All Chapters of After Divorce : Marrying My First Husband Again: Chapter 61 - Chapter 70

Dasha's Point Of View."A-Ah oo nga eh," sagot ko ng makabawi sa gulat, umupo siya sa tabi ni Jazz at tumingin sa akin."Sinong magdidrive sa inyo pauwi?" seryosong tanong niya at tinuro ko naman si Jazz na ngayon ay kinakausap na ang basong hawak niya."Siya. . . Hindi naman ako marunong magmaneho.""Delikado, he's drunk. Mukhang wala na nga sa katinuan," sagot niya at napalingon naman sa kaniya si Jazz."Elias? Anong ghinagawa mho sa couch nhamin?" lasing niyang tanong, nakakunot pa ang kaniyang noo, namumula na ang buong mukha at leeg niya dahil sa alak. "Theka... Pinag-uusapan niyo ba ako?""Mukhang kailangan niyo na talagang umuwi," giit ni Elias habang nakatingin sa akin, tumango lamang ako bago lumapit kay Jazz na lupaypay na sa couch at hindi na makaupo nang maayos."Jazz, uuwi na tayo," sabi ko sa kaniya."Uuwi? Hindi pa nga natin siya nahahanap," sagot niya habang nakayakap sa bote ng alak, kitang-kita ko ang lungkot sa kaniyang mga mata.Malakas akong napabuntong hininga, m

Joel's Point Of View.Ang hirap makita siyang ganito, palagi niya kasing tinatago ang mga nararamdaman niya. At tanging sa akin lang siya nagkukuwento, minsan nga ay hindi pa talaga siya nagsasabi dahil pakiramdam niya ay nakakaabala siya sa akin.Umilang ako sa kaniyang sinabi. "Wala ka namang mas pinili sa dalawa. . . Kahit naman pinili mong makipagbalikan kay Bianca para imbestigahan ang kaso ng Mom mo. Ginawa mo rin naman iyon para sa kaligtasan ni Dasha, diba?" malumanay kong paliwanag. "Kaya ka nakipagbalikan, para maghiwalay kayo ni Dasha at hindi na siya madamay pa sa mga gustong manakit sa'yo. Lahat ng ginagawa mo ay para lang din sa kaniyang ikakabuti. Kaya nga sinasabi ko sa'yong ipaliwanah mo na sa kaniya."Masyado pang maaga... At uuwi ang Dad ni Bianca," wika niya, kitang-kita ko ang galit sa kaniyang mga mata nang lingunin ko siya. "Hindi pa rin ako makahanap ng impormasyon tungkol sa kaniya... Bihira lang kasi siya umuwi ng Pilipinas. Pero ngayong bibisita siya, kailan

Dasha's Point Of View.Ang pag riring ng aking cellphone ang nagpagising sa akin ngayong umaga, malakas akong napabuntong hininga bago kuhain ang aking cellphone at sagutin ang tawag."Hello?" inaantok kong tanong."Ay sorry, Dasha. Mukhang naistorbo ko ang tulog mo," saad ng kung sino sa kabilang linya."Joel?" "Ako nga, Dasha. . .""Ba't ka napatawag?""Nakalimutan mo na ba? Iyong tungkol sa pag... pag-amin kay Angela."Mabilis akong napasinghap kasabay ng pagbangon ko sa higaan. "Aamin ka na?!" malakas kong tanong, pakiramdam ko ay nagising ang diwa ko sa kaniyang sinabi. "Akala ko naman nakalimutan mo na ang tungkol diyan.""Hindi naman... Inaantok lang ako pero nawala na noong sinabi mong aamin ka na," giit ko. "Hindi ako makapaniwalang pagkatapos ng maraming taon, sasabihin mo na sa kaniya ang nararamdaman mo."Narinig ko ang kaniyang malakas na pagbuntong hininga na para bang kahit siya ay hindi rin makapaniwala sa kaniyang gagawin. "P-Pero ayaw talaga mawala ng kaba ko kahi

Dasha's Point Of View.Ngumiti ako. . . Nandito sila bilang customer, Dasha."B-Bianca, Ethan. Welcome to my shop," saad ko nang tuluyan na silang makapasok, tumango naman sa akin si Bianca at ngumiti pabalik ngunit alam kong hindi naman iyon totoo. Nakasuot siya ng isang simpleng red dresss, may heels at may bag pa siyang dala."The rumor that your shop is good looking is so true," sagot niya habang nililibot ang tingin sa paligid. "Pero hindi ako sure kung ang bali-balitang masarap ang mga binibenta mo rito ay totoo.""Iba-iba naman ang taste buds ng mga tao, normal lang na may mga taong hindi magustuhan ang mga gawa ni Dasha," hirit ni Jazz, napalingon naman ako sa kaniya at nakitang seryoso siyang nakatingin sa babae.Narinig ko naman ang pagtawa ni Bianca. "You're Jazz Morales, right?""Ako nga.""Well, Morales. You're right. . . Yeah, kaya nga ako nandito para malaman kung totoo ba," wika niya. "Dasha, I want to order 20 boxes of your cupcakes.""10 boxes?" hindi makapaniwalang

Jazz's Point Of View."W-Wala na siya?" Naramdaman ko ang pananakit ng aking dibdib ng marinig ang puno ng lungkot niyang boses. Kitang-kita ko ang gulat sa kaniyang mga mata.Habang nasa laba si Dasha ay nakita kong muli siyang bumili sa shop, doon na ako kumuha ng lakas ng loob na yayain siyang makipag-usap. Nagtataka pa nga siya noong una, ngunit noong binulong ko na ako ang naka one night stand niya noon ay mabilis na nanlaki ang mga mata niya sa gulat."W-Wala na siya? Wala na... ang anak ko.."Umiwas ako tingin, nandito lang kami sa loob ng aking sasakyan ngunit lumayo kami sa may shop ni Dasha. Gusto ko sana siyang makausap sa labas ngunit hindi pwede, kapag may nakakitang magkausap kami ay baka umabot na naman iyon sa social media."I'm sorry, h-hindi ako naging mabuti ama," tugon ko at hindi na mapigilang mapaluha, ito ang matagal ko ng pinakahihintay, ang makilala sita at ang masabi ang totoo sa kaniya, pero hindi pa rin talaga mawala iyong sakit. "Sorry... Celaida. Sana ma