Nang tumigil ang kotse sa isang napakalaking bahay ay mas lalong bumilis ang tibok ng dibdib ko. Nandito na ba kami? Bakit parang ang bilis naman? Hindi pa man lang yata ako nakakapag isip ng pwede kong sabihin kung sakaling magkita na kami nina Tito sa loob.
Naramdaman kong inalis ni Zadiel ang seatbelt niya. Tumingin siya sa akin at ganoon din ako. Hindi pa ako mapalagay nang akma na siyang lalabas ng sasakyan.
"Sa-ndali lang Zadiel, dito na ba tayo?" tanong ko sa kaniya kahit obvious naman na.
"Yeah, ito ang bahay namin. Halika na. Hinihintay na tayo nina Mommy sa loob."
"Alam ba nila na may kasama ka? At ako iyon?" kabado ko pa rin'g tanong.
"Sinabi ko na kasama ka, kaya huwag kang mag-alala. You have me." Kumindat pa siya at tuluyan nang bumaba ng kotse.Pinagbuksan niya ako ng pintuan at bumaba na ako. Wala nang atrasan to'! NaanHindi ko na namalayan na dinadala na pala ako ni Zadiel papasok ng condo nang hindi pa rin binibitawan ang halik. Nang maramdaman kong isinandal niya ako sa semento ay lalong nag init ang pakiramdam ko. This is new for me. Noong unang ginawa namin ito ay hindi ko alam ang buong nangyayari at kung ano ang totoong pakiramdam. Pero itong ngayon, hindi ko maintindihan ang mararamdaman. Parang dinadala ako sa langit sa bawat halik niyang dumadampi sa balikat ko.Hindi ko na alam kung anong dapat ko pang gawin sa mga ipinapadama niya sa akin!I moaned when he reach my breast. Parang hirap na hirap akong huminga ng maramdaman ko ang sarap sa ginagawa niya."Ahhhh" hindi ko mapigilang lumabas ang salitang iyon na kanina ko pa pinipigilan. Unti unti niyang kinalas ang pagkakatali ng dress ko at unti-unti rin itong binaba. Hindi niya pa rin inaalis ang halik niya sa katawan ko. Nakapikit lang ako habang hinahayaa
Nakauwi ako sa condo ng lutang. Hindi ko alam kung kakausapin ko si Zadiel tungkol doon. Pero wala naman akong karapatan kung ano ang magiging desisyon niya sa buhay. Hindi naman kami. Sinabi niya lang na gusto niya ako kaya wala pa rin akong pinanghahawakan. At isa pa, aalis na rin siya.Nasasaktan man sa naiisip ay nag'ayos pa rin ako. Mamaya siguro ay dadaan akong mall. Tutal it's Saturday wala akong ibang trabaho ngayon. Mag-re-ready na rin ako ng dadalhin para sa vacation ko. And within Monday pwede na akong umalis. Naayos ko na rin naman ang booking para sa pupuntahan ko.Nakarinig ako ng pagtunog ng door bell. Lumabas ako at binuksan ang pintuan at bumungad sa akin ang pagmumukha ni Zadiel. Abot tenga ang kaniyang ngiti habang nakatingin sa akin. Ginantihan ko naman siya ng ngiting pilit."Hi, anong ginagawa mo dito?" tanong ko sa kaniya habang papasok ka
Maaga akong nag ayos para sa pag alis ko. Hindi na kami nagkita ni Zadiel nitong dumaang linggo dahil may inaasikaso pa siya para sa pag-alis niya. Naging maayos kami sa paguusap sa pamamagitan ng cellphone. Paggising ko naman ng maaga ay text niya ang bumungad sa akin.Zadiel:𝘐'𝘮 𝘴𝘰𝘳𝘳𝘺 𝘪𝘧 𝘪'𝘮 𝘯𝘰𝘵 𝘢𝘣𝘭𝘦 𝘵𝘰 𝘴𝘦𝘦 𝘺𝘰𝘶 𝘵𝘰𝘥𝘢𝘺. 𝘐 𝘯𝘦𝘦𝘥 𝘵𝘰 𝘭𝘦𝘢𝘷𝘦 𝘯𝘰𝘸. 𝘑𝘶𝘴𝘵 𝘵𝘢𝘬𝘦 𝘤𝘢𝘳𝘦 𝘰𝘧 𝘺𝘰𝘶𝘳𝘴𝘦𝘭𝘧 𝘢𝘯𝘥 𝘦𝘯𝘫𝘰𝘺 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘷𝘢𝘤𝘢𝘵𝘪𝘰𝘯.Iyon lang ang nakalagay sa text niya. Hindi na ako nag abala pang replayan siya dahil hindi na rin naman niya iyon mababasa pa. Baka sa mga oras ding ito ay nasa kalagitnaan na siya ng byahe. Napabuntong hininga naman ako bago tuluyang lumabas ng condo.I dialled Sabrina's number. Hindi pa man lang nakakailang ring ay sinagot na niya agad."I'm leaving in my condo na. Nasaan ka na?" tanong ko sa kaniya sa k
Bumalik na ako sa kwarto nang matapos ang session. Gumaan naman ang naging pakiramdam ko. Feeling ko lang talaga ngayon sobrang bigat ng dinadala ko, kahit ang totoo naman ay wala akong dapat problemahin.Nakita ko si Sabrina na mahimbing pa rin ang tulog. Parang hindi man lang siya nagbago ng pwesto simula nang umalis ako. Hindi rin naman kalaunan ay humiga na rin ako sa kama. I usually pray before I sleep, madalas man ay syempre gusto ko pa rin magpasalamat sa Diyos sa araw araw na buhay na binibigay niya sa'kin, especially to us. Karamihan kasi sa tao, hindi na marunong magpasalamat sa nagpahiram sa kanila ng buhay. Tanggap lang nang tanggap at hindi na marunong magbalik kahit simpleng pasasalamat lang.Nakatulog naman ako ng maayos nang gabi din'g iyon. Kaya lang ako nagising dahil sa pagyugyog sa'kin ni Sabrina. Kumain muna kami ng breakfast ng magkagayon."Want to
Hindi ko inaasahang makikita ko siya rito! At hindi ko rin inaasahang uuwi rin agad talaga siya! Akala ko puro salita lang siya ng sabihin niya ang mga katagang sinabi niya sa akin non'g nakaraan. Ngayon ko lang talaga napatunayan na totoo talaga siya sa sinasabi niya. Hindi ko mapigilang maramdaman ang tuwa.Hindi ko namalayan na lumapit na rin pala siya sa may counter. Alam kong pansin at kita na niya ako pero hindi niya muna ako hinarap, bagkus humingi muna siya ng maiinom sa bartender saka laang ako nilingon at nginitian."Hi." simpleng pagbati niya lang sa akin iyon, ngunit parang hihimatayin na ako sa kilig. Hindi pa rin talaga ako makapaniwala na susundan niya ako dito sa Palawan!Hindi naman ako nakasagot agad at nangapa pa ako ng sasabihin! Halatang balisa sa presensya niya. Masyado mo akong pinapahulog sa'yo Zadiel."H-i. Ka-ilan ka pa dumating?" titig ko pa ring tanong sa kaniya.
Kinabukasan ay naging maayos at maganda ang pagkakagising ko. Hinatid lang ako ni Zadiel sa kwarto at saka umalis na rin ng makapasok ako. Hindi ko naman nadatnan si Sabrina doon. Naalimpungatan na lang ako ng bigla siyang sumubsob sa kama niya. Hindi ko na rin naman inurira pa dahil baka lasing na lasing lang. Pero ngayon hindi siya makakaligtas sa akin! Ni hindi man lang tumatak sa utak niya na may mag-aalala sa kanya!"Where did you go last night?" tanong ko sa kaniya habang nagbebreakfast kami. Nakita ko naman ang paglingon niya sak'in. Tila ayaw nalang pag-usapan kung saan nga siya naparoon!"A-h diyan lang sa tabi-tabi." kumunot ang noo ko sa sagot niya. Pakiramdam ko mayroon'g hindi magandang nangyari. May tinatago na naman siya."Sigurado ka ba? Hindi mo ba alam na hinanap kita kung saang lupalop diyan? Tapos sasabihin mo sakin'g sa tabi-tabi ka lang nanggaling? Hindi mo ba naisip na mag-aalala ako sa'yo?" dere-r
Mabilis dumaan ang araw at paalis na rin kami ngayon. We enjoyed our vacation here. Sobrang sulit ng lahat lalo na at kasama ko si Zadiel ngayon. Kahit si Sab ay hindi pa rin naniniwala na hindi pa kami, kesyo iba na daw ang kinikilos namin. But, she's wrong. Totoong hindi pa talaga kami official ni Zadiel. Hindi niya lang talaga siguro kayang hindi ipakita na ganoon ang nararamdaman niya sa akin. Kahit naman ako, I just wanted to feel this anyway. Hindi ko man pa masabi ang nararamdaman ko sa kanya, but I know for sure that he feel it too."Is everything here?" si Zadiel habang inilalagay lahat ng gamit sa sasakyan para makatungo na sa airport."Off course! Wala nang naiiwan. Ay wait! I need to check if Seferene's heart is in your bag, Zadiel?" napatawa naman si Zadiel si sinabi ni Sabrina."Ano ka ba, nakakahiya ka!" siko ko naman agad sa kaniya."Hindi mo na kailangang ipaalala pa yu'n
All this time hindi pa rin ako makapaniwala na opisyal na kami ni Zadiel. Hindi ko nga alam kung paano ako nakapasok sa condo ko ng hindi nahihiyang tumingin sa kaniya. Everytime that I try to look at him, all I can see to him is his smirking face. Hindi ba niya nakikita kung gaano ako kahiya sa mga sinabi ko? I fucking confess my feelings to him! Hindi niya alam kung ilang araw kong pinag handaan iyong pag amin ko sa kaniya! Pero buti na lang talaga at pinapasok na niya ako sa loob bago pa ako tuluyang himatayin sa harapan niya!We talked that night through phone. Ayaw ko muna talagang lumabas kahit pinipilit niya akong makipagkita sa kaniya. I just want to rest too. Sobrang pagod pa nga ako kung tutuusin. Buti na lang talaga nag take out kami ng pagkain sa restaurant. Para kahit papaano ay hindi na ako mag aabala pang magluto.The next morning, I received a text message from him. Napangiti naman agad ako sa nabasa. I didn't know he's
I was busy looking at my daughter while hard trying to tie her hair. Nandito kami ngayon sa kwarto habang hinihintay namin ang mag-aayos sa amin para sa gaganaping kasal namin ni Zadiel. This is the day that me and Zadiel will become as one. Hindi parin kami nagkikita simula kahapon dahil kasabihan na hindi raw maaari ang ganoon. Baka daw hindi pa matuloy ang kasal! As if naman marami pang naniniwala don'. Nasa tao narin naman iyon kung hindi nila itutuloy ang kasal. Basta kami ni Zadiel, mahal namin ang isa't-isa.Napatingin ako sa pinto nang biglang bumukas iyon. Masayang mukha ng babae ang pumasok dito sa aking silid."Hi Ma'am Seferene, ako po iyong make up artist na mag-aayos sa inyo ng anak niyo. Ako po ang pinadala dito ng mommy niyo." magalang niyang sabi sa akin habang inihahanda ang mga gagamitin para maayusan kami."Uhh right. Kanina ka parin namin hinihintay eh."
This will be the last chapter of this story. To all readers who reads the story of Zadiel and Seferene, I am very thankful to you all. Maraming salamat sa mga sumuporta at susuporta pa sa storyang ito. It might be this not your ideal story, but all along I am sincerely thankful to all of you. Sana basahin niyo parin ang kwentong ito hanggang sa katapusan!I love you Aleeeeys! ♥️ZADIEL JEREZON MERCADO REMEJOI want to fucking go home! I'm so tired being here! Being with her! Hindi ko alam kung bakit aabot kami sa ganito ni Sheena. Ni minsan hindi ko naramdaman na mararamdaman ko ito sa kanya. Wala na iyong saya, wala na iyong sigla, wala narin pati pagmamahal ko sa kanya. Alam kong isang kagaguhan ang lahat p
Maayos kaming nagpaalam sa mga magulang ko ganoon din kayna Lola Aurora at Lolo Mario. Hindi nila mapigilang mapaiyak dahil hindi manlang daw nila makakasama ng matagal ang kanilang apo. Pero nangako naman akong dadalawin sila sa probinsya para mabisita sila doon, dahil matagal narin na pahanon na hindi ako nakakapunta sa probinsya nila.Tahimik lang ako sa kotse at tanging pag-uusap lang ng mag-ama ang naririnig ko. Hinayaan ko nalang silang dalawang mag-usap, at ng mas makilala din naman ni Zadiel ang anak niya. Pero sa palagay ko naman ay madali silang magkakasundo."You're a model daddy?!" hindi makapaniwalang tanong ni Lea sa ama niya, kahit si Zadiel hindi makayanan ang kakulitan at kadaldalan ng anak niya!Humaklahak muna siya bago sumagot. "Yes baby.""Wow! Mommy is also a model daddy! She'd always wear a different clothes everytime she has a fashion show!"Hindi ko alam kung alam ni Zadiel na pumasok ako
Maaga akong gumising upang tulungan sina Ate Ana at manang sa pagluluto. Sa loob ng pitong taon na pananatili ko sa London ay nakasanayan ko narin magluto dahil narin kay Lola Ellen at lolo na tinuturuan ako. Hindi man ako masasabing magaling talaga pagdating sa pagluluto ay pinag-bubutihan ko naman.Kahit sina Lola Aurora ay hindi ako pinapayagan na magluto kesyo kinakailangan daw ay ako ang pagsilbihan nila. Pero hindi ako pumayag na ganoon nga ang maging sistema. Hindi naman kami iba sa isa't-isa para magturingan kami ng ganoon.Alas-singko palang ng umaga ng madatnan ko sila Ate Ana na nag-aasikaso sa kusina kaya hindi na ako nag-abala pang mag-ayos ng sarili. Tulog pa silang lahat at alam kong maya-maya lang ay gigising narin. Mamaya ko nalang pupuntahan ang anak ko sa kanyang silid."Naku naman Sefe sinabi na nga namin na kaya na namin tong' pagluluto, mabuti pa'y umakyat ka nalang muna sa taas at magpahinga pa." natawa naman ako sa inast
Hindi alam ni Zadiel kung makakaalis pa ba siya dahil pilit siyang hinahapit ng kanyang anak. Kung hindi ko pa sinabi na may kailangang ayusin ang daddy niya, hindi niya talaga paaalisin."It's your decision anak, malaki ka na. Wala na rin naman kaming magagawa kung ano ang magiging plano mo. Basta palagi kaming susuporta sa kung anong desisyon mo." si daddy habang nag-uusap usap kami tungkol sa sinabi ni Zadiel. Pinaliwanag ko sa kanila ang desisyon ni Zadiel at ito ang tanging sagot nila sa akin."Sef, matagal na namin alam ng daddy mo na walang pamilya si Zadiel, hindi na namin sinabi iyon sa'yo dahil wala kami sa lugar. Because in the first place, it's your problem. Kung ano man ang hindi niyo pagkakaunawaan ni Zadiel labas na kami doon, kahit minsan ay nagalit kami kay Zediel. At ngayon naman na maayos na ang lahat para sa inyong dalawa, hahayaan ka na namin ng daddy mo na magdesisyon. You deserve happiness anak, at piliin mo kung ano a
Mabilis din akong umuwi matapos ang interaksyon namin ni Zadiel. Hindi siguro madali sa kanya na malaman na may anak kami, pero sana naman huwag niyang maisipan na itanggi ang anak niya. Alam ko naman na nagulat din siya sa mga nangyari kaya ganoon nalang ang naging reaksyon niya. Hahayaan ko nalang munang makapag isip-isip siya at saka ko nalang ipapaliwanag sa kanya ang lahat. Ang dapat ko ngayong makausap ay ang aking anak."Mommy!" patakbo at pasigaw na salubong sa akin ng anak ko."Kanina ka pa talaga hinihintay ng bata na yan, hindi na mapakali. Nag-tanghalian ka na ba Seferene? At ipaghahanda kita.""Sige po La."Umibis narin naman si lola upang talikuran ako. Humarap ako sa aking anak na nakapulupot parin ang mga braso sa aking binti."Di'ba sabi ni mommy na mabilis lang ako? Dapat hindi ka umiiyak dahil kasama mo naman sina Lola at babalik din ako.""I'm sorry Mommy, I can't stop thi
Gulong-gulo ang isipan ko dahil sa mga nalaman at narinig mula kay Zadiel. Paano nangyari yun? Umalis ako dito na ang alam ko ay anak niya ang dinadala ni Sheena."W-what? I can't believe you Zadiel, kung ginagawa mo lang ito para magkabalikan tay----""Totoo lahat ang sinasabi ko! Sheenly is not my daughter. Kaya kong ipaliwanag sa'yo lahat basta bigyan mo lang ako ng pagkakataon na pakinggan mo."Kitang-kita ang pagmamaka-awa sa kanyang mga mata. Hindi ko alam kung paniniwalaan ko siya tungkol dito. O baka ginagawa niya lang ito dahil gusto niyang magkabalikan pa kami! Pero wala naman masama kung pakikinggan ko siya. Baka ngayon, kaya ko na siyang pakinggan sa mga eksplenasyon niya."Okay, I'll listen."Nakita kong gumaan ang paghinga niya at nagningning ang mga mata.Umupo ako sa mahabang sofa upang doon siya pakinggan sa kanyang pagpapaliwanag. Humarap ako sa kanya upang
Hinayaan ko lang na magpahinga si Zadiel sa aking condo. Hindi ko alam kung alam niya ang mga sinasabi at ginagawa niya kanina. At kung alam niyang nandirito siya sa condo ko. Mag-tatanghali palang at bakit naisipan niyang maglasing? Isa lang talaga ang naiisip ko, siguro nag-away sila ni Sheena. Hindi ako basta-basta maniniwala sa sinabi niya sa akin kanina. Kahit pakiramdam ko ay may kakaiba akong naramdaman sa sinabi niyang iyon."Hello lola? Ano pong ginagawa ni Zellea diyan?" tinawagan ko muna sina lola dahil hindi pa ako nakakauwi ng bahay."Okay lang naman siya dito apo, heto at naglalaro sila ng lolo mo dito. Anong oras ka ba uuwi? Ang mommy at daddy mo ay wala parin baka daw mahuli sila sa pag-uwi.""Ahm hindi ko pa po alam kung anong oras ako uuwi lola eh, pwede po bang pakibantayan nalang si Zellea hanggat wala pa po ako? At kung sakaling mauna sa akin sina Mommy at ang kapatid ko, paki-sabi po na nasa condo a
Nang kinaumagahan ay nagbalak akong bumisita sa kompanya. Matagal na panahon na hindi ko na napupuntahan iyon. Sa palagay ko naman ay karamihan sa mga empleyado noon ay nandoon parin."Mommy can I come with you please?" pamimilit sa akin ng anak ko.Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya na hindi siya pwedeng sumama sa akin. Maraming makiki-intriga kung sakaling makita siya ng maraming tao. Paniguradong maraming haka-haka na naman ang lalabas kapag nakita nila ang anak ko."Ahm baby, I take you some time. Babalik din naman agad ako. Sina Lola Aurora muna ang magbabantay sa'yo dito okay? Just wait for me here. I'll be quick.""But I want to see Papa's company Mommy!""Zellea huwag nang makulit okay?""But Mom---""I'll be back promise. I love you baby! Huwag masyado magpapa saway kayna Lola ah?" hinalikan ko nalang siya sa pisngi at dali-daling lumabas ng bahay. Mas la