All Chapters of Nalanta at Muling Namukadkad ang Pagibig: Chapter 1 - Chapter 10

Pagkatapos ng tatlong taon naming pagamaate ni Nathan Foster, inakala kong alam ko na kung saan kami tutungo. Pero hindi siya kailanman nagpropose sa akin. At sa halip ay nagawa pa niyang malove at first sight sa aking stepsister.Naging direkta at walang tigil ang ginawa niyang panliligaw dito na hindi nagiwan ng pagamaalawang isip sa aking isipan. Pero sa pagkakataong ito, hindi na ako nagbreakdown o naghintay pa sa mga mangyayari habang umaasa na babalik pa siya gaya noon. Napagdesisyunan ko nang makipaghiwalay.Itinapon ko ang lahat ng regalo niya sa akin, pinagpunit punit ko rin ang wedding dress na lihim kong binili at noong kaniyang kaarawan, iniwan ko sa aking nakaraan ang Riverdale.Nang sasakay na ako sa aking flight, nagmessage si Nathan sa akin:“Nasaan ka na? Hinihintay ka ng lahat.”Ngumiti ako, pero na ako nagreply sa kaniya habang binoblock ko siya sa bawat platform. Wala siyang ideya na dalawang linggo na ang nakalilipas mula noong tanggapin ko ang proposal ng aki

Nang biglang bumuhos ang luha ni Sophia.“Nathan, pakiusap, huwag kang makipagtalo sa aking kapatid nang dahil lang sa akin,” mahina nitong sinabi habang nanginginig ang tila inapi nitong boses. “Okay lang ako… mayroong karapatan si Roxanne na mainis sa akin.”Naging tahimik at kaawa awa ang kaniyang mga iyak na para bang inapi siya sa buo niyang buhay.Mabilis namang nagpakita ng inis ang mukha ni Nathan.“Nagseselos ka kang dahil nagcacare ako kay Sophia,” sabi nito gamit ang kasing lamig ng yelo niyang boses. “Nagseselos ka dahil mas maganda ang naging trato ko sa kaniya. Nagseselos ka dahil mahal siya ng lahat.”Isang sandaling tumigil si Nathan bago niya ibigay ang huli niyang atake. “Roxanne, hindi na ikaw ang taong kilala ko. Nagbago ka na—naging bitter at wala ka na sa lugar, hindi ba?”Dito na siya tumalikod para maglakad palayo habang bitbit niyang dinadala si Sophia palabas ng kwarto.Habang pinapanood ko ang pagkawala ng imahe ng dalawa sa malayo, bigla kong napagtan

Lumipat si Sophia papasok sa aking kuwarto pero hindi ko na inabala ang aking sarili na matulog sa kaniyang kuwarto kaya namili na lang ako ng isa sa aming mga guest room na maaari kong magamit pansamantala.Malamig at basa pa ang bedding na hinanda ng kasambahay sa akin kaya wala na akong nagawa kundi humiga rito nang nakadamit. Sabagay, ilang araw na lang ang ilalagi ko sa bahay na ito. Titiisin ko na lang ang lahat ng ito hanggang sa tuluyan na akong makaalis dito.Pero kinabukasan, habang naglalakad ako pababa ng hagdanan, nakakita ako ng isang eksenang nagpalamig sa aking katawan.Nakita ko na nagkabasag basag ang nakaframe na picture ng aking ina sa sala kung saan ito dati nakadisplay kasama ng paborito niyang mga bulaklak at mga gamit.Ibinato sa sahig ang kaniyang picture na siyang sumira sa frame nito habang nababalot ng maputik na marka ng paa ang nakangiti niyang imahe sa picture.Nakakalat din ang mga paborito niyang mga bulaklak at gamit sa sahig habang tuwang tuwa na

At ang natitira ay mga regalong ibinigay sa akin ni Nathan nitong nakalipas na tatlong taon.Ang ilan ay mga malalarong mga maliliit na laruan habang ang ilan naman ay mga alahas at mga accessories na binili niya para sa akin. Maingat kong hiniwalay ang mamahaling mga item nang mapagdesisyunan kong iwanan ang mga ito ipansamantala sa aking best friend. Ibabalik niya ito kay Nathan sa sandaling umalis ako ng Riverdale. Sa pamamagitan lang nito maaayos ang lahat dahil wala na akong magiging utang sa kaniya.Para naman sa mga mumurahin, at walang kabuluhang mga bagay na binigay niya sa akin para matuwa ako, hindi ako nagdalawang isip na kunin ilagay ang mga ito sa isang trash bag para itapon.Dumating pa nga ang sandali na kung saan pinahalagahan ko maging ang pinakamaliit na keychain na ibinigay niya sa akin. Pero ngayon, hindi ako nakaramdam ng kahit anong emosyon nang itapon ko ang mga ito.Nang matapos ako rito, maingat ko namang ibinalot ang photo ng aking ina, inayos ko ito sa

Pagsapit ng 7pm, hindi pa rin nagagawang magbigay ni Nathan ng go signal para magsimula ang kaniyang birthday party.Umupo siya sa sofa habang pinapaikot ang lighter sa kaniyang mga daliri, nagpakita ng pagiging kalmado ang kaniyang mukha na parang malayo sa lahat. Paulit ulit siyang tumingin sa kaniyang relo habang binubuksan niya ang screen ng kaniyang phone para lang ibaba itong muli sa lamesa.“Nathan,” mahinang sinabi ni Sophia, napakagat ito sa kaniyang labi habang bahagya nitong hinihila ang manggas niya, “Lumalalim na ang gabi at gutom na rin ang lahat…”Tiningnan naman siya ni Nathan habang nagpapakita nang bahagya ang isang ngiti sa kaniyang mukha, pero parang hindi rin ito umabot sa kaniyang mga mata.“Mukhang ikaw lang ang gutom eh,” Biro nito habang bahagya nitong kinukurot ang pisngi ni Sophia.“Gutom na talaga ako! Hindi na ako makapaghintay na matikman ang cake mo,” nakangusong sinabi ni Sophia habang sumasandal ito sa tabi ni Nathan na para bang ito ang pinakanatu