บททั้งหมดของ ประธานบริษัทนี้ฉันเคย One Night: บทที่ 1 - บทที่ 10

จุดเริ่มต้น สี่ปีก่อน อีธานแหงนดวงหน้าหล่อคมสันอย่างชายไทยแท้ที่เติบโตในอเมริกามองอาคารไม่สูงมากนักตรงหน้า ในย่านนักศึกษาของมหาวิทยาลัยชื่อดังรัฐแคลิฟอร์เนียกริ๊งงง!!เสียงโทรศัพท์ทำให้เขาชะงักหยุดรับสายขณะกำลังก้าวขึ้นบันได“มีอะไรอลัน”“อยู่ไหน นายแม่ให้โทรถาม”“แถวมหาวิทยาลัย ย่าน ... อย่ารู้เลย มีอะไร”“ส่งวิจัยแล้วนี่ ทำไมไม่กลับบ้าน อันนี้คำถามจากนายแม่นะ ไม่ใช่ฉัน”อีธานยิ้มมุมปากเอื้อมมือกดลิฟต์“จะกลับแล้ว อีกไม่กี่วัน” ลากเสียงยานคาง“ก็ดี”“แค่นี้ก่อน”อีธานวางสายทันทีแล้วพลิกมือถือกดปิดเครื่อง จับยัดใส่ในกางเกงยีนส์สีเข้ม ก้าวเข้าไปในลิฟต์ขึ้นสู่ชั้นสี่ อพาร์ตเมนท์ขนาดย่อมของนักศึกษาคนหนึ่งซึ่งเขาไม่รู้จัก ทว่าเพื่อนร่วมชั้นปริญญาโทดึงดันให้มาปาร์ตี้จบการศึกษานี้ให้ได้ติ๊ง!!เขาพาร่างสูงใหญ่ในชุดธรรมดาทั่วไปเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีน้ำเงินเข้มปลดกระดุมสองเม็ดและพับแขนเสื้อขึ้นถึงข้อศอกตามความเคยชิน สะโพกสอบเพรียวในกางเกงยีนส์ขยับยามเขาก้าวอย่างคนมั่นใจในตนเองไปทางห้องต้นเสียงเพียงเปิดประตูแทบผงะเมื่อเพลงอาร์แอนด์บีดังกระหึ่มกระแทกหู ไม่ใช่รสนิยมของเขาแม้แต่น้อย เขามักเที่ยวผ

-2- จัดฉากเป็นลมติ๊ง!!ประตูลิฟต์เปิดกว้างในชั้นผู้บริหารสูงสุดของบริษัท เธอพาร่างระหงไร้เสื้อสูทก้าวเดินไปยังห้องประชุมเล็ก โชคยังเข้าข้างที่ห้องนี้ใหญ่พอสมควร คงทำให้ท่านประธานคนใหม่ไม่สนใจเธอมากนักซินเดียหยุดยืนหน้าห้องมองลอดกระจกเล็กตรงประตู ลอบมองภายในห้อง เช้านี้มีคนมาประชุมราวเกือบยี่สิบคนล้วนแต่เป็นระดับผู้บริหาร ขยับร่างถอยหลังแล้วสูดลมหายใจ เอื้อมมือยังลูกบิดเปิดประตูก้าวเข้าไปดวงตาคมรีเพ่งมองร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มชาวเอเชีย มองยังไงก็ไม่ใช่ชาวต่างชาติอย่างที่เธอคาดการณ์ไว้ใบหน้าคมสัน จมูกโด่งขึ้นสัน ริมฝีปากบนบางกว่าริมฝีปากล่าง กรอบหน้าแกร่งเหลี่ยมชัดเจน ผมสีดำสนิทหวีเรียบลงน้ำมัน นั่งเอนกายพิงพนักไขว่ห้าง มือยกขึ้นลูบคางแผ่วเบาขณะที่ดวงตาสีนิลเข้มจัดจับจ้องไปยังรองผู้อำนวยการสาวฝ่ายประชาสัมพันธ์กำลังยืนรายงานผลงานไตรมาสล่าสุดเธอชะงักงันสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วยกมือทาบอกไม่รู้ตัว ไม่อาจระงับชีพจรที่กำลังเต้นรัวกระหน่ำได้ซินเดียจ้องชายคนนั้น ประธานบริษัทคนใหม่ ชายหนุ่มรูปหล่อที่สุดที่เธอเคยเห็นมา และเธอไม่มีวันลืมคืนนั้นคืนที่เขาและเธอนัวเนียกันอยู่บนเตียงร่างระหงน

-4- ประวัติซินเดียตัดสินใจลุกขึ้นล้วงมือหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความหาเลขานุการส่วนตัว ลลิตลลิต พี่ขอประวัติเจ้านายคนใหม่หน่อยซินเดียเธอจับจ้องหน้าจออยู่เป็นครู่แล้วค่อยเห็นว่าเลขานุการอ่านข้อความแล้วเจ้านายคนใหม่? คุณเดียร์หมายถึงประธานคนใหม่ คุณอีธานเหรอคะลลิตจะใครเสียอีก ซินเดียเธอคว่ำหน้าจอแล้วลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าฆ่าเวลาระหว่างที่รอแฟ้มประวัติติ๊ง!!เลขานุการทรงประสิทธิภาพ เพียงไม่นานนักซินเดียยังไม่ทันเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยด้วยซ้ำ เสียงข้อความพลันดังขึ้น เธอรีบเขย่งเท้าไปด้วยสวมกางเกงขาสั้นไปด้วยกลับไปยังเตียงนอน หยิบโทรศัพท์ขึ้นเปิดดูคุณเดียร์ค่า เท่าที่หามาได้นะคะ ว่าแต่ว่า เอาไปทำอะไรเอ่ย???ลลิตซินเดียยิ้มมุมปากแล้วเปิดไฟล์แนบแฟ้มประวัติของประธานบริษัท ซึ่งอันที่จริงมันไม่ใช่แฟ้มประวัติสักทีเดียว คงเป็นแม่เลขานุการไปหาเอาตามข่าวแล้วรวมรวบมาแปะบนเวิร์ดเท่านั้นอีธาน สมิท อายุสามสิบสอง อืม...ก็ยังไม่แก่นะ สี่ปีก่อนอายุคงยี่สิบแปดถึงว่าแรงดีเป็นบ้า เดี๋ยวหยุด!! ไอ้เดียร์ อย่านอกเรื่องซินเดียสลัดศีรษะไล่ภาพไม่พึงประสงค์หรืออันที่จริงพึงประสงค์ ภาพหุ่นทรมานใจเปี่ยมมัดกล

- 6 - สี่ปีก่อน ต่อเนื่อง ncสี่ปีก่อนปัง!!เสียงกระแทกประตูโรงแรมราคาไม่แพงมากนักในย่านนักศึกษาทำซินเดียสะดุ้ง หากแต่อ้อมแขนแข็งแรงพลันเกี่ยวร่างเธอไว้ยกลอยสูงพาเดินไปทางเตียงโดยไม่ละริมฝีปากออกจากการครอบครองลมหายใจของทั้งคู่หอบกระชั้นจากอาการขาดอากาศ ยามเขาปล่อยริมฝีปากออกจากความเย้ายวนอ่อนหวาน แผ่นหลังของซินเดีย กระทบฟูก เธอกวาดตามองนัยน์ตาเข้มข้นด้านบน รอยยิ้มบางเบาแต้มบนริมฝีปากหนาที่ฉ่ำชื้นด้วยแรงจุมพิตของเธอ“อีธาน ฉะ ฉัน อันที่จริงฉันมีเรื่องจะบอก”ชายร่างโตด้านบนทาบตัวลงโน้มหน้าลงซอกคอ สูดดมกลิ่นหอมหวานพร้อมลากลิ้นทั่วลำคอขณะเลื่อนมือดึงเสื้อยืดคนร่างเล็กกว่าขึ้นสูงแล้วถอดออกจนได้ในที่สุด โอบแผ่นหลังนวลเนียนแล้วกระเถิบร่างไปตรงกลางเตียงเท่าที่ทำได้“ผมว่า นี่เป็นช่วงเวลาที่ไม่ควรมีเรื่องอะไรให้พูดคุยกันแล้ว เดียร์”ซินเดียเบี่ยงหน้าไปอีกทางยามหน้าคมเข้มโน้มลงเข้าหาอีกครั้งตรงซอกคอ ซุกจมูกสูดดมก่อนเลื่อนลงจนถึงลาดไหล่กลมมน พร้อมรั้งสายเสื้อชั้นในเคลื่อนออกจากที่ทางลงไปยังต้นแขน พาลมหายใจอุ่นร้อนลวกตามติด รวบมือเล็กทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะเพื่อเปิดลำแขนจนร่างระหงแอ่นโค้ง“ผิ

-8- ขึ้นห้อง nc“หยุด อา หยุดก่อน ไม่ได้”เธอคว้ามือเขาไว้บีบแน่นเบี่ยงหน้าออกเป็นผลให้ริมฝีปากอีธานไถลลงซอกคอ ขบเม้มดูดเนื้อนิ่มขืนแรงคนร่างเล็ก ขยับปลายนิ้วสอดเข้าจนพบสิ่งที่ต้องการ“อ่อนนุ่ม และ เปียก”เสียงทุ้มกระเส่าแรง อีธานสูดดมกลิ่นหอมหวาน เนื้อสาว แล้วจูบสัมผัสลาดไหล่เลื่อนจนถึงสายเสื้อเส้นเล็กประดับด้วยมุก ลูบนิ้วผ่านรอยแยกก่อนปล่อยร่างของเธอฉับพลัน ถอยห่าง แล้วหอบหายใจ“ขึ้นห้อง”“อะไรนะ ท่านประธาน อย่าเพิ่ง”ซินเดียตัวปลิวตามแรงดึงจากคนร่างสูงใหญ่ตรงหน้า เขาคว้าข้อแขนดึงกึ่งลากผ่านหน้าเคาน์เตอร์บาร์ แทรกคนด้วยความเร็วทั้งใช้มือปัดแหวกทางไม่สนใครหน้าไหนอาการรีบเร่งของอีธานยิ่งทำให้ซินเดียประหวั่นใจ เอี้ยวหน้ากลับไปหาตัวช่วยแต่ดูเหมือนว่าเพื่อนรักที่ชะเง้อคอมองตามจะค่อยลับหายไกลออกไปทุกที กระทั่งหลุดพ้นประตูทางออก“คุณจะพาฉันไปไหน ไม่นะ ฉันจะไม่นอนกับคุณ”“ทำไมล่ะ เดียร์ติดหนี้ผมอยู่”“หนี้? หนี้อะไรกัน”เสียงหวานร้อนรนเอ่ยถามแล้วพลันหยุดชะงักเมื่อมองเห็นผู้ชายอีกคน ที่เธอคาดว่าเป็นผู้ช่วย วางคีย์การ์ดบนมือสีเข้มของอีธานแล้วร่างของเธอก็ปลิวลอยอีกครั้งตามแรงฉุดเข้าไปในลิฟต์