Kinabukasan ay naging maayos at maganda ang pagkakagising ko. Hinatid lang ako ni Zadiel sa kwarto at saka umalis na rin ng makapasok ako. Hindi ko naman nadatnan si Sabrina doon. Naalimpungatan na lang ako ng bigla siyang sumubsob sa kama niya. Hindi ko na rin naman inurira pa dahil baka lasing na lasing lang. Pero ngayon hindi siya makakaligtas sa akin! Ni hindi man lang tumatak sa utak niya na may mag-aalala sa kanya!
"Where did you go last night?" tanong ko sa kaniya habang nagbebreakfast kami. Nakita ko naman ang paglingon niya sak'in. Tila ayaw nalang pag-usapan kung saan nga siya naparoon!
"A-h diyan lang sa tabi-tabi." kumunot ang noo ko sa sagot niya. Pakiramdam ko mayroon'g hindi magandang nangyari. May tinatago na naman siya.
"Sigurado ka ba? Hindi mo ba alam na hinanap kita kung saang lupalop diyan? Tapos sasabihin mo sakin'g sa tabi-tabi ka lang nanggaling? Hindi mo ba naisip na mag-aalala ako sa'yo?" dere-r
Mabilis dumaan ang araw at paalis na rin kami ngayon. We enjoyed our vacation here. Sobrang sulit ng lahat lalo na at kasama ko si Zadiel ngayon. Kahit si Sab ay hindi pa rin naniniwala na hindi pa kami, kesyo iba na daw ang kinikilos namin. But, she's wrong. Totoong hindi pa talaga kami official ni Zadiel. Hindi niya lang talaga siguro kayang hindi ipakita na ganoon ang nararamdaman niya sa akin. Kahit naman ako, I just wanted to feel this anyway. Hindi ko man pa masabi ang nararamdaman ko sa kanya, but I know for sure that he feel it too."Is everything here?" si Zadiel habang inilalagay lahat ng gamit sa sasakyan para makatungo na sa airport."Off course! Wala nang naiiwan. Ay wait! I need to check if Seferene's heart is in your bag, Zadiel?" napatawa naman si Zadiel si sinabi ni Sabrina."Ano ka ba, nakakahiya ka!" siko ko naman agad sa kaniya."Hindi mo na kailangang ipaalala pa yu'n
All this time hindi pa rin ako makapaniwala na opisyal na kami ni Zadiel. Hindi ko nga alam kung paano ako nakapasok sa condo ko ng hindi nahihiyang tumingin sa kaniya. Everytime that I try to look at him, all I can see to him is his smirking face. Hindi ba niya nakikita kung gaano ako kahiya sa mga sinabi ko? I fucking confess my feelings to him! Hindi niya alam kung ilang araw kong pinag handaan iyong pag amin ko sa kaniya! Pero buti na lang talaga at pinapasok na niya ako sa loob bago pa ako tuluyang himatayin sa harapan niya!We talked that night through phone. Ayaw ko muna talagang lumabas kahit pinipilit niya akong makipagkita sa kaniya. I just want to rest too. Sobrang pagod pa nga ako kung tutuusin. Buti na lang talaga nag take out kami ng pagkain sa restaurant. Para kahit papaano ay hindi na ako mag aabala pang magluto.The next morning, I received a text message from him. Napangiti naman agad ako sa nabasa. I didn't know he's
Nasa harapan na ako ng condo ni Zadiel ngayon. Hindi ko alam kung ano ang isusunod kong gagawin. For sure naghihintay na siya sa akin. Pero hindi ko talaga kayang pindutin ang door bell! Kung i-text ko na lang kaya siya? Sabihin na nandirito na ako sa tapat ng pintuan niya? Oh my God Seferene, ano na ba ang nangyayari sa'yo? It's just a simple dinner with him! Huwag ka ng magdalawang isip pa!Huminga muna ako ng malalim bago ko pindutin ang door bell. Nang mapindot ko iyon ay para naman'g maaalis ang kakuluwa sa katawan ko! Pipindutin ko pa sana muli iyon nang biglang bumukas ito at mukha niya ang bumungad sa akin!Ngumiti siya agad sa akin at naghahanap pa ng sasabihin . Kaya naman ako na lang ang bumasag sa pagiging kabado namin dalawa."Hi. Can I come in?" medyo pormal kong tanong sa kaniya. Hindi halatang kabado kanina."A-h Yeah! Come in! I'm sorry, i'm shock that you're here now! Let's get
Nagising ako ng may maramdaman akong nakadagan sa aking tiyan. Iminulat ko ang aking mga mata at inilibot ito sa buong paligid. Nasa hinding pamilyar na kwarto ako ngayon. Malinaw pa rin sa memorya ko ang nangyari sa amin kagabi ni Zadiel. Nilingon ko naman ang gawi niya na himbing na himbing pa rin sa pagkakatulog. Ngumiti ako dito at dinampian ng halik sa labi.I heard him groaned from what I did. Agad naman niya akong yinakap at sinubsob ang mukha sa aking leeg."Zad, kailangan kong pumasok ngayon sa opisina. I need to go" bulong ko."5 minutes love." ungot naman niya."Wow, you're actually calling me by that ah? Love?" I teased him."Bakit ano bang masama sa pagtawag sa'yo ng ganon? I loved calling you by that.""So, that's our endearment now? Uso pa ba iyon?""Even if it's not that trend, I still call you love. Because i love
Pasalampak akong umupo sa sofa ng makarating ako sa condo. Tiningnan ko ang cellphone ko kung may reply na ba si Zadiel ngunit wala pa rin. Siguro ay busy lang kaya hindi na nakakapagreply. Binalik ko na lang ang phone ko sa bag.Wala akong ginawa kung hindi ang umupo na lang at magpahinga. Hindi ko alam kung kailan sisimulan ang project. What if it is not okay with him? Kakayanin kaya niya na magkalayo kami? Sa bagay, nakayanan niya ngang magkalayo sila ni Sheena, ano pa kami?Ilang minuto rin yata akong naka-upo nang marinig kong may nag door bell. Agad akong lumapit sa pintuan upang pag buksan kung sino man ito.Hindi ko inaasahan na si Zadiel pala! Bakit hindi niya ako tinawagan o te-next man lang?"Bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag ko?" agad niya rin namang tanong sa akin.Ow yeah! My phone is on a silent mode kaya naman pala ka
Nang magsimula ang proyekto ay wala ako masyadong ginawa. We spend our time to the whole project. Naging maganda rin ang samahan namin dito ng mga magtatrabahador. Even some construction workers are close to us. Minsan nga ay nagkakataon na nagbibiruan kami kapag pahinga nila. Halos magdadalawang linggo na rin simula nang mag umpisa ang proyektong ito. Sa bilis at dami ng trabahodor ay mas napapadali lang ang paggawa. Pero hindi rin naman binabasta-basta. Sinisigurado namin na maayos at matibay ang pagkakatayo nito."Ma'am Seferene mag meryenda na po muna kayo." Anyaya sa akin ni Kuya Kulas isang umaga habang sila'y namamahinga."Sege lang Kuya. Para sa inyo yan." "Naku Ma'am sobrang napakabait niyo po talaga!" "Ay sus! Masyado lang talaga kayong komportable sa akin ka
The next day, I confronted Engineer Preclaro about the caption from what he uploaded yesterday. I want to know what he mean by that. Para mapanatag na rin ang loob ko at malinaw kay Zadiel na wala lang iyon. Hanggang ngayon hindi pa rin niya ako kinakausap. I already send him a lot of text and chats, wala pa rin talagang reply! Nakaka ilang missed call na rin ako, hindi pa rin magawang masagot! Ganoon ba siya magselos? Parang wala naman siyang tiwala sa akin?"Can we talk engineer?" sabi ko nang magkasalubong kami."Sure, about what it? Project?""No. About you posted yesterday in your instagram account.""Hmm? Which one?" patay malisya niyang tanong! I know he knew what i'm talking about!"Iyong picture nating tatlo nina architect. I've notice your caption. I just want to know what's the meaning of it?"
Zadiel visit me in the morning in my room. Kung tatanggihan ko siya ngayon na huwag muna magsama ay alam kong magagalit lang siya. Kaya naman, kahit may pag-aalinlangan ay pinag-bigyan ko siya sa kagustuhan niya. Alam ko naman na walang hindi kami makikita ng mga tauhan dito, lalo na ang buong team gayon din kay Engineer Preclaro at Architect Pelaez. Sana kung malaman man nina Daddy ang relasyon namin ay, hayaan niya muna sana akong makapag paliwanag sa kanila. Kung ganoon nga ang magiging sistema ay wala naman na akong magagawa pa."Saan mo gustong mag-umagahan? Hindi ka na ba nagsasawa dito?" aniya"Hindi naman, noong mga panahon kasi na nandirito kami, wala na kaming oras para pumunta pa sa iba't-ibang lugar, kaya nasanay na lang kami na dito nag-uumagahan hanggang sa maghapunan.""Kagabi ka lang pala nakalaya" kumunot naman ang noo ko sa kanya."What do you mean nakalaya?"
I was busy looking at my daughter while hard trying to tie her hair. Nandito kami ngayon sa kwarto habang hinihintay namin ang mag-aayos sa amin para sa gaganaping kasal namin ni Zadiel. This is the day that me and Zadiel will become as one. Hindi parin kami nagkikita simula kahapon dahil kasabihan na hindi raw maaari ang ganoon. Baka daw hindi pa matuloy ang kasal! As if naman marami pang naniniwala don'. Nasa tao narin naman iyon kung hindi nila itutuloy ang kasal. Basta kami ni Zadiel, mahal namin ang isa't-isa.Napatingin ako sa pinto nang biglang bumukas iyon. Masayang mukha ng babae ang pumasok dito sa aking silid."Hi Ma'am Seferene, ako po iyong make up artist na mag-aayos sa inyo ng anak niyo. Ako po ang pinadala dito ng mommy niyo." magalang niyang sabi sa akin habang inihahanda ang mga gagamitin para maayusan kami."Uhh right. Kanina ka parin namin hinihintay eh."
This will be the last chapter of this story. To all readers who reads the story of Zadiel and Seferene, I am very thankful to you all. Maraming salamat sa mga sumuporta at susuporta pa sa storyang ito. It might be this not your ideal story, but all along I am sincerely thankful to all of you. Sana basahin niyo parin ang kwentong ito hanggang sa katapusan!I love you Aleeeeys! ♥️ZADIEL JEREZON MERCADO REMEJOI want to fucking go home! I'm so tired being here! Being with her! Hindi ko alam kung bakit aabot kami sa ganito ni Sheena. Ni minsan hindi ko naramdaman na mararamdaman ko ito sa kanya. Wala na iyong saya, wala na iyong sigla, wala narin pati pagmamahal ko sa kanya. Alam kong isang kagaguhan ang lahat p
Maayos kaming nagpaalam sa mga magulang ko ganoon din kayna Lola Aurora at Lolo Mario. Hindi nila mapigilang mapaiyak dahil hindi manlang daw nila makakasama ng matagal ang kanilang apo. Pero nangako naman akong dadalawin sila sa probinsya para mabisita sila doon, dahil matagal narin na pahanon na hindi ako nakakapunta sa probinsya nila.Tahimik lang ako sa kotse at tanging pag-uusap lang ng mag-ama ang naririnig ko. Hinayaan ko nalang silang dalawang mag-usap, at ng mas makilala din naman ni Zadiel ang anak niya. Pero sa palagay ko naman ay madali silang magkakasundo."You're a model daddy?!" hindi makapaniwalang tanong ni Lea sa ama niya, kahit si Zadiel hindi makayanan ang kakulitan at kadaldalan ng anak niya!Humaklahak muna siya bago sumagot. "Yes baby.""Wow! Mommy is also a model daddy! She'd always wear a different clothes everytime she has a fashion show!"Hindi ko alam kung alam ni Zadiel na pumasok ako
Maaga akong gumising upang tulungan sina Ate Ana at manang sa pagluluto. Sa loob ng pitong taon na pananatili ko sa London ay nakasanayan ko narin magluto dahil narin kay Lola Ellen at lolo na tinuturuan ako. Hindi man ako masasabing magaling talaga pagdating sa pagluluto ay pinag-bubutihan ko naman.Kahit sina Lola Aurora ay hindi ako pinapayagan na magluto kesyo kinakailangan daw ay ako ang pagsilbihan nila. Pero hindi ako pumayag na ganoon nga ang maging sistema. Hindi naman kami iba sa isa't-isa para magturingan kami ng ganoon.Alas-singko palang ng umaga ng madatnan ko sila Ate Ana na nag-aasikaso sa kusina kaya hindi na ako nag-abala pang mag-ayos ng sarili. Tulog pa silang lahat at alam kong maya-maya lang ay gigising narin. Mamaya ko nalang pupuntahan ang anak ko sa kanyang silid."Naku naman Sefe sinabi na nga namin na kaya na namin tong' pagluluto, mabuti pa'y umakyat ka nalang muna sa taas at magpahinga pa." natawa naman ako sa inast
Hindi alam ni Zadiel kung makakaalis pa ba siya dahil pilit siyang hinahapit ng kanyang anak. Kung hindi ko pa sinabi na may kailangang ayusin ang daddy niya, hindi niya talaga paaalisin."It's your decision anak, malaki ka na. Wala na rin naman kaming magagawa kung ano ang magiging plano mo. Basta palagi kaming susuporta sa kung anong desisyon mo." si daddy habang nag-uusap usap kami tungkol sa sinabi ni Zadiel. Pinaliwanag ko sa kanila ang desisyon ni Zadiel at ito ang tanging sagot nila sa akin."Sef, matagal na namin alam ng daddy mo na walang pamilya si Zadiel, hindi na namin sinabi iyon sa'yo dahil wala kami sa lugar. Because in the first place, it's your problem. Kung ano man ang hindi niyo pagkakaunawaan ni Zadiel labas na kami doon, kahit minsan ay nagalit kami kay Zediel. At ngayon naman na maayos na ang lahat para sa inyong dalawa, hahayaan ka na namin ng daddy mo na magdesisyon. You deserve happiness anak, at piliin mo kung ano a
Mabilis din akong umuwi matapos ang interaksyon namin ni Zadiel. Hindi siguro madali sa kanya na malaman na may anak kami, pero sana naman huwag niyang maisipan na itanggi ang anak niya. Alam ko naman na nagulat din siya sa mga nangyari kaya ganoon nalang ang naging reaksyon niya. Hahayaan ko nalang munang makapag isip-isip siya at saka ko nalang ipapaliwanag sa kanya ang lahat. Ang dapat ko ngayong makausap ay ang aking anak."Mommy!" patakbo at pasigaw na salubong sa akin ng anak ko."Kanina ka pa talaga hinihintay ng bata na yan, hindi na mapakali. Nag-tanghalian ka na ba Seferene? At ipaghahanda kita.""Sige po La."Umibis narin naman si lola upang talikuran ako. Humarap ako sa aking anak na nakapulupot parin ang mga braso sa aking binti."Di'ba sabi ni mommy na mabilis lang ako? Dapat hindi ka umiiyak dahil kasama mo naman sina Lola at babalik din ako.""I'm sorry Mommy, I can't stop thi
Gulong-gulo ang isipan ko dahil sa mga nalaman at narinig mula kay Zadiel. Paano nangyari yun? Umalis ako dito na ang alam ko ay anak niya ang dinadala ni Sheena."W-what? I can't believe you Zadiel, kung ginagawa mo lang ito para magkabalikan tay----""Totoo lahat ang sinasabi ko! Sheenly is not my daughter. Kaya kong ipaliwanag sa'yo lahat basta bigyan mo lang ako ng pagkakataon na pakinggan mo."Kitang-kita ang pagmamaka-awa sa kanyang mga mata. Hindi ko alam kung paniniwalaan ko siya tungkol dito. O baka ginagawa niya lang ito dahil gusto niyang magkabalikan pa kami! Pero wala naman masama kung pakikinggan ko siya. Baka ngayon, kaya ko na siyang pakinggan sa mga eksplenasyon niya."Okay, I'll listen."Nakita kong gumaan ang paghinga niya at nagningning ang mga mata.Umupo ako sa mahabang sofa upang doon siya pakinggan sa kanyang pagpapaliwanag. Humarap ako sa kanya upang
Hinayaan ko lang na magpahinga si Zadiel sa aking condo. Hindi ko alam kung alam niya ang mga sinasabi at ginagawa niya kanina. At kung alam niyang nandirito siya sa condo ko. Mag-tatanghali palang at bakit naisipan niyang maglasing? Isa lang talaga ang naiisip ko, siguro nag-away sila ni Sheena. Hindi ako basta-basta maniniwala sa sinabi niya sa akin kanina. Kahit pakiramdam ko ay may kakaiba akong naramdaman sa sinabi niyang iyon."Hello lola? Ano pong ginagawa ni Zellea diyan?" tinawagan ko muna sina lola dahil hindi pa ako nakakauwi ng bahay."Okay lang naman siya dito apo, heto at naglalaro sila ng lolo mo dito. Anong oras ka ba uuwi? Ang mommy at daddy mo ay wala parin baka daw mahuli sila sa pag-uwi.""Ahm hindi ko pa po alam kung anong oras ako uuwi lola eh, pwede po bang pakibantayan nalang si Zellea hanggat wala pa po ako? At kung sakaling mauna sa akin sina Mommy at ang kapatid ko, paki-sabi po na nasa condo a
Nang kinaumagahan ay nagbalak akong bumisita sa kompanya. Matagal na panahon na hindi ko na napupuntahan iyon. Sa palagay ko naman ay karamihan sa mga empleyado noon ay nandoon parin."Mommy can I come with you please?" pamimilit sa akin ng anak ko.Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya na hindi siya pwedeng sumama sa akin. Maraming makiki-intriga kung sakaling makita siya ng maraming tao. Paniguradong maraming haka-haka na naman ang lalabas kapag nakita nila ang anak ko."Ahm baby, I take you some time. Babalik din naman agad ako. Sina Lola Aurora muna ang magbabantay sa'yo dito okay? Just wait for me here. I'll be quick.""But I want to see Papa's company Mommy!""Zellea huwag nang makulit okay?""But Mom---""I'll be back promise. I love you baby! Huwag masyado magpapa saway kayna Lola ah?" hinalikan ko nalang siya sa pisngi at dali-daling lumabas ng bahay. Mas la