บททั้งหมดของ ดอกไม้มาเฟีย Strongflower: บทที่ 1 - บทที่ 10

แรกพบ สบตาตึก! ตึก! ตึก!เสียงฝีเท้าของคนหลายสิบคนที่กำลังวิ่งวุ่นเหมือนกำลังตามหาอะไรบางอย่าง ณ บริเวณท่าเรือสำราญ ที่มีเรือสำราญสุดหรูขนาดมหึมาจอดอยู่เพื่อเตรียมออกในคืนนี้“จับมันมาให้ได้! ถ้ากูไม่ได้ตัวมันมาในคืนนี้ กูจะยิงพวกมึงทิ้ง!!”เสียงแหบพร่าตะโกนกร้าวของเสี่ยอำนาจ ชายวัยกลางคน มีลักษณะรูปร่างท้วมอวบค่อนไปทางอ้วน ลงพุงตามแบบฉบับเสี่ยไทยขนานแท้ ออกคำสั่งกับลูกน้อง เพื่อตามหาคนที่หลบหนีเขาขึ้นไปซุกซ่อนอยู่ที่ไหนสักที่หนึ่งบนเรือสำราญขนาดใหญ่นี้ หากคืนนี้เขาพลาดไม่ได้ตัวคนที่ตามหา ครั้งนี้จะเป็นครั้งที่ 3 แล้วที่เขาต้องเสียเงินฟรีในการซื้อตัวหญิงสาวคนนี้มาแต่ไม่ได้ทำอะไรเธอเลยเสี่ยอำนาจ นักธุรกิจวัยกลางคน ทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งถูกจัดเป็นคนรวยระดับต้นๆ ของเมืองไทยคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เมื่อ3เดือนที่แล้ว มีนักธุรกิจรายหนึ่ง ชื่อ ประภัส มาขอความช่วยเหลือจากเสี่ยอำนาจด้วยที่ว่าบริษัทของตนเองนั้นใกล้จะล้มละลายอยู่รอมล่อ ด้วยการขอกู้เงินทุนไปกู้บริษัทตัวเอง แต่ไม่มีหลักทรัพย์ใดๆ มาค้ำประกัน จึงเสนอนำหลานสาวของตัวเองมาขายให้เสี่ยอำนาจ โดยที่หญิงสาวไม่รับรู้เรื่องราวใดๆ เลย ตอนแร

คนของผม ก็คือคนของผม!!แสงแดดอ่อนๆ เล็ดรอดเข้ามาทางกระจกหน้าต่างเรือที่มีไว้มองออกไปทางด้านนอกจะได้พบกับท้องทะเลสีครามสุดลูกหูลูกตา แสงแดดอ่อนกระทบกับร่างบางเปลือยเปล่าที่นอนคุดคู้อยู่บนเตียงหนาร่างบางตื่นขึ้นหลังจากผ่านคืนอันเร่าร้อนมาด้วยอาการปวดระบมไปทั่วร่างกาย ภายในห้องเงียบสนิท เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ ไม่พบกับใครเลยหรือแม้กระทั่งกับเสื้อผ้าของตัวเอง เธอคิดย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมา เธอโดนวางยา หนีออกมาจากเสี่ยอำนาจ มาพบกับบชายหนุ่มผู้ที่มีสายตาเย็นชา และเธอก็ได้สูญเสียสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตไป แต่แปลกที่เธอเองกลับไม่รู้สึกเสียใจเลย‘พรุ่งนี้อย่ามาเรียกร้องหาความรับผิดชอบงี่เง่าจากฉัน!!’ เสียงของเขายังดังก้องอยู่ในหัวของเธอเซรินพยุงร่างอันระบมขึ้นจากเตียงอันหนานุ่มเพื่อไปยังห้องน้ำอย่างยากลำบาก ขาที่อ่อนแรง พร้อมกับการเจ็บตรงช่วงใจกลางสาว เธอจัดการล้างตัวให้เรียบร้อยและค้นหาเสื้อผ้าของตนเองแต่ก็ไม่พบ จึงถือโอกาสหยิบเชิ้ตขาวของชายหนุ่มคนเมื่อคืนมาสวมใส่เพื่อออกจากห้องนี้ให้ไวที่สุด“ยืมก่อนนะคะ ไม่คืนนะคะ เพราะเราไม่น่าจะมีโอกสได้พบกันแล้ว” คนตัวเล็กพึมพำ สวมเสื้อเชิ้ตตัวใ

ใช่ว่าที่ลูกสะใภ้แม่หรือเปล่าเซรินตื่นขึ้นมาจากอาการไข้พบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องที่ตกแต่งด้วยโทนสีดำด้วยสภาพไม่ใส่อะไรเลยมีเพียงผ้าห่มสีดำปิดเรือนร่างอันเปลือยเปล่า เธอมองขึ้นไปบนเพดานมีหลอดไฟหรูหราแต่เรียบง่ายติดอยู่ ‘ไม่ใช่ในเรือ ไม่ใช่โรงพยาบาล…ที่นี่ที่ไหนกันนะ?’ เธอคิดในใจ แต่ยังไม่ทันได้คิดไปไหนไกล เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นแกร็ก!! เสียงลูกบิดประตูถูกบิดและเปิดออก ด้วยฝีมือของชายแปลกหน้าที่เธอคุ้นเคยดี…ชายที่ได้ความบริสุทธิ์ของเธอไปนั่นเอง“คะคุณช่วยฉันไว้หรอคะ?”“ฉันแค่เอาที่ช้อนปลาตักเธอขึ้นมาจากทะเล…”“ห๊ะ!! พูดเล่นใช่ไหมเนี่ย?” เซรินตกใจคำตอบของเขา“คุณช่วยฉันขึ้นมาทำไมคะ? จะส่งฉันไปให้ไอ้เสี่ยอ้วนนั่นหรอคะ?”“เสียของ”“อะไรนะ อะไรคือเสียของ?”“จะส่งเธอให้เสี่ยอำนาจน่ะเสียของ” วินเนอร์ปลายหางตามองหญิงสาวที่ตอนนี้อยู่ในท่านั่งบนเตียงคิงไซส์ด้วยท่อนบนเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มผืนดำคลุมปิดท่อนล่างไว้ ดูเหมือนเซรินเองจะยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าอกกลมสวยทั้งสองข้างของเธอได้ออกมาอวดโฉมแก่สายตาชายหนุ่ม“หมายความว่าคุณจะไม่ส่งฉันไปให้เสี่ยอำนาจจริงๆ ใช่ไหมคะ?”“มีแต่คำถามเต็มไปหมด” วินเนอร์

ทดลองงาน “คุณคะ? คุณ…เซต้องเริ่มงานคืนนี้เลยหรอคะ? เริ่มยังไงคะ?” เซรินเดินตามเข้ามาในส่วนของห้องนอน เธอไม่ได้สนใจว่าชายหนุ่มกำลังเดินไปไหน แต่สนใจแค่กับสิ่งที่เธอต้องทำต่อจากนี้ต่างหาก หมับ! พรึ่บ! ในขณะที่เซรินกำลังเร่งเดินตามชายหนุ่มเพื่อมาถามคำถามเขา วินเนอร์ก็หันกลับมาจับแขนเรียวเหวี่ยงเธอไปบนที่นอนนุ่มไม่แรงมากนัก “อ๊ะ!” เซรินร้องออกมาเสียงหลงไม่ใช่เพราะเจ็บแต่ตกใจเมื่อถูกเหวี่ยงขึ้นบนเตียงแบบไม่ทันได้ตั้งตัว “อื้อ!!” ริมฝีปากหนาประกบลงบนปากบาง แรงบดขยี้ดุเดือดจากแรงจูบของคนบนร่างที่ตอนนี้คือ ‘นายจ้าง’ ของเธอ หัวใจของคนตัวเล็กเต้นไม่เป็นจังหวะเหมือนจะระเบิดออกมาเต้นอยู่นอกอกเลยก็ว่าได้ วินเนอร์บดขยี้จูบคนตัวเล็ก รสชาติจูบของเซรินช่างหอมหวานสำหรับเขามาก กลิ่นตัวของเธอก็ชนจมูกจนกลิ่นหอมเย้ายวนปลุกอารมณ์ความหลงใหลได้อย่างที่เขาไม่สามารถบังคับตัวเองได้ ท่อนกายแกร่งที่อยู่ในกางเกงเริ่มปวดหนึบ เขาอยากจะยัดมันใส่เข้าไปในตัวเธอซะตอนนี้ มือแกร่งข้างหนึ่งเลื่อนมาจับเอวบาง ลูบไล้สอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่เพียงตัวเดียวปราศจากชิ้นอื่นใดที่เธอสวมใส่อยู่ มือหนาเลื่อนขึ้นมาจับเ

สยบเสือยิ้มยาก ก๊อก ก๊อก ก๊อก “นายครับๆ” เสียงพายุดังขึ้นหลังจากเคาะประตูเหมือนมีเรื่องด่วน วินเนอร์และเซรินที่นอนอยู่บนเตียงหนาลืมตาตื่นขึ้นเพราะเสียงดังจากนอกห้อง เซรินสะดุ้งตื่นดูตกใจ กลัวคนภายนอกจะรับรู้ว่าเมื่อสักครู่ทั้งสองทำอะไรมา เพราะทั้งเขาและเธอไม่ได้สวมอะไรเลย แต่ชายหนุ่มข้างๆ ยังคงความสงบนิ่งดูจะไม่ทุกข์ร้อนใดๆ เลย “นายครับๆ” เสียงพายุยังดังขึ้นอีก แต่ก็ยังไม่เปิดประตูเข้ามา ด้วยความที่ยังไม่ได้ยินเสียงอนุญาตจากผู้เป็นนาย “ตาวิน! ถ้าไม่ตอบ มี๊จะเปิดเข้าไปแล้วนะ” เสียงของแม่เขา ‘นี่สินะที่ทำให้ไอ้พายุเคาะประตูอย่างบ้าคลั่งเหมือนฟ้าจะถล่ม นี่แม่ของเขาถึงขนาดลงทุนมาเหยียบที่เกาะ WIN CLUB ด้วยตัวเองเลยหรอเนี่ย’ ผวะ !!! เสียงเปิดประตูห้องนอนจากมือของหญิงที่ดูแล้วน่าจะอยู่ในวัยกลางคนแต่ลักษณะบุคคลิก หน้าตา การแต่งตัวในชุดเดรสสั้นสีแดงสดทันสมัย โฉบเฉี่ยว ทำให้ดูยังสาวรุ่นๆ ราว26-27 เมื่อมีคนเปิดเข้ามา เซรินที่อยู่ในผ้าห่มก็เกิดอาการตกใจรีบซบใบหน้าหลบไปที่อกของวินเนอร์โดยอัตโนมัติ ทำให้ชายหนุ่มอมยิ้ม ชอบใจในการกระทำของคนตัวเล็กไม่น้อย “อุ๊ย!! มี๊เข้ามาผิดจังหวะไ