Novels by Lei Baltazar

"Believe me, I'm not the one who put that chocolate there.""I don't care," singhal ko.He sighed. "I know your privacy. Hindi ko gagawin iyon--"Pinutol ko ang sinasabi niya. "Wala nga akong pake. Doon ka na sa Freia mo!"Kitang-kita ko kung gaano nagbago ang ekspresyon niya. Hindi ko lang maipaliwanag ito."Doon ka na. Siya naman ang pinuntahan mo kanina, diba." my voice broke at my last statement.Tumalikod ako. Hindi ko alam kung bakit nagkakaganito ako. I really felt my changes simula noong nagkaroon kami ng halos araw-araw na interaction. Nagsimula ito sa fucking convince na iyan.

Days passed by and seryoso nga raw talaga si Xenon sa panliligaw sa akin. He's not like the other suitors, really. Ewan ko kung bakit ganito siya kakaiba sa paningin ko.I closed my locker after I get the chocolates there. Ang dahilan kung paano niya nailagay sa locker ko iyon ay hindi ko alam! He's creepy! This school has no privacy!Galit ako sa kaniya. Aawayin ko siya kapag nagkita kami.I stormed out the locker room with a knot forehead. I felt like my privacy was invade. Oo at wala akong tinatago roon pero kahit na!Hindi ko kakainin ang chocolate na ito.Nilapag ko ang tsokolate sa lamesa ni Jade. Her chat with Amethyst was interupted. May halon

Isang nakakabingining sigawan ang iginawad ng mga kaibigan ko nang ikwento ko sa kanila ang sinabi ni Xenon. He is courting me."Omg. Feeling ko magkakajowa ka na." Jade giggled."So happy for you," si Amethyst.I don't think so. Hindi pa rin ako naniniwala sa pag-ibig. Ayaw ko pa rin pumasok sa isang relasyon. Ang lahat ay naglolokohan lang.I pouted."Bakit ganiyan ang muka mo?" tanong ni Amethyst."Bakit hindi niya ako tinanong kung gusto ko ba magpaligaw? Nagdesisyon agad siya.""Sapphire, that is courtship. No need to have permission.

Isang umaga rito sa College Department ng Shakers University, inutusan na naman kami ni Ma'am Mendoza. She commanded us to borrow some books in the library there.Feeling ko hindi kami pahihiramin. Dahil hindi naman kami college student pa. Ramdam kong mapapahiya kami. Which is I also felt like it's her intention to embarass us! Ang laki talaga ng galit ng guro na ito sa amin.The intimidating college students are watching us walking in their corridor. Siguro ay nagtataka na naman sila dahil may naligaw na naman na senior high. Baka nga kilala na kami ng mga ito dahil lagi kaming nandito, e."Ang hilig mag-utos dito. Baka makita ko pa iyong Nickel na iyon." bakas sa boses ni Jade ang pagkairita."LQ kayo?" tan

I raised my eyebrow as he sit in front of me. I continue eating."Miss sungit."Hindi ko siya sinagot. Naiirita ako sa presensya niya.Sunod-sunod kong sinubo ang pagkain ko. I want to escape with him. I really hate his presence."Baka mabulunan ka.""Wala akong pake sa sinasabi mo!" pasinghal kong sabi.Hindi natinag ang loko. He just smirked.Nabaling ang atensyon ko sa bagong pasok sa cafeteria. It's Freia Mendoza. Napatingin ako sa kaniya but when I felt that our eyes have met, umiwas agad ako. I don't know why I felt awkward.

He didn't reply. Pakiramdam ko ay napahiya ako. The message I sent on messenger was delivered. So, that means he's online, just really not responding. Dahil sa pagkapahiya, I unsent my message. Isipin na niyang maarte ako. Ayokong napapahiya! Kitang-kita kokung gaano siya kabilis magseen sa conversation namin nang inunsent ko iyong message ko. Kailangan ko pa palang mag-unsent para pansinin niya! What's wrong, baby? That's his message. Gaganti ako. Hindi rin ako magrereply agad! Iniwan ko muna iyong cellphone ko sa kwarto. Bumaba na ako para kumain. Mommy is there in the kitchen prepari