Nang magising ako ay wala nanaman si Kaius sa tabi ko. I couldn't help but heaved a sigh as I reached for my phone. My forehead creased when there weren't any messages from him.
Lagi naman niya sinasabi sa 'kin kahit sa text lang kung saan siya pupunta, bakit ngayon wala? Hindi pa ba siya umaalis?
I got a little excited. Dali-dali akong umalis sa kama at tinignan ang kwarto namin kung sakaling nandito pa rin siya at nasa banyo lang o sa walk-in closet. Pero hindi ko naman siya nakita kaya naghilamos na ako at nag-tootbrush bago magpalit ng damit.
Bumaba ako sa kusina ngunit wala rin siya do'n. Ginamit ko na rin ang intercom para magtanong sa mga kasama namin sa bahay, ang sabi nila ay hindi pa nila nakitang umalis si Kaius.
Kaya naman hinanap ko siya sa loob ng mansyon, sinubukan ko na rin siyang tawagan pero hindi naman sumasagot. Dinala ako ng mga paa ko sa silid kung nasaan ang billiards niya.
Dati ay hindi ako pumupunta ro'n dahil
Mabilis ang bawat hakbang ni Kaius kaya nahihirapan akong sumabay. Matapos naming marinig ang balita kay Violet ay agad siyang sumugod sa mansyon ng magulang niya.“Kaius, please calm down.” Hindi niya man lang ako nilingon at patuloy pa rin ang paglalakad.Sigurado akong galit siya ngayon. Nag-away raw kasi si Kylie at ang chairman kaya naglayas ang kapatid niya. Ilang araw na simula no’ng umalis si Kylie sa mansyon pero ngayon lang sinabi kay Kaius. Hindi pa nga ata babanggitin sa amin kung hindi lang napunta si Kylie sa kamay ng mga kalaban nila.They mentioned the name of the organization pero sa sobrang dami ng tumatakbo sa isip ko kanina ay hindi ko maalala.Ngayon ay naglalakad kami sa isang pasilyo na maraming kalalakihan ang nagbabantay, sa tingin ko ay mga tauhan ito ng ama niya. Agad na tinulak ni Kaius ang mga pinto sa dulo ng pasilyo at pumasok sa opisina ng ama n
"Let me go," Mahina kong saad. Umaasa na maririnig at pakakawalan niya rin ako.Hindi ko alam kung ilang araw na nakatali ang mga paa ko gamit ang isang kadena, namumula na rin ang parte kung saan 'yon nakatali.Umupo siya sa kama upang magpantay ang mukha namin. Gusto ko siyang saktan, gusto kong magalit. Pero wala ako sa lugar para gawin 'yon."Will you promise me that you'll be a good girl Everleigh?" Walang tigil sa pagbuhos ang mga luha ko, saka ako napilitang tumango. Nabigla ako nang hilain niya 'yong parte ng damit ko sa balikat upang ilapit ako sa kaniya."No running away from me, or you'll suffer worse than this," Sinigurado niyang maririni
"You're awake," isang baritong boses ang narinig ko mula sa likod. Kaya naman napalingon ako."W-What are you?""Before that, Let's talk about the deal. I think my part is almost done, it's time for yours," lumapit siya sa 'kin. Naalala ko ang tungkol do'n, ngunit ano ba ang gusto niya makuha pa sa 'kin? Wala naman akong maibibigay."I want you to marry me, we can have an annulment after a year—"Ano? Ayaw ko!" Kaya nga ako sumakay sa kotse niya ay para takasan ang isang kasal."Here me out, sweetheart. I can save you from whichever hell you're from. Kasal lang ang kailangan ko, you can live your lif
Nang matapos kaming kumain ay muling pumasok ang mga katulong niya. Hindi ko nga alam paano nila nalaman na tapos na kami. Hindi ko rin naubos lahat ng hinain nila, masyado kasing marami para sa isang tao lang.Kanina pa siya nakatingin sa phone niya, ano kayang trabaho niya. Baka naman hindi totoo ang mga baril na 'yon, collection kaya?May kasama ba siya rito, mukhang malaki 'yong bahay. Ang lungkot siguro kung siya lang mag-isa. Tapos nasa gitna pa ata ng gubat.Binalik ko ang tingin ko sa kaniya, bagay sa kaniya 'yong kilay niya, parang laging galit. What captured my attention was his eyes, It looks so perfect and held so much emotion. Second was the scar near it, despite having an obvious scar on his face, he still looks...godly.
Maraming tumatakbo ngayon sa isip ko. At hindi pa rin ako makamove on sa nakita ko, kaya madali nila akong nalabas sa silid na 'yon."Naku, ano po bang ginagaw—"Bitawan niyo ako," sabi ko sa mga babaeng nakahawak sa 'kin. Mukhang mga katulong sila rito."Dadalhin po namin kayo sa kwarto niyo," nakayuko pa ang babae habang sinasabi 'yon." Sabing bitawan niyo ako!" sinunod nila ang sinabi ko. Agad akong napaupo, dahil nang-hihina pa rin ang tuhod ko."Huwag niyo kong hawakan," giit ko nang subukan nila ako ulit alalayan. Kailangan kong makita ang labas, kung ano ang paligid nito. Kung paano ako lalayo."Iwan niyo
Matapos naming mag-usap ay lumabas na siya ng silid. Ako naman ay nanood lang, kahit papaano ay nawawala saglit sa isip ko ang mga problema. Hindi ko na rin namalayan ang paglipas ng oras.Nakatulog din ako ng tatlong oras, may mga dumating na katulong paggising ko, nagdala sila ng pagkain. Matapos kong kumain ay nanood lang ulit ako.Hanggang sa makarinig ako ng ingay sa labas, at ang malakas na sara ng pinto. Tumayo ako mula sa kama at binuksan ang pinto ng kwarto ko. Paglabas ko ng silid ay hindi ko makita si Laira.Bigla naman akong kinabahan nang makita ang dugo sa sahig, sinundan ito ng mga mata ko. Meron din sa tapat ng pinto ng kwarto ni Kai–Natigilan ako dahil sa narinig, parang may nabasag sa loob ng kwar
Nabigla ako sa naging sagot niya. Ano bang buhay ang meron siya. Mukhang wala na siyang balak sabihin pa ang ibang detalye."You still look like someone with a lot of questions," pansin niya."Because I do," tugon ko. Kung sasabihin ko ba ang mga sikreto ko ay gano'n din ang gagawin niya?Aside from the people involved, I didn't tell anyone about Ryle. About how my life turned upside down. Is it alright to tell him?"I'm born into a damn Mafia clan, currently one of the bosses, and yet the whole shit will be handed down to me soon. That's what my brother wants, the power and wealth that I will soon receive. That's why more people are trying to kill me, even my brother. Did that answer your questions?" My jaw dropped, tha
"Just give up, Everleigh!" Ryle's voice was enough to make me tremble, Why is he here? Akala ko ba natakasan ko na siya? Bakit!Gusto kong kumawala, pero hindi ko magalaw ang sarili kong katawan. My body was moving but I wasn't the one controlling it. Ryle was on top of me while I was on the bed."You ungrateful b*tch!" isang malakas na sampal ang inabot ko sa kaniya."I can give you everything you ever wanted, but if you keep resisting, Everleigh..." No... I remember this day. It was where it all started, where the nightmare became unbearable. He wrapped the familiar chains on my ankle, then used handcuffs on both of my hands before tying it at the bed's headboard.Ki
Mabilis ang bawat hakbang ni Kaius kaya nahihirapan akong sumabay. Matapos naming marinig ang balita kay Violet ay agad siyang sumugod sa mansyon ng magulang niya.“Kaius, please calm down.” Hindi niya man lang ako nilingon at patuloy pa rin ang paglalakad.Sigurado akong galit siya ngayon. Nag-away raw kasi si Kylie at ang chairman kaya naglayas ang kapatid niya. Ilang araw na simula no’ng umalis si Kylie sa mansyon pero ngayon lang sinabi kay Kaius. Hindi pa nga ata babanggitin sa amin kung hindi lang napunta si Kylie sa kamay ng mga kalaban nila.They mentioned the name of the organization pero sa sobrang dami ng tumatakbo sa isip ko kanina ay hindi ko maalala.Ngayon ay naglalakad kami sa isang pasilyo na maraming kalalakihan ang nagbabantay, sa tingin ko ay mga tauhan ito ng ama niya. Agad na tinulak ni Kaius ang mga pinto sa dulo ng pasilyo at pumasok sa opisina ng ama n
Nang magising ako ay wala nanaman si Kaius sa tabi ko. I couldn't help but heaved a sigh as I reached for my phone. My forehead creased when there weren't any messages from him.Lagi naman niya sinasabi sa 'kin kahit sa text lang kung saan siya pupunta, bakit ngayon wala? Hindi pa ba siya umaalis?I got a little excited. Dali-dali akong umalis sa kama at tinignan ang kwarto namin kung sakaling nandito pa rin siya at nasa banyo lang o sa walk-in closet. Pero hindi ko naman siya nakita kaya naghilamos na ako at nag-tootbrush bago magpalit ng damit.Bumaba ako sa kusina ngunit wala rin siya do'n. Ginamit ko na rin ang intercom para magtanong sa mga kasama namin sa bahay, ang sabi nila ay hindi pa nila nakitang umalis si Kaius.Kaya naman hinanap ko siya sa loob ng mansyon, sinubukan ko na rin siyang tawagan pero hindi naman sumasagot. Dinala ako ng mga paa ko sa silid kung nasaan ang billiards niya.Dati ay hindi ako pumupunta ro'n dahil
Nang makapasok kami sa bahay ay biglang tumunog ang phone ni Kaius. Kaya naman kahit sinasalubong pa siya nila Poppy ay hindi niya ito magawang pansinin. "Tomorrow?" rinig kong sabi niya sa kausap. Nakatingin ako sa kaniya habang naglalakad siya palayo sa ‘min. Nakipag-laro pa ako kala Poppy bago pumunta sa kwarto namin. Nang hindi ko siya agad makita ro’n ay naligo na lang muna ako. Siguro ay dumeretso siya sa opisina, mukhang importante ang tawag na natanggap niya. Hanggang sa matapos akong magbihis ay wala pa rin sa kwarto si Kaius. Tinuon ko na lang muna ang pansin sa phone ko. Sinubukan kong isearch ang pamilya ng mga Silvano at ilang kompanya at maliit na negosyo ang lumabas. Bago ko pa man mabasa ang mga article tungkol sa kanila ay nakatanggap ako ng mensahe. Lumitaw ang isang malawak na ngti sa mukha ko nang makita ang pangalan ni Olivia. Nang
I left the two and found myself walking alone in such a big place. Babalik na rin sana ako sa kinaroroonan nila Kaius kaso bigla kong nakasalubong si Kenzo. This time he didn't have a smirk or an annoying look on his face.Nilapitan niya ako at nginitian."Hey," bungad niya.I was still mad at him, alam kong dahil sa kanya ay nasaktan si Kaius noon. Maraming beses na niyang nilagay sa alanganin ang buhay ng kapatid niya, at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maintindihan kung bakit niya ginagawa ang mga 'yon."What do you want?"Bumuntong hininga siya bago sumandal sa pader. Saglit siyang tumingala na para bang may iniisip.
"Anong pinag-usapan niyo?" tanong ni Kaius.Nagkibit-balikat lang ako kaya naningkit ang mga mata niya. Nasa baywang ko pa rin ang isang kamay niya habang sabay kaming naglalakad."Was it about the text?" He glanced at me."Bakit nag-aalala ka bang aawayin ko siya ha?" kunwari pa akong nag-sungit sa kaniya kaya naman napabuntong hininga na lang ito."When did my little wife became so feisty?""Matagal na kaya akong ganito, tanong mo si Kenzo. Diba boyfriend ko siya noon?" pabiro kong saad. Agad nawala ang ngiti sa mukha niya at nagsalubong ang mga kilay."Mas kilala ka ba niya?" he asked.
Ayaw kong hayaan na mangibabaw nanaman sa 'kin ang mga emosyon ko. Pilit kong pinakalma ang sarili habang nakatingin sa mensahe na galing kay Pauline. Kahit pa gusto kong buksan 'yon para mabasa ng buo ay pinili ko pa rin respetuhin ang privacy ni Kaius. Hindi ko naman dapat mababasa 'to eh. Hindi naman siya mukhang buntis no'ng nagkita kami, kung ganoon pa lang kaliit ang tiyan niya ay maaring kailan lang 'yon nabuo. I refuse to believe that they were seeing each other during the times that Kaius and me were together. Hindi pa ako binigyan ni Kaius ng dahilan para pagdudahan siya... Muling tumunog ang phone ni Kaius. Naramdaman ko ang pagkilos niya kaya napunta sa kaniya ang tingin ko. Unti-unting binuksan ni Kaius ang mga mata niya, agad na nag-salubong ang kilay niya nang makita niya ako. "Who is it?" he asked when he saw his phone in my hands. "Pauline." Bumangon siya mula sa pagkakahiga at kinuha sa 'kin ang phone niya.
Madaling araw na ako nagising, pero wala pa rin si Kaius sa tabi ko. Malabo naman na sa ibang kwarto pa siya natulog. Kaya naman tumayo na ako at kinuha ang bra ko na ngayon ay nasa loob na ng cabinet. Buti na lang at hindi ito sinira ni Kaius.Sinuot ko 'yon at muling pinatong ang t-shirt ni Kaius. I also wore the shorts that I found in the cabinet. Nang matapos akong magbihis ay lumabas na ako sa kwarto.Mabuti na lang talaga at nag-ayos muna ako bago lumabas dahil nandito ngayon sa opisina ni Kaius sila Violet.Dean, Violet, Kaius and two others that are unfamiliar to me. Seems like they were discussing something. Lumapit sa 'kin si Kaius at kinuha ang kamay ko."We're almost done, you wanna join us?" tanong niya sa 'kin."Is it okay?""Yeah." Hinila ako ni Kaius at pina-upo sa swivel chair niya.Nanatili siyang nakatayo habang nakaharap kala Violet. Nakapatong naman ang isang kamay niya sa balikat ko. On his table was
"Kaius, I hate you," I mumbled.I heard him chuckle, his hand was still caressing my shoulder. Nakatulog agad ako pagtapos no'ng nangyari sa 'min kanina, hindi ko nga alam kung paano niya ako nasuotan ng damit."Sorry, you said you can take it," bulong niya.Half of my body was on top of him since I'm using his chest as a pillow. The way he held me made me feel so small in his arms.It feels warm since he's still topless while I was wearing a white shirt which I think belongs to him. Naamoy ko kasi ang pabango niya sa suot ko kaya I assumed that it's his."Siguro nga kaya ko, pero yung kama natanong mo ba?" May halong inis ang boses ko pero nagawa pa niyang tumawa.
Napatingin ako sa kaliwa ko nang mapansin ang isang kotse na huminto sa tabi namin, si Violet. Wala gaanong dumadaan na sasakyan dito kaya kinuha na rin niya ang kabilang lane, kahit naman may dumating na sasakyan ay mukhang hindi rin sila dadaan."Kaius, are you sure you can take them? hindi ba marami sila? dalawa lang kayo," tanong ko sa kaniya."Two?" he chuckled like the situation isn't even affecting him."Yeah, you and Violet," sagot ko.Mas lalo lang siyang natawa kaya kumunot ang noo ko."You really didn't include, Dean?""Akala ko ba doktor mo siya?""Don't w