Chapter 15
Di ko maintindihan ang nilalaman ng pusoSa tuwing magkahawak ang ating kamayPinapanalangin lagi tayong magkasamaHinihiling bawat oras kapiling kaSa lahat ng aking ginagawaIkaw lamang ang nasa isip ko sintaSana'y 'di na tayo magkahiwalayKahit kailan pa man...Mabilis na pinatay ko ang tumutugtog na musika sa phone ko nang bumaba ang tingin ko sa suot na relo. Saktong alas-sais na ng umaga. May ilang oras pa ko para maturuan si Shane.Hindi ako fan ng Silent Sanctuary. Pero dahil paboritong banda ito ni Shane ay pinag-aralan ko ang mga kanta nila hanggang sa tuluyan ko ng nagustuhan.Hindi ko naman napigilan ang mapangiti nang matuon ang mga mata ko sa susi na nakalapag sa ibabaw ng kama ko.Nakuha ko na kasi ang student's license ko at pinayagan na rin ako ni Dad na gamitin 'yong kotse niya. Basta mag-iingat lang daw ako at wag masyadong lalayo.Tumayo na ko at kinuha anChapter 16''Hatid na kita.'' Napalingon ako kay Ralph na kasabay ko ngayon sa paglalakad palabas.Umiling ako. ''Wag na. Kaya ko naman ang sarili ko. Saka may pupuntahan pati ako.''He smiled. ''Okay. Ingat ka.'' Tumigil siya saglit para guluhin ang buhok ko. ''Saka wag ka ng mag-isip masyado. Nakakabaliw 'yon.'' He chuckled. Tinanguan ko lang siya bago kami nagpaalam sa isa't isa.Ilang minuto lang ang lumipas ay nakarating na rin ako rito sa ospital na pinapapuntahan sa 'kin ni Mama. May ipinabibigay kasi siya sa kaibigan niyang nagtatrabaho rito.Kilala ko naman si Tita Mel at alam ko naman kung saang station siya nakatalaga kaya hindi ako nahirapan na hanapin siya.Napakuwento pa ko saglit dahil matagal na rin kaming hindi nagkita, bago magpaalam nang mapansin na pagabi na.Habang naglalakad ay kinuha ko ang phone mula sa bulsa at pinailaw ito.Still, no sign of Lance.Nagtatampo na
Chapter 17Nang makarating kami sa bahay na tinutuluyan ni Chloe ay agad kaming sinalubong ng katulong na pinapunta umano ng kanyang mga magulang. Galing pa raw kasi ito ng probinsya kaya ngayon lang nakarating.Siguro naman ay may mag-aalaga na sa kanya rito.''Alis na kami,'' paalam ni Lance. Patalikod na kami ng biglang sumigaw si Chloe.''Pupunta na ba kayo ng school?''Tinanguan lang siya ni Lance.''Saglit lang! Sasabay na rin ako. Wala rin naman akong gagawin dito, eh.'' Bago pa man kami makatanggi ay dali-dali na siyang pumasok sa loob.Kinagat ko ang ibabang labi para pigilan ang sarili na makapagsabi ng masasamang salita.Hanggang ngayon talaga ay hindi ko maiwasan ang mapaisip kung saang parte ba ng katawan n'ya mayroong masakit o bali? Dahil kung wala naman kasi ay ako na mismo ang magbibigay!Nagulat pa ko nang bigla na lang akong hilahin ni Lance papasok sa kotse. Bago siya mabilis na umik
Chapter 18Kasalukuyan na kong nasa loob ng kuwarto ni Ate Shirley. Pareho na kaming nakabihis pero ako na lang ang hindi pa naaayusan.Nakalugay at nakakulot ang kanyang buhok. Ito rin ang kauna-unahang pagkakataon na nakita ko siyang naka-make-up. Mas lalo pang humaba ang kanyang pilikmata nang dahil sa mascara na kanyang inilagay. Her dress is a purple A-line deep V-neck sleeveless, which she matches with a black 3-inch stiletto.Abala siya sa pagkukulot din ng buhok ko nang bigla siyang magsalita.''Kayong dalawa, hah. Ano bang ginawa n'yo na nahuli kayo at naging dahilan pa ng pagkaka-late ng dating n'yo?'' Tiningnan niya ko nang mapanukso mula sa salamin na nasa aming harap.Pakiramdam ko ay biglang nag-init ang aking pisngi. Kanina pa kasi niya ko kinukulit tungkol sa bagay na 'yon.Pinagsabihan kasi niya si Lance dahil ang tagal naman daw niya kong sunduin. Hindi na nga ko umimik pero humirit pa ang magaling na lalak
Chapter 19Abala ang lahat sa paghahanda para sa darating na school festival next week. Paniguradong hindi ko rin muna masyadong makakasama si Lance.Parte kasi siya ng senior basketball team. Lumabas na kasi ang resulta ng naging try out niya kahapon. Late na siyang nagpa-register kaya hindi namin inaasahan na mapapasama pa rin siya.Ang sabi niya ay nag-aalangan daw siyang sumali no'ng una dahil baka hindi ako pumayag. Napailing na lang ako dahil do'n. Kung sinabi niya agad no'ng una pa lang ay hindi sana siya nahuli.But at the end of the day, it is the result that matters.Aaminin kong kinilig ako dahil do'n. Hindi ko akalain na mahalaga pala ang opinyon ko para sa kanya.Kahit na ang totoo ay nakaramdam ako ng pag-aalinlangan no'ng una.Pero sino ba naman ako para tumutol? I know that he really loves to play basketball. So I told him that it's fine with me and I'm just always here to support him.Nakag
Chapter 20School festival week na. Wala kaming klase buong linggo, pero required naman kaming um-attend ng event.Mas gusto ko sanang tumambay lang sa bahay maghapon. Kaya lang ay wala rin naman akong gagawin doon. Isa pa ay sayang din ang attendance namin dito. Extra points din 'yon para sa extracurricular activities. Pandagdag din sa grades kahit papaano.Nakatambay tuloy ako ngayon sa school field mag-isa, habang nanonood sa mga naglalaro ng football.Malalim akong napabuntong hininga. Ano bang masaya sa larong 'to? Parang wala naman, eh. Sisipain mo 'yong bola tapos hahabulin.Nasa galaan kasi sina Mia at Kim. Nagsulat lang sila sa attendance at sumaglit, bago umalis kaagad. Niyaya naman nila ko sa lakad nila. Pero tinatamad rin ako. Kung hindi ako mahilig sa mga ganitong klase ng bagay ay mas lalo naman sila.Si Ralph naman ay kanina ko pa hinahanap. Pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin siya nakikita. Ni hindi rin s
Chapter 21Sa wakas ay Biyernes na at huling araw na ng school festival. Sa susunod na linggo ay balik na naman kami sa mga nakakaantok na lectures.Kasalukuyan akong papunta sa gymnasium para manood ng magiging laban nina Lance. Niyaya ko si Clark na sumama pero tumanggi naman ang magaling kong kapatid. May ibang bagay raw kasi siyang kailangang gawin.Pero nasisiguro ko na may iba pa siyang dahilan. He's been acting weird since last night. Sa totoo lang ay pareho sila ni Mama. Naalala ko na naman tuloy bigla 'yong mga sinabi nila sa 'kin bago ako umalis kanina.''Alis na po ko, Ma.'' I kissed her right cheek. Papalabas na sana ko ng bigla naman akong tawagin ng magaling kong kapatid.''Ingat ka, Ate. Just take it slowly, okay?'' He grinned.''What?''May slowly pa siyang nalalaman, eh alam naman niyang madalas na may pagka-slow talaga ko.''Wag mo na lang intindihin 'yang kapatid mo. Basta ako anak, I tru
Chapter 22Nagising ako nang maramdaman kong may marahang tumatapik sa pisngi ko.''Wifey, wake up. We're here already,'' bulong niya pa sa 'kin.Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. ''Anong oras na ba?'' tanong ko nang mapansing medyo madilim na sa labas.''It's almost 6pm. Tara na?'' he said.Tumango ako bago humikab. Akmang bubuksan ko na 'yong pinto ng bigla niya kong pinigilan.''Wait.'' Mabilis siyang lumabas at umikot papunta sa puwesto ko para pagbuksan ako ng pinto.Napakurap ako. Why so sweet?Inilahad niya pa ang kanang kamay sa 'kin. Nakangiti ko naman itong tinanggap, bago niya ko inalalayan palabas.Hindi ko maiwasan ang mapatitig sa kanya. Ganito ba talaga ang epekto kapag nananalo sa basketball? Mas nagiging sweet?Pero unti-unting nawala ang ngiti at antok ko nang ilibot ko ang tingin sa paligid.Napalunok ako. Anong gagawin namin dito sa hotel?
Chapter 23Malalim akong napabuntong hininga, bago padabog na tumayo at kumuha ng mga gamit. Papasok na sana ko sa banyo upang maligo, nang mapatingin ako sa bilog na orasan na nakasabit sa dingding.Nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto na alas-dose na pala ng tanghali!Binilisan ko na ang pagkilos ko. Ito kasi ang kauna-unahang pagkakataon na namalagi ako sa isang hotel, kaya siguro napahaba ang tulog ko.Pagkatapos kong mag-ayos ay pinasadahan ko ng huling tingin ang sarili sa harap ng malapad na salamin. Nakasuot ako ng kulay yellow na v-neck shirt, khaki short at puting converse na sapatos. Naglagay naman ako ng kaunting polbo sa mukha at manipis na lipstick.Nang makuntento na ko sa ayos ko ay lumabas na ko ng kuwarto namin ni Lance. Naabutan ko naman siyang naghihintay sa couch. Dahan-dahan ko siyang nilapitan at binatukan.Gulat na napatayo siya at napatingin sa 'kin. ''What's that for?''Sinamaan ko siya
EpilogueSix years later...Lance's POVMataman kong tinititigan ang babaeng nakahiga sa tabi ko ngayon at nakaharap sa direksyon ko. I smiled at the sight of her beautiful face and just by looking at her, it never fails to make my heart beat faster than the normal.I lifted my hand and softly caressed her cheek. Sa loob ng anim na taon ay iba pa rin ang epekto niya sa 'kin. Sa tuwing tinitingnan ko siya, pakiramdam ko ay 'yon pa lang ang unang beses na nakita ko siya.Hindi ko naman napigilan ang matawa nang bigla na lang siyang humilik. Mukhang ang himbing-himbing pa rin ng tulog niya. Sabagay, paano ba namang hindi mahihimbing, eh, halos madaling araw na rin kaming nakatulog kanina.I grinned from the memory of what happened last night.I was about to move closer to her and pressed my lips on her lips when suddenly, the door in our room opened.Agad akong napaayos ng upo. I put my index finger on my lips
Chapter 57Lance's POV"Will you be fine here? God! Have you even seen yourself in a mirror? You looked like a mess, man!"Hindi ko pinansin at tinapunan man lang ng tingin si Xander. Mahigpit na hinawakan ko lang ang kamay ni Shane at dinala 'to sa pisngi ko."Wifey, gumising ka na, please. Huwag mo naman akong pag-alalahanin ng ganito."Halos dalawang oras din siyang nasa loob ng operating room kanina. And God knows how scared I am while waiting outside, hoping that everything will end out fine.Agad namang dumating ang mga magulang namin nang malaman nila ang nangyari. Kasalukuyan silang kumakain ngayon dahil halos wala pa rin silang kain nang dahil sa sobrang pag-aalala.I heard Xander sighed. "Don't worry. Ako na ang bahalang maglakad sa kaso ng mag-amang 'yon. I have a friend and he's a good lawyer. He can surely help us."Agad na nagtagis ang bagang ko nang dahil sa narinig. "Make sure that they will
Chapter 56Lance's POV"Have you tracked him already?" I asked Andrei, Xander's friend, impatiently.He looked up before turning his attention on his laptop again. "Just one more minute," seryosong sagot niya habang mabilis na tumitipa sa keyboard.Xander patted my shoulder. "Don't worry. This friend of mine is definitely a good one when it comes with tracking someone and other such related stuff."Napahawak na lang ako sa batok ko, bago napatango.Habang naghihintay ay napatingin ako kina Chloe at Ralph na tahimik lang na nakaupo sa mahabang sofa. I was about to talk to them when the door suddenly opened.Humahangos na pumasok ang mga magulang ni Shane mula ro'n, pati na rin ang kapatid niya."May balita na ba kung nasaan si Shane?" Tita asked worriedly.Napatiim bagang ako. "Tina-track na po namin ang location ni Dylan. Good thing he didn't throw nor leave his phone away from him, since we put a
Chapter 55Shane Chrystelle's POVNagising ako nang dahil sa ingay na nagmumula sa phone ko. Dahil inaantok pa ay nakapikit ang mga matang kinapa at kinuha ko 'to mula sa bedside table."Hello?" Napahikab ako at napaayos ng higa.Nang dahil sa dami ng mga nangyari kahapon ay naging mailap ang antok sa 'kin kagabi. A lot of questions are still wandering in my mind. At sumakit lang ang ulo ko sa pag-iisip ng sagot. Kaya naman ay halos magliliwanag na ng makatulog ako kanina."Oh. Did I wake you up, sweetie?"Napamulat ako ng mga mata nang marinig ko ang boses ni Mama sa kabilang linya."Hey, Ma. Yeah. I just woke up. Is there a problem?"Bumangon na ko at agad na hinarang ko ang kanang braso sa mga mata ko nang tumama ang sinag ng araw sa mukha ko.I frowned. Did he just come here again?Napailing na lang ako. Ang tigas talaga ng ulo ng lalaking 'yon.Mahina siyang natawa. "Oh, noth
Chapter 54Shane Chrystelle's POV"Tungkol saan pala ang pag-uusapan natin?" mahinang tanong ko kay Ralph, bago sumimsim ng kape. Medyo masakit pa rin kasi ang ulo ko kaya kailangan ko rin 'to ngayon.Nang hindi siya umimik ay nag-angat ako ng tingin. I was taken aback when I saw him looking at me so intently."What?"Ilang segundo niya pa kong tinitigan nang matiim, bago siya humugot ng malalim na hininga at marahas na ibinuga 'yon."Matagal ko ng gustong sabihin sa 'yo 'to. Pero nitong mga nakaraang taon, nakita kong okay ka naman na kaya mas pinili ko na lang na manahimik. But because of what's happening right now, I think you really deserve to know about it. Though I don't have any idea if this information will affect you positively or negatively."Hindi ko alam kung bakit tila tinambol ang puso ko nang dahil sa kaba. Sa kanilang dalawa ni Dylan ay kay Ralph na lang ako may tiwala ng buong-buo. At hindi ko alam
Chapter 53Shane Chrystelle's POVDahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata nang bigla kong maramdaman ang pagkirot ng sentido ko.Pupungas-pungas akong bumangon. Pakiramdam ko ay tila dinuduyan ako nang dahil sa pagkahilo.Wala sa loob na napatungo ako habang sapo ang ulo ko. But my eyes widened in horror when I noticed that I am not wearing anything!Then suddenly, I felt someone move beside me. Kinakabahan kong nilingon kung sino man ang walang hiya na nanamantala sa 'kin kagabi.Pero napanganga na lang ako nang bumungad sa 'kin ang bagong gising na si Lance. Nag-inat pa siya na tila wala lang. I was trying really, really hard to focus my eyes on his face because I know that I can see a sinful view down there.Oh lord. I need guidance.Wala naman sigurong nangyari, right? Wala naman siguro...Shit! Mariin akong napapikit nang bigla kong maramdaman ang pagsigid ng kirot sa pagkababae ko.
Chapter 52Lance's POVIlang minuto na rin ang lumipas magmula ng talikuran ako ni Shane at ng mapagdesisyunan kong sundan at hanapin siya.While walking and searching, I saw Xander strides towards me."Hey, man. Looking for someone?"I nodded as I continued to roam my eyes. "Yeah. Have you seen Shane?""Oh. Yes. Nando'n siya sa bar counter kanina. I suggest you better go there already. She seems drunk when I saw her."Mabilis akong napalingon sa direksyon na sinabi niya. Bigla kong binalot ng pag-aalala.I tapped Xander's shoulder. "Thanks, man.""No problem."That made me smile. Xander has been a good friend of mine. Siya ang naging pinakamalapit kong kaibigan no'ng nasa Canada pa ko at napagsabihan ko ng tungkol sa 'min ni Shane. Little did I know na kakilala rin niya pala 'to dahil naging magkaklase sila no'ng elementary. He even confessed that he used to have a crush on her.
Chapter 51"Is this really necessary, Ma?"I looked up at her from the mirror in front of me. Kasalukuyan akong inaayusan ng tinawagan niyang hair stylist, dahil katatapos lang akong lagyan ng make-up ng kaibigan niyang make-up artist.Nandito ako ngayon sa mansyon dahil mas maigi raw na rito ako ayusan kaysa sa unit ko.Like, seriously? For all I know it's just a socialite party that I'm attending to! Paniguradong magyayabangan lang ang lahat ng mga dadalo ro'n para ibida ang kanya-kanya nilang negosyo.Napatayo siya at malapad na ngumiti. "Of course, sweetie. This is your first time to attend such event. Kaya kailangan nating paghandaan maigi."Hindi na lang ako muling umimik pa. Dahil paniguradong hahaba na naman ang usapan.Pero sa totoo lang, kahit papaano ay gusto ko rin naman ang kinalabasan ng pag-aayos na ginawa sa 'kin. Habang nakatitig kasi ako sa harap ng salamin, pakiramdam ko ay ibang tao ang nakikita
Chapter 50Shane Chrystelle's POVDahan-dahan kong ipinarada ang sasakyan ko sa tapat ng mansyon, bago mabilis na lumabas at diretsong tinahak ang pinto para mag-doorbell.Hindi naman nagtagal ay agad na bumukas ang pinto sa harap ko."Ma'am Shane! Kayo po pala. Magandang umaga ho." Gulat pero nakangiting bungad sa 'kin ng mayordoma na si Manang Fely. Agad naman niyang niluwangan ang pagkakabukas ng pinto."Good morning din po." Tipid ko siyang nginitian. "Nasaan po sina Papa?" I roamed my eyes as I made my way inside the mansion."Nasa kusina po sila. Tamang-tama at kumakain po sila ng agahan ngayon."Napatango naman ako. "Sige po. Puntahan ko lang po sila.""Sige po. Maglilinis lang po muna ko sa hardin. Ahm, Ma'am Shane?"Napalingon ako sa kanya. "Bakit po?""Masaya po akong makita kayo ulit dito," nakangiti niyang aniya, bago tuluyang tumalikod at naglakad palayo.Napangiti ri