ANDREAMatapos ang engagement party hindi pa rin ako makapaniwala na ganon kabilis na magpro prosed ito saakin. Nasa bahay ako at naka upo, nag day off muna ako dahil masama ang pakiramdam ko. Wala akong gana mag work at lalo na ngayon, hindi ko rin malaman kung bakit ang weird ko minsan. Katulad ngayon gusto kong kumain nang buko pie originally from Laguna. At fresh buko juice na galing Batangas, para akong nagke crave. Bigla kong natutop ang bibig ko. "Hindi kaya buntis ako?" usal ko.Nagmamadali kong tinawagan si Tanya para magpa bili nang pregnancy test. Saglit ko lang dinial ang number nito at mabilis naman niyang nasagot ang tawag ko. "Beshy, busy ka ba?" bungad na tanong ko. Sana naman hindi ako nakaabala sakaniya. "Hindi naman, actually three days na akong boring sa Mansiyon wala rito ang asawa ko, may business venture siya sa Italy kaya ako lang mag-isa rito kasama ang ilang maids. May problema ka ba beshy?" tanong nito. "Hmmm wala naman beshy. May ipapaki suyo lang sana a
STEVENSONSinadya kong maagang umalis nang ospital at iwanan siyang nahihimbing na natutulog. Gusto kong hanapin ang request nito, para ngumiti na siya kasi hindi ko kayang makita na sini simangutan niya ako. Hindi ako sanay na hindi makita ang matamis niyang mga ngiti. Dahan dahan akong lumabas nang pintuan at hindi man lang gumawa nang kahit anong ingay man lang. Sumakay ako nang elevator pababa nang parking lot. Mabilis akong sumakay sa kotse ko, nag drive ako papuntang airport para mag byahe papuntang Palawan, kung saan gusto nito na kunin ko ang fresh buko na gusto niya. Napaisip na lang ako bigla kung ganito nga ba talaga ang mga buntis ang weird! Pero hindi ko na alintana ang mga 'yon. Ang mahalaga ay makabawi ako sa panahong wala ako at ngayon ko ibubuhos ang lahat lahat sa mag-iina ko.Dahil sa maaga akong umalis nang ospital hindi man lang ako na traffice at mabilis akong nakarating nang airport at nagpark muna ako sandali at ibinilin sa guard ang sasakyan ko, bago ako pumas
Nagpadyak na ulit si manong Igme at nakarating kami sa barong baro nitong bahay. Sinalubong siya nang kaniyang limang apo at nag mano isa-isa ang mga ito sakanila. Nang mapansin nila ako nagsimula itong mag tanong sa lola nila."Lolo, sino po siya?" tanong nang lalaking medyo may edad na sa apat na apo nito."Ah! Charles siya si Steve pasahero ko siya kanina. Bumati kayo sakaniya mga apo. At mag pasalamat na rin dahil sakaniya itong dala kong letsong manok." wika nito. "Magandang gabi at Salamat po ginoo." sabay sabay na bati nang mga ito.Nginitian ko lamang sila sabay sabing magandang gabi sainyong lahat."Gina, mag hain ka na. Heto ang manok at mag bibihis lang muna ako." tawag niya sa pangalawang apo niya. "Sir diyan muna kayo. Ako muna ay magpapalit nang damit." saad niya. "Sige ho," sagot ko naman rito. Habang nalilibang ako sa mga ginagawang pagtutulungan nang kaniyang apo. Simple lang ang buhay na meron sila pero hindi nila ninais na gumawa nang hindi maganda. Kanina nakit
Nakarating na kami nang El Nido Palawan. Kitang kita ko ang saya sa mga mukha nang apo ni lolo Igme lalo na rin siya. "Sir Steve, maraming salamat talaga. Hulog ka nang langit sa'amin. Kita mo ang saya nang mga apo ko. Sa ilog lang kasi sila nakakaligo kaso kung minsan hindi ko rin pinapayagan, dahil nakakatakot minsan kapag tumaas ang tubig." kwento nito. "Naku! po wala 'yon lolo." mabilis kung sagot. Maya maya nag ring ang cellphone ko nang i-check ko ito ang secretary ko pala. Kaya nagpaalam muna ako kay lolo at lalayo muna ako para hindi niyA marinig ang usapan namin."Lolo, sagutin ko lang po ang tawag ha. Balikan kita mamaya saglit lang po," saad ko. "Sige sir. Punta muna ako sa mga apo ko," sagot nito. Sabay lakad nito patungo sa mga apo niya at ako naman ay naglakad papuntang benches at naupo room habang kausap ang secretary ko. "Did you see the files that I sent you last night?" tanong ko rito."About the design sir? Yes and I give them a copy so that they'll know the des
Nakabalik na kami nang resort at masayang naglalaro ang mga apo ni lolo Igme. Nagpaalam muna ako sakanila, dahil may kailangan akong tawagan.Lumabas ako nang unit at nagpahangin, naupo ako sa malapad na bato. At naka ilang buntong hininga muna ako bago ako nag dial nang number nito. Kasalukuyang natutulog naman si Andrea kaya hindi niya nasagot ang tawag ni Stevenson. Kaya nag-iwan na lamang siya nang message para rito. Aminado siyang nalimutan niyang mag-messages rito."Hon, so sorry mahina kasi signal dito sa pinuntahan ko. In just two days uuwi na rin ako. Huwag ka nang magalit ha. I love you." laman nang message ko.Itinago ko na ang cellphone ko at naglakad lakad ako sa dalampasigan. Mag dadapit hapon na rin naman kasi at natutuwa talaga akong pag masdan ang pag lubog nang araw, sobrang relaxing sa'akin. Naalala ko na naman ang mag-ina ko. Kailangan ko na bang aminin sa'kaniya na ako ang ama ni Axel?" usal ko. Isang tawag ang hindi ko inaasahan. Napasimangot ako nang mabasa ang
KINAGABIHANDumating ang doctor nito."Kamusta ang pakiramdam mo Mrs?" tanong nito. "Medyo okay na po ako, doc." sagot ko."Okay, kung hindi ka na nahihilo. Pwede ka nang i-discharge bukas nang umaga." wika nito."Sige po, doc. Salamat." sagot ko."Okay. Please excuse." saad nito. Bago lumabas nang pintuan. "Oh! narinig mo 'yon, uuwi ka na bukas. Mag pahinga ka na, may bibilhin lang ako sa labas hon, baka may gusto kang kainin?" tanong niya. "W-wala naman hon. I just want to rest muna." sagot ko. "Okay hon, sleep well." wika nito. Sabay halik sa labi ko nang mabilisan.Bago ito lumabas nang pintuan at ako naman ay natulog na lang. Gusto kung mag umaga na at nang makauwi na ako sa bahay. Pakiramdam ko magkakasakit lang ako lalo rito panay higa at hindi maka kilos. Pasado alas otso na ako nagising amoy na amoy ko na ang bulalo, na hinahanda nito para sa'akin. Pag tingin ko kay Axel nahihimbing na ito sa pag tulog. Lumapit ito saakin at dahan dahan akong inupo. Inilapag nito sa lames
Inabot na nang crew ang pagkain na order nito. At binigay ito ni sir Draden kay Axel. Kaagad namang kinain ito nang anak ko. Halatang gutom na nga siya at halos maubos niya ang tatlong order. At ako naman ay wala pa ring gana kumain. Sabi nang doctor, normal lang naman raw ito at huwag akong mabahala. Dahil nasa stage pa ako nang paglilihi at maselan rin ang ipinag bubuntis ko."Anong gusto mong kainin hon?" bulong nito. "Wala naman hon. Uwi na lang tayo pagod na ako." sagot ko."Ah! okay ako ba, gusto mo?" pagbibiro nito. Kaya pasimple ko siyang siniko. "Aray! hon! Ang amazona mo talaga," natatawang sambit nito. "Buti nga sayo, puro ka kasi kamanyakan eh!" bulong ko. Sinasadya kung hinaan ang boses ko, dahil nakakahiya kapag narinig niya kami lalo na ang pinagsasabi nang isang 'to. Five months na nga ang tummy ko. Puro pa kasi kalokohan ang naiisip.Napabaling naman ako nang tingin sa mag-asawa na kanina pa hindi nag-iimikan. Ayaw pa rin kausapin ni Tanya ang asawa niya, dahil sa
ANDREATwo days later, nang malaman namin ni Tanya na pareho kaming buntis. Akalain mo nga 'yon, pareho talaga kami nang tadhana. Kaso lang hindi kami pareho nang pinaglilihian. Pero parehong aligaga ang mga daddy nang anak namin. Dahil sa maselan ang pag bubuntis ko, kailangan from time to time may mag aalalay sa'akin. Ang gusto sana ni hon ay sa Mansyon niya ako mag stay, pero dahil ayaw ko siya na mismo ang lumipat sa bahay ko. Kaya masayang masaya si Axel na nandito ang daddy niya. Hindi ko nga alam kung dapat ko pa bang sabihin ang mga nalaman ko gayong okay naman na lahat. Habang nag hahapunan kami nabanggit ni hon na magbabakasyon kami sa El Nido Palawan. May mahalaga daw kasi siyang trabaho roon at ayaw naman niyang maiwan ako sa bahay. Pero to make sure nag paalam ako sa ob-gyne ko, kung pwede ba akong mag byahe nang malayo at pinayagan naman niya ako. Kaya ngayong umaga ang alis namin. At kanina pa nag sisigaw si Axel na excited nang umalis, dahil nauna na siyang pumasok
"Bakit, guilty ka Gina? Is that true? Are you having an affair with my Dad?? Kaya ba kinali--" Nevermind!! "Think what you want to think, Axel. I'm tired now!" wika ni Gina sabay walk-out sa mag-ama. Hindi niya akalain na ganon ang iisipin ni Axel sa kaniya. Hindi niya lubos maisip na makitid na ang utak nito at ayaw makinig ng paliwanag. Kaya bahala siya, isipin niya ang lahat ng kagaguhan niya tungkol sa akin at simula ngayon kakalimutan ko na siya. I hate you, Axel VillaRuiz-Forrester. Simula ngayon burado ka na sa puso ko." malakas na sigaw ni Gina kasabay nang pagluha niya.Pinunasan niya ang luha sa mga mata at taas noo na naglakad pabalik ng bahay. Naabutan niya pang gising ang lahat. Mukha ng lolo niya na hindi maipinta ng makita siya. "Apo, saan ka nang galing?" tanong ng lolo Igme niya kay Gina."Ahmmm! Dyan lang po sa dalampasigan Lo, nag pahangin para ma refresh po. May panira kasi ng gabi ko." wika ko at sinadya kong lakasan pa ang boses ko para marinig ni Axel na kasal
Nagising si Gina pasado ala singko na nang hapon. Nakatulugan na pala niya ang pag iyak, bakit pa nga ba niya iiyakan ang taong walang isang salita. She remembers that day bago ito lumawas ng Manila he promised to be back after school but he didn't show up. Lumipas ang ilang semestral break hindi na ito bumalik pa. Hanggang sa naka graduate siya ng high school, up to College at nakapag work, walang Axel na bumalik. Pero, kahit ganun pa man inintindi niya na lang ito at umasa na isang araw babalik ito at tutuparin nito ang lahat ng pinangako niya sa kaniya. ***Habang naka upo sila sa malaking tipak na bato. Axel holds her hand and brings it to his heart while saying those words. "Gina, I know that we are young but I know how I felt towards you. Maybe, they say that it was a puppy love or infatuation but for me this is the best thing that could happen to me. I'm glad that I've met you and to know you better. I hope you didn't forget me, even though I went back home." madamdaming wika
"Oh! Gina, apo, nakabalik ka na pala. Halika dito mag bless ka kay sir Stevenson, siguro naman kilala mo pa siya?" tanong ni Lolo Igme sa apo nitong si Gina."Opo, Lo." sagot naman niya sabay bless dito at baling naman kay sir Stevenson at nag bless din."Kailan pa po kayo dumating sir? Sabi na kayo po 'yong nakita ko sa bayan kanina." ani niya."Talaga ba nakita mo ako?" "Opo,""Ay! Mamaya na nga yan usapan niyo at pumasok muna tayo sa loob." singit ni Lolo Igme.Pumasok na silang tatlo sa loob ng sabay sabay."Maupo muna kayo sir, Gina ikuha mo ng maiinom ang ating bisita." utos ni Lolo Igme kay Gina."Opo, Lo." sagot nito at agad namang tumayo para mag tungo sa kusina. Habang naiwan naman ang matanda at si Stevenson."Ang laki na pala ng apo mong si Gina. Saan nga siya ngayon nagta trabaho?" tanong ni Stevenson kay Lolo Igme."Ah! Sa barko siya at bakasyon niya ngayon. Chief cook na siya sa Cruise ship. At ang panganay ko namang apo ay pulis na at ang bunso naman nag aaral pa rin
After two weeks na pagtatalo ng mag-ama nagpasya ang mag-anak na pumunta ng Palawan. Ngunit hindi sumama si Andrea at badtrip pa rin siya sa kaniyang asawa kaya naman si Stevenson lang ang lumipad. Habang si Axel naman ay nasa L.A at dumalaw sa kaniyang nakababatang kapatid na naka stay doon. Ayaw niya munang umuwi ng Mansyon lalo lang silang nagka clash ng kaniyang Daddy. "Kuya, anong ginagawa mo dito?" gulat na gulat na tanong ni Angela ng bumungad sa kaniyang harapan ang kaniyang kuya Axel."Pwede ba bago ko sagutin yang tanong mo papasukin mo muna ako." masungit na sagot nito. Assual wala namang nagbago sa kuya niya lagi na lang masungit na parang laging may dalaw. "Oh! Pwede na akong mag tanong kuya? Naka upo ka na diba. Wala dito sila Mom at Dad kaya bakit ka nandito." "Bakit sila lang ba ang pwede kong puntahan dito. Hindi ba pwedeng bisitahin ang kapatid ko at namiss ko.' aniya."Weh! Plastik mo kuya. Hulaan ko nag away na naman kayo ni Dad. Bakit ba kasi hindi mo na lang pa
Dahil sa ibinalita ni Isay sa kaniya hindi na muling nakatulog si Gina. Aaminin niya may bahagi sa puso niya na nag uudyok para kiligin ng todo. Matagal na rin niya kasing hinahanap ang binata kahit saang social media account ngunit nabigo lamang siya. Simula nang umalis ang pamilya nila dito sa Palawan wala na rin akong nabalitaan tungkol sa kaniya o sa pamilya man niya. I tried to find tito Stevenson's but I was failed. I didn't find his account. Then tinanggap ko na lang din na baka nga hindi talaga kami pwede, sapagkat langit siya at lupa ako. Lumabas ako ng kwarto para puntahan si Kuya Charles at hingiin ang social media account ni Angela, Axel lil-siter, at baka siya alam niya ang account ng kuya niya. Kumatok muna ako bago ako pumasok, kasalukuyang natutulog na ito, marahil pagod talaga sa duty niya sa headquarters. Mahirap nga naman ang trabaho ni kuya na isang pulis na taga pagtanggol ng bayan. They are modern heroes para sa mamamayan. Hiniram ko muna ang laptop niya, dahil
After a long flight..Pasigaw na ginulat ni Regina ang Lolo niya at kapatid na kasalukuyang nasa hardin nila at nanananghalian ng mga oras na 'yon. "Lolo, Isay, nandito na ako." malakas na sigaw niya para marinig ng dalawa. Napatayo ang matanda at napasilip kong sino ang naulinigang boses mula sa labas ng kanilang bakuran, maging si Isay ay napatayo na rin at napatakbo ng makita ang ate Gina niya na may dalang luggage. "Nandito ka na ate," tanong nito kasabay nang pagsalubong na mahigpit na yakap. "Apo, oo, nga kailan ka pa dumating. Bakit hindi ka man lang nag pasabing uuwi ka na pala, nasundo ka sana namin sa airport." tanong ng kaniyang Lolo na naki-yapak na rin sa kanilang dalawang magkapatid."Naku! po lolo, paano pa magiging surpresa kong sasabihin ko po sainyo." wika niya. Wala naman ng naisagot ang lolo sa sinabi nito. Kumalas siya ng yakap ng maalala ang mga pasalubong niya. "Tara na po sa loob." nakangitin aya niya sa lolo niya at kay Isay."Ate, sa amin ba lahat ng 'to?
Two- Years ago..Pinasibat niya ang bagong bagong sasakyan niya na kakabili lang sa California nang minsang dalawin niyang ang kaniyang pamilya doon. Mabilis siyang umakyat ng eroplano. He made sure that he checked over all conditions of the aircraft before his flight. Later on he speech before take off.."Good evening passengers. This is your captain Axel VillaRuiz Forrester speaking. First I'd like to welcome everyone on Flight JQ514. We are currently cruising at an altitude of 33,000 feet at an airspeed of 400 miles per hour. The time is 1:25 pm. The weather looks good and with the tailwind on our side we are expecting to land in London approximately fifteen minutes ahead of schedule. The weather in London is clear and sunny, with a high of 25 degrees for this afternoon. If the weather cooperates we should get a great view of the city as we descend. The cabin crew will be coming around in about twenty minutes to offer you a light snack and beverage, and the inflight movie will beg
15th YEARS LATER..."Son, Happy Graduation." sabay na bati ng mag-asawang Andrea at Stevenson Forrester sa kanilang panganay na anak na si Axel VillaRuiz Forrester, na isang magiting na piloto. Hindi niya nakahiligan ang business kagaya ng kaninga Daddy, mas nagustuhan niyang magpalipad ng eroplano sa himpapawid. Madaming humanga sa batang piloto na kahit baguhan pa lamang ay napakagaling na. "Daddy, Mommy," gulat na wika nito. Buong akala niya kasi hindi makaka balik ng Pilipinas ang magulang gayong may bagong business expansion na naman ang kaniyang Daddy Stevenson sa California na kong saan doon naman kumukuha ng Medisina ang kaniyang nakababatang kapatid na babae na si Angela. Wala ito ngayon sa graduation niya, dahil ayos na mga magulang may kinukuhang residency ito. "Pwede ba kaming mawala sa araw nang pagtatapos mo anak," madamdaming wika ni Andrea sa panganay niyang anak. Simula kasi nang nag-migrate sila sa California, noong nag simulang mag-aral ng med school si Angela na
Matapos ang kasal namin lingid sa kaalaman ko ay nagpabook pala ito nang ticket for three para sa Japan vacation namin. Masayang masaya si Axel nang malaman ito at excited siyang makita ang happy place na tinatawag nila ang DisneyLand. Sakto naman kababa lang nang eroplano at diretso kami sa Forrester Hotel. Hindi na kataka taka sa yaman nang asawa ko marami na siyang branch nang hotel na napatayo at super proud ako sa'kaniya. "Hon, thank you," bulong nito. Nakaupo kami sa sala at nanunuod nang movie. "Para saan naman hon?" tanong ko habang naka hilig ang ulo ko sa balikat nito. "For everything hon. Sa pagsilang kay Axel at baby Angela, sa pagpapakasal sa'akin. Akala ko nga ayaw mo pa. Akala ko din 'di mo ako mahal. At akala ko rin-- 'di ko na siya pinatapos mag salita pa. Tinakpan ko ang bibig niya nang daliri ko. "Ssssh! I love you," sambit ko."I love you more, hon." sagot nito sabay pinugpog ako nang halik sa buong mukha. Kaya naman kiniliti ko siya nang kiniliti kaso maagap s