Natigil ang asaran namin ni Draeden nang magsalita ang host. Muntik ko nang makalimutan ang second proposal ko para kay hon."After the successful events let us proceed to the next part of these memorable events." sambit nang host "Are you having fun?" she added.The Crowd say; Yesss! Yesss! Yesss! "All right I can't wait to be announced. But before, let me call on the stage the handsome CEO, Mr. Stevenson Forrester. Let us give him a round of applause," sigaw nang host.The Crowd was shouting and excited kung ano bang announcement na 'yon. Maging sina Andrea ay nag taka at walang kaalam alam sa mangyayari mamaya. Nang nasa stage na si Stevenson. Hindi niya alam kung paano sisimulan ang lahat. Naka ilang buntong hininga ito bago mag salita."Good evenig again, before I start. I just wanna say thank you all for coming here and celebrating with us. Marahil nagtataka kayo bakit nandito ulit ako sa stage, pero bago yan. I just want to call the attention of Miss. Andrea VillaRuiz." saad
ANDREANaiinis pa rin ako kay hon, hindi man lang niya ako sinita kung maingay ako. Nakakahiya tuloy sa anak ko, buti na lang talaga hindi niya kami naabutan kundi mas lalong nakakahiya kung nagkataon. Haixt! enjoy na enjoy ka naman," hiyaw nag isip ko.Bago pa ko mapraning na kinakausap ang sarili lumabas na ako nang kwarto na parang walang nangyari. Naupo ako sa upuan at sumabay sakanilang pagkain panay naman kindat nang loko lokong lalaki sa harapan ko. Kaya naman tinaasan ko siya nang kilay na ikitawa nito."Dad, why are you smiling?" tanong ni Axel. "Nothing son," wika nito.Kaya naman natahimik na kaming kumakain, pero inis pa rin ako sa'kaniya. Nang matapos kaming kumain at nauna na rin si Axel sa itaas may gagawin pa raw kasi siya. Nang ako naman ang tatayo, bigla niya akong pinigilan at pinaupo sa kandungan niya. Bigla naman akong na estatwa nang nakaramdam ako nang parang may tumutusok tusok sa pang upo ko."Hmmm, hon ano 'yan?" inosenteng tanong ko."Hindi mo talaga alam
KINAGABIHANNagising na lang ako na medyo maginhwa na ang pakiramdam ko, napalingon ako sa katabi ko na kasalukuyang natutulog at nakayakap pa rin sa'akin. Parang bata lang, ganitong ganito si Axel kapag ayaw akong paalisin. "Hon, wake up," tawag ko dito habang dahang dahan niyuyog ang balikat."Uhmmm!" wika nito na nag uungot ungot. "Hon, nagugutom na ako past 7 p.m na." saad ko.Napabalikwas naman ito nang bangon. "Okay hon, dinner in bed na lang." wika niya sabay bangon. "Ayy! Ahas," napa hiyaw ako sa gulat. "S-saan?" nagulat na tanong nito sa pag aakalang may nakapasok na ahas talaga sa kwarto namin nagmamadali itong nag hanap nang pamalo."Hon, sa harapan mo," biro ko."Hmm! Pinagloloko mo ko hon, halika nga dito," wika niya sabay salampak sa kama at niyakap ako, habang pinapaliguan nang halik ang buong mukha ko nang paulit ulit. Ako naman ay tawang tawa dahil nakikiliti ako. "Hon, awat na. Gutom na talaga ako. Mag bihis ka na baka lumabas na naman ang ahas." biro ko. Mab
Dahil napagod si Axel sa bonding namin nakatulog na ito sa sasakyan. Kaya naman binuhat ko na lang ito papasok nang Mansyon at dinala nang kwarto niya. Masaya ako na naka bonding ko ang anak ko nang matagal. Palabas na ako nang room nito nang dumungaw si Andrea. "Pasok ka hon, tulog na siya. Napagod sobra sa paglalaro," wika ko. "Ako hon, 'di pa ako pagod." pagbibiro ko rito."Manahimik ka nga Stevenson Forrester, kung ano ano na naman yang tumatakbo sa isipan mo," paninita nito."Sus! Tara na nga. Ingay mo na naman," saway ko. Sabay buhat rito."Teka saan mo ba ako dadalhin," tanong ko. Pero imbes na pagsalitain ko pa siya sinunggaban ko na siya nang halik. Sa una hindi ito sumasabay pero tumugon rin ito hanggang sa maibaba ko siya nang kama. Nasa ibabaw ako habang hinahalikan ko ito at niyayakap niya ako sa isang iglap lang naalis namin ang bawat saplot at naihagis kung saan saan. Dahan dahan akong lumapit sa nagmamalaking papaya nito na tila nang aanyaya sa'akin. Maingat na hinali
Matapos ang successful Christening ni baby Angela, kasal naman namin ang paplanuhin ko.Nang minsan naka upo kami sa sofa at nanunuod nang movies hinawakan ko ang kamay nito."Hon, baka naman payag ka nang magpakasal sa'akin?" tanong ko. Magtatampo na talaga ako sa'kaniya kapag hindi pa siya pumayag. "Hmm! Hon, huwag kaya muna sunod sunod kasi ang gastusin natin." wika nito."Hmmm! okay." sagot ko. Sabi na eh ayaw na naman niya. Naiinis na talaga ako bakit parang pakiramdam ko hindi niya ako mahal. "Labas muna ako hon," pagpapaalam ko. --Lingid sa kaalaman ni Stevenson na planado na ang lahat. At this week na ang kasal nila. Nahihiya man si Andrea sa mag isang pagpa plano niya pero hinayaan niya na lamang. Ginawa niya ito para magpasalamat sa mahal na fiance' hindi niya alam kasi kung paano siya makakabawi sa lahat nang ginawa nito para sakanilang mag-ina. Alam nang lahat pero siya ay walang kaalam alam. -- Dahil badtrip ito naisipan niyang tawagan ang mga kaibigan pero sabi nil
"Help them to continue to enjoy each other as they did when they first met. Help them to realize that nothing nor no one is perfect and to look for the good in all things and all people including themselves. Help them to respect each other’s likes and dislikes, opinions and beliefs, hopes and dreams and fears even though they may not always understand them. Help them to learn from each other and to help each other to grow mentally, emotionally, and spiritually. Help them to realize that no matter what happens to them they will hold on to each other and know that things have a way of working out for the good. Help them to create for their children a peaceful, stable home of love as a foundation on which they can build their lives.But most of all, dear God, help them to keep lit the torch of love’ that they now share so that by their loving example they may pass on the light of love to their children and to their children’s children forever. Amen." pagtatapos na wika nito.His messages
Matapos ang kasal namin lingid sa kaalaman ko ay nagpabook pala ito nang ticket for three para sa Japan vacation namin. Masayang masaya si Axel nang malaman ito at excited siyang makita ang happy place na tinatawag nila ang DisneyLand. Sakto naman kababa lang nang eroplano at diretso kami sa Forrester Hotel. Hindi na kataka taka sa yaman nang asawa ko marami na siyang branch nang hotel na napatayo at super proud ako sa'kaniya. "Hon, thank you," bulong nito. Nakaupo kami sa sala at nanunuod nang movie. "Para saan naman hon?" tanong ko habang naka hilig ang ulo ko sa balikat nito. "For everything hon. Sa pagsilang kay Axel at baby Angela, sa pagpapakasal sa'akin. Akala ko nga ayaw mo pa. Akala ko din 'di mo ako mahal. At akala ko rin-- 'di ko na siya pinatapos mag salita pa. Tinakpan ko ang bibig niya nang daliri ko. "Ssssh! I love you," sambit ko."I love you more, hon." sagot nito sabay pinugpog ako nang halik sa buong mukha. Kaya naman kiniliti ko siya nang kiniliti kaso maagap s
15th YEARS LATER..."Son, Happy Graduation." sabay na bati ng mag-asawang Andrea at Stevenson Forrester sa kanilang panganay na anak na si Axel VillaRuiz Forrester, na isang magiting na piloto. Hindi niya nakahiligan ang business kagaya ng kaninga Daddy, mas nagustuhan niyang magpalipad ng eroplano sa himpapawid. Madaming humanga sa batang piloto na kahit baguhan pa lamang ay napakagaling na. "Daddy, Mommy," gulat na wika nito. Buong akala niya kasi hindi makaka balik ng Pilipinas ang magulang gayong may bagong business expansion na naman ang kaniyang Daddy Stevenson sa California na kong saan doon naman kumukuha ng Medisina ang kaniyang nakababatang kapatid na babae na si Angela. Wala ito ngayon sa graduation niya, dahil ayos na mga magulang may kinukuhang residency ito. "Pwede ba kaming mawala sa araw nang pagtatapos mo anak," madamdaming wika ni Andrea sa panganay niyang anak. Simula kasi nang nag-migrate sila sa California, noong nag simulang mag-aral ng med school si Angela na
"Bakit, guilty ka Gina? Is that true? Are you having an affair with my Dad?? Kaya ba kinali--" Nevermind!! "Think what you want to think, Axel. I'm tired now!" wika ni Gina sabay walk-out sa mag-ama. Hindi niya akalain na ganon ang iisipin ni Axel sa kaniya. Hindi niya lubos maisip na makitid na ang utak nito at ayaw makinig ng paliwanag. Kaya bahala siya, isipin niya ang lahat ng kagaguhan niya tungkol sa akin at simula ngayon kakalimutan ko na siya. I hate you, Axel VillaRuiz-Forrester. Simula ngayon burado ka na sa puso ko." malakas na sigaw ni Gina kasabay nang pagluha niya.Pinunasan niya ang luha sa mga mata at taas noo na naglakad pabalik ng bahay. Naabutan niya pang gising ang lahat. Mukha ng lolo niya na hindi maipinta ng makita siya. "Apo, saan ka nang galing?" tanong ng lolo Igme niya kay Gina."Ahmmm! Dyan lang po sa dalampasigan Lo, nag pahangin para ma refresh po. May panira kasi ng gabi ko." wika ko at sinadya kong lakasan pa ang boses ko para marinig ni Axel na kasal
Nagising si Gina pasado ala singko na nang hapon. Nakatulugan na pala niya ang pag iyak, bakit pa nga ba niya iiyakan ang taong walang isang salita. She remembers that day bago ito lumawas ng Manila he promised to be back after school but he didn't show up. Lumipas ang ilang semestral break hindi na ito bumalik pa. Hanggang sa naka graduate siya ng high school, up to College at nakapag work, walang Axel na bumalik. Pero, kahit ganun pa man inintindi niya na lang ito at umasa na isang araw babalik ito at tutuparin nito ang lahat ng pinangako niya sa kaniya. ***Habang naka upo sila sa malaking tipak na bato. Axel holds her hand and brings it to his heart while saying those words. "Gina, I know that we are young but I know how I felt towards you. Maybe, they say that it was a puppy love or infatuation but for me this is the best thing that could happen to me. I'm glad that I've met you and to know you better. I hope you didn't forget me, even though I went back home." madamdaming wika
"Oh! Gina, apo, nakabalik ka na pala. Halika dito mag bless ka kay sir Stevenson, siguro naman kilala mo pa siya?" tanong ni Lolo Igme sa apo nitong si Gina."Opo, Lo." sagot naman niya sabay bless dito at baling naman kay sir Stevenson at nag bless din."Kailan pa po kayo dumating sir? Sabi na kayo po 'yong nakita ko sa bayan kanina." ani niya."Talaga ba nakita mo ako?" "Opo,""Ay! Mamaya na nga yan usapan niyo at pumasok muna tayo sa loob." singit ni Lolo Igme.Pumasok na silang tatlo sa loob ng sabay sabay."Maupo muna kayo sir, Gina ikuha mo ng maiinom ang ating bisita." utos ni Lolo Igme kay Gina."Opo, Lo." sagot nito at agad namang tumayo para mag tungo sa kusina. Habang naiwan naman ang matanda at si Stevenson."Ang laki na pala ng apo mong si Gina. Saan nga siya ngayon nagta trabaho?" tanong ni Stevenson kay Lolo Igme."Ah! Sa barko siya at bakasyon niya ngayon. Chief cook na siya sa Cruise ship. At ang panganay ko namang apo ay pulis na at ang bunso naman nag aaral pa rin
After two weeks na pagtatalo ng mag-ama nagpasya ang mag-anak na pumunta ng Palawan. Ngunit hindi sumama si Andrea at badtrip pa rin siya sa kaniyang asawa kaya naman si Stevenson lang ang lumipad. Habang si Axel naman ay nasa L.A at dumalaw sa kaniyang nakababatang kapatid na naka stay doon. Ayaw niya munang umuwi ng Mansyon lalo lang silang nagka clash ng kaniyang Daddy. "Kuya, anong ginagawa mo dito?" gulat na gulat na tanong ni Angela ng bumungad sa kaniyang harapan ang kaniyang kuya Axel."Pwede ba bago ko sagutin yang tanong mo papasukin mo muna ako." masungit na sagot nito. Assual wala namang nagbago sa kuya niya lagi na lang masungit na parang laging may dalaw. "Oh! Pwede na akong mag tanong kuya? Naka upo ka na diba. Wala dito sila Mom at Dad kaya bakit ka nandito." "Bakit sila lang ba ang pwede kong puntahan dito. Hindi ba pwedeng bisitahin ang kapatid ko at namiss ko.' aniya."Weh! Plastik mo kuya. Hulaan ko nag away na naman kayo ni Dad. Bakit ba kasi hindi mo na lang pa
Dahil sa ibinalita ni Isay sa kaniya hindi na muling nakatulog si Gina. Aaminin niya may bahagi sa puso niya na nag uudyok para kiligin ng todo. Matagal na rin niya kasing hinahanap ang binata kahit saang social media account ngunit nabigo lamang siya. Simula nang umalis ang pamilya nila dito sa Palawan wala na rin akong nabalitaan tungkol sa kaniya o sa pamilya man niya. I tried to find tito Stevenson's but I was failed. I didn't find his account. Then tinanggap ko na lang din na baka nga hindi talaga kami pwede, sapagkat langit siya at lupa ako. Lumabas ako ng kwarto para puntahan si Kuya Charles at hingiin ang social media account ni Angela, Axel lil-siter, at baka siya alam niya ang account ng kuya niya. Kumatok muna ako bago ako pumasok, kasalukuyang natutulog na ito, marahil pagod talaga sa duty niya sa headquarters. Mahirap nga naman ang trabaho ni kuya na isang pulis na taga pagtanggol ng bayan. They are modern heroes para sa mamamayan. Hiniram ko muna ang laptop niya, dahil
After a long flight..Pasigaw na ginulat ni Regina ang Lolo niya at kapatid na kasalukuyang nasa hardin nila at nanananghalian ng mga oras na 'yon. "Lolo, Isay, nandito na ako." malakas na sigaw niya para marinig ng dalawa. Napatayo ang matanda at napasilip kong sino ang naulinigang boses mula sa labas ng kanilang bakuran, maging si Isay ay napatayo na rin at napatakbo ng makita ang ate Gina niya na may dalang luggage. "Nandito ka na ate," tanong nito kasabay nang pagsalubong na mahigpit na yakap. "Apo, oo, nga kailan ka pa dumating. Bakit hindi ka man lang nag pasabing uuwi ka na pala, nasundo ka sana namin sa airport." tanong ng kaniyang Lolo na naki-yapak na rin sa kanilang dalawang magkapatid."Naku! po lolo, paano pa magiging surpresa kong sasabihin ko po sainyo." wika niya. Wala naman ng naisagot ang lolo sa sinabi nito. Kumalas siya ng yakap ng maalala ang mga pasalubong niya. "Tara na po sa loob." nakangitin aya niya sa lolo niya at kay Isay."Ate, sa amin ba lahat ng 'to?
Two- Years ago..Pinasibat niya ang bagong bagong sasakyan niya na kakabili lang sa California nang minsang dalawin niyang ang kaniyang pamilya doon. Mabilis siyang umakyat ng eroplano. He made sure that he checked over all conditions of the aircraft before his flight. Later on he speech before take off.."Good evening passengers. This is your captain Axel VillaRuiz Forrester speaking. First I'd like to welcome everyone on Flight JQ514. We are currently cruising at an altitude of 33,000 feet at an airspeed of 400 miles per hour. The time is 1:25 pm. The weather looks good and with the tailwind on our side we are expecting to land in London approximately fifteen minutes ahead of schedule. The weather in London is clear and sunny, with a high of 25 degrees for this afternoon. If the weather cooperates we should get a great view of the city as we descend. The cabin crew will be coming around in about twenty minutes to offer you a light snack and beverage, and the inflight movie will beg
15th YEARS LATER..."Son, Happy Graduation." sabay na bati ng mag-asawang Andrea at Stevenson Forrester sa kanilang panganay na anak na si Axel VillaRuiz Forrester, na isang magiting na piloto. Hindi niya nakahiligan ang business kagaya ng kaninga Daddy, mas nagustuhan niyang magpalipad ng eroplano sa himpapawid. Madaming humanga sa batang piloto na kahit baguhan pa lamang ay napakagaling na. "Daddy, Mommy," gulat na wika nito. Buong akala niya kasi hindi makaka balik ng Pilipinas ang magulang gayong may bagong business expansion na naman ang kaniyang Daddy Stevenson sa California na kong saan doon naman kumukuha ng Medisina ang kaniyang nakababatang kapatid na babae na si Angela. Wala ito ngayon sa graduation niya, dahil ayos na mga magulang may kinukuhang residency ito. "Pwede ba kaming mawala sa araw nang pagtatapos mo anak," madamdaming wika ni Andrea sa panganay niyang anak. Simula kasi nang nag-migrate sila sa California, noong nag simulang mag-aral ng med school si Angela na
Matapos ang kasal namin lingid sa kaalaman ko ay nagpabook pala ito nang ticket for three para sa Japan vacation namin. Masayang masaya si Axel nang malaman ito at excited siyang makita ang happy place na tinatawag nila ang DisneyLand. Sakto naman kababa lang nang eroplano at diretso kami sa Forrester Hotel. Hindi na kataka taka sa yaman nang asawa ko marami na siyang branch nang hotel na napatayo at super proud ako sa'kaniya. "Hon, thank you," bulong nito. Nakaupo kami sa sala at nanunuod nang movie. "Para saan naman hon?" tanong ko habang naka hilig ang ulo ko sa balikat nito. "For everything hon. Sa pagsilang kay Axel at baby Angela, sa pagpapakasal sa'akin. Akala ko nga ayaw mo pa. Akala ko din 'di mo ako mahal. At akala ko rin-- 'di ko na siya pinatapos mag salita pa. Tinakpan ko ang bibig niya nang daliri ko. "Ssssh! I love you," sambit ko."I love you more, hon." sagot nito sabay pinugpog ako nang halik sa buong mukha. Kaya naman kiniliti ko siya nang kiniliti kaso maagap s