Nasa grocery store na malapit sa condominium building sila nang araw na iyon. Dahil madalas na
makikain si Sebastian sa unit niya, mabilis ding maubos ang kanyang stock. Hindi na muna sana maggo-grocery si Phoebe ngunit natiyempuhan niya ang kaibigan nang pa-alis na ito patungo sa grocery store kaya napagpasyahan nitong sumama na rin sa pamimili at para makipag kwentuhan na rin sa kanya.Pareho silang may tulak-tulak na cart. Hindi niya sigurado kung pano napunta kay Sebastian ang usapan nilang magkaibigan samantalang kanina ay pinag-uusapan lamang nila ang tungkol sa pasyenteng dinala kahapon sa ospital
Natigil siya sa paglalakad patungo sa silid. Sunod-sunod ang naging paglunok niya nang marinig ang pamilyar na tinig ng lalaki. Kaagad nanikip ang kanyang dibdib. Ibinagsak niya ang bag sa sahig at pilit siyang humugot ng malalim na hininga.Pilit niyang kinalma ang kanyang sarili. Masyado lang sigurong matagal mula nang huli niyang marinig ang tinig ni Stefan. Nasorpresa lamang siya. Hindi niya inakala na tatawag pa ito sa kanya."S-Stefan?" aniya nang bahagya siyang makahuma. "H-how did you---?" Tumikhim muna siya bago nagpatuloy. "H-how.... How did you get this number?""I got it from Pauline. She didn't want to give it atfirst. I bugged it out on her. I-I just need to hear your voice and talk to you."Napabuntong-hininga si Gilliane. Noong inaasikaso niya ang pagtatrabaho sa Pilipinas, isa si Pauline sa una niyang tinawagan gamit ang bagong biling cell phone. Kinailangan kasi niya ng tulong ng kaibigan at dating katrabaho sa ospital sa ila
Ilang sandaling natahimik ang kabilang linya.''I this a booty call or something, sweetheart?" wika ni Sebastian sa nagbibirong tinig. "Masyado pang maaga, Nurse Gilliane. Alas-otso pa lang ng gabi."Kahit na paano ay napangiti siya. Kaagad gumaan ang kanyang mabigat na pakiramdam. Tama ang naging desisyon niya. Kailangan niya si Sebastian. At masaya siyang marinig dito na kahit nakakahimig na ito na hindi siya okay ay nagbibiro ito para lamang mapangiti siya."You owe me a movie," sabi na lamang niya na pinasigla ang boses."Sure. Saan mo gustong manood ng sine? Wait. Are you okay? I know something happened. Tell me later about it, okay?"Tumayo na siya sa kinauupuan at tinungo ang kusina. "Y-yeah. Of course. Ahm... Sa unit mo. Let's go there for movies. I'd love to visit your place, if that's fine with you.""Ha?" Nagtatakang tanong nito sa kabilang linya."I mean doon tayo sa unit mo manood. Ayaw mo ba akong papasukin sa unit
"Wow." usal ni Gilliane, hindi pa rin siya gaanong makahuma sa mga nakikita. "Hindi ka pa talaga nakakapag-ayos sa lagay na ito? This unit looks so sterile. I think we can operate here." Hindi gaanong nag-exaggerate si Gilliane sa sinabi. Totoong maaaring magsagawa ng operasyon sa bahay nito dahil sa linis at halos ni wala siyang mahawakang alikabok. Isama na rin ang pagiging organize ng kahit anong gamit na maabit ng kanyang mata.The interior was mostly glass and stainless steel. Itim at pilak ang mga dominanteng kulay. Walang makikitang kahit na anong kalat sa paligid. Ni anino yata ng alikabok ay hindi maaaninag. Organisado ang lahat ng bagay na naroon, mula sa placement ng entertainment consoles hanggang sa mga makakapal na libro at journals na nakasalansan sa isang steel bookshelves. Everything is organized and it's right place."This place is unbelievable," bulong ni Gilliane habang humahanga sa nakikita ng mata."Are you going to watch a movie or not, sw
"Yeah. But it happens. Hindi talaga mawawala ang pamilya na may namumuong competition sa bawat miyembro, like your family. But... not that too much. Nagkakasakitan na kayo dahil lamang sa competition na 'yan." Tukoy nito sa kwento ni Sebastian."You can say that. But that's not the whole story." Muli ay nagsimulang magkwento si Sebastian habang minamasahe ang mga palad ni Gilliane."Auntie Carmela was having a hard time getting pregnant. Nagkaroon siya ng severe reaction sa mga fertility drugs na itinurok sa kanya. Isa pang mahalagang bagay sa pamilya namin ay ang pagkakaroon ng heirs para magpatuloy ang medical dynasty ng pamilya. Iyong magmamana ng lahat ng naipundar at naipatayo ng aming mga magulang. Ang magtatadala at magpapalago pa ng mga businesses nila. Mas marami, mas maganda. Kailangan ay maging doktor ang lahat ng supling naiyon dahil doon magaling ang mga Villaraza. Habang dumadami kami, mas nagging malala ang kompetisyon
Bahagyang nanamlay ang ngiti sa mga labi ng binata, "The truth is, she wanted me to be a neurosurgeon, just like my father. She wants me to follow my Dad's footsteps as the best neurosurgeon her in Manila. But I'm not that smart enough.""Don't say that." Pag-aalo niya sa binata."He says that. My father did, sabi niya ay hindi ko maaabot kung anong meron siya ngayon. Na hanggang sinpleng doktor lang ako na taga-assist sa mgagaling na siruhano. He said it everytime he has the chance." Tukoy nito sa amang mismong nagbitaw ng hindi magagandang salita sa kanya noon na hindi nito makakalimutan. He really hated his father, Christian Villaraza.Hindi malaman ni Gilliane kung ang ang sasabihin nito. Lumaganap ang hindi komportableng katahimikan sa pagitan nila.Si Sebastian ang bumasag niyon kapagkuwan. "I'm practicing the honorable art of celibacy." Biglang sabi nito kasabay ng pag ngiti.Nagsalubong ang mga kilay ni Gilliane. "W-what?" Hindi niya
Tila nag-init ang kanyang buong mukha sa sinabi nito. Napahigpit ang pagkapit niya sa tray.''It's all up to you, Nurse Gilliane." Seryosong sabi nito. "Stay with me until I finish my food and you can go. Or I will stand and hug you so tight that everybody might look at you and have everyones attention."Naiinis man ay tiningnan niya na lamang ito ng nakakamatay na titig habang naglalakad siya pabalik sa table. Gusto niya itong tusukin ng tinidor para matauhan ito sa mga sinasabi nito at tigilan na ang pagkontrol sa kanya."What is your problem?""You.""And how am I a problem to you?" Naiinis na siya dito."I want you to like me.""It's not that easy. Saka puwede ba, sa susunod ayokong kinokontrol mo ako. Wala tayo sa OR. Let's be professional here.""Sorry for that, I just want you to stay until I finish my food.""Whatever. Just finish that food so I can go. And please, ignore me so I can do the same.""I can't
Nakangisi pa rin ang lalaki ngunit hindi na gaanong nangingislap ang mga mata. Nababasa niya sa magagandang matang 'yon ang talagang nais nitong gawin. Hindi niya malaman kung paano napipigilan ang sarili. He wanted her to do it. Walang gagawin si Sebastian hanggat hindi siya ang nauunang kumilos. Hindi na gaanong inisip ni Gilliane kung tama ba o mali ang kanyang gagawin. Wala na siyang gaanong pakialam pa.Alam niya ang nais na gawin at mangyari at may kalayaan siyang gawin ang kahit na anong naisin. Bakit niya sisikilin ang nadarama? Bakit niya pahihirapan ang sarili? Nagtungo ang kanyang kamay sa batok nito. Hindi na niya kailangang hilahin si Sebastian, kusa nang kumilos palapit sa kanya ang lalaki.Sabay pa silang nagpakawala ng ungol nang kusang maglapat ang kanilang mga labi. Sabik at uhaw angmga labi nila sa isat isa.They frantically kissed each other. Malinaw na nangulila ang mga labi nila sa isa't-isa. Their lips meshed. Their
Kaagad nabali ni Gilliane ang pangako sa sarili na hindi na pagsisilbihan ang sino mang lalaki. Hindi naman niya pinagsilbihan si Sebastian, iyon ang sabi ng isang bahagi ng kanyang isipan. Isinama lang niya ito sa luto. He even helped.Ayaw umalis ni Sebastian sa unit niya at sa totoo lang, ayaw din naman niyang itaboy ang binata. Ayaw niyang magmukhang mataray dito. Hindi niya maikakaila ang katotohanan na gusto niya rin naman itong kasama, na masaya siyang kausap ito. Halos alas-dos na nang magutom sila. Magiging bastos naman siya kung magluluto siya at hindi niya isasama sa luto si Sebastian at itataboy ito.Simpleng carbonara na maraming bacon at cheese ang kanyang iniluto, ngunit waring nananaba ang kanyang puso sa mga papuri ni Sebastian at sa magana nitong pagkain. Nakakailang serve na rin kasi ito ng platito. Napagpasyahan ni Gilliane na huwag nang gaanong palakihin ang isang napakamunting issue.