TUMIRIK ang mga mata ni Leah nang isagad ni Achilles ang pagkalalaki nito sa loob ng pagkababae niya. Baon na baon at sobrang sarap sa pakiramdam na maramdaman uli ang pamilyar na sensasyong 'yon.After one and a half year, nakakahibang pa rin ang sarap na hatid n'on sa kanya."Ang sarap..." sabi niya na nakapikit ang mga mata."Ang sikip-sikip mo pa rin, Leah," sambit ni Achilles habang paunti-unti itong umuolos. "Ang sarap-sarap mo pa rin."Napayakap siya sa lalaki habang pabilis nang pabilis ang bawat ulos na pinapakawalan nito. Yumakap din ang mga hita niya sa baywang nito para lalong bumaon ang kahabaan nito sa pagkababae niya."Ahh!" Napaliyad siya nang mas isagad pa ni Achilles ang pagkalalaki habang mabilis na binabayo ang pagkababae niya.His manhood moved in and out and the pleasure was blinding, it was too much. Napakapit siya sa balikat ni Achilles at sinalubong ang bawat pagbayo nito.Napupuno ng malalakas niyang ungol ang buong kuwarto. Mahigpit siyang nangunyapit sa lal
MAAGANG nagising si Leah at wala na sa tabi niya si Achilles. Nang lumabas siya ng kuwarto at hinanap ito, natagpuan niya ang lalaki sa sala at abala na naman sa harap ng laptop. He seemed focus on what he was doing.Natulog ba ito? Napailing-iling na lang siya. Whatever he was doing seemed really important. Kaya naman nagtungo siya sa kusina, nagtimpla ng kape, saka inilapag iyon sa mesa, katabi ng laptop nito."Thanks, moon cake."Leah wasn't expecting a reply, but he did. At tinawag uli siya nitong moon cake. Good heavens! Would she dare hope? O naghihiganti lang ito? Huwag naman sana."Welcome," tugon niya.At dahil ayaw niyang maistorbo ito sa ginagawa, doon siya nagkape sa labas ng bahay. Dala-dala ang tasa, umupo siya sa hagdan at sumimsim ng kape habang nakatingin sa mga pine trees na nakapaligid sa bahay.Hanggang sa maubos ang kape niya ay nanatili siyang nakaupo sa hagdanan sa labas ng bahay. She liked looking at the fog hovering the pine trees. It looked eerie wonderful.B
LUMIPAS ang mga araw, wala pa ring narinig si Leah mula kay Achilles. She was starting to get irritated and annoyed. Hinihintay niyang tanungin siya nito tungkol sa napag-usapan nila pero wala.Achilles stayed silent.And nakakairita pa, palaging trabaho ang inaatupag nito. Kung hindi busy sa harap ng laptop ay wala naman itong sa bahay at halos gabi na kung umuuwi.His reason? Work.Argh!At ang mas nakakabuwisit, ni minsan ay hindi siya nito hinalikan o hinawakan man lang. Basta na lang itong parang robot na tatabi sa kanya ng higa sa kama at kinabukasan ay wala na.In short, malamig ang pakikitungo ni Achilles sa kanya. Doon niya naisip na baka pinaglalaruan lang siya nito. Siguro kasama iyon sa plano ng lalaki. Maging mabait, paasahin siya, saka hindi siya papansinin.Maloloka na siya sa kakaiisip kung ano ba talaga ang nangyayari. Wala naman siyang lakas ng loob na magtanong dito kasi natatakot siya sa magiging sagot nito.Nagpatuloy na lang siya sa pagiging alipin niya.Naglilin
PAGKATAPOS nilang kumain, agad na bumalik sa pagtatrabaho si Achilles. Si Leah naman ay hinugasan ang pinagkainan nilang pinggan.Naiinis na tinapos niya ang ginagawa. Akala niya maguusap sila pero hayun, trabaho na naman. Nairita siya rito. Nakakainis! Nagagalit siya actually. Nanggigigil at nagtatagis ang mga bagang niya."Argh!" Nagpapadyak siya, saka nagtungo sa sala kung saan naroon si Achilles.Achilles was already busy working. Pero hindi niya hahayaang mapigilan siya n'on.Nilapitan niya ito. "Achilles, puwede ba tayong magusap?" tanong niya."Puwede bang mamaya na?" tugon nito nang hindi man lang tumitingin sa kanya. "Tatapusin ko lang 'tong ginagawa ko, 'tapos mag-uusap tayo."Kinagat ni Leah ang pang-ibabang labi sa iritasyong naramdaman. "Baka madaling-araw ka na naman matapos diyan. Please, mag-usap muna tayo?"Achilles didn't stop working. "Leah, mamaya na, please? Kailangan kong gumawa ng report tungkol sa nangyaring aksidente, hinahanapan ako ng board. At saka kailanga
DALA ni Achilles ang aso ni Leah at saka isang box ng moon cake habang papasok sa bahay niya. Excited na siyang makita ang nakangiti at masayang mukha ni Leah kapag nakita nito ang aso at ang moon cake."Moon cake?" tawag niya rito nang makapasok sa bahay. "Moon cake?"It's already past six, kaya nasisiguro niyang nakauwi na ito ngayon."Moon cake, I have something for you!" sigaw niya habang nakatingala sa hagdanan. "Come down, moon cake!"Naghintay siya ng ilang minuto pero walang bumaba. He sighed and went to his room. Napakunot ang noo niya nang makitang wala doon ang babae.Mabilis siyang bumaba at nagtungo sa kusina. No one was there. Inilapag niya ang box ng moon cake sa island counter at ang aso sa sahig, saka tinawagan si Leah.Error in connection.His frowned deepened even more. Nandoon pa ba ito sa restauraant? Why couldn't he contact her? He was starting to panic. Nararamdaman niyang bumibilis ang tibok ng puso niya sa kaba at nanlalamig ang mga kamay niya.Fuck! Sana nama
HINDI makagalaw si Achilles nang makalapag ang eroplanong sinasakyan. Naninigas ang buong kalamnan niya. Nakakuyom ang kamao niya at pakiramdam niya ay nanlalamig siya."Well, Achi, my friend, halika na," sabi ni Elyes na sumama sa kanya.Huminga siya nang malalim at inipon ang lahat ng lakas ng loob. Pagkatapos ay tumayo siya at pinilit ang mga paa na ihinakbang palabas ng eroplano.The moment his feet touched the Japan's soil, he cringed.Pero kailangan niyang makita si Leah. Ayaw na niyang mawalay ito sa kanya. Sa paglipas ng mga araw na hindi niya nakikita ang babae, natatakot siya na baka nga hindi na ito bumalik.The need to see her was much stronger than his hate to this country.Inakbayan siya ni Elyes. "Handa ka na? Halika na at hanapin natin ang ospital kung saan naroon ang ama ni Leah. Alam mo naman siguro kung nasaan."Tumango siya. "Sinabi sa 'kin ni Leah nang tumawag ako kagabi.""Good. Good." Tinapik nito ang balikat niya. "Let's go." Pilit ang bawat hakbang ni Achilles
PEOPLE said that happiness was so hard to chase, not easy to have and it could be easily taken away from you. But for Achilles Kostas Williams, happiness had a name. And she was Leah Olaer. His very lovely bride."Hindi ako makapaniwalang darating ang araw na 'to," wika ni Elyes na umiiling-iling pa. "Siguradong hindi ka na makikipag-inuman sa 'kin. Hindi na tayo magbabonding. Wala na."Gustong kutusan ni Achilles ang kaibigan. "Montenegro, mag-aasawa ako, hindi magpapakamatay. Kung makapagsalita ka naman parang namamaalam na ako."Mahinang natawa ang kausap. "Hindi ka ba namamaalam? Sasakalin ka na—este, ikakasal ka na."Achilles rolled his eyes. "Montenegro, huwag kang madrama. Baka pagkamalan tayo.""Hindi pa ba?" Malakas na tumawa ang loko. "Sabi nga ni Shun, may future daw tayo, eh." 'Mang-asar ka pa." Iniumang niya ang kamao."Bubugbugin kita, pangako iyan."Elyes shook his head while chuckling hard. "l can always get into your nerves, huh?""Isn't that what they called friends
THEN the priest's voice filled the plane. "l now pronounce you, husband and wife." Bumaling ito kay Achilles. "You may now kiss your bride."Achilles grinned. "Thanks, Father. Kanina pa ako magtitimpi, eh." With that, he pressed their body together and crashed his lips on hers.Agad naman niyang tinugon ang halik nito at yumakap siya sa leeg ng asawa.Achilles was the one who pulled away. "l love you, moon cake.""l love you too, baby," namumungay ang mga matang sabi niya, saka siya naman ang sumiil ng halik sa mga labi nito."Congratulations, my friend!" sigaw ni Elyes. "Umpisa na ng pagiging undetstanding mo."Naghiwalay ang mga labi nila ni Achilles at humarap sila kay Elyes at sa mga kaibigan nito na panay ang congratulate sa kanilang dalawa."Congratulations," sabi ng ama ni AchillesEveryone was silent. Lahat na kaibigan ni Achilles ay nakatingin dito.Tumingin muna sa kanya ang asawa bago sumagot. "Thanks." Halatang pilit ang pagiging mabait nito.Ngumiti ang ama ni Achilles, s
"MOON CAKE, bakit ba hindi mo ako pinapansin?" Abol hanggang bubong ng bahay nila ang inis ni Achilles habang nagtatanong. "Wala naman akong ginawang masama sayo. Bakit ba?"Umismid ang asawa niya saka tumagilid ng higa, malaki na ang tiyan nito kaya dahan-dahan ang galaw nito. "Ayoko sayo. Ang baho mo."Holy fuck!Napanganga siya at napakurap-kurap. "Moon cake naman, e. Alam mo ba kung ilang beses na akong nagpalit ng pabango para lang hindi ako mabaho sa pang-amoy mo?"Inirapan siya nito. "Pakialam ko naman. Mabaho ka, kaya lumayo ka sa'kin!"Achilles gritted his teeth in so much annoyance. Pilit niya itong iniintindi kasi nga buntis, pero may mga pagkakataon na naiinis talaga siya.Galit na lumabas siya ng silid niya at malalaki ang hakbang na umalis sa bahay nila. Bibili siya ng bangong pabango. Mababaliw siya kapag hindi pa siya pansinin ng moon cake niya. It's been two days!Achilles sighed and went to the nearest store to buy new cologne. Nang makabili siya, kaagad siyang bumal
NAGISING si Achilles nang parang may humaharang sa ilong niya at hindi siya makahinga nang mabuti.Iminulat niya ang mga mata at napabuntong-hininga na lang nang makitang natutulog ang apat na taong gulang niyang anak na si Rivas sa mukha niya.Nasasanay na itong natutulog sa tabi nila ni Leah. At pagdating ng umaga ay nakadapa na ito sa mukha niya kaya hindi siya makahinga. Ang maliliit nitong paa ay nasa leeg niya at ang ulo ay nasa may buhok na niya. At ang tiyan nito ay nasa mukha niya.Dahan-dahan niyang tinanggal ang anak sa mukha niya, saka inilapag ito sa malambot na kama.Natigilan si Achilles nang makitang gumalaw ito. Akala niya ay iiyak pero kumipot uli ang cute nitong bibig.A soft chuckle awakened his senses. Bumaling siya sa pinanggalingan n'on ay agad siyang napangiti."Morning, moon cake.""Hey, baby." Dumukwang si Leah palapit sa kanya, saka hinalikan siya sa mga labi. "Pasensiya na, ha? Hindi ko nailipat si Riva dito sa kama. Nagigising, eh.""Good morning." Ngumiti
THEN the priest's voice filled the plane. "l now pronounce you, husband and wife." Bumaling ito kay Achilles. "You may now kiss your bride."Achilles grinned. "Thanks, Father. Kanina pa ako magtitimpi, eh." With that, he pressed their body together and crashed his lips on hers.Agad naman niyang tinugon ang halik nito at yumakap siya sa leeg ng asawa.Achilles was the one who pulled away. "l love you, moon cake.""l love you too, baby," namumungay ang mga matang sabi niya, saka siya naman ang sumiil ng halik sa mga labi nito."Congratulations, my friend!" sigaw ni Elyes. "Umpisa na ng pagiging undetstanding mo."Naghiwalay ang mga labi nila ni Achilles at humarap sila kay Elyes at sa mga kaibigan nito na panay ang congratulate sa kanilang dalawa."Congratulations," sabi ng ama ni AchillesEveryone was silent. Lahat na kaibigan ni Achilles ay nakatingin dito.Tumingin muna sa kanya ang asawa bago sumagot. "Thanks." Halatang pilit ang pagiging mabait nito.Ngumiti ang ama ni Achilles, s
PEOPLE said that happiness was so hard to chase, not easy to have and it could be easily taken away from you. But for Achilles Kostas Williams, happiness had a name. And she was Leah Olaer. His very lovely bride."Hindi ako makapaniwalang darating ang araw na 'to," wika ni Elyes na umiiling-iling pa. "Siguradong hindi ka na makikipag-inuman sa 'kin. Hindi na tayo magbabonding. Wala na."Gustong kutusan ni Achilles ang kaibigan. "Montenegro, mag-aasawa ako, hindi magpapakamatay. Kung makapagsalita ka naman parang namamaalam na ako."Mahinang natawa ang kausap. "Hindi ka ba namamaalam? Sasakalin ka na—este, ikakasal ka na."Achilles rolled his eyes. "Montenegro, huwag kang madrama. Baka pagkamalan tayo.""Hindi pa ba?" Malakas na tumawa ang loko. "Sabi nga ni Shun, may future daw tayo, eh." 'Mang-asar ka pa." Iniumang niya ang kamao."Bubugbugin kita, pangako iyan."Elyes shook his head while chuckling hard. "l can always get into your nerves, huh?""Isn't that what they called friends
HINDI makagalaw si Achilles nang makalapag ang eroplanong sinasakyan. Naninigas ang buong kalamnan niya. Nakakuyom ang kamao niya at pakiramdam niya ay nanlalamig siya."Well, Achi, my friend, halika na," sabi ni Elyes na sumama sa kanya.Huminga siya nang malalim at inipon ang lahat ng lakas ng loob. Pagkatapos ay tumayo siya at pinilit ang mga paa na ihinakbang palabas ng eroplano.The moment his feet touched the Japan's soil, he cringed.Pero kailangan niyang makita si Leah. Ayaw na niyang mawalay ito sa kanya. Sa paglipas ng mga araw na hindi niya nakikita ang babae, natatakot siya na baka nga hindi na ito bumalik.The need to see her was much stronger than his hate to this country.Inakbayan siya ni Elyes. "Handa ka na? Halika na at hanapin natin ang ospital kung saan naroon ang ama ni Leah. Alam mo naman siguro kung nasaan."Tumango siya. "Sinabi sa 'kin ni Leah nang tumawag ako kagabi.""Good. Good." Tinapik nito ang balikat niya. "Let's go." Pilit ang bawat hakbang ni Achilles
DALA ni Achilles ang aso ni Leah at saka isang box ng moon cake habang papasok sa bahay niya. Excited na siyang makita ang nakangiti at masayang mukha ni Leah kapag nakita nito ang aso at ang moon cake."Moon cake?" tawag niya rito nang makapasok sa bahay. "Moon cake?"It's already past six, kaya nasisiguro niyang nakauwi na ito ngayon."Moon cake, I have something for you!" sigaw niya habang nakatingala sa hagdanan. "Come down, moon cake!"Naghintay siya ng ilang minuto pero walang bumaba. He sighed and went to his room. Napakunot ang noo niya nang makitang wala doon ang babae.Mabilis siyang bumaba at nagtungo sa kusina. No one was there. Inilapag niya ang box ng moon cake sa island counter at ang aso sa sahig, saka tinawagan si Leah.Error in connection.His frowned deepened even more. Nandoon pa ba ito sa restauraant? Why couldn't he contact her? He was starting to panic. Nararamdaman niyang bumibilis ang tibok ng puso niya sa kaba at nanlalamig ang mga kamay niya.Fuck! Sana nama
PAGKATAPOS nilang kumain, agad na bumalik sa pagtatrabaho si Achilles. Si Leah naman ay hinugasan ang pinagkainan nilang pinggan.Naiinis na tinapos niya ang ginagawa. Akala niya maguusap sila pero hayun, trabaho na naman. Nairita siya rito. Nakakainis! Nagagalit siya actually. Nanggigigil at nagtatagis ang mga bagang niya."Argh!" Nagpapadyak siya, saka nagtungo sa sala kung saan naroon si Achilles.Achilles was already busy working. Pero hindi niya hahayaang mapigilan siya n'on.Nilapitan niya ito. "Achilles, puwede ba tayong magusap?" tanong niya."Puwede bang mamaya na?" tugon nito nang hindi man lang tumitingin sa kanya. "Tatapusin ko lang 'tong ginagawa ko, 'tapos mag-uusap tayo."Kinagat ni Leah ang pang-ibabang labi sa iritasyong naramdaman. "Baka madaling-araw ka na naman matapos diyan. Please, mag-usap muna tayo?"Achilles didn't stop working. "Leah, mamaya na, please? Kailangan kong gumawa ng report tungkol sa nangyaring aksidente, hinahanapan ako ng board. At saka kailanga
LUMIPAS ang mga araw, wala pa ring narinig si Leah mula kay Achilles. She was starting to get irritated and annoyed. Hinihintay niyang tanungin siya nito tungkol sa napag-usapan nila pero wala.Achilles stayed silent.And nakakairita pa, palaging trabaho ang inaatupag nito. Kung hindi busy sa harap ng laptop ay wala naman itong sa bahay at halos gabi na kung umuuwi.His reason? Work.Argh!At ang mas nakakabuwisit, ni minsan ay hindi siya nito hinalikan o hinawakan man lang. Basta na lang itong parang robot na tatabi sa kanya ng higa sa kama at kinabukasan ay wala na.In short, malamig ang pakikitungo ni Achilles sa kanya. Doon niya naisip na baka pinaglalaruan lang siya nito. Siguro kasama iyon sa plano ng lalaki. Maging mabait, paasahin siya, saka hindi siya papansinin.Maloloka na siya sa kakaiisip kung ano ba talaga ang nangyayari. Wala naman siyang lakas ng loob na magtanong dito kasi natatakot siya sa magiging sagot nito.Nagpatuloy na lang siya sa pagiging alipin niya.Naglilin
MAAGANG nagising si Leah at wala na sa tabi niya si Achilles. Nang lumabas siya ng kuwarto at hinanap ito, natagpuan niya ang lalaki sa sala at abala na naman sa harap ng laptop. He seemed focus on what he was doing.Natulog ba ito? Napailing-iling na lang siya. Whatever he was doing seemed really important. Kaya naman nagtungo siya sa kusina, nagtimpla ng kape, saka inilapag iyon sa mesa, katabi ng laptop nito."Thanks, moon cake."Leah wasn't expecting a reply, but he did. At tinawag uli siya nitong moon cake. Good heavens! Would she dare hope? O naghihiganti lang ito? Huwag naman sana."Welcome," tugon niya.At dahil ayaw niyang maistorbo ito sa ginagawa, doon siya nagkape sa labas ng bahay. Dala-dala ang tasa, umupo siya sa hagdan at sumimsim ng kape habang nakatingin sa mga pine trees na nakapaligid sa bahay.Hanggang sa maubos ang kape niya ay nanatili siyang nakaupo sa hagdanan sa labas ng bahay. She liked looking at the fog hovering the pine trees. It looked eerie wonderful.B