Share

Chapter 3

Author: Nicoledeon
last update Last Updated: 2021-10-27 22:48:21

Sandy's POV

  

     Hays. Napabuntong hininga na lang ako habang naglalakad papasok sa school. Sobrang aga ko ngayon! Saan napunta yung pagkatao kong palaging late? Gosh. Tulog pa ata. Ano kaya maganda kong gawin bago pumasok.

I took out my phone and swiped through F******k, but I couldn't see any images, see photos pala. Wala nga pala akong load hahaha. Wala talaga kaming kwenta pareho awit sakin. Nagpatuloy lang ako at nakarating sa coffee shop kung saan ako dati nagtatrabaho. Hindi naman ako nagkakamali o nakakatapon ng beverages tinanggal nalang nila ako, siguro galit sakin owner non hmm. Kapanget nila ka-bonding hmm!

*Beeeep*

Holy molly! Yung puso ko parang titibok lang kay Carlos err.

Hindi ko na nilingon kung sino yung lulan ng bumusinang sasakyan. Kilalang-kilala ko na yang mga hirit na ganiyan. Halos tatlong taon ko ng tinitiis 'yan.

"Hoy babae!" Nilakihan ko ang hakbang ko para iwasan siya pero napansin kong sinasabayan niya lang ako.

"Hoy babae sakay!"

"Ayaw mo? Sayang naman, nalulungkot kasi ako kumain mag isa."

"Aayain sana kita kumain."

"Hays. Sige libre ko!" Mabilis akong lumingon sa kaniya at ngumiti. Syempre libre mga mare!

"Ayon! Natumbok ko ba yung magic word? Sakay na." Naglakad na ako papunta sa back seat. Sa pagtatangka kong buksan yung pinto… naka lock.

"Hoy! Buksan mo nga."

"Sira yung lock niyan dito ka nalang ulet sa passenger seat."

"Tatlong taon na atang sira yan? Dami-dami mong pera hindi mo ipagawa," bulong ko.

"Alam mo ang daldal mo dito kana o ibabalibag kita paupo dito?"

"Nyenyenye baho mo!"

"Ta-talaga?"

"Hahaha. Bat bothered ka ata?"

"Syempre naman pano ako makakakuha ng babae sa school kung ganon pananaw mo sakin?"

"Naks! Nag-aashume na may magkakagusto sayo?"

"Alam mo mlapit na magbago isip ko hindi na kita ililibre!"

"Mwehehe biro lang Alfie 'to naman prendship tayo eh." Inirapan lang ako ng loko aba vaklang tho! And yes Alfonso in the house. Natahimik siya kaya hindi na rin ako nagsalita. Tumingin na lang ako sa bintana.

"Buti sumama ka?" Lumingon ako sa kaniya at ang seryoso niya. Bakit naman kaya ganon?

"Duh? Libre yon mare kahit galing pa sa demonyo yun tatanggapin ko ng buong puso hahaha."

 Halos masubsob ako ng bigla niyang tapakan ang break. Napapikit ako sa takot ngunit naramdaman kong tumama ang ulo ko kung saan. Hindi ko maramdaman, dumudugo na ba? Pagdilat ko nabigla ako dahil sinalo niya ang ulo ko gamit ang kamay niya.

Rinig na rinig ko yung tibok ng puso ko grabe! Pero baka sa kaba o pagkabigla lang to.

"Bakit kaba biglang nag-preno?" Sabay tapik ko sa kamay niya.

"Bakit ba hindi ka nag-seatbelt?" At lumapit siya para ilagay ang seat--- sh*t bakit ang lapit mo na? Even his breath smelled good to me. Teka ano ba itong sinasabi ko?

'What?' he murmured. Pero tinulak ko lang siya. Gross!

"Wala naman sana problema kung hindi ka nagpreno agad eh!"

"Bakit kasi ang sakit mo magbiro!"

"OA mo naman sige mukhang nakakaabala lang ata sayo bababa nalang ako." Hinawakan ko na ang pinto at akmang bubuksan pero naka-lock.

"Buksan mo na 'to."

"Ayoko."

“Buksan mo na!"

“Ayoko sabi.” Kahit anong pilit ko sa kaniya ayaw niya talangang buksan. Huwag niyang hintayin na gamitin ko ang katago-tago kong secret weapon, ang aking pepper spray

"Buksan mo na kasi. Ano ba!"

"Ayoko nga!"

"Ano bang gusto mo?" sigaw ko.

"Marry me." Hindi na bago sakin yung mga sinasabi niyang yan kaya hindi ko nalang pinansin. Nagkatitigan kami ng matagal pero wala akong makitang bahid ng pagbibiro sa kaniya. Huy! Oras na para sabihin mong 'joke lang' but he didn't.

"Kilabutan ka nga. A-a-ano bang-ng sinasbi mo?"

"Pfft, hahaha you should see yourself." he says as he restarts the car. Umalingawngaw na nga ang malakas na tawa niya sa utak ko. Grabe talaga! Pero lumuwag ang paghinga ko doon ah tulad ng pagluwag ng turnilyo nito sa utak.

"Gutom lang yan tara na nga kumain." suhestyon niya,

"Pakainin mo ako ng madami na stress ako sayo hmm." then I crossed my arms.

"Kaya kitang busugin kung gugustuhin mo."

"Sa buong linggo? Hahaha."

"Kahit siyam na buwan pa kung gusto mo talaga."

"Bakit hindi isang buong taon na para sweet?" tanong ko. Pero tumawa lang siya at tinap ang ulo ko kaya nagtaka ako. Ano ba yung sinabi ko? Nakakatawa ba yun?

"Baba na!"

"Hindi mo manlang ako pagbubuksan ng pinto?"

"Ano ka chiks? Bumaba kana!" Tsk. Napaka bwisit talaga ng taong to kung hindi lang ako gutom iiwan kita eh. Pumasok na kami at ang fancy sa loob grabe nakaramdam ako ng hiya. Sigurado mahal mga pagkain dito.

"Huwag ka na mahiya wala ka non." Sinipa ko siya mula sa ilalim ng lamesa.

"Sino nagsabing mahihiya ako? Papa-take out pa nga ako eh duh." Pagbibiro ko at inabot na niya yung menu. Ano ba tong mga pagkain na to? Ni walang familiar sa utak at panlasa ko.

"Give me one order of Reuben and Monte Eristo," Napatingin ako kay Alfonso na nakapili na ng kakainin niya. Ano ba yung mga yun sa pagkakarinig ko parang may apostrophe pa. Ang hirap nung gutom ka pero di mo maintindihan yung gusto mo kainin kasi literal na hindi mo alam huhuhu.

"How about a dessert Sir?"

"Uh. Whatever my girl picks." Then, tumingin siya sakin. Teka ako ba? Ano ba? Binalik ko ang tingin sa hawak ko, wala bang silog dito? Ni hindi ko alam basahin ng tama. Itinuro ko nalang para hindi hassle. Pinili ko yung may fries at waffle sa dulo siguro ganon naman yon. Sana nga...

 Dumating na yung mga order at kumain na kami buti nalang marunong naman ako mag kutsara, magtinidor at sumubo dagdag mo yung pag-nguya at paglunok nays.

"Dessert?" he asked. Umiling lang ako kunwari busog na ako. Wala kasing price yung food sa menu so I assume pricy talaga. Sumakay na kami pagkatapos at sabay nang naglakad papasok sa room.

"Anong oras na wala pang estudyante?" tanong ko sa kaniya pero tinignan lang niya ako. Ano kayang meron? Maaga pa ba yung 7:00 am?

"Walang pasok," kalmado niyang sambit kaya napatayo ako at hinampas siya ng bag ko.

"Bakit hindi mo sinabi?"

"Bakit hindi mo kasi binasa?"

"Saan? Wala naman nag message sakin eh!"

"Nasa f******k page ng school duh?" What the? Inirapan pa ako.

"Hindi ko nabasa."

"Kasalanan ko?"

"Picture ba yung post?"

"Oo," matipid na sagot niya.

"See photos kasi sakin. Sige mauna na ako." Nang akma kong kukunin ang bag ko inunahan niya ako at naglakad na palabas kaya sumunod na lang ako.

"Akin na yang bag ko maglalakad na ako pauwi."

"Sakay."

"Sabi kong maglalakad na ako,"

"Well played!" At hinagis sakin yung bag ko kaya tumalikod na din ako para magsimulang maglakad.

"Hindi manlang niya ako pinilit." bulong ko. Umalis na din siya at nilagpasan akong sawi dito.

"Panget mo ka-bonding!" Sigaw ko at minadali nang umuwi dahil madami pa akong gagawin. Pagkarating ko sa bahay I'm not prepared sa nadatnan ko.

"Mame andito na po ako." Nagmano ako sa lola ko at nilagpasan yung kausap niya.

"Wala ka pa lang pasok anak magpahinga ka ngayon at ipaghahanda kita ng meryenda." Tumalikod na lang ako at pumasok sa kwarto ko.

"Sandali!" dinig kong sigaw niya pero ibinagsak ko lang pinto. Magpapalit na muna ako ng damit pakiramdam ko mas nakakapagod kapag wala talagang ginagawa. I put down my skirt and unbottoned my blouse. Habang namimili ako ng damit parang pakiramdam ko may nakakalimutan akong gawin...

 Tinanggal ko na ang blouse ko at hinagis sa kama, when I noticed a man figure standing next to my table.

"Labas!" Sabay takip sa bundok at perlas ng sinilangan. Duh! I was just wearing my pink cycling and a sando.

"OA mo naman hindi 'yan yung unang beses na makakita ako ng ganiyan dalian mo magbihis may pupuntahan tayo." Aba, ang kapal ng mukha ng lalaking to. Hmp! Gusto ko siyang balibagin ng panty eh.

"Well ito yung unang beses na may makakakita sakin!"

"Tsaka sino nagbigay ng permiso sayo na pumasok dito?"

"Isa pa, hindi ako sasama sayo!" Sunod-sunod kong sigaw sa kaniya pero hindi natinag ang loko ni hindi manlang lumingon.

Teka? Like ayoko talaga siya lumingon kaya nagpatuloy na lang ako sa pagbibihis.

Lumapit ako sa kaniya at binatukan.

"Sa susunod kakatok ka pwede?"

"Nakabukas eh." Nilingon ko yung pinto syet oo nga pala, sira nga pala doorknob ko. Okay.

"Bakit may mga ganito ka pa?" Inagaw ko yung hawak niyang album na ginawa ko napaka pakealamero neto.

"Lumabas ka na nga!" Sabay tulak ko sa kaniya pero pinagpatuloy niya yung pagpulot sa mga gamit ko.

"Bakit naka-frame pa 'to? Ang arte mo."

"Syempre importante nagbigay sa akin eh. Akin na yan sa mahal ko yan."

"Talaga?" tanong niya at lalo pang kinalkal lahat ng gamit ko don.

"Oo naman. Kapag mahal mo sasambahin mo, kaya tinatago ko lahat ng importanteng bagay na tungkol sa kaniya. Tignan mo 'to yung panyo na binigay niya sa akin noong umiyak ako dahil wala akong kasama sa Family day. Itong regalo niya nung grade three tayo kasi siya ang secret santa ko. Eto pang bottled water na ininuman na niya tapos binigay niya sakin err it was like 12 years ago pero naaalala ko yung lasa. Ang sarap!"

"Weird mo. Ano ba tong mga stick na to? Nilalanggam na hindi mo pa itapon."

"Huwag mo nga pakealaman yan mga stick ng fishballs na nililibre niya sa akin noon. Nilagyan ko na nga ng cover eh ibalik mo." Kinuha niya kasi at akmang itatapon sa labas ng bintana.

"Bakit nandito to?"

"Alin ba?" Pagtingin ko yung drawing pala na nakaipit sa frame.

"San galing 'to?"

"Ah noon kasi sinama ako ni Daddy sa bahay ng kaibigan niya, may bata don na inaaway ako tapos nalunok pala niya yung ubas na nasa bibig niya hahaha eh napikon ako sinuntok ko yung tiyan nailuwa niya. Tapos binigay niya sa akin to nakakatawa kasi hindi ko naman intensyon na tulungan siya ang gusto ko tapusin na siya pero nagpasalamat ang loko."

"Sabi ko sayo may pupuntahan tayo bakit naka shorts ka lang?"

"Sabi ko sayo hindi ako sasama diba?" Inayos ko na yung mga kinalat niya.

"Hindi ka magpapalit?"

"Hin-di-ako-sa-sa-ma-sa-yo!" Nagulat ako ng bigla niya akong hilahin sa braso and yes kinaya niya ako like para akong papel na hinahatak niya. Nadaanan namin ang lola ko na nakaupo sa sala kaya inabot ko siya.

"Mame tulungan mo ako kikidnapin niya ako." Sabay hablot sa kamay niya, pero imbis na tulungan niya ako tinawanan lang ako. Luh?

"Hatid ko nalang siya mamaya Ofelia." Hinampas ko siya matapos kong marining yon. I can't believe him!

"Bitawan mo ako! Bakit mo binabastos ng ganon yung lola ko?" Again, imbes na mainis nakuha pang magsabi ni Mame ng 'ingat kayo anak' like? Wala akong maintindihan sa nangyayare. Ni hindi nga niya ako pinapayagan sumama ako sa gala ng mga barkada kong babae pero kung pasamahin niya ako dito akala niya may gagawing matino 'to.

 At the end, syempre wala na akong nagawa. Heto ako nakasakay at pilit iniiwasang alalahanin yung mga titig ng mga kapit-bahay naming mimosa.

Huminto kami sa Mall at hinayaan ko nalang siyang hatak-hatakin ako wala na akong lakas pumiglas. Hinihingal na din ako at nahihirapan huminga kasi naman pinag suot pa niya akong mask at cap.

"Pick some pants." Dinala niya ako sa isang boutique at kumuha ako ng jogging pants.

"That's it?" Ano paba? Plural ba yung pants niya? dalawa ba? Isa lang naman bewang ko. Tumango na lang ako. Feeling ko nasaid yung energy ko.

"Pay now." Nanlaki yung mata ko nang marinig ko yun, syet wala akong pera.

"I don't have any cash on me. Can you lend me some, and I'll pay you back later? " Oh kabog! Syempre nag-english na din ako para kunware disente ako ang sosyal kasi ng bilihan nato. Gusto ko magsisi kung bakit puro mayayaman kinaibigan ko.

"Just kidding babe." Then he put his arms on my shoulder. Gusto ko pumalag at sikmuraan siya, pero feeling ko buhay ko ang pagkakautang ko ngayon sa kaniya. Nakita ko namang ngumiti yung nasa cashier mukha ba kaming couple? Hindi, mukha kaming magpapatayan after nito.

"Can you add some blouse and shirt." he requested then umupo nalang kami don para hintayin wala naman ako sa mood mamili ang laki ng shop lalakarin ko? Hindi na ako pumalag wala talaga akong energy. Gutom na ata ako.

"Huwag ka mag alala babayaran ko sayo yun pag nagkapera ako." bulong ko sa kaniya.

"Ano ba yan pinag-babayad mo yung date mo ng mga pinamili niya?" Nilingon namin kung saan nanggaling yung boses and guess who?

"Ano ginagawa mo dito?"

"Just picking some clothes."

"In girl's boutique?"

"Hindi ba pwede?" Nagpabalik-balik yung tingin ko sa magkapatid na 'to.

"Hi, Carlos!" I greeted him. He just looks at me as if he's trying to find out who I am. So I took off my mask and headgear. 

"Sandy! Ang sexy mo ngayon ah?" Eh sexy? Napahawi nalang ako ng buhok sa tainga, kasi naman eh. Naramdaman ko yung init na dumaan sa buong katawan ko paakyat sa mukha ko, eto na ba yung pakiramdam ng crush back? Char! Gosh nagising yung natutulog kong damdamin.

"Kunin mo na yung pinamili mo!" Halos mahulog ako sa kinauupuan ko sa pagtulak ni Alfonso sa akin kaya tumayo na ako para kuhanin.

"Ako na magdadala." Aww. The smile grr. Matutumba na ata ako ow em i love him hays.

"Magpalit kana tsaka itong mask at cap mo!" Ramdam ko na may halong pagka-irita yung utos niya. Kinuha ko na yung pants pero hinawakan ako sa balikat ni Carlos,

"You know what? Mas bagay sayo yung ganiyan. Ang ganda mo nga eh." Pero mas bagay ka sakin baby hihi. Gaiz gusto ko sumigaw hanggang Batanes! Nahihilo nako sa bilis ng tibok ng puso ko. Grabe san yung CR? Gusto ko ilabas yung ibang kilig ko sobra na hindi na kaya ng katawan ko.

"Magsama kayo!" Sinundan namin ng tingin si Fonso na nauna nang lumabas.

"Gusto mo kumain?" Oh yes please! Gusto ko yun din yun isigaw pero pa-girl tayo ngayon, kaya papa-hard ako.

"Uh. Diet ako eh hehe."

"Hahaha ang sexy mo na nga nagda-diet kapa? Tara na treat ko san mo gusto?" Naku naman mare gusto ko ikembot sa buong mall yung ka-sexyhan ko. Kapag sa kaniya galing medyo pambobola pero ang bango niya mwehehe.

"Ih kung mapilit ka hindi na ako tatanggi sa proposal mo." Maharot ako kaya hinampas ko siya ng bahagya kunware hindi ako nanununtok ih.

"Ganon? Wala akong sing-sing dito eh." Gosh! Alam kong biro lang pero automatic na tumugtog yung wedding song sa utak ko.

"Carlos may tindahan ng jewelry sa third floor tara na?"

"Hahaha nakakatuwa ka pala talaga kaya gustung-gusto ka ng kapatid ko--"

"Na pagtripan."

"Oo nga tama ka hahaha."

 Sinundan namin yung baliw niyang kapatid na nakahanap na ng pwesto. Uupo na sana ako nang alalayan ako ni Carlos sa pag-upo. Enebe nakakagigil roar! Gusto ko kumagat ng gentelmen sigurado busog na ako.

"Is there a specific meal you'd like me to get for us?"

"Yes please." Nasabi ko din ang landi kasi pakinggan ang harot talaga marecakes.

 Grabe pinapanuod ko lng siya thinking na kung hindi para sa akin 'tong lalaking ito...

Hindi pwede ipipilit ko! Sino nagsabing hindi totoo ang mga dream boy natin? He just prove it. I wonder bakit hindi siya nakakasawang tignan.

"Malusaw." Inirapan ko nalang siya wala naman maitutulong sa akin opinion niya makakasira pa ng mental health ko.

"Sabi ko magpalit ka diba?" Lumingon ako sa malayo, hindi ko siya naririnig.

"Hoy babae sabi ko magpalit ka diba?"

"Gusto mo pala yung nababastos ka." Nyenyenyenyenye yan ang tumatakbo sa utak ko right now. Napansin kong halos lahat ay nakatitig sa amin. Nilingon ko yung dalawang kasama ko and I've realize, oo nga catchy yung may mga gwapong kambal kang kasama hihihi. Titig nalang girls.

"Siguro yung nasa kaliwa."

"Sure ako yung nasa kanan yun kasama niya pumasok."

"Yung nasa kaliwa ang sweet sa kaniya."

 Naririnig kong bulungan ng mga tao sa katabi naming table. So, if I had that option of choosing which I would marry, I would absolutely go with the man on my right.

See no need for any explanation because he is the right man, not the left one LOL.

Corny sis. Anyway, dumating na yung order namin at kumain.

"You like the food? It was called--"

"Mediterranean Chickpea and Chicken soup."

"Wow, impressive." Hindi mo lang alam na-research ko na buong buhay mo. Sa dami kong thesis na nagawa yung buhay mo love ang favorite kong inaral.

"Ah hehe maliit na bagay." Nanahimik na siya kaya hindi na rin ako nag-ingay kumain nalang ako. Pasimple kong sinilip si Alfonso na tahimik din na kumakain. Mukhang nag-eenjoy naman siya sa nangyayare.

"After dito san punta niyo?"

"It's Wednesday," mahinahon na sagot ni Alfie.

"It's pizza day!" Napatakip ako sa bibig dahil mukhang napalakas ata yung pagkakasabi ko. Ang ingay ko wala naman akong ambag. Nakakahiya baka isipin ni Carlos iskandalosa ako.

"Lower your voice." He touches his hand against my legs. A 10-volt electric shock passes through my legs; I didn't see it coming, um, so I simply grin at him and keep eating. 

"Sabay kana ba kay bro papunta kila Shane?"

"Uh..." Nilingon ko si Alfonso na nakatingin lang din sa akin, paano ko ba sasabihin ng walang ma-ooffend? Syempre kahit papano nakakahiya naman sa kaniya siya kasama ko and sa kaniya ko gusto sumabay pero syempre palalagpasin ko ba yung pagkakataon?

Dzai, mag commute nalang kaya ako?  Hindi sa nagfe-feeling ako pero baka maging mitya pa ito ng pag-aaway nila.

"Just go with him." He stands up leaves.

"Let's go?" Carlos asked.

Tumayo na ako at binitbit niya yung mga damit ko. Parang may nagtutulak sakin na I must feel bad for not choosing Alfie. Naglakad na kami papunta sa car niya and he opens the door for me. Aww that's so sweet malayong-malayo sa kapatid niya.

 I saw his phone beeps and kahit mabilis nasipat ko talaga na yung kapatid niya yun. He giggled ano kaya sinabi niya?

"We simply get some pizza and head straight there buddy," he says and sends the voice mail. He looks at me and touches my chin. Ahh! Gusto ko nalang mahimatay tapos magigising sa tabi niya, in bed of roses.

Yeah maharot ako pero kasi pag si Carlos naman talaga kapag sampung beses ako muling nabuhay gusto ko andon siya. Bumaba siya sa isang resto para mag take out. Mula rito sa labas masasabi kong ang ganda don, may open kayang position? Posisyon sa job ha? Parang ibang position yung gusto ng iba hahaha. Teka parang may iba parin...

"Let's go." I watch him as he buckles his seatbelt, I don't understand kinakabahan talaga ako. Hindi kaya maaaksidente kami? Napahawak ako sa d****b ko sa bilis ng tibok. Bigla ko nalang naramdaman 'to.

"You okay?" he asked.

"Ah oo."

"You sure?"He feels my legs again, and this time he pulls my hand from my chest and holds it.

I've never felt so secure in my whole life.

Whew! Sagot na ata to sa mga panalangin ko, pero seriously kumalma ako ng kaunti so I rest my head and close my eyes...

"Please slow down." I whispered. Naramdaman ko naman na bumagal ang takbo namin then he stops.

"I'm sorry bro." he murmured. Kaya ibinangon ko yung ulo ko and slowly opened my eyes to see kung nakarating na kami...

Pero parang bumibigat yung pakiramdam ko.

Numinipis ba hangin dito sa sasakyan niya?

"Naka---" Napahinto ako nang makaramdam ako ng mainit na pag-ihip ng hangin malapit pisngi ko...

Then feel something on my lips.

I opened my eyes to see him---

I saw him---

Kissing me? But why?

Nicoledeon

Is it a planned kiss? What do you think is going to happen next? Continue reading to the next chapter! Sandy and others are patiently waiting for your reading of their story. I hope I brought a smile to your face today. Muah!

| Like

Related chapters

  • 105 Days to Remember   Chapter 4

    Then feel something on my lips. I opened my eyes to see him--- I saw him--- Kissing me? But why? I feel his whole lips hugging mine. It is so soft, sweet, and gentle. Bigla kong naisip bawat pantasya at kung paano ko halikan ang bawat litrato niya sa kwarto ko I just can't, biglang nag-init ang buo kong katawan habang nagtatayuan lahat ng buhok ko sa katawan. As in lahat dzai! There's something in me na tila kumawala sa katago-tago kong baul. Syet! What am I going to do? Should I pick up and move? Teka baka malipat yung tartar ko sa kaniya ew. Ahh! Still, he held my hand and softly placed it on his neck. So, hinayaan ko nalang kasi maharot ako. When I close my eyes, a familiar sight runs across my head... "Sandy, just let me in!" "It's okay darling." "This is normal. Hayaan mo lang." "But---*sob* please let me go. I don't wanna! Ah!"

    Last Updated : 2021-12-15
  • 105 Days to Remember   Chapter 5

    Shane' I can't believe she's saying that. She's very unbelievable. "Ano bang sabi sayo Shaney?" Had Sandy read my mind? "Ano?" I inquired. Should I tell her? "Anong sinabi sayo?" She's a close friend of mine, so perhaps I might share it with her. "She likes me," I noticed confusion in her gaze. "I'm serious, Shane." Do I seem to be kidding her? "I'm serious as well." "Shane? Do you want to play? Ano ang sinabi sayo nung kambal bakit hindi sila pumasok? She likes me? Ano ba yun ha? Tuloy na tuloy ba bromance niyong tatlo?" Oh, "Ah. I had no idea." I assumed she— "But what makes you believe she likes you? Uy Shane, what is it that you're referring for?" I told her it was nothing, but she kept poking my biceps. "Wala bang sinabi sila Alfie sayo?" I responded to the question, "Uh wala nga eh. Hoy! huwag mo nga ibahin yung usapan?" And he grabbed my arms. "Ah!" It hurts like hell. "Shane, you're so mysterious na ha? Sino nga nagsabing she likes you? Kilala ko ba 'to? Clue nama

    Last Updated : 2021-12-20
  • 105 Days to Remember   Prologue

    The four corners of the room were filled with claps and teases. A smile is constantly drawn on the girl's lips as he sees her man at the end of the path. On the other hand, he sees his wife come down the aisle, tears well up into his eyes from joy. “You're so lovely, you're perfect and fit to be my wife,” The girl giggled contentedly and attempt to kiss him but was stopped by the Mayor. "Not yet." Everyone laughs as she teases her fiancee. The ceremony begins, and they eventually exchange vows. “I declare my love for you and ask you to share my life. You are the most beautiful, intelligent, and giving person I've ever met, but also I pledge to always respect you. With compassion, unselfishness, and trust, I will strive alongside you to build a great life together,” The guy stated, starring on his stunning wife. “I take you to be my spouse, to spend the good and bad moments with you. As I commit my trust and love to you,

    Last Updated : 2021-08-08
  • 105 Days to Remember   Chapter 1

    Shane’s POV’ “Don't worry, I'll be gentle as always,” The man said as he kissed the girl's hand. Who am I seeing? Who are they? Wait… it’s me! And she is? “Are you okay, Love?” she asked and gently turned my head. She's wearing a white gown and called me in a sweet endearment perhaps she's my wife. “I was sitting next to you” I grinned as she informed me. I can’t say a word. I tried to hold her but noticed a big branch stuck in her stomach. Tears automatically fall down my cheeks. Growling was no use even how hard I try. “I will pray for your safety, I love you, and it hurts. Literally!” she said as if nothing had happened to her. “So, ganito nalang pala matatapos yung buhay ko no?” “Introduction palang tayo, pero ‘therefore I conclude na ata ako” “Sa susunod na buhay mo… sana ako pa rin ang pakak

    Last Updated : 2021-08-08
  • 105 Days to Remember   Chapter 2

    “I-I—I want to see you,” “Ah! Ano ba Shane, let me go!” “Let me see yo---” Bago ko pa matapos ang tanong ko… A hand landed on my face “Shane! What are you doing here at women’s restroom?” Napaharap ako sa babaeng sumampal sakin, “Sandy?” I asked. Naramdaman kong nagbubulungan na yung ibang mga babae. Hindi ko namalayan ibang bathroom pala pinasok ko. “Hey bitches! Magsi-ihi na nga kayo huwag kayong mimosa jan!” sigaw niya sa mga kasama namin sa restroom. “I thought…” “You thought what again Shane? Wag ka nga makalat. Kahit pa desperado pa ako magka-jowa hindi kita papatulan no!” At itinulak niya ako palabas. Nagkusa naman ang katawan ko na sumunod. “Babae daw yung bagong Prof?” tanong niya sa akin at inabot ang isang bote ng tubig. Tumango na lang ako masama pa rin kasi ang pakiramdam ko. “Maganda?” Binilisan ko nalang ang paglakad nang malagpasan siya deretso sa roo

    Last Updated : 2021-08-08

Latest chapter

  • 105 Days to Remember   Chapter 5

    Shane' I can't believe she's saying that. She's very unbelievable. "Ano bang sabi sayo Shaney?" Had Sandy read my mind? "Ano?" I inquired. Should I tell her? "Anong sinabi sayo?" She's a close friend of mine, so perhaps I might share it with her. "She likes me," I noticed confusion in her gaze. "I'm serious, Shane." Do I seem to be kidding her? "I'm serious as well." "Shane? Do you want to play? Ano ang sinabi sayo nung kambal bakit hindi sila pumasok? She likes me? Ano ba yun ha? Tuloy na tuloy ba bromance niyong tatlo?" Oh, "Ah. I had no idea." I assumed she— "But what makes you believe she likes you? Uy Shane, what is it that you're referring for?" I told her it was nothing, but she kept poking my biceps. "Wala bang sinabi sila Alfie sayo?" I responded to the question, "Uh wala nga eh. Hoy! huwag mo nga ibahin yung usapan?" And he grabbed my arms. "Ah!" It hurts like hell. "Shane, you're so mysterious na ha? Sino nga nagsabing she likes you? Kilala ko ba 'to? Clue nama

  • 105 Days to Remember   Chapter 4

    Then feel something on my lips. I opened my eyes to see him--- I saw him--- Kissing me? But why? I feel his whole lips hugging mine. It is so soft, sweet, and gentle. Bigla kong naisip bawat pantasya at kung paano ko halikan ang bawat litrato niya sa kwarto ko I just can't, biglang nag-init ang buo kong katawan habang nagtatayuan lahat ng buhok ko sa katawan. As in lahat dzai! There's something in me na tila kumawala sa katago-tago kong baul. Syet! What am I going to do? Should I pick up and move? Teka baka malipat yung tartar ko sa kaniya ew. Ahh! Still, he held my hand and softly placed it on his neck. So, hinayaan ko nalang kasi maharot ako. When I close my eyes, a familiar sight runs across my head... "Sandy, just let me in!" "It's okay darling." "This is normal. Hayaan mo lang." "But---*sob* please let me go. I don't wanna! Ah!"

  • 105 Days to Remember   Chapter 3

    Sandy's POV Hays. Napabuntong hininga na lang ako habang naglalakad papasok sa school. Sobrang aga ko ngayon! Saan napunta yung pagkatao kong palaging late? Gosh. Tulog pa ata. Ano kaya maganda kong gawin bago pumasok. I took out my phone and swiped through F******k, but I couldn't see any images, see photos pala. Wala nga pala akong load hahaha. Wala talaga kaming kwenta pareho awit sakin. Nagpatuloy lang ako at nakarating sa coffee shop kung saan ako dati nagtatrabaho. Hindi naman ako nagkakamali o nakakatapon ng beverages tinanggal nalang nila ako, siguro galit sakin owner non hmm. Kapanget nila ka-bonding hmm! *Beeeep* Holy molly! Yung puso ko parang titibok lang kay Carlos err. Hindi ko na nilingon kung sino yung lulan ng bumusinang sasakyan. Kilalang-kilala ko na yang mga hirit na ganiyan. Halos tatlong taon ko n

  • 105 Days to Remember   Chapter 2

    “I-I—I want to see you,” “Ah! Ano ba Shane, let me go!” “Let me see yo---” Bago ko pa matapos ang tanong ko… A hand landed on my face “Shane! What are you doing here at women’s restroom?” Napaharap ako sa babaeng sumampal sakin, “Sandy?” I asked. Naramdaman kong nagbubulungan na yung ibang mga babae. Hindi ko namalayan ibang bathroom pala pinasok ko. “Hey bitches! Magsi-ihi na nga kayo huwag kayong mimosa jan!” sigaw niya sa mga kasama namin sa restroom. “I thought…” “You thought what again Shane? Wag ka nga makalat. Kahit pa desperado pa ako magka-jowa hindi kita papatulan no!” At itinulak niya ako palabas. Nagkusa naman ang katawan ko na sumunod. “Babae daw yung bagong Prof?” tanong niya sa akin at inabot ang isang bote ng tubig. Tumango na lang ako masama pa rin kasi ang pakiramdam ko. “Maganda?” Binilisan ko nalang ang paglakad nang malagpasan siya deretso sa roo

  • 105 Days to Remember   Chapter 1

    Shane’s POV’ “Don't worry, I'll be gentle as always,” The man said as he kissed the girl's hand. Who am I seeing? Who are they? Wait… it’s me! And she is? “Are you okay, Love?” she asked and gently turned my head. She's wearing a white gown and called me in a sweet endearment perhaps she's my wife. “I was sitting next to you” I grinned as she informed me. I can’t say a word. I tried to hold her but noticed a big branch stuck in her stomach. Tears automatically fall down my cheeks. Growling was no use even how hard I try. “I will pray for your safety, I love you, and it hurts. Literally!” she said as if nothing had happened to her. “So, ganito nalang pala matatapos yung buhay ko no?” “Introduction palang tayo, pero ‘therefore I conclude na ata ako” “Sa susunod na buhay mo… sana ako pa rin ang pakak

  • 105 Days to Remember   Prologue

    The four corners of the room were filled with claps and teases. A smile is constantly drawn on the girl's lips as he sees her man at the end of the path. On the other hand, he sees his wife come down the aisle, tears well up into his eyes from joy. “You're so lovely, you're perfect and fit to be my wife,” The girl giggled contentedly and attempt to kiss him but was stopped by the Mayor. "Not yet." Everyone laughs as she teases her fiancee. The ceremony begins, and they eventually exchange vows. “I declare my love for you and ask you to share my life. You are the most beautiful, intelligent, and giving person I've ever met, but also I pledge to always respect you. With compassion, unselfishness, and trust, I will strive alongside you to build a great life together,” The guy stated, starring on his stunning wife. “I take you to be my spouse, to spend the good and bad moments with you. As I commit my trust and love to you,

DMCA.com Protection Status