All Chapters of พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ: Chapter 61 - Chapter 70

“ท่านกำลังจะพาข้าไปที่ไหน”“เสด็จย่ากำลังจะไปบำเพ็ญเพียรที่วิหารเทียมฟ้าที่นั่นเจ้าจะปลอดภัย จนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยข้าจะแวะมารับเจ้าขอประทานอนุญาตพาเจ้าเข้าวัง”“ทำไมไม่พาข้าเข้าวังในตอนนี้เลยเล่าข้ากลัวที่จะต้องอยู่โดยที่ไม่มีใครที่ข้ารู้จัก”“เจ้ารู้จักข้าหรือ” เอ่อต้าเหนิงไม่ตอบคำถามแต่ซบหน้าลงลบนแผ่นหลังบอบบางของฉินเกอหลงแทนคำตอบ อีกคนอมยิ้มก่อนลาในคืนนั้น ต้าเหนิงยืนนิ่งมองฉินเกอหลงที่กำลังจะกระโดดขึ้นบนหลังม้าหานจงยืนม้าคอยอยู่ก่อนแล้ว“ข้าไม่อาจพาเจ้าเข้าวังได้ แต่นี่คือป้ายหยกของข้าเจ้านำมันไปยื่นที่ประตูวังเพื่อขอพบข้า หากว่าอยากพบข้า”ปลดป้ายหยกข้างเอวให้กับเอ่อต้าเหนิงที่รับเอาด้วยรอยยิ้มเศร้าๆวังหลวง“เกอหลง แม่ให้ขันทีตามตัวเจ้าเหตุใดจึงไม่พบที่ตำหนักบูรพา”“เอ่อ เอ่อ ลูกไปที่ตลาดเช่นทุกครั้งที่เคยทำไม่ได้ไปนอกลู่นอกทางที่ไหนดีแล้วมาใกล้ๆแม่หน่อย”ฉินเกอหลงเดินเข้าไปหามารดาที่สวมกอดฉินเกอหลงไว้แนบแน่น“คิดถึงเจ้าเหลือเกินเกอหลง หลายวันมานี้แม่ป่วยไข้คิดว่าจะไม่ได้พบหน้าเจ้าเสียแล้ว”“พระมารดา ท่านอย่าพูดแบบนี้ต่อไปลูกจะมาที่นี่ทุกวันเพื่อให้พระมารดากอด”มารดาเหอเต่อยิ้

“คิดอะไรอยู่”ต้าเหนิงถามฉินเกอหลงที่เงียบไป“คิด คิดถึงเรื่องราวในอดีต ข้าไม่อาจปกป้องคนที่รักและเก็บรักษาพวกเขาไว้ได้ เสด็จพ่อจากไป รวดเร็วเหลือเกิน เจ้ารู้ไหเจ้าจะเจ็บที่สุดก็ต่อเมื่อเขาจากไปไม่ลา”“คนที่กำลังจะตาย เขาไม่สนใจหรอกว่าเราจะพร้อมหรือเปล่าเราพร้อมให้เขาไปไหม เมื่อถึงเวลาเขาก็จะทิ้งเราไป เหมือนกับว่าไมารักเราไม่ห่วงเราทั้งที่เขาอยากจะอยู่กับเรานานๆ”ฉินเกอหลงยิ้ม“เราจะอยู่ที่ซูตงอีกไม่นานแล้วจะออกเดินทางเพื่อไปพำนักที่สุ่ยจิง”“ที่นี่ก็สบายดีทำไมเราไม่อยู่ที่นี่”“ข้า หากข้าจะบอกว่าเจ้ายินดีจะแต่งกับข้าไหม”ต้าเหนิงเลิกคิ้วสูงต้าเหนิงยกมือขึ้นอังหน้าผากฉินเกอหลง เขากับรวบมือบางมาจุมพิต“ไมไ่ด้ไม่สบายไม่ได้จับไข้ไม่ได้เป็นอะไรแต่ต้องพิษ”“ต้องพิษ ต้องตามท่านหมอแล้วท่านอ๋องรอนี่แป็บนะ”คว้ามือมาไว้ กอดรวบรอบเอวบาง“ต้องพิษ…รัก เจ้า ต้าเหนิงนี่เก่งจริงๆวางยาพิษกัวกั๋วฮ่องเต้ แล้วยังวางพิษรักกับฉินเกอหลงได้อีก”“หือ นี่ชมหรือด่า”“ข้า รักเจ้าหมดใจ จะกล้าด่าหรือ จึงอยากแต่งเจ้าเสียแต่งกันก่อนที่จะถึงสุ่ยจิง”“ทำไม อยู่ๆถึงอยากจะแต่ง ท่านอ๋องแน่ใจหรือว่าจะรันิสัยไม่ดีของต้าเหนิ

“ขอบคุณท่านปู่ที่สั่งสอนต้าเหนิง ต้าเหนิงเข้าใจแล้วจะไม่ทำให้ท่านปู่ผิดหวังแต่กระนั้นเรื่องรักใครบังคับกันได้หรือ หลานอยากแต่งกับท่านอ๋อง ท่านอ๋องไม่ดีตรงไหน อีกอย่างหลานมีใจปฏิพัทธ์ท่านอ๋องร่วมเป็นร่วมตายมิได้เพิ่งจะมาพบกันสามวันเหมือนลูกบุญธรรมของท่านปู่ไฉหรานคนนั้นแล้วบอกว่าปลาบปลื้มหลานน่ะนะยิ่งกว่าปลาบปลื้ม แล้วท่านอ๋องก็แอบกินเต้าหู้หลานก็ตั้งหลายครั้งแล้วท่านปู่จะให้ลานแจกเต้าหู้ฟรีๆหรือไร… รักคนหนึ่งแต่งกับอีกคนหนึ่ง แล้วเชียวกงเล่อคนนั้นก็ดี ไม่ได้มีปัญหาอะไรแต่เป็นแค่สหายได้ไหม ไม่เป็นสามีเป็นแค่คนคอยปกป้องดูแลไม่ได้หรือหากกลัวว่าตระกูลเอ่อจะสูญสิ้นเพราะหลานแต่งออกไปหลานจะตั้งใจตั้งครรภ์ให้ได้ลูกชายหลายๆคนเลือกเอาสักคนสองคนใช้สกุลเอ่อไม่ให้ขาดหายใช่ไหมท่านอ๋อง”ฉินเกอหลงยิ้มสดใส เอ่อถูหวังซวนเผลอยิ้ม ต้าเหนิงพูดจาฉะฉานไม่มีตกหล่น“ดีพูดได้ดี เจ้าเหมือนใครกันนะ จะว่าเหมือนบิดาเจ้าก็ไม่น่าจะใช่เจ้านั่นไร้ปากเสียงพูดแบบนี้ข้าจึงวางใจเจ้ากล้าขอข้ากล้าให้อีกสองวันแต่งเจ้ากับฉินเกอหลง หวางเย่ท่านคิดว่าอย่างไร”ประโยคสุดท้ายหันไปทางฉินเกอหลง“เอ่อ ฉินเกอหลงขอบคุณอาวุโส ข้าฉินเกอหลงจะ

ในห้องหอเอ่อต้าเหนิงนั่งมองมือตัวเองบีบมือบางไปมามือเย็นเฉียบ“แอ๊ดดดดดด”เสียงบานประตูไม่ได้หยอดSWD40 ลั่นออดแอด ต้าเนหิงสะดุ้งเฮือกขยับตัวเพื่อข้าที่ทเข้าทางร่างสูงของ แฺนเกอหลงมาหยุดยืนตรงหน้า“รอนานไหม”ต้าเหนิงยิ้มบางๆ“ส่ายหน้ามา”“ถอดชุดรุ่มร่ามนี้ออกดีไหมเจ้าจะนอนสบายไหม”“เราจะไม่ตลกใช่ไหมวันนี้”มือเย็นเฉียบใจดีสู้เสือ”ฉินเกอหลงส่ายหน้ายิ้มๆ“ไม่ เราจะไม่หัวเราะโน้มกายลงจุมพิตที่เรือนผมหน้าผากและไล่ลงมาที่ดวงตาแก้มสองข้างเลื่อนมาหยุดที่ริมฝีปากมืออุ่นโอบรอบไหล่บาง เอนกายลงบนแท่นนอน“ข้า..จะถอดชุดรุ่มร่ามออกให้เจ้าด้วยตัวเอง”น้ำเสียงแห่บพร่าสั่นกระเส่า เปลวไฟที่ข้างแท่นนอนถูกฉินเกอหลงสะบัดมือดับไฟ“ท่านอ๋องจะทำอะไรต้าเหนิง”“นั่นสินะ ให้เจ้ารอดูว่าข้าจะทำอะไรเจ้า”“อืออออ เจ้าค่ะ”“ให้เจ้าจดจำคืนสวยงามนี้ไว้ เพื่อว่านวันข้างข้างจะได้นำมาเป็น คำต่อรองให้ข้ายังมอบความสวยงามเลห่านี้ในเจ้าในทุกค่ำคืน”มืออุ่นปลดแกะอาภรณ์ของต้าเหนิงออกอย่างช้าๆริมฝีปากอุ่นพรมจูบไปทั่วร่างต้าเหนิงสะท้อนสะท้านในอ้อมแขนมืออุ่นลูบไล้เรียวขาเรียบเนียนสูงขึ้นสูงขึ้นไปที่โค่นขาขาวสำรวจกลีบบุปผา ที่แย้มกล

“ไม่อยู่ได้ไหมอ่าาา ท่านอ๋องใจร้ายกับต้าเหนิงที่สุดเลย”อ้อมแขนแข็งแรงกอดรวบร่างบางแนบแน่นไม่สนใจสายตาของเยี่ยนฉือกับหานจงที่เขินไปตามๆกัน“ไมไ่ด้ใจร้ายแต่เพราะห่วงเจ้ากลัวเจ้าจะได้รับอันตราย หวางเฟยของข้าอยู่ที่นี่รอไม่นานข้าจะรีบสะสางทุกอย่างในทันทีเพื่อมารับเจ้าให้เร็วที่สุด มอบตำแหน่งฮองเฮาให้กับเจ้า”เยี่ยนฉืออมยิ้ม หานจงถอนหายใจด้วยความโล่งอกในที่สุดฉินเกอหลงก็พร้อมที่จะชิงบัลลังก์พร้อมที่จะทวงทุกอย่างคืน ต้าเหนิงซุกหน้ากับอกกว้างยกมือขึ้นกอดรอบเอวหนา“สัญญาว่าจะรีบมาก็ต้องรีบมา ห้ามช้าแม้แต่วันเดียว ไม่อย่างนั้นต้าเหนิงไม่พูดด้วยนะ” ฉินเกอหลงกระชับอ้อมกอดแนบแน่น“ใจร้ายไปจริงๆเพิ่งจะแต่งกันหวางเย่ควรให้เวลาชายาของท่านสักหลายวันหน่อย”“ไม่ต้องห่วงหรอกท่านหมอ ข้าอยากจะฝากอ๋องน้อยไว้กับหวางเฟยข้าดว้ยซ้ำไป”เยี่ยนฉือยิ้ม หานจงก้มหน้าเขินอาย“เยี่ยนฉือมียาดี กินไปสองสามวันรับรองได้ข่าวดีเรื่องอ๋องน้อย หวางเย่ต้องลองว่าแล้วหานจงเราไปเคี้ยวยากัน จะได้ข่าวดีเรื่องอ๋องน้อยเร็วๆ”คว้ามือหานจงให้เดินตามปล่อยให้ฉินเกอหลงอยู่กับต้าเหนิงเพียงลำพัง“สัญญาว่าจะรอข้า รอว่าอีกไม่นานจะกลับมาทวงความท