Nang makapasok kami nang room panay naman usisa ni Andrea kay Axel."Axel, halika nga rito. Ano 'yong pa holding hands mong nalalaman dyan." tanong nito. "Mom! We'll just be friends. Walang masama po roon, 'di ba?" balik na tanong nito."Friends lang naman pala hon," singit ko. Nang bigla akong sinamaan ng tingin nito. Kaya nanahimik na ako."Sabi ko nga, friends." saad ko."Pero kahit na anak, baka magalit ang lolo nito. Sige ka, gusto mo ba 'yon?" wika niya. "I don't like Mommy. We're just playing in the sand and making a castle too." mabilis na sagot nito."It's okay if you want to play with her son. But if you hold her hand, that is wrong and I'm sure if her lolo sees it, he will be mad." pagpapaliwanag nito."Okay Mom." sagot nito. Please excuse me. I need to do something important." wika nito. Sabay talikod na at pasok sa room nito. Sa takot na baka ako naman ang mapag balingan nito. Nagpaalam rin ako na may gagawin, kahit wala naman. "Hon, ako rin may gagawin pa." wika ko.
KINABUKASAN Abala kaming lahat sa pag aasikaso para ihatid ang mag-lolo at walang kamalay malay ang mga ito na may bubungad na surpresa para sakanila. Maaga pa lang ginigising na ni Axel ang Mommy nito na nahihimbing pa rin sa pag tulog ngayon. Kaya pinag sabihan ko siya na huwag aabalahin ang amazona kung ayaw niyang magka world ward 3. "Axel, please. Don't disturb your Mom. Kundi magkaka world war 3 talaga dito." natatawang wika ko."Why, dad?" naguguluhang tanong nito. Kaya natawa na lamang ako at ginulo gulo ang buhok niya. "Sige na, anak mamaya na lang ulit, gigising rin 'yang Mommy mo, baka gusto pang matulog ni baby." saad ko. Lumapit naman ito sa'kaniyang Mommy at hinalikan sa noo, bago lumabas nang kwarto. Nang nag mulat ito nang mata. "Hon, nandito ba si Axel kanina?" tanong nito na dahan dahan nang bumabangon at umupo sa gilid."Yes, hon! Kaso tulog ka pa. Okay na ba ang pakiramdam mo?" tanong ko."Medyo hon, nahilo lang siguro ako kagabi, dala nang pagod." saad nito."B
Nakabalik kaming resort na nag tatalo pa rin ang mag-asawa. Pero hindi ko na pinansin pa 'yon. Bukas naman balik Makati na kami, at kailangan pa namin asikasuhin ang gender reveal party nang baby namin. KINAGABIHAN Habang kami ay magkatabing nakahiga ni hon sa kama. Bigla kong na open ang gender reveal party nang baby namin. "Hon, pa check ka na pag balik natin Makati. I'm sure naman makikita na rin ang gender nang baby natin," wika ko. Bigla naman itong sumeryoso nang tingin sa'akin. Hindi ko nga akalain na nakikinig pala siya. "Hindi ba masyadong maaga pa hon? going six months pa lang naman kasi ang tummy ko." sagot niya. "Okay lang naman hon, kung hindi pa makita 'di ayos lang rin. Ang mahalaga makita nating healthy siya." wika ko. "Sige hon," sagot niya. Sabay hikab at dinadalaw na pala siya nang antok hanggang sa nakatulog na rin ito sa balikat ko. Kaya inayos ko ang pagkakahilig nito sa balikat ko at dahan dahan kung ibinaba ang ulo nito at inayos ko ang pagkakahiga niya p
Nagising na lamang ako na may yumayakap sa likuran ko. Pero imbes na harapin ko siya nag tulog tulugan muna ako. Sabi na eh! kapag nawala ang topak niya babalik rin siya. Lalo lang kasi siyang naiinis kapag nalapit ako, kaya binibigyan ko siya nang chance mag muni-muni sa labas para ma relax siya. Hinayaan ko lang siyang yakapin ako hanggang sa makatulog ito. ---The next morning mukhang good mood na ang binata ko. Ay! este si Axel. Nangangatok na naman ang aga-aga. Marahil magso sorry siya sa Mommy niya, dahil ayaw niya rin sumama ang loob nito lalo may baby sa loob nang tummy nito."Mom, please open the door. We need to talk." sigaw nito. Hindi ko tuloy alam kung gigisingin ko ba ang amazona baka maalimpuntan at magalit pa sa'akin, kaya nilabas ko na lang muna si Axel at niyaya sa labas maglakad lakad muna, pumayag naman kaagad ito. Dinala ko siya sa dalampasigan. Para makausap nang masinsinan."Anak, maling mali ang ginawa mo kahapon and I won't tolerate it. Pero nakausap ko na a
Dahil nalaman na ang gender nang pangalawang anak namin. Pinaghahandaan naman ni hon, ang gaganaping baby shower at lahat nang mga kamag-anak, kaibigan at office work ay excited na rin para sa'amin. Sa katunayan nga nyan ay hands on siya sa pag aasikaso para rito. "Hon, baka mapagod ka nyan. Bakit ba ayaw muna lang kumuha tayo nang coordinator, para wala ka nang gagawin pa. Lalo na buntis ka at maselan rin." suggestion ko, nang minsang naabutan ko siya sa pag gawa nang DIY decoration para sa nalalapit na baby shower ni baby Angela. "Hon, okay lang ako at isa pa gusto kung ako ang mag prepared nito, kaya hayaan muna ako. Don't worry if I'm feeling tired. I just stop and rest." sagot nito. Natahimik na lang ako, dahil ano pa ba ang magagawa ko, nag desisyon na ito. Ayoko naman na pag awayan pa namin ang mga ganitong bagay. "Okay, hon! Ikaw ang bahala, pasok na ako sa work. Mag-iingat kayo rito, kung may kailangan kang ipabili o kahit ano call me." bilin ko, hinalikan ko muna siya sa
Matapos ang events kagabi kagaad akong nagpa imbestiga kung sino ang may pakana nang insidenteng 'yon. Lumalabas kasi sa mga source na halatang sinadya ang pagkakaroon nang spark kagabi, dahil kitang kita naman na pinutol ang mga wire at halatang sinadya ang pagpuputol. Karma na lang sa taong gumawa non.Dahil Saturday ngayon at off ko sa work. Naisipan naming mamili nang mga stuff ni baby Angela at maging si kuya Axel na rin para sa mga gamit niya. Kasalukuyang nag aalmusal kami nang agahan. Nang mabanggit ko sakanila ang balak kung gawin ngayong araw. Tahimik namang kumakain ito nang tanungin ko, kaya naman tinigil nito ang pagkain at sabay tingin sa'akin. Naka kuha ako nang tyempo para sabihin ang plano kung gawin ngayong weekend."Hon, busy ka ba? If not we can buy baby Angela stuff and kuya Axel school supplies for the next School year." tanong ko rito. December na rin kasi at malapit na ang Anniversary nang Forrester Hotel. "No! hon, actually we talk about it. Kaso lang mukha
Napatingin ako sa wristwatch ko past 7:00 p.m na wala pa ring tawag si Mara kaya naman hindi na ako mapakali lalo at ibinilin ko na lang muna si Andrea sa isang nurse at sinabihan ko rin na once hanapin ako nito, sabihin na lumabas lang saglit. Ayoko nang mag stay rito samantalang nawawala ang anak ko, hindi kaya nang konsensya ko. Mabilis akong sumakay nang sasakyan kung saan nag hihintay ang driver. "Tara napo, balik tayo nang kingdom Mall." utos ko. Kaaga naman nitong pinaandar ang sasakyan papalayo nang ospital. Habang nasa byahe dinial ko na rin ang number nang kaibigan kong nasa NBI para mas mabilis ang aksyon. Alam kung matutulungan nila ako. Nang malapit na kami sa Mall, biglang nag ring ang cellphone ko at isang tawag ang hindi ko inaasahan, nang maicheck ko kung sino ang caller unregistered number. Hindi ko sana sasagutin, dahil akala ko wrong call. Pero may kung ano sa isipan ko na nag uutos na sagutin ko ang tawag."How are you Steve?" bungad na tanong nang caller."Huh
Kinabukasan wala pa ring tawag ang caller. Kaya naman hanggang ngayon hindi ko pa rin masabi ang pagkawala ni Axel. Hanggang sa bigla itong nag tanong; "Hon, kamusta si Axel?" tanong niya. At hindi ko alam kung anong isasagot ko sa tanong niya. "Hmm hon, hindi ko alam kung tama bang sabihin ko sa'yo ngayon 'to, since hindi kapa okay, pero karapatan mo naman kasing malaman." sagot ko."Ang alin hon, please tell me straight to the point. What are you talking about?" tanong nito. Napa buntong hininga ako nang paulit ulit. "Hon, please be calm. I just want you to know, that Axel is still missing. Ginawa na namin ang lahat para mahanap siya, pero wala na siya sa Mall at may tumawag sa'akin hawak nila si Axel," wika ko. Sabay yuko hindi ko kayang harapin o makita man lang ang galit nito."W-what! Hon, sabihin mong nagbibiro ka lang please." saad nito. How I wish joke time lang ang lahat nang 'to."No! nawawala talaga siya hon, sorry." sagot ko."No! hindi pwede, uuwi muna ko hahanapin k
"Bakit, guilty ka Gina? Is that true? Are you having an affair with my Dad?? Kaya ba kinali--" Nevermind!! "Think what you want to think, Axel. I'm tired now!" wika ni Gina sabay walk-out sa mag-ama. Hindi niya akalain na ganon ang iisipin ni Axel sa kaniya. Hindi niya lubos maisip na makitid na ang utak nito at ayaw makinig ng paliwanag. Kaya bahala siya, isipin niya ang lahat ng kagaguhan niya tungkol sa akin at simula ngayon kakalimutan ko na siya. I hate you, Axel VillaRuiz-Forrester. Simula ngayon burado ka na sa puso ko." malakas na sigaw ni Gina kasabay nang pagluha niya.Pinunasan niya ang luha sa mga mata at taas noo na naglakad pabalik ng bahay. Naabutan niya pang gising ang lahat. Mukha ng lolo niya na hindi maipinta ng makita siya. "Apo, saan ka nang galing?" tanong ng lolo Igme niya kay Gina."Ahmmm! Dyan lang po sa dalampasigan Lo, nag pahangin para ma refresh po. May panira kasi ng gabi ko." wika ko at sinadya kong lakasan pa ang boses ko para marinig ni Axel na kasal
Nagising si Gina pasado ala singko na nang hapon. Nakatulugan na pala niya ang pag iyak, bakit pa nga ba niya iiyakan ang taong walang isang salita. She remembers that day bago ito lumawas ng Manila he promised to be back after school but he didn't show up. Lumipas ang ilang semestral break hindi na ito bumalik pa. Hanggang sa naka graduate siya ng high school, up to College at nakapag work, walang Axel na bumalik. Pero, kahit ganun pa man inintindi niya na lang ito at umasa na isang araw babalik ito at tutuparin nito ang lahat ng pinangako niya sa kaniya. ***Habang naka upo sila sa malaking tipak na bato. Axel holds her hand and brings it to his heart while saying those words. "Gina, I know that we are young but I know how I felt towards you. Maybe, they say that it was a puppy love or infatuation but for me this is the best thing that could happen to me. I'm glad that I've met you and to know you better. I hope you didn't forget me, even though I went back home." madamdaming wika
"Oh! Gina, apo, nakabalik ka na pala. Halika dito mag bless ka kay sir Stevenson, siguro naman kilala mo pa siya?" tanong ni Lolo Igme sa apo nitong si Gina."Opo, Lo." sagot naman niya sabay bless dito at baling naman kay sir Stevenson at nag bless din."Kailan pa po kayo dumating sir? Sabi na kayo po 'yong nakita ko sa bayan kanina." ani niya."Talaga ba nakita mo ako?" "Opo,""Ay! Mamaya na nga yan usapan niyo at pumasok muna tayo sa loob." singit ni Lolo Igme.Pumasok na silang tatlo sa loob ng sabay sabay."Maupo muna kayo sir, Gina ikuha mo ng maiinom ang ating bisita." utos ni Lolo Igme kay Gina."Opo, Lo." sagot nito at agad namang tumayo para mag tungo sa kusina. Habang naiwan naman ang matanda at si Stevenson."Ang laki na pala ng apo mong si Gina. Saan nga siya ngayon nagta trabaho?" tanong ni Stevenson kay Lolo Igme."Ah! Sa barko siya at bakasyon niya ngayon. Chief cook na siya sa Cruise ship. At ang panganay ko namang apo ay pulis na at ang bunso naman nag aaral pa rin
After two weeks na pagtatalo ng mag-ama nagpasya ang mag-anak na pumunta ng Palawan. Ngunit hindi sumama si Andrea at badtrip pa rin siya sa kaniyang asawa kaya naman si Stevenson lang ang lumipad. Habang si Axel naman ay nasa L.A at dumalaw sa kaniyang nakababatang kapatid na naka stay doon. Ayaw niya munang umuwi ng Mansyon lalo lang silang nagka clash ng kaniyang Daddy. "Kuya, anong ginagawa mo dito?" gulat na gulat na tanong ni Angela ng bumungad sa kaniyang harapan ang kaniyang kuya Axel."Pwede ba bago ko sagutin yang tanong mo papasukin mo muna ako." masungit na sagot nito. Assual wala namang nagbago sa kuya niya lagi na lang masungit na parang laging may dalaw. "Oh! Pwede na akong mag tanong kuya? Naka upo ka na diba. Wala dito sila Mom at Dad kaya bakit ka nandito." "Bakit sila lang ba ang pwede kong puntahan dito. Hindi ba pwedeng bisitahin ang kapatid ko at namiss ko.' aniya."Weh! Plastik mo kuya. Hulaan ko nag away na naman kayo ni Dad. Bakit ba kasi hindi mo na lang pa
Dahil sa ibinalita ni Isay sa kaniya hindi na muling nakatulog si Gina. Aaminin niya may bahagi sa puso niya na nag uudyok para kiligin ng todo. Matagal na rin niya kasing hinahanap ang binata kahit saang social media account ngunit nabigo lamang siya. Simula nang umalis ang pamilya nila dito sa Palawan wala na rin akong nabalitaan tungkol sa kaniya o sa pamilya man niya. I tried to find tito Stevenson's but I was failed. I didn't find his account. Then tinanggap ko na lang din na baka nga hindi talaga kami pwede, sapagkat langit siya at lupa ako. Lumabas ako ng kwarto para puntahan si Kuya Charles at hingiin ang social media account ni Angela, Axel lil-siter, at baka siya alam niya ang account ng kuya niya. Kumatok muna ako bago ako pumasok, kasalukuyang natutulog na ito, marahil pagod talaga sa duty niya sa headquarters. Mahirap nga naman ang trabaho ni kuya na isang pulis na taga pagtanggol ng bayan. They are modern heroes para sa mamamayan. Hiniram ko muna ang laptop niya, dahil
After a long flight..Pasigaw na ginulat ni Regina ang Lolo niya at kapatid na kasalukuyang nasa hardin nila at nanananghalian ng mga oras na 'yon. "Lolo, Isay, nandito na ako." malakas na sigaw niya para marinig ng dalawa. Napatayo ang matanda at napasilip kong sino ang naulinigang boses mula sa labas ng kanilang bakuran, maging si Isay ay napatayo na rin at napatakbo ng makita ang ate Gina niya na may dalang luggage. "Nandito ka na ate," tanong nito kasabay nang pagsalubong na mahigpit na yakap. "Apo, oo, nga kailan ka pa dumating. Bakit hindi ka man lang nag pasabing uuwi ka na pala, nasundo ka sana namin sa airport." tanong ng kaniyang Lolo na naki-yapak na rin sa kanilang dalawang magkapatid."Naku! po lolo, paano pa magiging surpresa kong sasabihin ko po sainyo." wika niya. Wala naman ng naisagot ang lolo sa sinabi nito. Kumalas siya ng yakap ng maalala ang mga pasalubong niya. "Tara na po sa loob." nakangitin aya niya sa lolo niya at kay Isay."Ate, sa amin ba lahat ng 'to?
Two- Years ago..Pinasibat niya ang bagong bagong sasakyan niya na kakabili lang sa California nang minsang dalawin niyang ang kaniyang pamilya doon. Mabilis siyang umakyat ng eroplano. He made sure that he checked over all conditions of the aircraft before his flight. Later on he speech before take off.."Good evening passengers. This is your captain Axel VillaRuiz Forrester speaking. First I'd like to welcome everyone on Flight JQ514. We are currently cruising at an altitude of 33,000 feet at an airspeed of 400 miles per hour. The time is 1:25 pm. The weather looks good and with the tailwind on our side we are expecting to land in London approximately fifteen minutes ahead of schedule. The weather in London is clear and sunny, with a high of 25 degrees for this afternoon. If the weather cooperates we should get a great view of the city as we descend. The cabin crew will be coming around in about twenty minutes to offer you a light snack and beverage, and the inflight movie will beg
15th YEARS LATER..."Son, Happy Graduation." sabay na bati ng mag-asawang Andrea at Stevenson Forrester sa kanilang panganay na anak na si Axel VillaRuiz Forrester, na isang magiting na piloto. Hindi niya nakahiligan ang business kagaya ng kaninga Daddy, mas nagustuhan niyang magpalipad ng eroplano sa himpapawid. Madaming humanga sa batang piloto na kahit baguhan pa lamang ay napakagaling na. "Daddy, Mommy," gulat na wika nito. Buong akala niya kasi hindi makaka balik ng Pilipinas ang magulang gayong may bagong business expansion na naman ang kaniyang Daddy Stevenson sa California na kong saan doon naman kumukuha ng Medisina ang kaniyang nakababatang kapatid na babae na si Angela. Wala ito ngayon sa graduation niya, dahil ayos na mga magulang may kinukuhang residency ito. "Pwede ba kaming mawala sa araw nang pagtatapos mo anak," madamdaming wika ni Andrea sa panganay niyang anak. Simula kasi nang nag-migrate sila sa California, noong nag simulang mag-aral ng med school si Angela na
Matapos ang kasal namin lingid sa kaalaman ko ay nagpabook pala ito nang ticket for three para sa Japan vacation namin. Masayang masaya si Axel nang malaman ito at excited siyang makita ang happy place na tinatawag nila ang DisneyLand. Sakto naman kababa lang nang eroplano at diretso kami sa Forrester Hotel. Hindi na kataka taka sa yaman nang asawa ko marami na siyang branch nang hotel na napatayo at super proud ako sa'kaniya. "Hon, thank you," bulong nito. Nakaupo kami sa sala at nanunuod nang movie. "Para saan naman hon?" tanong ko habang naka hilig ang ulo ko sa balikat nito. "For everything hon. Sa pagsilang kay Axel at baby Angela, sa pagpapakasal sa'akin. Akala ko nga ayaw mo pa. Akala ko din 'di mo ako mahal. At akala ko rin-- 'di ko na siya pinatapos mag salita pa. Tinakpan ko ang bibig niya nang daliri ko. "Ssssh! I love you," sambit ko."I love you more, hon." sagot nito sabay pinugpog ako nang halik sa buong mukha. Kaya naman kiniliti ko siya nang kiniliti kaso maagap s