil sa naduduwag ako kun'di dahil ayokong masira ang pagsasamahan naming dalawa bilang mag-asawa. Kaya kahit nasasaktan ako at magmukha pa akong martir sa paningin ng iba ay nilulunok ko na lamang alang-alang sa natitirang pagmamahal ko para sa kaniya.Magmula nung nalaman ko ang pangangaliwa niya sa akin ay hindi ko na rin siya gaanong kinakausap o tinitignan man lang sa mata.Pakiramdam ko ay kahit ano mang oras ay babagsak ang mga luha ko kapag tumitig ako sa mga mata niya. Halos hindi ko na rin siya magawang hawakan o yakapin man lang tulad ng madalas kong ginagawa sa kaniya. Kapag hahalik naman siya sa labi ko ay umiiwas na
"Jhonny!" Agad lumapit sa amin ang ina ng bata at saka niya kinarga ang batang lalaking yumayakap sa binti ko kanina.Tila natulala ako sa kaniya at nakaramdam ako ng kirot mula sa aking puso. Ngayon ko lang nadama ang pagiging sabik na maging isang ina. Hindi ko man siya tunay na anak pero parang nawala lahat ng poot at emosyon na nararamdaman ko kanina nang tawagin niya akong mama."Minari, ayos ka lang ba?" Usisa ni Helix sa akin habang nakapatong ang isang kamay niya sa balikat ko."Gusto mo bang makarinig ng nakakatawang kwento? Tinawag niya akong mama kanina at gumaan ang pakiramdam ko." Tugon ko sabay lingon sa kaniya na may ngiti sa aking labi.Sa dami ng mga iniisip at pinagkakaabalahan ko sa aming buhay mag-asawa ay nakalimutan ko na may isang pangarap pa ako na gustong makamit iyon ay ang magkaroon ng sariling anak. Pero sa sitwasyon namin ngayon ni Lemuel mukhang malabo nang mangyari iyon. Naiisip ko palang ang mga nakita ko kanina ay nandidiri na ako sa kaniya at parang m