Novels by Nadia Lucia

“YOU know, when I say that I will sponsor your works as Cassiopeia, this is not what I meant.” Iyon ang reklamo ni Leo kay Phoebe habang papasok sila ng Illusions.Kung saan for the first time, her past works are displayed. Why past? Dahil hindi na siya nagpipinta in the mortal world, that is.Isang taon na ang nakakalipas simula noong sundan siya nito sa Witchester and from there on he didn’t turn back. On her, and on the things that she nneeded to face as a member of her family.Maraming tao ngayon sa loob ng gallery, para ngang ito lang ata ang unang pagkakataon niya na nakitang ganito karaming tao sa loob.But then sino nga bang hindi macu-curious sa fiancee ni Leonard Toledo? Na kasama nitong namatay sa isang car accident.

NATULOS si Phoebe sa kinatatayuan niya habang nakatingin siya kay Leo, habol nito ang hininga habang tagaktak ang pawis nito. Halata na tumakbo ito ng pagkalayo-layo para lang makita siyang muli. His eyes is saying it all, na para bang wala siyang malaking kasalanan na nagawa dito, yet he was here, and can’t believe that this is really happening. Bumaba siya sa kinatutungtungan, habang nakaalalay sa kanya ang mga fairies. There wings are fluttering excitedly as if they are watching something that is amusing on their eyes. Gusto niyang lapitan ito sabihin ang lahat ng mga gusto niyang sabihin, that she’s sorry, that she never meant this things to happened, and that she really loves him. Pero kahit na ba nakababa na siya sa bato a

PAGKAIBIS ni Leo sa sasakyan ay napatingin siya sa bakal na gate sa labas ng mansyon nila Magi. Hindi siya sigurado sa kung ano nga ba ang mangyayari pero alam niya sa sarili niyang hindi siya aalis sa lugar na `yon hangga’t hindi siya nakakagawa ng paraan para muli niyang makita si Phoebe.

NAGISING si Leo sa kanyang kwarto at hindi niya maiwasang mapangiwi nang maramdaman niya ang pagkirot ng ulo niya pakiramdam niya para sa siyang hang-over pero alam naman niyang kahit na ba nakainom siya ng wine ay malakas naman ang alcohol tolerance niya. Napatingin siya sa bintana at nakita niyang gabi niya kaya sigurado siyang hindi niya magagawang puntahan ang lugar na gusto niyang puntahan.

KANINA pa ni Leo gustong tigilan itong kahibangan na ginagawa niya, he’s been searching for hours pero wala siyang makitang bagay na hindi naman pamilyar sa kanya. Nakit aniyaang pagkalito sa mukha ng mga katulong dahil sa ginagawa niya pero sinabihan na lang niya ang mga ito na hayaan na lang siya. Mukha naman kasi siyang tanga kung sasabihin niya sa mga ito hindi niya alam kung ano ang hinahanap niya.

LEO felt tired it was the first thing that he noticed after he got out of the hospital. Kaya nga hindi na siya nagtataka kung bakit mas pinili siya ng kapatid na magpahinga siya trabaho giving him a force vacation. May mapagkakatiwalaan namna siyang tao sa companya kaya hindi na rin niya kailangan pa ng mga dapat alalahanin pa ang kompanya.