All Chapters of SCALPEL'S KISS: Chapter 81 - Chapter 90

Naramdaman ni Sugar ang kabiguan sa puso ni Vash, ngunit alam niyang kailangan niya itong tanggapin. Hindi puwedeng magkasabay ang lahat ng bagay sa isang pagkakataon. “I understand, Vash,” sagot niya nang malumanay. “I’ll be okay. I’ll bring Marites with me, as you suggested. Huwag ka nang mag-alala, I promise I’ll be careful.” Nagkatitigan silang dalawa, at sa bawat saglit ng katahimikan, naramdaman ni Sugar ang kabiguan at saya na sumasalungso sa kanyang puso. Nang magyakap sila, isang matamis at mahigpit na yakap na puno ng emosyon, hindi na niya kayang itago ang nararamdamang pasasalamat kay Vash. Hindi lang siya suportado bilang isang kasosyo sa trabaho, kundi bilang isang tao na tunay na nagmamahal sa kanya—isang pagmamahal na hindi kailanman umasa ng kapalit.“Mag-ingat ka, Sugar, lalo na’t andiyan si Stephan,” sabi ni Vash habang niyayakap siya. Ang kanyang boses ay puno ng pag-aalala, ngunit sa bawat salitang binitiwan niya, nagpakita ng isang malalim na malasakit. “Alam kon

Sa venue, abala na ang production team sa pag-aayos ng set. Ang tema ay "tropical luxury," at ang mga elemento ng kagandahan ng Puerto Galera ay ginamit upang lumikha ng isang eksenang kumakatawan sa isang marangyang bakasyon. Si Sugar, na ngayon ay nakasuot ng eleganteng summer dress na may floral design, ay handa nang ipakita ang kanyang pinakamahusay.“Okay, Sugar! Let’s start with the first frame,” sigaw ng direktor habang inaayos ang camera angle. Tumango si Sugar at humakbang sa harap ng lente. Walang bakas ng kaba sa kanyang kilos—tanging propesyonalismo at karisma ang nangingibabaw.Habang kinukunan siya ng larawan, si Stephan ay nakatayo sa gilid, pinagmamasdan ang bawat galaw ni Sugar. Hindi niya maiwasang humanga sa kung paano nito kayang gawing perpekto ang bawat eksena. Ngunit sa kabila ng tagumpay na ipinapakita ni Sugar, alam niyang may nakatagong bigat sa mga ngiti nito—isang bagay na pilit niyang gustong tuklasin.Pagkatapos ng ilang take, tumigil ang direktor upang a

“Hindi ko kayang magpatuloy nang ganito,” ani Stephan habang pinagmamasdan ang mga anino sa kanyang silid. Ang mga saloobin niya ay magulo, parang isang labirint na wala siyang daan palabas. "Pero paano ko iiwang lahat ng ito? Si Pia… sii Pia ang katuwang ko sa lahat; kami ang dahilan ng pagkamatay ni Champagne. Siya ang karamay ko sa lahat ng aking ambisyon at pangarap."Ilang sandali pa, ang mga tanong ni Stephan ay hindi nawawala, ngunit sa bawat saglit na lumilipas, ang pagmumuni-muni ay naging mas matindi. Kailangan niyang magdesisyon. Ang mga tanong sa kanyang isipan ay nagiging mas malupit, ang lihim na nararamdaman niya para kay Sugar ay nagsisimula nang maging isang apoy na hindi kayang patayin ng alinman sa kanyang mga alalahanin.Isang gabing madilim, habang nakaupo si Stephan sa kanyang silid, muling pumasok si Sugar sa kanyang isipan—ang mga mata nitong puno ng kabangisan, ang mga ngiti nitong may lihim na hindi maipaliwanag. “Kung talagang gusto mo ako, patunayan mo,” an

Habang naglalakad palapit si Stephan, ang mga mata niya ay hindi maalis kay Sugar. Sa kabila ng nakakaakit na alindog ni Sugar, may halong kaba at kaguluhan ang nararamdaman niya. Si Sugar naman, nakatayo sa gilid ng set, nakabikini pa rin, at ang bawat kumpas ng kanyang katawan ay parang isang lihim na pag-anyaya."Napag-isipan mo na ba, Stephan?" tanong ni Sugar na may pilyong ngiti sa kanyang labi. Ang tono ng kanyang boses ay puno ng panunukso, parang isang hamon na mahirap tanggihan. Bahagyang inilapit niya ang kanyang katawan, ang kanyang mga mata ay tila naglalaban sa mga damdamin ni Stephan.Si Stephan ay tumigil sa harap niya, hindi makapagsalita agad. Ramdam niya ang pagtaas ng kanyang adrenaline habang nakatingin kay Sugar. Ang tanong niya sa kanyang sarili ay, "Kaya ko bang gawin ito? Kaya ko bang bitawan si Pia para sa kanya?""Hindi ito madaling desisyon, Sugar," sagot ni Stephan, ang boses niya ay may halong diin at pagkabalisa. "Hindi lang ikaw ang iniisip ko rito. Si

Habang papalayo si Sugar, naramdaman ni Stephan ang bigat ng mga salitang iniwan nito sa kanya. Parang isang hangin na tumama sa kanyang mukha, puno ng tanong at pangarap na hindi niya kayang iwasan. Ang mukha ni Sugar, ang mga mata nitong puno ng hamon, ay nag-iiwan ng bakas sa kanyang puso at isipan. Hindi siya makatingin ng diretso sa paligid, ang bawat hakbang ni Sugar ay nagsisilbing paalala sa kanya ng hindi natapos na kwento, ng mga bagay na hindi niya kayang ipaliwanag.Ang mga tanong ay patuloy na bumabalot sa kanyang isipan: Kaya ko bang iwan si Pia? Ano ang nais ko talaga? Hindi ba't may bahagi sa akin na matagal nang naguguluhan?Habang ang mga kaganapan sa paligid ay patuloy na umiikot, si Stephan ay natigil sa oras na iyon—natigil sa gitna ng mga nararamdamang magkasalungat. Hindi niya alam kung paano magsimula, kung paano haharapin ang katotohanan na unti-unting nagpapakita sa kanya.Naramdaman niya ang init ng katawan ni Sugar na nag-iiwan ng bakas sa bawat hakbang ng