Chapter 1

Tanya

          I slowly open my eyes as I try to find that damn noisy alarm clock using my left hand to shut it up.

"5 minutes myself," I murmured to myself, while slowly closing my eyes again, but suddenly the alarm rang again irritating the hell out of me.

"Damn, fudge! Fine! Fine! I'm awake, I'm fully awake." I annoyingly kick the blanket 'till it falls to the floor and turn the alarm off again.

Pasuray-suray akong naglakad papunta sa banyo upang gawin ang dapat kung gawin.

After a few minutes, I finally finished all my morning routine.

Now, I am preparing to go to work that I've been tolerating these past few years, dahil sa napakabwesit kong boss.

Hanap doon, usog dito ang ganap ko sa paghahanap ng damit pang trabahao dahil sa lesheng buhay nato, at dahil na rin sa hindi pa ako nakapaglaba kaka-overtime.

"Jusmeee! Bahala na nga!" huminga ako ng malalim, kinuha ang isang two-inch above the knee skirt na kulay maroon at isang white polo na hindi naman showy pero may dating nga lang ng kaunti.

"Sana hindi ako mamanyak nito ng wala sa oras," kamot ulo kung sabi sa aking sarili habang tinitingnan ang aking repleksyon sa salamin.

Huminga ako ng napakalalim 'yung tipong pati pollution sa hanging ay nahigop ko na, lumabas na ako sa aking apartment at ang bumungad sa akin ay ang mga chismosa kong kapit-bahay pero mababait sa akin 'yan ha.

Hindi ako 'yung pinag chi-chismisan nila.

"Oh Tantan! Ganda ah," sabi ni Carlo. Kaibigan ko 'yan dito, mabait 'yan at higit sa lahat maraming babae 'yan kaya 'di kami talo.

"Hahahaha ikaw Carlo ha, h'wag ako." kunwaring tawa ko.

Napangiti naman ito dahil sa sinabi ko sa kanya at nag patuloy sa paglalakad.

"Tantan papasok ka na ba?" biglang sulpot nito sa aking tabi.

"Oo eh, mag hihintay ako ng jeep d'yan sa labasan." simpleng sagot ko.

"Nako Tantan, sa akin ka na lang sumakay at ng makatipid ka. Teka lang, hintayin mo ako." sabi nito at dali daling bumalik sa kanila upang kunin ang kanyang motorsiklo.

"Bilisan mo! Late na ako!" pabiro ko namang sigaw pabalik sa kanya. Nakita ko naman s'yang papalapit sa aking tabi. Binilisan nga talaga.

"O s'ya suotin mo ito at sumakay kana at baka ma-late ka na naman e, buti pinag ta-tyagaan ka ng boss mo." Tukso nito sa akin habang tinutulongan n'ya akong sumakay dahil sa sinusuot ko pa rin ang bigay n'yang helmet.

"Aba! ako kaya ang nag ta-tyaga sa kanya, ang sama kaya ng ugali no'n." nakanguso kong sagot.

"Sabi mo eh, o s'ya humawak ka ng 'di ka mahulog." sabi nito habang dahan dahang pinaandar at pinatakbo ang kanyang motorsiklo.

Dahil na rin sa sinabi n'ya ay kumapit ako sa laylayan ng kanyang damit, habang seryoso siyang nagmamaneho.

Makalipas ang tatlumpong minuto at nakarating din kami sa aking pinag ta-trabahuan.

"Salamat talaga Carlo," sabi ko rito sabay bigay sa kanya ng helmet na ginamit ko.

"Nako Tantan, wala iyon, alam ko namang nagtitipid ka at tsaka magkaibigan naman tayo e." nakangiti nito na sabi sa akin.

"Sige, papasok na ako. Salamat ulit ha." sabi ko rito at nag lakad papasok sa aking pinag tratrabahuan.

"Hi po manong guard," nakangiti kong bati dito.

"Good morning po, ganda natin Ma'am ah, inspired po ba?" nakangiti rin nitong sabi sa akin habang binubuksan ang pintuan.

"Nako manong, sana nga po eh, kaso hindi, nakalimutan ko lang po maglaba." kamot batok ko na pag-amin sa kanya.

"Hahahaha! Hay nako Ma'am Tanya." biglang tawa nito.

"Manong naman eh, o s'ya po una na ako, bye bye!" paalam ko rito at nag lakad papunta sa elevator na kung saan ay fifth floor ang desk ko.

Sa bawat paglakad ko ay binabati ako ng mga ibang empleyado, parang may ari lang ang dating ko pero hindi da Secretary lang ako ng may ari rito at sadyang malapit ako sa kanila. Siguro dahil medyo matagal na rin ako rito, kaso wala ako ni isang kaibigan dito.

Pumasok agad ako sa elevator pagkabukas nito at pinindot ko ang fifth floor button. Pagkarating ko sa ika-limang palapag ay naglakad agad ako papunta sa aking pwesto upang gawin ang aking dapat gawin.

'Haley Tanya Cervantes, Secretary' yan yung makikita sa harap ng table ko.

I am Haley Tanya Cervantes, secretary of the owner of Garcia Telecom Company.

Habang busy ako sa aking trabaho ay dumating na rin ang aking boss. He's an old man with a well-toned body at the age of sixty-five, but he is a pervert old shit, which is why he does not have a long-term secretary, except me. I am the only one who can tolerate and also able to ignore his behavior.

"Ohh! Ms. Cervantes, you look great right now, especially with that attire," he said while giving me an intense stare like he was planning to undress me.

"Good morning, Sir," bati ko sa kanya at tumayo upang sabihin ang kanyang appointment sa araw na ito.

"Sir, you have a meeting with Mr. Guevara in thirty minutes. Also, Mr. Santos called saying he wants to meet you at ten-thirty a.m sharp, he will personally see you in your office." I said while using my serious tone and ignoring those stinky looks he gave to me.

He only nods and takes one last glance at me before entering his office. I just released a deep sigh to make myself calm rather than thrilled.

"Sarap tusokin ng mga mata niya eh," I murmured and quietly headed back to work.

Makalipas ang ilang oras ay sawakas lunch break na rin, tumayo at aalis na sana ako ng biglang bumukas ang pintuan ng boss ko at naka ngiting manyakis na naman.

"Ms. Cervantes, I want you in my office later, exactly four in the afternoon."

Sabi nito habang ang mata nito ay kung saan nang lupalop nakatingin.

"Yes sir, excuse Sir, I'll go ahead," I utter those words in a serious tone, giving him a quick nod and taking my leave before making my way into the cafeteria.

When I reach the cafeteria, there are tons of employees having their lunch, and I decide to ignore them, I take my order, one cup of rice, a small bowl of vegetables, and lastly, I look for a table to eat at.

Seryoso kong tinungo ang upuan sa dulong bahagi kung saan ay kaunti lang ang nanduon, tahimik akong kumain upang makaalis na kaagad. Kahit malapit ako sa mga taong nagta-trabaho dito ay sanay akong kumain ng mag isa, dahil sa ayaw ko ng maiingay at para na rin mabilis akong matapos.

Pagkatapos kong kumain ay bumalik ulit ako sa aking trabaho. Tons of paperwork is well placed on my table. I then decide to continue checking those thick files.

Napatingin ako sa aking relo ng nakita kung malapit na mag alas kwatro, napag desisyonan ko na magligpit ng aking gamit upang wala na akong liligpitin pa mamaya.

Exactly four in the afternoon, I knock on his door and gently open the door of my boss's office, the scene that greets me is him sitting on his swivel chair while staring straight at me.

From a perverted look that he gave me earlier, it slowly turns into a serious one, he looks straight into my eyes.

He took a deep breath, and when he opened his mouth, it caused my world to break apart, and only I heard a long beep sound. The only sentence that I can listen to and absorb is,

"I'm sorry to say this Ms. Cervantes, but you're fired,"