บททั้งหมดของ แมวไม่อยู่หนูร่าเริง: บทที่ 11 - บทที่ 20

ตอนที่ 11 ขอโทษหลังจากที่ธานินทร์เดินหนีออกไป น้ำหนึ่งจึงเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น"คุณหนู..." เสียงป้าแก้วร้องเรียก เมื่อท่านเห็นน้ำหนึ่งเดินคอตกเข้ามาหา"ฮึก!" ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาโดนแก้มนวลทั้งสองข้างของเธอ"ป้าบอกแล้วไงว่าอย่าออกไป ทำไมคุณหนูถึงไม่เชื่อป้า แล้วเป็นยังไงบ้าง โดนคุณอาตีมาหรือเปล่าคะ" พี่ชบาเดินเข้ามาลูบแผ่นหลังให้น้ำหนึ่งเบาๆเป็นการปลอบ"เปล่าค่ะ แต่คุณอาน่าจะโกรธหนึ่งมาก หนึ่งควรจะทำยังไงดีคะป้า" สีหน้าของคุณอาตอนที่เดินหนีเธอไป น้ำหนึ่งรู้สึกใจหายวาบ ในแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เขาไม่แม้แต่สบตากับเธอเลยแม้แต่น้อย ซึ่งที่ผ่านๆมาธานินทร์ไม่เคยแสดงอาการแบบนี้ใส่น้ำหนึ่งมาก่อน"คุณหนูเป็นเด็กต้องเข้าไปขอโทษคุณอาก่อนนะคะ ยังไงเขาก็เลี้ยงคุณหนูมา" ใบหน้าสวยตอนนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา เธอเสียใจ..."หนึ่งขอโทษคุณอาแล้วค่ะ แต่คุณอา...ฮึก! ไม่สนใจหนึ่งเลย...ฮึก!""รอให้คุณนินอารมณ์ดีกว่านี้หน่อยแล้วค่อยไปขอโทษใหม่ดีมั้ยคะ""ค่ะ หนึ่งไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย" น้ำหนึ่งปาดน้ำตาทิ้งอย่างลวกๆ ยุทธที่กำลังนั่งมองดูอยู่ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป"มาทานข้าวก

ตอนที่ 13 แกล้งหลับเช้าวันรุ่งขึ้น ธานินทร์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อนน้ำหนึ่ง เขาเห็นว่าเธอกำลังนอนกอดเขาอยู่ แน่นอนว่าเธอคงไม่รู้ตัว ทั้งขาทั้งแขนของเธอพาดอยู่บนตัวเขาอย่างเหนียวแน่น เธอคงคิดว่ากำลังนอนกอดหมอนข้างอยู่แน่ๆ ธานินทร์จะลุกออกไปก็ทำไม่ได้ จะปลุกให้เธอตื่นก็ไม่รู้ว่าควรจะทำหน้ายังไงดีและแล้วฮอร์โมนเพศชายก็เริ่มทำงานแต่เช้า นกเขาใหญ่ที่กำลังนอนหลับอยู่ในกางเกงค่อยๆพองตัวขยายใหญ่ขึ้น ซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้ชายในช่วงเช้าๆแบบนี้ แต่ที่ไม่ปกติก็คือ มีขาของใครบางคนมันกำลังกดทับเจ้านกเขาใหญ่ของเขาเอาไว้จนเริ่มรู้สึกอึดอัดธานินทร์ค่อยๆขยับขาของตัวเองออกเบาๆช้าๆ เพื่อให้ขาเล็กที่กำลังก่ายเขาอยู่ ให้เธอยกขาออกไปให้พ้นจากนกเขาใหญ่ของเขาที่มันกำลังโก่งคอขันยามเช้าทันใดนั้นน้ำหนึ่งก็เริ่มรู้สึกตัว เธอขยับตัวเล็กน้อย แล้วค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา ส่วนคนที่ตื่นก่อนตอนนี้แกล้งหลับ ในใจนึกต่อว่าตัวเองเสียงดัง...นี่เขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆขนาดนี้เลยเหรอ แถมเธอยังเป็นเด็กที่เขาเลี้ยงมาไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนซึ่งความเป็นจริงเขาควรจะลุกขึ้นมาแล้วดุเธอสิถึงจะถูกต้อง เป็นผู้หญิงเข

ตอนที่ 15 ไม่ยอมรับช่วงบ่ายๆ ธานินทร์หยิบมือถือขึ้นมาเลื่อนดูไปเรื่อยๆ อยู่ๆสายตาก็เกิดสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง มองเผินๆดูเหมือนไม่มีอะไร แต่สำหรับธานินทร์สิ่งที่เขาเห็นทำเอามือไม้สั่นไปหมด หัวใจกระตุกวูบ เขายกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดู ปรากฏว่าอีกนานเลยกว่าเขาจะได้กลับบ้านรูปที่เห็นมันคือรูปหลานสาวของเขานั่งอ่านหนังสือ โดยมีผู้ชายคนหนึ่งนอนหนุนตักท่าทางมีความสุข ซึ่งธานินทร์ก็มองไม่ออกว่าผู้ชายในรูปนั้นเป็นใคร เพราะช่วงใบหน้ามีหนังสือเล่มใหญ่ปิดบังเอาไว้ช่วงเย็นของวันเดียวกัน ธานินทร์นัดลูกค้าคุยเรื่องงานที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในใจร้อนรุ่มกระวนกระวายใจเป็นที่สุด แต่งานก็สำคัญ เขาเลือกทำงานให้เสร็จก่อน กลับไปถึงบ้านคงต้องมีเรื่องคุยกับยัยหลานสาวยาว...@บ้านช่วงเย็น น้ำหนึ่งนั่งทานข้าวคนเดียวอย่างเหงาๆ ในใจนึกน้อยใจคุณอา ป่านนี้เขาคงไปนั่งไปนอนมีความสุขอยู่ที่ไหนสักที สายตาของเธอมองไปรอบๆวันนี้ไม่เห็นพี่ยุทธ นึกตงิดใจแต่ก็ไม่ได้ถามถึง สักครู่เสียงรถของคุณอาธานินทร์ก็ขับเข้ามาจอด'สงสัยจะเป็นพี่ยุทธ' น้ำหนึ่งคิดในใจ สักครู่น้ำหนึ่งก็เห็นร่างสูงของคุณอาเดินเข้ามาในห้องอาหารที่เธอกำลังนั่

ตอนที่ 17 ปลดปล่อยในขณะที่น้ำหนึ่งกำลังยืนมองรถคุณอาขับออกไปนั้น"คุณหนู..." เสียงป้าแก้วเรียก น้ำหนึ่งจึงเดินเข้าไปหาทุกคนที่ยืนมองเธออยู่ตอนนี้เรื่องความรู้สึกของทั้งสองคน คุณอากับคุณหลาน ป้าแก้วกับยุทธพอมองออกมาได้สักพักแล้ว"คุณหนู...ใครมาส่งครับ" เสียงยุทธเอ่ยถาม เขาก็ยืนมองอยู่เหมือนกันเพียงแต่เห็นไกลๆจึงไม่ค่อยแน่ใจ"ไอ้มาสค่ะ" ถ้าเอ่ยชื่อเพื่อน แน่นอนว่าทุกคนต้องรู้จัก เพราะน้ำหนึ่งมีเพื่อนสนิทอยู่แค่ไม่กี่คนเท่านั้น"สิ่งที่เห็นมันไม่จริงใช่มั้ยครับ" ยุทธรู้สึกเป็นห่วงเจ้านาย ขับรถออกไปด้วยความโมโหแบบนั้น คงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ซึ่งยุทธก็ไม่ได้เห็นแค่มาส แต่เห็นรถคุ้นๆอีกคันขับตามกันมาด้วย"ใช่ค่ะ มันไม่ใช่เรื่องจริง หนึ่งกับเพื่อนแค่เล่นกันเฉยๆ" น้ำหนึ่งยอมรับ รู้สึกผิดที่ทำให้คุณอาโกรธและขับรถออกไปแบบนั้น"บอสออกไปแล้ว คงยากนะครับที่จะกลับเข้ามา" ยุทธพูดเหมือนกำลังตำหนิน้ำหนึ่ง"เหมือนเดิมอีกแล้วใช่มั้ยคะพี่ยุทธ""ครับ..." สำหรับยุทธมองว่าการออกไปเที่ยวหญิงของบอส เป็นเพียงการผ่อนคลายเท่านั้น เพราะส่วนมากธานินทร์จะออกไปตอนช่วงเครียดๆเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานหรือปัญหาชีวิ

ตอนที่ 19 อุบัติเหตุ ทางด้านน้ำหนึ่ง เธอกำลังนั่งกินขนมอยู่กับเพื่อนๆที่ด้านหน้าทีวี มีข้อความจากพี่ชบาส่งมาบอกว่าคุณอากำลังขับรถมารับให้เธอเตรียมตัวลงมารอที่ชั้นล่าง แต่เธอก็ยังคงนั่งกินขนมกันอยู่เพราะคิดว่าอีกนานกว่าคุณอาจะมาถึงอยู่ๆก็มีรายการทีวีสดเข้ามาขัดจังหวะ เป็นรายงานด่วนบนท้องถนน ณ ตอนนี้ น้ำหนึ่งเห็นป้ายทะเบียนรถที่เกิดอุบัติเหตุในหน้าจอทีวีที่กำลังออกอากาศอยู่ในขณะนี้ เธอตกใจรีบลุกยืนขึ้นทันที"อิหนึ่ง...มึงว่าป้ายทะเบียนรถคุ้นๆมั้ยวะ" น้ำหนึ่งยังไม่ทันได้ตอบอะไรแต่น้ำตาของเธอไหลพรากออกมาแล้วทันใดนั้น...ภาพความทรงจำเมื่อสิบปีก่อน ตอนที่เธอเสียคุณพ่อของเธอไปได้ไหลเข้ามาในหัว วันนั้นเธอนั่งรอคุณพ่อของเธอกลับบ้าน รอแล้วรออีกคุณพ่อของเธอก็ไม่ยอมกลับมาสักทีสักพักก็มีคนโทรเข้ามาบอกว่าคุณพ่อของเธอประสบอุบัติเหตุ วันนั้นเป็นวันที่เธอไม่เหลือใครเลย จนกระทั่งคุณอาชวนเธอมาอยู่ด้วยกัน วันที่เธอได้ก้าวขาเข้ามาอยู่ในบ้านหลังเดียวกันกับเขา วันนั้นเป็นวันที่เธอได้มีชีวิตใหม่อีกครั้ง เธอได้อยู่ดี กินดี ถือว่าเป็นเจ้านายอีกคนหนึ่งของบ้านเลยก็ว่าได้"กูจะไปหาคุณอา...ฮื่อๆๆ" หัวใจกระตุกวู