Chapter 30
Kinapa ko si Lance sa tabi ko. Ngunit mabilis na napamulat ako ng mga mata dahil bakante na ang espasyo ro'n. Napabalikwas ako ng bangon bago inilibot ang tingin sa paligid.Pero walang kahit anong senyales na nandito pa siya.''Shane, gumising ka na riyan. Tanghali na!''Napalingon ako sa pinto nang dahil sa lakas at sunod-sunod na pagkatok ni Mama ro'n.Nalipat naman ang atensyon ko sa wall clock. Nanlaki ang mga mata ko nang makitang alas-dose na pala ng tanghali! Kaya pala nagwawala na si Mama sa labas.Sabagay, madaling araw na rin kasi kami nakatulog kanina. Pinagod na naman kasi ako ng lalaking 'yon. Bukod ro'n ay nagkuwentuhan pa kami ng kung ano-anu.Tila pumapak nga siya ng asukal kagabi dahil puro matatamis na salita ang binitiwan niya. Pagkatapos ay kinantahan niya pa ko hanggang sa tuluyan na nga kong nakatulog.''Shane! Hindi ka pa ba talaga babangon diyan?''Nabalik namanChapter 31Nandito ako ngayon sa bahay nina Dylan. Kung hindi nga siguro ako inalalayan ni Dylan, malamang ay hindi ko na kinaya ang maglakad pa nang maayos dahil sa pagkatulala at sobrang panginginig ng buong katawan ko kanina. Nahihiya nga ko sa kanya dahil kung tutuusin ay siya nga 'tong may sakit. Kaya katulad ng nauna kong plano kanina ay sasamahan at aalagaan ko siya.Kasalukuyan akong nasa kusina at nagluluto ng lugaw para sa kanya. I may not be good in cooking, but I think I can manage this one. This is the least thing that I can do for him right now.Pero kahit anong gawin ko ay pakiramdam ko lutang pa rin ako. Ang daming tanong na naglalaro sa isip ko ngayon na tanging si Lance lang ang makakapagbigay ng sagot.But I don't really know if I am ready to know the answers.My heart is still aching. My eyes can't stop from crying. My mind keeps on thinking a lot of things.Malalim akong napabuntong hininga. Kailangan ko
Chapter 32"Oh my God! What the hell is happening here?''Napamulat ako ng mata nang bigla kong makarinig ng malakas na sigaw. Napaangat ako ng tingin at kinusot-kusot ko pa ang mga mata ko para mas maging malinaw ang imahe na bumungad sa harap ko ngayon.Pero tuluyang nawala ang antok ko at nanlaki na lang ang mga mata ko nang makita na si Dylan pala 'to. Nakatulugan ko na pala ang pag-iyak at napatabi sa kanya.But the worst thing was my head is resting on his chest while he's shirtless! What the hell? Sa pagkakatanda ko ay may suot pa naman siyang damit kanina, ah!Agad akong napabalikwas ng bangon at gano'n din naman ang ginawa niya. Natataranta kong napalingon kay Ate Shirley na nakatulala ngayon.''Ate, it's not what you think—''Kusa kong napatigil sa pagsasalita nang makita ko si Lance na nakasandal lang sa hamba ng pinto, habang nakahalukipkip. Walang emosyon ang kanyang mukha. Hindi siya nakatingin sa 'kin
Chapter 33My phone keeps on ringing in my pocket. But I didn't bother to check who it is. I just keep on running. Without any idea on where should I go.Ngunit natigilan at napayakap na lang ako sa sarili ko nang biglang humangin ng malakas. Kaya naman ay rinig na rinig ko ang malakas na pagpagaspas ng mga dahon.Pero mayamaya lang ay muli ng binalot ng katahimikan ang paligid. Tila ba nakikisimpatya 'to sa pagkawala ng isang mahalagang tao sa buhay ko.Napatingala ko. Sobrang dilim ng kalangitan at halos kakaunti lang ang mga bituin. Kasing dilim ng pag-asa na mayroon ako ngayon.Malalim akong napabuntong hininga. Sa kabila ng lahat ng nangyari ay naniniwala ko, na sa pinagsama-samang bilang ng mga bituin ay mabubuo ang malaking liwanag ng pag-asa. It can defeat the darkness and gives hope.Halos tatlong oras na rin ang lumipas magmula ng tumigil ako sa parke na malapit sa school. Kanina pa ko nag-iisip ng mga posibleng da
Chapter 34It's been three days since I locked myself here in my room. Away from the people, pain, truth and judgment.Sa loob ng tatlong araw na 'yon ay wala kong ibang ginawa kung hindi ang umiyak. Kaya naman ay nasisiguro ko na mugtong-mugto na ang mga mata ko ngayon. Ni hindi ko na nga nagawang makakain man lang ng maayos.Hindi ako lumalabas dito kahit ano pang pilit nila. Wala rin akong kinakausap na kahit sino sa kanila at hinahayaan ko lang silang magsalita at kusang magkwento ng mga nangyayari sa labas.I want to be alone. Gusto kong mag-isip. Gulong-gulo na kasi talaga ko at pagod na pagod na rin. I am emotionally, mentally and physically drained. Dahil masyado pang masakit at hindi ko pa rin magawang tanggapin ang lahat.I feel so broken and there's only one person who can fix me.But he didn't even bother to visit me. To check if I was still alive and fine.So, is this really the end of us?Muli kong
Chapter 35"So what can you say, Sir? Do you like it?" nakangiti kong tanong sa lalaking kliyente ko ngayon. Kahit pa ang totoo ay gustong-gusto ko na siyang irapan.Halos manuyo na kasi ang lalamunan ko sa kakasalita magmula palang no'ng sinimulan naming libutin ang mga model house na mayroon sa subdvision na 'to, pero hindi naman siya nakikinig. Ang bahay na kinaroroonan namin ngayon ay ang pang-apat at panghuling modelo na kailangan naming puntahan. Kaya lang ay pansin ko ang hindi niya masyadong pagtuon ng atensyon sa lahat ng mga bahay na napuntahan namin.His eyes were too focused raking my body that made me want to puke. Kahit sa tuwing nakatalikod ako ay ramdam ko ang mapanuri niyang tingin.Kaya naman ay hindi ko maiwasan ang makaramdam ng ilang. Pero kahit gano'n ay pilit pa rin akong nagpapatuloy sa pagsasalita at pagngiti kahit gusto ko ng ngumiwi at manapak."Sir?" I asked once again when he remained like a statue by just standing in front of me.H
Chapter 36Shane Chrystelle's POVNagising ako nang dahil sa sinag ng araw na tumatama sa 'king mukha. Itinakip ko ang kamay sa 'king mga mata, bago tumayo at nagsimulang mag-asikaso.Matagal-tagal din magmula ng pansamantala kong maalis sa pagiging agent. Kaya pakiramdam ko ay unang araw ko na naman sa trabaho ngayon.Pagkatapos kong maligo at mag-ayos ay dumiretso na ko sa kusina para kumain. It will be a long day ahead, that's why I need all of the strength that I can get.Bago ako tuluyang umalis ay pinasadahan ko ulit ng tingin ang sarili sa harap ng pahabang salamin sa huling pagkakataon.The woman in front of me is far different since she used to be. Her past experience in life made her to become one.Nasa malalim akong pag-iisip nang bigla kong makarinig ng sunod-sunod na katok mula sa pinto sa labas."Shane! Dalian mo riyan at baka ma-late na tayo!" malakas niyang sigaw, habang patuloy sa pagkatok.
Chapter 37Hindi ko kaagad siya nakilala no'ng una dahil sa iba na ang ayos ng buhok niya maging ang kulay nito. Light brown na 'to ngayon, hindi katulad rati na itim na itim. He even looks more matured now. Especially with his business suit.Napaangat naman ng tingin si Aileen sa direksyon ko. ''Oh. There she is, Sir."Agad akong umupo at pilit na ngumiti sa harap nila."By the way, Ms. Sandoval this is my boss, Mr. Buenavista. He's the one who plans to look and buy for a house,'' nakangiting pagpapakilala ng sekretarya niya sa 'ming dalawa.Agad na pinakalma ko ang sarili dahil ramdam ko na ang panginginig ng mga tuhod ko. I faced him with confidence and still with a fake smile on my face.Kahit na ang totoo ay gusto kong tumakbo, sumigaw at magwala. Gusto kong pumikit bago dumilat ulit dahil baka panaginip lang ang lahat ng 'to.Kinurot ko ang hita ko at medyo napangiwi ako nang dahil sa sakit na naramdaman.
Chapter 38Pagkatapos ng nakakalokang komprontasyon namin kanina ay natahimik na ulit kami habang bumibiyahe pabalik. Mabuti na lang dahil sumasakit na ang ulo ko sa pakikipagtalo sa kanya.Though I can see through my peripheral view that he keeps on stealing glances at me. Napasimangot ako. Hindi na ko magpapadala sa mga arte niyang ganyan.Dali-dali akong bumaba nang sa wakas ay nakarating din kami sa pinag-iwanan ng kotse ko. Kani-kanina lang ay nag-text ulit si Dylan na papunta na siya kaya hihintayin ko na lang siya.Sumakay na lang siya ng taxi dahil siya na raw ang magmamaneho ng kotse ko para maihatid ako pauwi. Mahihirapan pa tuloy siyang umuwi mamaya. Ang kulit kasi, eh.''Shane! Wait!'' Lance grabbed my arm and made me face him. Sa sobrang lapit ng mukha niya sa 'kin ay mabilis akong napaatras at nakaramdam ng ilang.''W-What?''Hindi siya umimik at nanatili lang na nakatitig sa 'kin. Dahil do'n ay malaya
EpilogueSix years later...Lance's POVMataman kong tinititigan ang babaeng nakahiga sa tabi ko ngayon at nakaharap sa direksyon ko. I smiled at the sight of her beautiful face and just by looking at her, it never fails to make my heart beat faster than the normal.I lifted my hand and softly caressed her cheek. Sa loob ng anim na taon ay iba pa rin ang epekto niya sa 'kin. Sa tuwing tinitingnan ko siya, pakiramdam ko ay 'yon pa lang ang unang beses na nakita ko siya.Hindi ko naman napigilan ang matawa nang bigla na lang siyang humilik. Mukhang ang himbing-himbing pa rin ng tulog niya. Sabagay, paano ba namang hindi mahihimbing, eh, halos madaling araw na rin kaming nakatulog kanina.I grinned from the memory of what happened last night.I was about to move closer to her and pressed my lips on her lips when suddenly, the door in our room opened.Agad akong napaayos ng upo. I put my index finger on my lips
Chapter 57Lance's POV"Will you be fine here? God! Have you even seen yourself in a mirror? You looked like a mess, man!"Hindi ko pinansin at tinapunan man lang ng tingin si Xander. Mahigpit na hinawakan ko lang ang kamay ni Shane at dinala 'to sa pisngi ko."Wifey, gumising ka na, please. Huwag mo naman akong pag-alalahanin ng ganito."Halos dalawang oras din siyang nasa loob ng operating room kanina. And God knows how scared I am while waiting outside, hoping that everything will end out fine.Agad namang dumating ang mga magulang namin nang malaman nila ang nangyari. Kasalukuyan silang kumakain ngayon dahil halos wala pa rin silang kain nang dahil sa sobrang pag-aalala.I heard Xander sighed. "Don't worry. Ako na ang bahalang maglakad sa kaso ng mag-amang 'yon. I have a friend and he's a good lawyer. He can surely help us."Agad na nagtagis ang bagang ko nang dahil sa narinig. "Make sure that they will
Chapter 56Lance's POV"Have you tracked him already?" I asked Andrei, Xander's friend, impatiently.He looked up before turning his attention on his laptop again. "Just one more minute," seryosong sagot niya habang mabilis na tumitipa sa keyboard.Xander patted my shoulder. "Don't worry. This friend of mine is definitely a good one when it comes with tracking someone and other such related stuff."Napahawak na lang ako sa batok ko, bago napatango.Habang naghihintay ay napatingin ako kina Chloe at Ralph na tahimik lang na nakaupo sa mahabang sofa. I was about to talk to them when the door suddenly opened.Humahangos na pumasok ang mga magulang ni Shane mula ro'n, pati na rin ang kapatid niya."May balita na ba kung nasaan si Shane?" Tita asked worriedly.Napatiim bagang ako. "Tina-track na po namin ang location ni Dylan. Good thing he didn't throw nor leave his phone away from him, since we put a
Chapter 55Shane Chrystelle's POVNagising ako nang dahil sa ingay na nagmumula sa phone ko. Dahil inaantok pa ay nakapikit ang mga matang kinapa at kinuha ko 'to mula sa bedside table."Hello?" Napahikab ako at napaayos ng higa.Nang dahil sa dami ng mga nangyari kahapon ay naging mailap ang antok sa 'kin kagabi. A lot of questions are still wandering in my mind. At sumakit lang ang ulo ko sa pag-iisip ng sagot. Kaya naman ay halos magliliwanag na ng makatulog ako kanina."Oh. Did I wake you up, sweetie?"Napamulat ako ng mga mata nang marinig ko ang boses ni Mama sa kabilang linya."Hey, Ma. Yeah. I just woke up. Is there a problem?"Bumangon na ko at agad na hinarang ko ang kanang braso sa mga mata ko nang tumama ang sinag ng araw sa mukha ko.I frowned. Did he just come here again?Napailing na lang ako. Ang tigas talaga ng ulo ng lalaking 'yon.Mahina siyang natawa. "Oh, noth
Chapter 54Shane Chrystelle's POV"Tungkol saan pala ang pag-uusapan natin?" mahinang tanong ko kay Ralph, bago sumimsim ng kape. Medyo masakit pa rin kasi ang ulo ko kaya kailangan ko rin 'to ngayon.Nang hindi siya umimik ay nag-angat ako ng tingin. I was taken aback when I saw him looking at me so intently."What?"Ilang segundo niya pa kong tinitigan nang matiim, bago siya humugot ng malalim na hininga at marahas na ibinuga 'yon."Matagal ko ng gustong sabihin sa 'yo 'to. Pero nitong mga nakaraang taon, nakita kong okay ka naman na kaya mas pinili ko na lang na manahimik. But because of what's happening right now, I think you really deserve to know about it. Though I don't have any idea if this information will affect you positively or negatively."Hindi ko alam kung bakit tila tinambol ang puso ko nang dahil sa kaba. Sa kanilang dalawa ni Dylan ay kay Ralph na lang ako may tiwala ng buong-buo. At hindi ko alam
Chapter 53Shane Chrystelle's POVDahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata nang bigla kong maramdaman ang pagkirot ng sentido ko.Pupungas-pungas akong bumangon. Pakiramdam ko ay tila dinuduyan ako nang dahil sa pagkahilo.Wala sa loob na napatungo ako habang sapo ang ulo ko. But my eyes widened in horror when I noticed that I am not wearing anything!Then suddenly, I felt someone move beside me. Kinakabahan kong nilingon kung sino man ang walang hiya na nanamantala sa 'kin kagabi.Pero napanganga na lang ako nang bumungad sa 'kin ang bagong gising na si Lance. Nag-inat pa siya na tila wala lang. I was trying really, really hard to focus my eyes on his face because I know that I can see a sinful view down there.Oh lord. I need guidance.Wala naman sigurong nangyari, right? Wala naman siguro...Shit! Mariin akong napapikit nang bigla kong maramdaman ang pagsigid ng kirot sa pagkababae ko.
Chapter 52Lance's POVIlang minuto na rin ang lumipas magmula ng talikuran ako ni Shane at ng mapagdesisyunan kong sundan at hanapin siya.While walking and searching, I saw Xander strides towards me."Hey, man. Looking for someone?"I nodded as I continued to roam my eyes. "Yeah. Have you seen Shane?""Oh. Yes. Nando'n siya sa bar counter kanina. I suggest you better go there already. She seems drunk when I saw her."Mabilis akong napalingon sa direksyon na sinabi niya. Bigla kong binalot ng pag-aalala.I tapped Xander's shoulder. "Thanks, man.""No problem."That made me smile. Xander has been a good friend of mine. Siya ang naging pinakamalapit kong kaibigan no'ng nasa Canada pa ko at napagsabihan ko ng tungkol sa 'min ni Shane. Little did I know na kakilala rin niya pala 'to dahil naging magkaklase sila no'ng elementary. He even confessed that he used to have a crush on her.
Chapter 51"Is this really necessary, Ma?"I looked up at her from the mirror in front of me. Kasalukuyan akong inaayusan ng tinawagan niyang hair stylist, dahil katatapos lang akong lagyan ng make-up ng kaibigan niyang make-up artist.Nandito ako ngayon sa mansyon dahil mas maigi raw na rito ako ayusan kaysa sa unit ko.Like, seriously? For all I know it's just a socialite party that I'm attending to! Paniguradong magyayabangan lang ang lahat ng mga dadalo ro'n para ibida ang kanya-kanya nilang negosyo.Napatayo siya at malapad na ngumiti. "Of course, sweetie. This is your first time to attend such event. Kaya kailangan nating paghandaan maigi."Hindi na lang ako muling umimik pa. Dahil paniguradong hahaba na naman ang usapan.Pero sa totoo lang, kahit papaano ay gusto ko rin naman ang kinalabasan ng pag-aayos na ginawa sa 'kin. Habang nakatitig kasi ako sa harap ng salamin, pakiramdam ko ay ibang tao ang nakikita
Chapter 50Shane Chrystelle's POVDahan-dahan kong ipinarada ang sasakyan ko sa tapat ng mansyon, bago mabilis na lumabas at diretsong tinahak ang pinto para mag-doorbell.Hindi naman nagtagal ay agad na bumukas ang pinto sa harap ko."Ma'am Shane! Kayo po pala. Magandang umaga ho." Gulat pero nakangiting bungad sa 'kin ng mayordoma na si Manang Fely. Agad naman niyang niluwangan ang pagkakabukas ng pinto."Good morning din po." Tipid ko siyang nginitian. "Nasaan po sina Papa?" I roamed my eyes as I made my way inside the mansion."Nasa kusina po sila. Tamang-tama at kumakain po sila ng agahan ngayon."Napatango naman ako. "Sige po. Puntahan ko lang po sila.""Sige po. Maglilinis lang po muna ko sa hardin. Ahm, Ma'am Shane?"Napalingon ako sa kanya. "Bakit po?""Masaya po akong makita kayo ulit dito," nakangiti niyang aniya, bago tuluyang tumalikod at naglakad palayo.Napangiti ri