Day 2

Napamulat ang mata ni Yuki sa biglaang pag-iyak ng isang sanggol na hawak niya. Muntik na siyang magulat ng maalala na wala naman siyang sanggol na anak. She was about to stand up while still holding the baby but she realize that she was only sitting at the top of a high wall while leaning against Deiji. Her room mate. Sa walang kakayahang tumayo ay iginala na lamang niya ang kanya mata.

She saw a nightmare she'd never imagined would even happen in real life. A bunch of zombies trying to reach them. With that, a flashback came into her mind with scenarios on how they end up in that kind of situation.

Maya maya ay biglang lumingon si Glenn sa kanya.

"Let's go there." Sabi nito sa kanya sabay turo sa kadulu-duluhan ng gubat.

Saka niya lang napansin ang mga taong nagsitawiran na din pala mula sa kabilang pader at naglalakad na papunta sa direksyon na tinuro ni Glenn.

Yuki remembers the day her husband drove his car to take her to Sitio De villasarza. There's a weird white and tall barrier around the Sitio made of iron. People are already walking towards that direction thinking there's a way for them to escape from zombies.

Tumango si Yuki saka ginising ang mga kasamahan. Panatag ang loob ni Yuki dahil may isa pang lalaki silang kasama to protect them lalo na't may dala-dala na silang Baby.

"Bakit?" Agad na tanong ni Deiji kay Yuki na mukhang nakalimutang napapaligiran sila ng zombie.

"Let's go there." Gaya niya sa sinabi ni Glenn sa kanya kanina saka tinuro ang direksyon na tinatahak ng mga tao.

"Anong meron doon? Bakit sila pumupunta doon? Hindi pa din ba tayo mare rescue?" Mabilis at sunod-sunod na tanong ni Michelle sa kanila.

Naalimpungatan ito at mukhang takot na takot pa din dahil sa mga pangyayari. Lahat tahimik matapos magtanong ni Michelle. Kahit sila ay walang alam sa lahat ng nangyayari at wala din silang balita mula sa labas ng Sitio De Villasarza.

"We don't have signals. We can't ask for help." Kalmadong paliwanag ni Glenn na lalong nagpaiyak kay Michelle.

"I think it's planned. It's fucking well planned. They used a high paying job and cheap supplies and low bill of rent, electricity and water to lure us here." Sambit ni Deiji na mababakas mo ang sobrang gigil sa bawat salitang binitawan niya.

Napatingin si Deiji sa mga zombies na nasa baba nila saka tumalikod.

"So we need to go there?" Ulit na tanong ng dalaga saka tiningnan isa-isa ang mga kasamahan.

Sabay-sabay silang napatingin sa sanggol ng bigla itong umiyak ng napakalakas.

"Let's go. Nagsisilapitan na silang lahat dahil sa ingay ng baby." Madiing sambit ni Glenn saka nauna nang tumalon at tumawid sa kabilang pader.

Inalalayan naman niya bumaba ang bawat isa lalo na ang mga babae. Inggit na inggit si Michael kay Glenn. Kung ikukumpara kasi silang dalawa ay talaga namang itsura pa lang ni Glenn ay mukha ng malakas at matikas. Samantalang siya ay isang gamer lang na maghapong nakaupo.

Nang makababa na silang lahat ay nag-umpisa na silang maglakad papunta sa harang na kinakailangan nilang tawirin upang makalabas at makaligtas mula sa mga zombies. Lingid sa kanilang kaalaman na may isang taong nakagat ang kasama nilang nakatawid mula sa kabilang pader.

Ilang oras na silang naglalakad lakad ngunit wala pa din sila sa nais puntahan. Wala pa silang kain, walang maayos na tulog at kahit patak ng tubig ay wala magmula pa kagabi. Hinang-hina ang katawan nila habang patuloy pa rin ang pagtahak ng daan kasama ang iba pang mga tao galing sa kabilang pader.

"Ang sakit na ng paa ko." Reklamo ni Michelle.

" Gutom na ako." Biglang reklamo din ni Deiji na naging dahilan ng pag ngiti ng tatlong kaibigan na si Yuki, Michelle at Michael. Alam kasi nila kung gaano katakaw sa pagkain si Deiji. 'patay gutom' nga siya kung tawagin ng mga kasamahan sa dorm. And Deiji really love how her friends gave her a nickname. Gayon pa man, kahit anong katakawan ng dalaga ay hindi ito tumataba.

Umiyak na naman ng napakalakas ang sanggol na hawak ni Yuki. Sa tingin niya ay 4-5 months pa lang ang bata dahil dalawa na ang anak niya. This time ay mas malakas at mukhang walang balak tumigil ang bata sa pag iyak. Wala silang nagawa kundi ang huminto upang matingnan ang kalagayan ng baby at para makapag pahinga saglit kahit papaano.

"Gutom na si Baby." Biglang anas ni Yuki.

"Sabi sa inyo ei. Nakakagutom talaga ang mga oras na ito." Pag ibiro ni Deiji sa mga kaibigan. Gusto niyang gumaan ang loob ng bawat isa kahit siya mismo ay gustong gusto ng makaalis sa impyernong 'yon.

"Ang baby, normal sa kanila ang maya maya nagugutom. Sayo hindi 'yon normal." Pagbabara ni Yuki kay Deiji na nagpanguso sa dalaga.

"Oh!" Gulat silang lahat ng biglang nag abot si Glenn kay Yuki ng isang chocolate na may tatak burnburone.

"May date kasi ako kagabi. Nagdala ako ng bulaklak at chocolates para sa kanya. Diba 'yon naman gusto niyong mga babae?" Biglang paliwanag ni Glenn sa mga kasama ng bigyan siya ng nagtatakang mga tingin sa kani-kanilang mukha.

Kinuha naman ni Yuki ang chocolates saka kaonting pinahiran and dila ng baby upang tumahimik ito. Alam niyang bawal ito sa bata lalo na at walang laman ang tiyan ngunit kinakailangan nilang mapatahimik ang bata sa ngayon.

"Sweet naman pala." Pangkatyaw ni Michael sa kaklase.

"Ei nasaan na siya ngayon?" Tanong niyang muli.

"She was caught. I was just a minute earlier to the four of you na nakaakyat sa wall. And I didn't get a chance to save her. She was bitten before I could react. I was such a coward." Mahaba ang malungkot na pliwanag ni Glenn sa kanila.

Natahimik naman silang lahat dahil sa awkward ng kanilang usapan. Glenn lost someone and they lost everyone from dorm.

"Ahhhhhhhh!" Napatigil ang lahat sa paglalakad at napalingon ang lima sa pinanggalingan ng sigaw.

Bumalik ang kaba nilang lahat ng marinig ang pamilyar na sigaw at tili na iyon. Sigaw na may halong takot at sakit. Glenn step forward to clearly look for the cause. He saw a girl biting someones neck. A zombie. He whisper to himself.

"Run!" He shouted as he started running too. The five of them find themselves running again to save their lives.

"What happened?" Deiji asks Glenn as they are still running together.

Michelle and Michael are in front while still holding each other's hand. While Deiji and Glenn are on Yuki's side to protect Yuki who's holding a baby.

"Paano?" Tanong din ni Yuki ngunit hindi na masagot pa ni Glenn dahil kahit siya ay nagtataka maliban na lamang kung may nakatawid ding infected.

But Glenn is still wondering if it didn't turn earlier like what happened to the guy who died last night. Maybe it depends on how your body will react to the virus before it can get through to your brain.

"There!" Turo ni Michelle sa harapan nila.

Sa wakas ay nakita na nila ang napakataas na puting harang na gawa sa bakal. It's easy to climb dahil meron kang maaapakan at makakapitan.

Lalo nilang binilisan ang takbo dahil palapit ng palapit at padami ng padami ang tilian at sigawan ang naririnig nila mula sa likuran.

"Stop!" Abot kamay na nila ang nais akyatin ngunit napahinto sila sa napakalakas na sigaw ni Deiji.

They looked at Deiji and saw her stepping back. Nagpalinga-linga ito sa mga taong nagbabalak umakyat sa bakal na harang.

Gano'n na lang ang gulat nila ng makitang nangingisay ang lahat ng taong humahawak sa bakal.

"Fuck!" Napasigaw na lamang si Michael saka umatras. Kung nagkataon ay silang dalawa ni Michelle ang mauuna.