ฉือหว่านกับกู้เป่ยเฉินกำลังรอฮั่วซือหานอยู่ คนของฮั่วซือหานมาถึงแล้ว ล้อมหมู่บ้านนี้ไว้หมด ทำให้พวกเขาออกไปได้อย่างปลอดภัยแต่รอแล้วรออีก ฮั่วซือหานก็ยังไม่มา ไม่รู้เขาหายไปทำอะไร“พี่รองฉันทำไมยังไม่มาอีกล่ะ?”ในตอนนั้นเอง ร่างสูงสง่างามของฮั่วซือหานก็ปรากฏขึ้น เขามาแล้ว“พี่รอง หายไปไหนมานานเลย?” กู้เป่ยเฉินถามอย่างสงสัยฮั่วซือหานไม่ตอบ เขาใช้กระดาษทิชชู่เช็ดมือฉือหว่านสังเกตเห็นเลือดที่มือของเขาเลขาจ้าวเดินเข้ามา “ประธานครับ เรากลับกันได้แล้วครับ”ฮั่วซือหานพยักหน้า พวกเขาทั้งหมดขึ้นเรือยอชต์ ออกจากที่นั่น“พี่ซือหาน ฮือๆ~”ฉือหว่านได้ยินเสียงร้องไห้ เธอหันกลับไป เห็นหลิวชุนฮวาหลิวชุนฮวาร้องไห้ วิ่งเข้ามาหา ยืนอยู่ริมฝั่งอย่างอาลัยอาวรณ์“ประธานฮั่ว คุณทำร้ายจิตใจเด็กผู้หญิงเขาหรือเปล่า? ฉันดูแล้ว เด็กคนนั้นน่ะ รู้สึกกับคุณจริงๆ”ฮั่วซือหานปรายตามองฉือหว่านเย็นๆ “งั้นความรู้สึกจริงจังนั่นเอาไปให้เธอแล้วกัน เธออยากได้ไหมล่ะ?”ฉือหว่าน “……”…………ทุกคนกลับมาที่เวยไห่ โจวจิ่นกับรุ่นพี่คนอื่นๆ ก็มากันพร้อมหน้า โจวจิ่นมองฉือหว่าน “รุ่นน้องฉือ เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? อยู่
”เป่ยเฉิน นายมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ทำไม นายกำลังสงสัยฉันเหรอ สงสัยว่าฉันอยากระเบิดตายไปพร้อมกับนาย?”“เป่ยเฉิน ฉันน่ะเป็นซ้อเจียวเจียวของนายนะ นายมาสงสัยฉันแบบนี้ ฉันเสียใจมากเลยนะ ฉันว่า... นายเปลี่ยนไปจริงๆ”“นายบอกมาสิ ทำไมถึงไม่กลับมาให้ทันตามเวลาที่กำหนด แล้วตอนอยู่บนเรือยอชต์ นายไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านใช่ไหม?”ฉือเจียวฉลาดมาก เธอเล่นบทอารมณ์เต็มที่ แถมยังชิงโจมตีกู้เป่ยเฉินก่อนเสียอีกกู้เป่ยเฉินบนเรือยอชต์ไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านจริงๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอ่อนลงเล็กน้อย “ซ้อเจียวเจียว ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น”“เป่ยเฉิน พวกเราต้องเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ห้ามให้ฉือหว่านมาทำลายความสัมพันธ์ของเราเด็ดขาด”…………ฉือหว่านเริ่มเก็บกระเป๋า เตรียมจะบินกลับไห่เฉิงเก็บของเสร็จ เธอเดินออกไปหารุ่นพี่หญิง แต่ในระหว่างเดินผ่านระเบียง เธอก็เห็นฉือเจียวฉือเจียวรอเธออยู่ตลอดฉือหว่านไม่ได้แปลกใจอะไร เดินตรงเข้าไปฉือเจียวยิ้ม “ฉือหว่าน เธอกลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว ฉันเป็นห่วงเธอมากเลยนะ”ฉือหว่านยกยิ้มนิดๆ “ฉือเจียว คนที่ลงมือคือเธอใช่ไหม?”“ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไร ฉือหว่าน
"เดี๋ยวก่อน!" ฉือหว่านพูดแทรกขึ้นมากลางคัน ตัดบทคำด่าของฉือเจียวทันที "ฉือเจียว เธอเข้าใจผิดแล้ว เมื่อคืนฉันไม่ได้ยั่วยวนประธานฮั่วเลยนะ ตรงกันข้าม ฉันปฏิเสธเขาสุดชีวิต แต่ประธานฮั่วกลับใช้จังหวะที่ฉันกำลังเป็นไข้ตัวร้อน อ่อนแรงบังคับฉัน!"อะไรนะ?ฮั่วซือหานใช้กำลัง?ฉือเจียวไม่เชื่อสุดหัวใจ ฮั่วซือหานเป็นใคร เขามีสาวสวยอยู่รอบตัว ไม่เคยขาดผู้หญิงเลยสักวันแถมเธอเองก็เคยเสนอตัวให้เขาหลายครั้ง แต่เขากลับปฏิเสธโดยอ้างว่าไม่มีอารมณ์หรือไม่ก็งานยุ่งเขาจะเคร่งขนาดไหนก็เคร่งได้ขนาดนั้นแต่กลับมาใช้กำลังกับฉือหว่านตอนเธอป่วย?ฉือเจียวไม่เชื่อ "ไม่มีทาง! เธอพูดมั่ว!"ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน "ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณก็อยู่ตรงนี้ ช่วยบอกฉือเจียวหน่อย ฉันพูดมั่วจริงรึเปล่า?"ฮั่วซือหานมองฉือหว่านแวบหนึ่ง ก่อนจะเผยอริมฝีปากบางเอ่ยขึ้น "เธอพูดเรื่องจริงทั้งหมด"ฉือเจียว "......" เธอแทบจะพังทลายลงตรงนั้นเห็นสีหน้าของฉือเจียวเหมือนกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ฉือหว่านหัวเราะเย็นเยียบ "ฉือเจียว ตอนเธอไปเป็นมือที่สามของคนอื่น เธอเคยคิดบ้างไหมว่าจะมีวันโดนคนอื่นมาเป็นมือที่สามแทน? บอกไว้เลยนะ ประธาน
หลี่หลันนึกขึ้นได้ “ฉันพอจะจำได้ องค์กรถงเหรินถังน่าจะเข้าตลาดหลักทรัพย์ต่างประเทศวันที่ 11 เมษายน เลยถูกเรียกกันว่า ‘ตำนาน 411’”ฉือถังพยักหน้า “ใช่เลย”ฉือเจียวมองยาที่อยู่ในมือตัวเอง “ถ้าเป็นแบบนั้น ผู้ก่อตั้งองค์กรนี้ก็ต้องเป็นอัจฉริยะระดับตำนานเลยน่ะสิ ซือหาน คุณรู้จักเขาไหม?”ความจริงตอนนี้ฉือเจียวยังโกรธอยู่เต็มอก แต่เธอไม่กล้าระเบิดใส่ฮั่วซือหานอีกแล้ว ตรงกันข้าม เธอกลับยิ่งพยายามยึดเขาไว้ให้แน่น ทั้งหมดนี้ เธอเลือกจะระบายที่ฉือหว่านแทนฮั่วซือหานคิดอยู่สักพัก “เคยเจอกันครั้งหนึ่ง”ฮั่วซือหานเคยเจอกับผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังจริงๆ ตอนนั้นคือเมื่อหกปีก่อน ที่ลอสแอนเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกาในตอนนั้น เขาเป็นเจ้าพ่อวงการธุรกิจแล้ว และได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานประชุมของแวดวงธุรกิจที่วอลสตรีท คืนนั้น เป็นคืนที่ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังพาแบรนด์เข้าสู่ตลาดหุ้น เขาได้ยินเสียงเคาะระฆังตอนเที่ยงคืนที่เธอเป็นคนตีคนข้างๆ บอกกับเขาว่า ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังคนนั้น อายุเพียงแค่ 16 ปีเท่านั้นเขาเองก็เคยเปิดบริษัทแรกในวัย 16 ปีเหมือนกันเธอเองก็พาองค์กรเข้าตลาดหุ้นตอนอายุ 16 เช่นก
ฮั่วซือหานเงยหน้า เขาเห็นฉือหว่านฉือหว่านมาที่โรงพยาบาลในเครือองค์กรถงเหรินถังทันใดนั้น แขนของเขาก็ถูกกอดรัดไว้แน่น ฉือเจียวคล้องแขนเขาไว้ “ฉือหว่านมาทำไม? ซือหาน ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอเลย เห็นเธอแล้วรู้สึกใจจะวาย”ฮั่วซือหานละสายตาจากฉือหว่าน แล้วดึงแขนตัวเองออกจากมือฉือเจียว “งั้นเรากลับกันเถอะ ฉันจะไปเอารถ”พูดจบ ฮั่วซือหานก็เดินออกไปทันทีตั้งแต่กลับมาจากเวยไห่ ฉือเจียวก็เกาะติดฮั่วซือหานตลอด ฮั่วซือหานเองก็ตามใจเธอทุกอย่าง ไม่เคยติดต่อกับฉือหว่านอีกเลย แต่ฉือเจียวกลับรู้สึกชัดเจนว่า ฮั่วซือหานเริ่มเย็นชากับเธอขึ้นเรื่อยๆตอนนี้ ฮั่วซือหานดูเหมือนไม่มีความรักให้เธออีกแล้ว เหลือแค่ความรับผิดชอบฉือเจียวกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ…ฉือหว่านเดินเข้าไปในองค์กรถงเหรินถัง เธอตรงไปหารุ่นพี่สาม เซียวอี้เซียวอี้ยิ้มมุมปาก “หวานหว่าน เธอผอมลงนะ ดูท่าหลังจากแยกจากคุณปู่กับพวกพี่ๆ แล้ว เธอคงได้ลิ้มรสชาติความรักจนหมดหวานล่ะสิ”ฉือหว่านถลึงตาใส่เขา เธอรู้อยู่แล้วว่าพวกพี่ชายต้องล้อเธอแน่ รุ่นพี่สามก็ยังเป็นคนปากร้ายเหมือนเดิมฉือหว่าน “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันกลับก่อนนะ”เซียวอี้รีบคว้าเธ
ฉือหว่านถึงกับพูดไม่ออก ในตอนนั้นเอง รถใหม่ของเธอก็มาถึงพอดี “ทุกคน ฉันแค่มารอรถที่นี่ ไม่สะดวกคุยต่อแล้วนะ ฉันจะขึ้นรถแล้ว”“รอรถ? รอแท็กซี่เหรอ?” ฉือเจียวหัวเราะเยาะ “ฉือหว่าน หน้าโรงพยาบาลแบบนี้เรียกแท็กซี่ยากมากเลยนะ”เมื่อก่อนฉือหว่านก็ใช้แท็กซี่ตลอด จึงไม่แปลกที่ฉือเจียวจะคิดแบบนั้นฉือถังมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างดูแคลน “ฉือหว่าน ฉันดูถูกเธอจริงๆ ดูเหล่ารุ่นพี่ของเธอสิ ไม่มีใครไม่มีบ้านไม่มีรถ แต่ละคนชีวิตดีทั้งนั้น มีแต่เธอที่ยังใช้แท็กซี่อยู่ เธอทำให้คำว่าอัจฉริยะสาวเสียชื่อจริงๆ”หลี่หลันรีบดึงแขนฉือถัง “ถังถัง พอเถอะ อย่าพูดแบบนั้นเลย หวานหว่านน่าสงสารจะตายไป”ฉือหว่านเห็นรถของตัวเองจอดเรียบร้อยแล้ว คนขับก็ลงจากรถ เดินตรงเข้ามาหาเธอเธอก้าวไปข้างหน้า เดินผ่านฉือถังและหลี่หลันมาหยุดตรงหน้าฉือเจียว เธอยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วกะพริบตา “ฉือเจียว เธอพูดถูก แถวนี้เรียกรถยากมากเลยล่ะ”ฉือเจียวแสดงสีหน้าภูมิใจฉือหว่านหันไปมองโรลส์รอยซ์ของฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว งั้นคุณช่วยไปส่งฉันหน่อยไหมคะ?”“……” สีหน้าของฉือเจียวเปลี่ยนไปทันที “ไม่ได้!”ฉือหว่านหันไปมองเธอ “ไม่ได้ แล้วเธอจะบ่
ไม่เป็นไปได้ยังไง?ฮั่วซือหานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเอง เขากำลังเอาฉือหว่านไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงคนนั้น ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังผู้เปล่งประกายเจิดจ้า?ประธานฮั่ว คุณช่วยไปส่งฉันหน่อยได้ไหม?เมื่อครู่ฉือหว่านยืนอยู่ข้างรถของเขา ขอให้เขาไปส่งเธอฮั่วซือหานหัวเราะในใจ ทั้งที่เธอมีรถของตัวเองอยู่แล้ว ยังแกล้งพูดแบบนั้น ที่แท้ก็แค่แกล้งกวนประสาทฉือเจียวรวมถึงแกล้งเขาด้วยผู้หญิงคนนี้ กล้าขึ้นทุกวันจริงๆในตอนนั้นเอง ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลันก็ขึ้นรถมา ฉือเจียวนั่งเบาะหน้า ส่วนฉือถังกับหลี่หลันนั่งเบาะหลัง ฮั่วซือหานเหยียบคันเร่ง รถโรลส์รอยซ์แฟนธอมก็แล่นออกไปอย่างนุ่มนวลฉือเจียวรับไม่ได้อย่างแรง ฉือหว่านเป็นใครกัน ถึงกล้าใช้รถระดับเดียวกับฮั่วซือหาน เธอมีคุณสมบัติอะไร ถึงได้ขับโรลส์รอยซ์!ฉือเจียวถามขึ้น “ซือหาน ฉือหว่านใช้เงินคุณอีกแล้วใช่ไหม?”ฉือถัง “ประธานฮั่ว ตอนหย่ากัน คุณให้เงินเธอเยอะใช่ไหม? ไม่อย่างนั้นเธอจะไปเอาเงินที่ไหนมาซื้อโรลส์รอยซ์ได้?”ฮั่วซือหานวางมือลงบนพวงมาลัย นาฬิกาข้อมือหรูของเขาเป็นประกาย แต่สายตาไม่แม้แต่จะเหลือบมองใคร เขาไม่พูดอะไรเลยฉือเจี
หลี่หลันพูดขึ้นว่า “หวานหว่าน เธอยังจะกล้าพูดอีกเหรอว่าไม่ได้สะกดรอยตามประธานฮั่ว?เธอสะกดรอยตามเขามาชัดๆ!”“ฉือหว่าน เธอนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ รู้แม้กระทั่งว่าซือหานอยู่ชั้น 9 ตามเขาจนบ้าคลั่งไปแล้วเหรอ? นี่เธอเป็นโรคจิตหรือเปล่า?”ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว คุณอยู่ชั้น 9 เหรอคะ?”ฮั่วซือหานใช้สายตาเหลือบไปทางหมายเลขห้อง 901 “ผมอยู่ที่นี่”ฉือหว่าน “อ้อ”จากนั้นเธอก็เดินไปที่หน้าห้อง 902 กรอกรหัสผ่าน “ติ๊ด” ประตูเปิดออกทันทีฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลัน อ้าปากค้างกันหมดฉือหว่านอยู่ห้อง 902 จริงๆ งั้นเหรอ?เธออยู่ที่ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์จริงๆ? แถมยังอยู่ตรงข้ามห้องฮั่วซือหานอีก?ฉือหว่านเดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะปิดประตู เธอหันกลับมามองพวกเขา “พวกเธอพูดถูกนะ ฉันอยู่ตรงข้ามกับประธานฮั่วจริงๆ ด้วย”ปังฉือหว่านปิดประตูเสียงดังซี๊ด หลี่หลันถึงกับสูดลมหายใจแรง ยัยเด็กนี่มันอะไรกัน? อยู่ดีๆ ก็มีรถหรู บ้านหรู ยังเป็นฉือหว่านคนเดิมอยู่เหรอเนี่ย?ฉือเจียวตกใจจนพูดไม่ออก เธอหันไปมองฮั่วซือหาน “ซือหาน! ฉือหว่านซื้อห้องที่ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ แถมอยู่ตรงข้าม
ฉือหว่านรีบเดินหนีทันทีแต่ฮั่วซือหานกลับขวางทางเธอไว้ “ฉือหว่าน เธอไม่มีอะไรจะพูดกับฉันหน่อยเหรอ?”ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น ดวงตาใสบริสุทธิ์จ้องมองเขา “พูดเรื่องอะไรล่ะ?”ฮั่วซือหานขบเม้มริมฝีปากบาง “รถหรูที่เธอขับ บ้านหรูที่เธออยู่ ได้มายังไง ใช้เงินใคร?”ฉือหว่านยืดหลังตรงอย่างสง่างาม “ประธานฮั่ว อย่างน้อยฉันไม่ได้ใช้เงินคุณก็พอ ส่วนเรื่องอื่นขอไม่เปิดเผย”ฉือหว่านพยายามจะเดินหนีอีกครั้งแต่ร่างสูงใหญ่ของฮั่วซือหานยืนขวางไว้เหมือนกำแพง ไม่ยอมให้เธอผ่านฉือหว่านยกมุมปากยิ้มเยาะ “ประธานฮั่ว คุณคงแปลกใจมากสินะ? ที่จริงคุณก็คิดไม่ต่างจากฉือเจียวพวกนั้นหรอก คิดว่าฉันเป็นแค่แม่บ้านที่หมุนรอบคุณ ไม่มีทางหาเงินได้เอง ใช้ชีวิตด้วยเงินค่าหย่าของคุณเท่านั้น”ฮั่วซือหานคิดแบบนั้นจริงๆ เพราะฉือหว่านไม่มีงานทำจริงๆ“เธอมีวุฒิการศึกษาสูง มีพรสวรรค์ ที่ผ่านมาเธอเสียสละเพื่อดูแลฉัน ฉันชดเชยให้เธอได้ เธอสนใจวงการไหน ฉันจะจัดการให้เธอเข้าไปทำงาน หรือจะให้ฉันลงทุนเปิดกิจการให้เธอก็ได้”ฮั่วซือหานแทบไม่รู้จักฉือหว่านเลย นอกจากเพิ่งรู้ว่าเธอเป็นอัจฉริยะสาว ที่เหลือเขาไม่รู้อะไรเลยฉือหว่านมองชายหนุ
หลี่หลันกับฉือถังเห็นฉือเจียวถูกกดลงกับพื้น ต่างก็ตกใจสุดขีด ทั้งสองรีบเข้าไปจะช่วยฉือเจียว “พวกคุณปล่อยเจียวเจียวเดี๋ยวนี้นะ!”“นี่คือคำเตือนครั้งที่สาม ถ้ายังไม่หยุด เราจะลากพวกคุณออกไป!”สุดท้าย ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลัน ก็ถูกไล่ออกจากดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ “ปัง!” ประตูใหญ่ของดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ปิดลงต่อหน้าพวกเธออย่างไร้เยื่อใยฉือเจียว “……”ฉือถัง “……”หลี่หลัน “……”พวกเธอเคยเจอเรื่องน่าอับอายแบบนี้ที่ไหนกัน? โดยเฉพาะฉือเจียว เวลาไปไหนกับฮั่วซือหาน เธอเป็ยแขกคนสำคัญเสมอ ไม่เคยต้องมาโดนคนเขาไล่ตะเพิดแบบนี้เลย นี่ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตฉือถังก็โกรธเช่นกัน “ทั้งหมดนี่เป็นเพราะฉือหว่าน! ฉือเจียว เรื่องมันยังไงกันแน่? ฉือหว่านมีรถหรู มีบ้านหรู แล้วยังไล่พวกเราออกมาอีก เธอคิดจะท้าทายสวรรค์รึไง!?”ฉือเจียวกำหมัดแน่น “ฉือหว่านมันจะเก่งอะไรกันนักหนา ก็แค่ฮั่วซือหานไม่เอามันแล้วให้ค่าชดเชยก้อนโตเท่านั้น!”หลี่หลันมองเข้าไปยังห้องหรูด้วยสายตาอิจฉา “เจียวเจียว ถังถัง อย่าเพิ่งโมโหไป ถึงประธานฮั่วจะให้เงินมันเยอะ แต่ผู้หญิงอย่างฉือหว่านไม่มีงาน ไม่มีรายได้ แค่รอเวลาม
หลี่หลันพูดขึ้นว่า “หวานหว่าน เธอยังจะกล้าพูดอีกเหรอว่าไม่ได้สะกดรอยตามประธานฮั่ว?เธอสะกดรอยตามเขามาชัดๆ!”“ฉือหว่าน เธอนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ รู้แม้กระทั่งว่าซือหานอยู่ชั้น 9 ตามเขาจนบ้าคลั่งไปแล้วเหรอ? นี่เธอเป็นโรคจิตหรือเปล่า?”ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว คุณอยู่ชั้น 9 เหรอคะ?”ฮั่วซือหานใช้สายตาเหลือบไปทางหมายเลขห้อง 901 “ผมอยู่ที่นี่”ฉือหว่าน “อ้อ”จากนั้นเธอก็เดินไปที่หน้าห้อง 902 กรอกรหัสผ่าน “ติ๊ด” ประตูเปิดออกทันทีฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลัน อ้าปากค้างกันหมดฉือหว่านอยู่ห้อง 902 จริงๆ งั้นเหรอ?เธออยู่ที่ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์จริงๆ? แถมยังอยู่ตรงข้ามห้องฮั่วซือหานอีก?ฉือหว่านเดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะปิดประตู เธอหันกลับมามองพวกเขา “พวกเธอพูดถูกนะ ฉันอยู่ตรงข้ามกับประธานฮั่วจริงๆ ด้วย”ปังฉือหว่านปิดประตูเสียงดังซี๊ด หลี่หลันถึงกับสูดลมหายใจแรง ยัยเด็กนี่มันอะไรกัน? อยู่ดีๆ ก็มีรถหรู บ้านหรู ยังเป็นฉือหว่านคนเดิมอยู่เหรอเนี่ย?ฉือเจียวตกใจจนพูดไม่ออก เธอหันไปมองฮั่วซือหาน “ซือหาน! ฉือหว่านซื้อห้องที่ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ แถมอยู่ตรงข้าม
ไม่เป็นไปได้ยังไง?ฮั่วซือหานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเอง เขากำลังเอาฉือหว่านไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงคนนั้น ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังผู้เปล่งประกายเจิดจ้า?ประธานฮั่ว คุณช่วยไปส่งฉันหน่อยได้ไหม?เมื่อครู่ฉือหว่านยืนอยู่ข้างรถของเขา ขอให้เขาไปส่งเธอฮั่วซือหานหัวเราะในใจ ทั้งที่เธอมีรถของตัวเองอยู่แล้ว ยังแกล้งพูดแบบนั้น ที่แท้ก็แค่แกล้งกวนประสาทฉือเจียวรวมถึงแกล้งเขาด้วยผู้หญิงคนนี้ กล้าขึ้นทุกวันจริงๆในตอนนั้นเอง ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลันก็ขึ้นรถมา ฉือเจียวนั่งเบาะหน้า ส่วนฉือถังกับหลี่หลันนั่งเบาะหลัง ฮั่วซือหานเหยียบคันเร่ง รถโรลส์รอยซ์แฟนธอมก็แล่นออกไปอย่างนุ่มนวลฉือเจียวรับไม่ได้อย่างแรง ฉือหว่านเป็นใครกัน ถึงกล้าใช้รถระดับเดียวกับฮั่วซือหาน เธอมีคุณสมบัติอะไร ถึงได้ขับโรลส์รอยซ์!ฉือเจียวถามขึ้น “ซือหาน ฉือหว่านใช้เงินคุณอีกแล้วใช่ไหม?”ฉือถัง “ประธานฮั่ว ตอนหย่ากัน คุณให้เงินเธอเยอะใช่ไหม? ไม่อย่างนั้นเธอจะไปเอาเงินที่ไหนมาซื้อโรลส์รอยซ์ได้?”ฮั่วซือหานวางมือลงบนพวงมาลัย นาฬิกาข้อมือหรูของเขาเป็นประกาย แต่สายตาไม่แม้แต่จะเหลือบมองใคร เขาไม่พูดอะไรเลยฉือเจี
ฉือหว่านถึงกับพูดไม่ออก ในตอนนั้นเอง รถใหม่ของเธอก็มาถึงพอดี “ทุกคน ฉันแค่มารอรถที่นี่ ไม่สะดวกคุยต่อแล้วนะ ฉันจะขึ้นรถแล้ว”“รอรถ? รอแท็กซี่เหรอ?” ฉือเจียวหัวเราะเยาะ “ฉือหว่าน หน้าโรงพยาบาลแบบนี้เรียกแท็กซี่ยากมากเลยนะ”เมื่อก่อนฉือหว่านก็ใช้แท็กซี่ตลอด จึงไม่แปลกที่ฉือเจียวจะคิดแบบนั้นฉือถังมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างดูแคลน “ฉือหว่าน ฉันดูถูกเธอจริงๆ ดูเหล่ารุ่นพี่ของเธอสิ ไม่มีใครไม่มีบ้านไม่มีรถ แต่ละคนชีวิตดีทั้งนั้น มีแต่เธอที่ยังใช้แท็กซี่อยู่ เธอทำให้คำว่าอัจฉริยะสาวเสียชื่อจริงๆ”หลี่หลันรีบดึงแขนฉือถัง “ถังถัง พอเถอะ อย่าพูดแบบนั้นเลย หวานหว่านน่าสงสารจะตายไป”ฉือหว่านเห็นรถของตัวเองจอดเรียบร้อยแล้ว คนขับก็ลงจากรถ เดินตรงเข้ามาหาเธอเธอก้าวไปข้างหน้า เดินผ่านฉือถังและหลี่หลันมาหยุดตรงหน้าฉือเจียว เธอยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วกะพริบตา “ฉือเจียว เธอพูดถูก แถวนี้เรียกรถยากมากเลยล่ะ”ฉือเจียวแสดงสีหน้าภูมิใจฉือหว่านหันไปมองโรลส์รอยซ์ของฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว งั้นคุณช่วยไปส่งฉันหน่อยไหมคะ?”“……” สีหน้าของฉือเจียวเปลี่ยนไปทันที “ไม่ได้!”ฉือหว่านหันไปมองเธอ “ไม่ได้ แล้วเธอจะบ่
ฮั่วซือหานเงยหน้า เขาเห็นฉือหว่านฉือหว่านมาที่โรงพยาบาลในเครือองค์กรถงเหรินถังทันใดนั้น แขนของเขาก็ถูกกอดรัดไว้แน่น ฉือเจียวคล้องแขนเขาไว้ “ฉือหว่านมาทำไม? ซือหาน ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอเลย เห็นเธอแล้วรู้สึกใจจะวาย”ฮั่วซือหานละสายตาจากฉือหว่าน แล้วดึงแขนตัวเองออกจากมือฉือเจียว “งั้นเรากลับกันเถอะ ฉันจะไปเอารถ”พูดจบ ฮั่วซือหานก็เดินออกไปทันทีตั้งแต่กลับมาจากเวยไห่ ฉือเจียวก็เกาะติดฮั่วซือหานตลอด ฮั่วซือหานเองก็ตามใจเธอทุกอย่าง ไม่เคยติดต่อกับฉือหว่านอีกเลย แต่ฉือเจียวกลับรู้สึกชัดเจนว่า ฮั่วซือหานเริ่มเย็นชากับเธอขึ้นเรื่อยๆตอนนี้ ฮั่วซือหานดูเหมือนไม่มีความรักให้เธออีกแล้ว เหลือแค่ความรับผิดชอบฉือเจียวกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ…ฉือหว่านเดินเข้าไปในองค์กรถงเหรินถัง เธอตรงไปหารุ่นพี่สาม เซียวอี้เซียวอี้ยิ้มมุมปาก “หวานหว่าน เธอผอมลงนะ ดูท่าหลังจากแยกจากคุณปู่กับพวกพี่ๆ แล้ว เธอคงได้ลิ้มรสชาติความรักจนหมดหวานล่ะสิ”ฉือหว่านถลึงตาใส่เขา เธอรู้อยู่แล้วว่าพวกพี่ชายต้องล้อเธอแน่ รุ่นพี่สามก็ยังเป็นคนปากร้ายเหมือนเดิมฉือหว่าน “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันกลับก่อนนะ”เซียวอี้รีบคว้าเธ
หลี่หลันนึกขึ้นได้ “ฉันพอจะจำได้ องค์กรถงเหรินถังน่าจะเข้าตลาดหลักทรัพย์ต่างประเทศวันที่ 11 เมษายน เลยถูกเรียกกันว่า ‘ตำนาน 411’”ฉือถังพยักหน้า “ใช่เลย”ฉือเจียวมองยาที่อยู่ในมือตัวเอง “ถ้าเป็นแบบนั้น ผู้ก่อตั้งองค์กรนี้ก็ต้องเป็นอัจฉริยะระดับตำนานเลยน่ะสิ ซือหาน คุณรู้จักเขาไหม?”ความจริงตอนนี้ฉือเจียวยังโกรธอยู่เต็มอก แต่เธอไม่กล้าระเบิดใส่ฮั่วซือหานอีกแล้ว ตรงกันข้าม เธอกลับยิ่งพยายามยึดเขาไว้ให้แน่น ทั้งหมดนี้ เธอเลือกจะระบายที่ฉือหว่านแทนฮั่วซือหานคิดอยู่สักพัก “เคยเจอกันครั้งหนึ่ง”ฮั่วซือหานเคยเจอกับผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังจริงๆ ตอนนั้นคือเมื่อหกปีก่อน ที่ลอสแอนเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกาในตอนนั้น เขาเป็นเจ้าพ่อวงการธุรกิจแล้ว และได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานประชุมของแวดวงธุรกิจที่วอลสตรีท คืนนั้น เป็นคืนที่ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังพาแบรนด์เข้าสู่ตลาดหุ้น เขาได้ยินเสียงเคาะระฆังตอนเที่ยงคืนที่เธอเป็นคนตีคนข้างๆ บอกกับเขาว่า ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังคนนั้น อายุเพียงแค่ 16 ปีเท่านั้นเขาเองก็เคยเปิดบริษัทแรกในวัย 16 ปีเหมือนกันเธอเองก็พาองค์กรเข้าตลาดหุ้นตอนอายุ 16 เช่นก
"เดี๋ยวก่อน!" ฉือหว่านพูดแทรกขึ้นมากลางคัน ตัดบทคำด่าของฉือเจียวทันที "ฉือเจียว เธอเข้าใจผิดแล้ว เมื่อคืนฉันไม่ได้ยั่วยวนประธานฮั่วเลยนะ ตรงกันข้าม ฉันปฏิเสธเขาสุดชีวิต แต่ประธานฮั่วกลับใช้จังหวะที่ฉันกำลังเป็นไข้ตัวร้อน อ่อนแรงบังคับฉัน!"อะไรนะ?ฮั่วซือหานใช้กำลัง?ฉือเจียวไม่เชื่อสุดหัวใจ ฮั่วซือหานเป็นใคร เขามีสาวสวยอยู่รอบตัว ไม่เคยขาดผู้หญิงเลยสักวันแถมเธอเองก็เคยเสนอตัวให้เขาหลายครั้ง แต่เขากลับปฏิเสธโดยอ้างว่าไม่มีอารมณ์หรือไม่ก็งานยุ่งเขาจะเคร่งขนาดไหนก็เคร่งได้ขนาดนั้นแต่กลับมาใช้กำลังกับฉือหว่านตอนเธอป่วย?ฉือเจียวไม่เชื่อ "ไม่มีทาง! เธอพูดมั่ว!"ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน "ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณก็อยู่ตรงนี้ ช่วยบอกฉือเจียวหน่อย ฉันพูดมั่วจริงรึเปล่า?"ฮั่วซือหานมองฉือหว่านแวบหนึ่ง ก่อนจะเผยอริมฝีปากบางเอ่ยขึ้น "เธอพูดเรื่องจริงทั้งหมด"ฉือเจียว "......" เธอแทบจะพังทลายลงตรงนั้นเห็นสีหน้าของฉือเจียวเหมือนกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ฉือหว่านหัวเราะเย็นเยียบ "ฉือเจียว ตอนเธอไปเป็นมือที่สามของคนอื่น เธอเคยคิดบ้างไหมว่าจะมีวันโดนคนอื่นมาเป็นมือที่สามแทน? บอกไว้เลยนะ ประธาน
”เป่ยเฉิน นายมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ทำไม นายกำลังสงสัยฉันเหรอ สงสัยว่าฉันอยากระเบิดตายไปพร้อมกับนาย?”“เป่ยเฉิน ฉันน่ะเป็นซ้อเจียวเจียวของนายนะ นายมาสงสัยฉันแบบนี้ ฉันเสียใจมากเลยนะ ฉันว่า... นายเปลี่ยนไปจริงๆ”“นายบอกมาสิ ทำไมถึงไม่กลับมาให้ทันตามเวลาที่กำหนด แล้วตอนอยู่บนเรือยอชต์ นายไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านใช่ไหม?”ฉือเจียวฉลาดมาก เธอเล่นบทอารมณ์เต็มที่ แถมยังชิงโจมตีกู้เป่ยเฉินก่อนเสียอีกกู้เป่ยเฉินบนเรือยอชต์ไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านจริงๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอ่อนลงเล็กน้อย “ซ้อเจียวเจียว ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น”“เป่ยเฉิน พวกเราต้องเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ห้ามให้ฉือหว่านมาทำลายความสัมพันธ์ของเราเด็ดขาด”…………ฉือหว่านเริ่มเก็บกระเป๋า เตรียมจะบินกลับไห่เฉิงเก็บของเสร็จ เธอเดินออกไปหารุ่นพี่หญิง แต่ในระหว่างเดินผ่านระเบียง เธอก็เห็นฉือเจียวฉือเจียวรอเธออยู่ตลอดฉือหว่านไม่ได้แปลกใจอะไร เดินตรงเข้าไปฉือเจียวยิ้ม “ฉือหว่าน เธอกลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว ฉันเป็นห่วงเธอมากเลยนะ”ฉือหว่านยกยิ้มนิดๆ “ฉือเจียว คนที่ลงมือคือเธอใช่ไหม?”“ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไร ฉือหว่าน