All Chapters of เลขาภรรยาหน้าห้อง: Chapter 11 - Chapter 20

วายุที่ยืนแอบอยู่หน้าประตูเดินออกมาเพื่อกล่าวแสดงความยินดีให้กับเพื่อนของเขาเพราะความจริงแล้วตุลาได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้วายุฟังแล้วเขาก็ขอร้องไม่ให้อีกฝ่ายพรากความรักจากเขาไปแต่ตัววายุเองก็ได้ทำให้ตุลาได้คิดว่าคนที่สามารถจะพราก น้ำขิงไปได้ไม่ใช่ตัววายุหรือผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้นคือตัวตุลาเองที่ไม่กล้าแม้แต่จะให้หญิงสาวมีตัวตนในหัวใจและในชีวิตของเขามันคือสิ่งที่จะพรากน้ำขิงไปตลอดกาล“วายุมาได้ยังไง”น้ำขิงถามด้วยความแปลกใจเพราะวันนี้ทั้งคู่นัดกันที่จะไปขนของที่คอนโดในช่วงเย็นแต่ตอนนี้ยังเช้าอยู่เลย“เรารู้เรื่องราวทั้งหมดได้สักพักแล้ว ดีใจด้วยนะน้ำขิงที่เธอจะได้อยู่กับคนที่เธอรัก”วายุเดินมาหาเพื่อนสองมือหนากุมมือน้ำขิงไว้ด้วยความเข้าใจถึงแม้ว่าลึก ๆ ตัวเขาเองจะแอบเสียใจอยู่ก็ตาม“เราขอโทษ” น้ำขิงรู้สึกผิดที่เหมือนตัวเองทำให้วายุต้องเสียใจอีกครั้ง“น้ำขิงไม่ได้ทำอะไรผิด เราทั้งคู่ต่างก็โตกันแล้วไม่มีใครหลอกใครทั้งนั้นนอกจากเราจะเต็มใจโดนหลอก อย่าทำหน้าแบบนั้นวันนี้เธอควรจะมีความสุขนะ”วายุคิดอย่างที่พูดทุกอย่างที่เขารู้สึกในตอนนี้เขาเลือกเองที่จะกลับมาหาน้ำขิงและตลอดเว

ตอนที่ 2สมบัติชิ้นแรก นิรดาเป็นผู้หญิงสวยนอกจากความสวยคือเสน่ห์ในตัวเธอ ความน่ารักสดใสขี้อ้อนและมีความเป็นผู้ใหญ่ในเวลาที่ควรเป็น ทำให้ตะวันหลงแฟนสาวคนนี้มากกว่าแฟนคนอื่นที่เคยผ่านมา “แม่ไม่สบายใจหยุดเถอะนะลูก” นารีรับรู้เพียงว่าลูกสาวกำลังหาทางแก้แค้นแทนพี่ชายแต่ที่เธอไม่รู้ก็คือทุกอย่างเดินหน้ามาจนถึงขั้นจะแต่งงานแล้ว “คุณแม่คะทุกอย่างเป็นไปตามกรรม ทรายไม่ได้ทำอะไรเลยที่คุณตะวันกับลูกสนิทกันมันคือแผนการณ์ก็จริง ลูกแค่อยากรู้จักครอบครัวนี้ให้มากขึ้นบางทีเราอาจจะรู้เรื่องอะไรมากขึ้นเกี่ยวกับการจากไปของพี่เอกก็ได้นะคะ” นิรดาไม่กล้าพอที่จะบอกแผนการจริง ๆ ทั้งหมดให้กับมารดารู้เพราะไม่มีทางที่แม่ของเธอจะยอมแน่ ๆ ที่ลูกสาวยอมเอาทั้งตัวและหัวใจเข้าไปเดิมพันแบบนี้ หญิงสาวบอกให้มารดารับรู้แค่เพียงว่าเธออยากทำความรู้จักกับครอบครัวของรุจิราเพื่อที่จะสืบให้รู้ถึงสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้พี่ชายของเธอต้องประสบอุบัติเหตุ เอกภพพี่ชายแท้ของนิรดาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตได้สองปีแล้วทางครอบครัวไม่รู้ว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้ชายหนุ่มที่ไม่เค

ตอนที่ 4แต่งงานของเธอและฉัน ชม้อยตกหลุมรักอนาคตลูกสะใภ้อย่างไม่รู้ตัว รสชาติอาหารที่อร่อยแบบเฉพาะ การเอาอกเอาใจดูแลที่หญิงวัยใกล้ชราโหยหาจากลูกทั้งสองคนแต่เธอก็ไม่เคยได้รับจนเมื่อนิรดาได้เข้ามาในฐานะคนรักของลูกชาย หญิงสาวดูแลอนาคตแม่สามีเป็นอย่างดีจนตอนนี้ชม้อยติดอนาคตลูกสะใภ้มาก “พรุ่งนี้ไปรับหนูทรายมาแต่เช้านะลูก” วันหยุดคือวันที่หญิงวัยใกล้หกสิบรอคอยเพราะเธอจะได้มีเพื่อนอยู่บ้านและทำของอร่อยให้เธอกินทั้งวัน “ลืมผมแล้วมั้งครับถามหาแต่ทราย เมื่อไหร่คุณแม่จะได้ฤกษ์แต่งงานสักทีครับ ผมกับทรายจะได้อยู่ด้วยกันคุณแม่ก็จะได้มีเพื่อน” ตะวันดีใจที่เห็นมารดาของเขาชอบในตัวคนรักถึงแม้ในช่วงเดือนแรกคนเป็นแม่จะตั้งท่าหาเรื่องก็ตาม “แม่ไปหามาหลายที่แต่ละที่ก็บอกว่าต้องหลังปีหน้าไปแล้ว ไม่ใช่ว่าแม่ไม่อยากให้แต่ง ตะวันจะให้แม่ทำอย่างไรล่ะ” “ก็เอาฤกษ์สะดวกสิครับ คนเรารักกันแต่งตอนไหนก็ฤกษ์ดีทั้งนั้น” ตะวันกับชม้อยนั่งปรึกษากันจนในที่สุดทั้งคู่ก็ลงความเห็นว่าเอาเป็นฤกษ์สะดวกดีกว่า “ตกลงเราจะไม่มีสินสอดจริง ๆ ใช่ไหม”

ตอนที่ 6เรื่องนี้มันไม่ใช่แค่เราสองคน ค่ำคืนนี้มันคือค่ำคืนสุดท้ายที่นิรดาจะได้นอนกอดสามี เธอยอมรับกับตัวเองอย่างไม่อายเธอรักเขาแต่มันมีม่านของความแค้นมาคอยบังอยู่เสมอแต่วันนี้เมื่อเธอได้รู้ความจริงมากกว่าความรักคือความรู้สึกผิดที่เธอทำร้ายผู้ชายที่รักเธอตลอดเวลาที่ผ่านมา ทรัพย์สินทั้งหมดหญิงสาวตัดสินใจจะคืนให้สามีมีเพียงเรื่องเดียวที่เธออยากหาคำตอบเพื่อให้การจากไปครั้งนี้ของเธอสบายใจที่สุด ประจำเดือนไม่มาสองเดือนแล้วแต่นิรดาก็คิดเอาเองว่าคงเป็นเพราะเดือนที่สองของการแต่งงานเธอกินยาคุมกำเนิดอาจส่งผลให้ประจำเดือนมาไม่ปกติ พรุ่งนี้เช้าเธอจะให้ตะวันไปบริษัทก่อนและเธอจะบอกเขาว่าจะตามไปทีหลังแต่ความจริงเธอจะไปจากเขาตลอดชีวิตต่างหาก “เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมร้องไห้” ตะวันหันหลังมาเจอภรรยาที่นอนร้องไห้อยู่จึงถามด้วยความสงสัย “ทรายไม่อยากเห็นพี่เป็นแบบนี้เลยค่ะ พี่ตะวันสัญญาากับทรายได้ไหมว่าตั้งแต่พรุ่งนี้ไปพี่จะลุกขึ้นสู้และกลับมาเป็นลูกชายที่เข้มแข็งของคุณแม่เหมือนเดิม” ชายหนุ่มคว้าตัวภรรยามากอดแน่นสำหรับเขาแล้วน้

ตอนที่ 8ยอมแล้วซึ่งทุกอย่าง ชม้อยและรุจิราเดินทางมาหาตะวันทันทีที่รู้ข่าว ภาพของ นิรดาในชุดคลุมท้องที่กำลังนอนหลับอยู่ข้าง ๆ ตัวของคนเจ็บเป็นภาพที่ทำเอาน้ำตาของทุกคนไหลออกมาด้วยความรู้สึกที่สะเทือนใจ “ทราย ตื่นได้แล้วลูก” แม่สามีค่อย ๆ ลูบผมของหญิงสาวที่กำลังนอนอยู่ด้วย ความสงสาร “คุณแม่ ! ” คนทำผิดทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นทันทีที่เห็นว่าผู้หญิงตรงหน้าคือใคร “ทรายขอโทษ พี่ตะวันต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะทราย ทุกคนต้องเดือดร้อนไปกันหมดเพียงเพราะความแค้นบ้า ๆ ที่ทรายคิดไปเองคนเดียว ทรายกราบขอโทษนะคะ” ชม้อยรีบประคองลูกสะใภ้ให้ลุกขึ้นเพราะท่าทางที่ดูก้มไม่ถนัดของคนท้องยิ่งทำให้หญิงชราทั้งสงสารและเป็นห่วง “มันผ่านไปแล้ว ทุกคนเคยทำผิดกันทั้งนั้น แม่เองก็ทำผิดมาไม่รู้กี่ครั้ง เราย้อนไปแก้ไขไม่ได้ขอแค่ว่าอย่ากลับไปทำผิดอีกก็พอ” รุจิราเองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าแล้วก็อดคิดถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อนไม่ได้ “ลูกคือของขวัญที่มีค่าที่สุดค่ะ ตอนนี้พี่ทั้งสองคนไม่ได้มีแค่ตัวเองแล้วยังมีอีกชีวิตที่ต้อง