Novels by Code01417

Pag-uwi namin ni Seira sa bahay ay nandoon na sina Daddy. Nasa siya kasama si tita at mukhang kararating lang dahil nakakalat pa ang kanilang mga maleta sa sala.Nang makita kami ni Dad ay agad itong lumapit sa akin. Narinig ko pa ang pagsigaw ni tita sa pangalan ni Daddy bago tumama ang palad nito sa aking pisngi. Halos mawalan ako ng balanse dahil doon."Oh God! Hyujin!" agad na sigaw ni Seira. Hinawakan niya ako sa braso upang alalayan ako. Tumutulo na ang luha niya pero nakatulala lang ako kay daddy."W-Wha--" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng sumigaw siya."Walang hiya ka! Wala kang kuwentang anak!" sigaw niya sa akin sa hindi ko malamang dahilan.Nagulat kaming lahat sa ginawa niya. Si tita Janice ay umiiyak habang hawak-hawak ang braso ni daddy at pinipigilan ito."Wei! Tama na! H'wag mo silang sisihin!" Awat ni tita kay daddy.

Alam ko na may masamang ugali si Faye pero hindi ko alam na mas malala pa pala siya sa iniisip ko.Pagkatapos ibigay ni Seira sa akin ang isang folder ng documents na galing daw kay Jinx ay agad ko rin iyong binuksan. Kahit galit ako sa kaniya dahil may gusto siya kay Seira ay hindi ko pa rin maipagkakaila na naging mabait siya kay Seira bilang kaibigan. Besides, aalis na siya kaya hindi ko na kailangan pang mamroblema sa kaniya.Nang buksan ko ang folder ay agad akong nainis ng makita ko ang laman no'n. Napaka gago lang talaga ni Faye Alonzo. Wala akong pake alam kahit babae pa siya. Napaka walang hiya niyang tao. Hindi ko maisip na aabot siya sa ganitong bagay. Balak niya pa akong gamitin.Kaya pala gustong-gusto niyang makipag-sex sa akin. Ginamit niya pa ang mga magulang niya para lang sa plano niya.Noong linggo ay hinanda ko na ang mga plano ko para ngayong lunes.

Sabado na ngayon at mamayang gabi ay susunduin na ako ni Jinx dito sa bahay. Naiinis pa rin si Hyujin dahil makikipag-date ako kahit pa nagkasundo na kami tungkol dito noong nakaraan. Kapalit ng pakikipag-date ko ay ang kundisyong gustong-gusto ng mokong. Halos sa mga nakalipas na araw ay lagi niya akong pinapagod. Sa bawat oras at bawat lugar na walang tao ay sinasamantala niya. Wala naman akong magawa dahil lagi niyang ginagamit sa akin ang pagbabanta na hindi siya papayag sa date namin ni Jinx. Oportunista talaga.Pero ngayon galit pa rin siya pagkatapos niya ako ilang beses pagurin. Pagkatapos niya ilang beses maka-score. Ang sarap lang pumutol ng mahabang saging.Hinatak niya ako patungo sa kuwarto niya kahit kausap ko pa si manang sa sala kanina. Ang paalam niya kaya manang ay may importante raw siyang sasabihin sa akin. Alam ko ang pinaplano niya. Kanina ko pa siya nakikita na nakatitig sa akin habang na nonood daw siya

Kaninang umaga ay nakatanggap ako ng text galing kay Faye na magkita raw kami sa school field. Bukod sa problema namin sa arrange marriage ay hindi ko na lang kung ano pa ang dapat naming pag-usapan. Mas maganda kung may na isip na siyang paraan para hindi matuloy ang kasal para hindi na ako mamroblema. Gustong-gusto ko na rin sabihin sa lahat na akin lang si Seira.Kaninang umaga ay sinundo ng mokong si Seira sa bahay. Sabay daw silang papasok. Wala akong nagawa kahit gustong-gusto ko nang sapakin ang gagong 'yun. Kailangan naming magpanggap ni Seira hanggat maaari. Ayoko rin naman na mabulilyaso ang mga plano namin dahil siguradong delikado na naman si Seira pagnalaman ni daddy ang tungkol sa relasyon namin."Hyujin, saan ang punta mo ngayon?" Inakbayan ako ni Xavier habang nagliiligpit ako ng mga gamit ko. Nilingon ko naman siya ng mapansin ko ang masigla niyang boses. Mukhang nakapag-usap na sila ni Finnral.

Habang kumakain kami ni Hyujin ay nagpaalam si manang na aalis lang siya saglit at mamimili kasama ang isang kasambahay. Nagpatuloy kami sa pagkain pagkaalis ni manang sa kusina.Napag-usapan na namin ni Hyujin ang tungkol sa nakatakdang date namin ni Jinx sa darating na sabado. Ilang beses siyang umangal pero napapayag ko rin siya sa huli. Pero may isang kundisyon siya na nagpapasakit ng ulo ko ngayon.Nakatitig siya sa akin habang kumakain kami. Tumayo siya at saka isinara at inilock ang pinto ng kusina. Nang bumalik siya sa kaniyang upuan ay prente itong umupo habang titig na titig sa akin.Ibinalik ko naman sa kaniya ang titig niya at saka siya tinaasan ng kilay. "Then?" tanong ko habang nasa aking labi pa ang kutsara ko.Ngumiti siya bago bumaba ang tingin patungo sa aking mga labi. Hindi na rin ako umangal ng lumapit ang mukha niya at mapusok akong halikan sa labi. Ito ang kundisy

Sabay kaming umuwi ni Hyujin tulad ng napag-usapan namin. Gusto kong sabihin sa kaniya na inaya ako ni Jinx na mag-date this weekend pero hindi ko nagawang makapagsalita habang nasa byahe kanina at hanggang ngayon na nandito na kami sa bahay. Alam ko kasi na magagalit siya. Pero mas okay na rin ang ganito dahil hindi kami mahahalata. Kapag lagi kaming nasa bahay dalawa ay maraming magtataka.Nang makarating kami sa bahay ay saka lang ako kinausap ni Hyujin bago kami bumaba ng sasakyan niya. "Ang tahimik mo ah. May sakit ka ba?" kunot noong tanopng niya."Ah, wala. Napagod lang siguro ako kanina," sagot ko na lang at saka ako bumaba ng sasakyan.Pagpasok namin sa loob ay na daanan namin si manang na naglilinis. Agad niya kaming binati at ganon din ang ginawa namin. Nagpaalam muna kami na magbibihis kaya agad na rin kaming nagtungo sa mga kuwarto namin.Pagpasok ko sa kuwarto ay agad na a

Pagdating nila sa convenience store ay sumalubong kaagad ang kapalitan ni Ruth."Mauuna na ko Ruth, tapusin mo nalang ang pagsasalansan ng mga cigarettes, kaunti na lang naman," paalam nito sa kanya. Tumango naman ang dalaga bilang tugon, pumasok na siya sa counter saka inumpisahang tapusin ang mga naiwang gawain sa kanya.Nagdilim ang paligid, kalauna'y bumuhos ang ulan. Dahil doon ay nagpuputik ang sahig sa tuwing may papasok na customers. Matrabaho ang pag-mop ng sahig subalit wala naman siyang magagawa.Matapos niyang masuklian ang isang customer ay agad na nakuha ng atensyon niya ang mga pumasok ng store. Ni hindi nila nakuhang magpunas ng sapatos bagamat may basahan sa tapat ng pinto.Sina Levie at Harriet, ihinagis ang mga bag na dala sa upuan. Ang mga payong na dala nila ay hindi rin nila nakuhang ilagay ng maayos sa lagayan, basang-basa iy

Walang kahit na sino sa mga guro ang umawat sa mga estudyante kung hindi ang mga malalapit lamang sa punong-guro. Ilang beses na sermon at pakiusapan ang nangyari bago napabalik sa classroom ang mga ito.Tinapos parin ni Mrs. Perez ang oras ng klase hanggang sa mag-uwian, inayos ni Ruth ang mga gamit niya sa lamesa, ito na nga ba talaga ang huling araw niya na papasok ng eskwelahan?Bago tuluyang lumabas sina Levie at Harriet ay iniwan siya ng nakakaasar na ngiti ng mga ito, sinasabi ng mga ngiting iyon na sila ang nanalo. Pinasya niyang hindi na sila pansinin pa, isinukbit niya ang bag sa likuran saka pinagmasdan ang mga libro na hawak.Tahimik siyang pinagmamasdan ni Reese, maging nina Jake at Tina. Ramdam niya naman iyon subalit hindi na lamang niya pinansin.Ang lahat ng nasa classroom ay sinundan siya ng tingin hanggang

Napabuntong-hininga si Ruth habang pinagmamasdan sina Tina at Jake na mag-abot ng papel sa mga napapadaang estudyante sa quadrangle. Hawak niya lamang ang mga papel at hindi niya alam kung dapat pa bang ipamigay ang mga iyon.Lumapit sa kanya si Tina, "paubos na iyong akin, lahat nang abutan ko tinatanggap iyong papel," masayang balita nito sa kanya. Ngumiti na lamang siya bilang tugon."May problema ba?" tanong ni Tina sa kanya.Nag-iisip siya kung dapat niya bang sabihin ang nasa isip niya ngayon, ayaw niya namang putulin ang pag-asa na natitira sa kapatid."Huwag na nating subukan," sabi niya rito saka umiling. "Magsasayang lang kayo ng pagod, tama ka, kahit na anong gawin natin hindi nila tayo pakikinggan."Alam din naman ni Tina na may punto ang ang sinabi niy

Tinatahak ni Ruth ang daan pauwi noon, malakas ang ulan subalit hindi niya iyon alintana. Ang mga tao ay kanya-kanyang silong sa mga saradong tindahan at naghihintay ng pagtila ng ulan. Ang ilan sa mga batang nakasilip sa bintana ng mga bahay nila ay sinusundan siya ng tingin, naiinggit sa kanya na isiping naliligo siya sa ulan.Nagpapasalamat si Ruth sapagkat walang nakakakita ng mga luha niya ngayon, naghahalong galit at awa sa sarili ang narararamdam niya. Palaging ipinamumuka sa kanya na wala siyang lugar para mangarap sapagkat mahirap lang siya.Napakabigat noon sa dibdib, napakasakit sa puso at literal sapagkat napahawak siya sa dibdib nang manikip iyon. Bago pa man siya magpatuloy sa paglalakad ay huminto ang isang pulang sasakyan malapit sa kanya, napahinto siya at napabaling doon.Bumaba ang salamin ng sasakyan, sumilip mula sa loob noon si Mrs. Perez.

Sa loob ng opisina ng principal, naroon sina Ruth at Tina at ang ilan sa mga head teachers."Seventy eight," bilang ni Ruth, napapikit siya ng tumama ang stick sa palad niya sa ika pitumpu't walong beses. Kanina pa hindi matigil sa pag-iyak si Tina habang pinagmamasdan ang namumula at nagsusugat na palad ni Ruth."Ano bang mahirap sa paghingi ng tawad?" tanong ng guro saka inihataw sa palad niya ang patpat.Napakagat siya sa labi sabay bumilang, "seventy nine."Matapos siyang kausapin sa couceling, kung counseling nga bang maituturing kung walang ibang ipinayo ang guidance counselor kundi ang hikayatin si Ruth na humingi na lamang ng tawad kay Deserie. Tumanggi siya, hindi siya hihingi ng tawad para sa nagawa niya.Kaya naman ngayon ay ito ang sinapit niya, kapalit ng pagmamatigas. Hindi

"I will turn you into a good person."Nagkakagulo ang lahat, subalit naroon siya, walang lakas na pinagmamasdan ang mga ito. Namanhid na ang mga sugat at mga kalmot niya sa katawa. Mapait siyang natawa, dahil doon ay mas lalong lumayo ang mga estudyanteng nakakakita sa kanya habang sinasabihan siyang nababaliw.Walang kahit isa sa kanila ang nagtanong at umusisa kung ayos lang ba siya, ang lahat ng simpatya ay sa taong naargabyado lamang ng oras na iyon at hindi ng kung sino ang totoong biktima.Hindi siya nagsisisi, kaya niyang gawin ang mas higit pa roon para kay Tina.Alam niyang malulungkot si Austin na makita siyang ganito, subalit nais din niyang makita ni Austin na ito ang dahilan kung bakit iniisip niyang hindi dapat mahalin ang mga katulad nila. Iniwan si Deserie ng mga kaibigan niya dahil sa takot na madamay, iniwan

CassandraThe last time I sat in a therapist's lobby for the first time, I was full of disbelief, destruction, doubt, and anger. My father brought me to Dr. Loraine, so I felt forced, trapped almost. Now, I see how therapy truly works if you open yourself up to it.One year since my last therapy session with Loraine, I sit in another therapist's lobby office. While again I am here not out of personal choice, my perspective is to just finish this so that I can go back on duty."Cassandra Porsse?" I rise from the chair I had been sitting in for almost twenty minutes when a tall woman calls me."That's me," I admit nervously.With a small, genuine smile, the woman tucks a piece of her toffee blonde hair that fell from her messy bun behind her ear and extends her hand. Her clothes are sleek and professional. A huge contrast to the colorful Lorraine, she wears a black conservative two-piece suit. The skirt is knee-

CassandraFat ass. Short ass. Miss Piggy. Ugly piece of lard. Fat piece of shit. Oompa Loompa.These are only some of the names my peers would call me at school. Though now homeschooled, even the distance from my tormentors wasn't enough to ease all of the damage. While leaving was some relief, the memory of how I was treated also left with me like mental scars.I hate that place. I hated it so much that I nearly made Tarra late every morning as I dragged my feet every step. Up to the point before I left, I'm surprised she didn't place Dad's cuffs around my wrists to force my ass there. But she knows why I hate it. The constant bullying, the ear-deafening cackles, skinny bitches, and asshole guys are everyday torture that I succumbed to.My weakness, my attachment to the hateful comments and treatment, is what brought me here, to Loraine's office. Last night, Tarra and Dad dropped the bomb on me tha

CassandraI remember when my Dad would watch UFC fights and the loud sound of fists hitting faces and crunching bones would make me cringe.None of those fights compared to the sound Tarra made when her palm connected with Drew's cheek. The echo practically radiates through our apartment and I am eternally grateful it didn't cause Crayvin -who is still tending to the burning sauce- to come running out.Tarra's fiery gaze was enough to make me want to bunker down and cower, and I wasn't even the one on the receiving end of that glare."In case that slap across your face didn't knock some sense into your dense, Marshmallow ass, I'll repeat myself. What the fuck do you want?" Tarra spits.Drew releases a tear as he brings the palm of his hand over his now reddened cheek.Pretty sure the tear isn't from the slap though."I deserved that but look, I don't want to fight. I was hoping to have a word with Cassandra," he says and th

CassandraDeath is on its own clock and I could have sworn I heard the ticking stop when the bullet struck me. I will not forget the feeling of leaving everything and everyone I love. Scared shitless, I remember frantically pulling at the hem of Crayvin's shirt as I continued to bleed out, begging for him to save me. The look he gave me still shatters me to my very core, the look that reminds me of how my near-death experience nearly broke the man that I love.Though, if given the chance to save his life, I would do it all over again.When my sister rushes to the hospital, a strong sense of guilt hits me like a tidal wave when she smacks my arm after smothering me in hugs and tears. "You sissy swore we would always be there for one another. How the fuck did you expect to stand by that promise by jumping in front of a bullet? Never. Never do that to me again, Cassandra Juliet Porsse," she demands.Tarra is eerily quiet as I am finally leav

CrayvinAs a police officer, I've seen a lot of shit in the past four years. I've seen the worst in some people, a lot of bad accidents and circumstances, pure evil monstrosities where bodies were involved in a pool of blood. While some days are harder than others, four years on the force hardened me against the harsh realities, like an emotional set of armor.All those years of hardened resolve were shattered the instant two bullets pierced through the body of the woman I love.My mind is going crazy from what little sleep I don't get. A recurring nightmare makes me feel as if I am stuck on a carousel, going round and round on the highest frequency. The same dream resurfaces when I close my eyes; it's never-ending. Each time the carousel circles, I see red... blotches and blotches of red.The same red that had stained Cassandra's white top when she was shot. The same blood red that coated my hands.When we get to the hospital, Cassa

Tarra"Tarra, come here my love so I can get a good look at you," my mother says in an unrecognizably brittle voice, crooking her pale finger at me and motioning for me to approach.I look at my father, who gives me a weak smile and an encouraging nod. Sucking in a sharp breath of air, smelling the sterile, nearly choking environment of my mother's confined hospital room, I rise from my chair and shuffle small strides to stand by her side. Cassandra, her eyes glossy and red, kisses Mom on the cheek, then walks away. She takes my previous seat next to Dad, burying her head into him."Mom," I croak at her bedside. "Are you going to get better?"I stare at my mother's small body and dark eyes. Her beautiful features resemble my little sister so much that the comparison hurts to acknowledge.Our mother was always beautiful, full of laughter and light. Looking at her now, I don't recognize her. Wher